Ahlat Ağacı | Film Arkası 1. Bölüm 

Bugüne kadar trt nin yaptığı en iyi ışlerden biri.Genelde trt izlemem, ancak trt 2 film kuşağı muhteşem. Sezar in hakkı sezar a.Birde çok güzel iki ismin ,hem film öncesi vede film sonrası yaptığı yorumlar olağanüstü. Teşekkürler trt 2.

Bir hikaye bir resim

Yine yoklar

Bircok yazarın gercegidir o. Intihar düşü insani bir miktar rahatlatır, ve yazarlar bunu sık sık düşünür.

H B son sahnenin olumlu oldugunu ben de dusunmuyorum, siradanlasip bunu kabul ederek mutlu olunan bir sahne. Catismadan vazgecip, uyum ile huzur bulunuyor. Fakat yadsiyamayacagimiz olgu sudur ki, ayni final sahnesinde baba sevgisinin farkina variliyor ve ona destek olunuyor. Bu anlamda, o ana kadar karsiliksiz kalmis bir ogul sevgisi, baba sevgisi ile bulusuyor. Boyle bakilinca, bu mikro iliski mutluluga evriliyor.

Aynı şeyi düşünüyorum. Gelecek kaygısı taşıyan karakterin, en nihayetinde babası gibi olmayı tercih ettiğini düşündürdü bana. Derin bir umutsuzluk ve kadere teslim olma hali.

@@minerva4659 peki şunu hiç düşündünüz mü ? sinan gerçekten doğası gereği yaratıcı birisi miydi? O manalı, ağdalı cümleler ağzında sırıtmıyor muydu? Şöyle düşünelim yönetmen isteseydi düzgün diksiyonlu bir yazar adayı tasvirinde bulunabilirdi. Sinan kitaplardan ezberlediği cümleleri makinalı tüfek gibi birbiri ardına kullanan ancak pek de derinliği olmayan ''hevesli'' bir gençti. Yazar olmayı , sanat yapmak veya sanatçı olmak için değil yazar olmak için seçmiş görünüyordu. buna giden yolda ilk önce el yazmasını götürüp kitapçıya satmak istedi. Orada yazmanın para etmeyen birşey olduğunu gördü. Yazarın yanına çıktığı an sorduğu sorulardan birisi , dünyayı kurtabilecek bir amaç doğrultusunda bir başkasının eşyasına el koymanın ahlaki açıdan doğru olup olmadığı konusuydu... kafası karışıktı... ne zaman elma çalan , kendileriyle çelişen , bedavadan yaşayan, reformist düşüncelere karşı imamı ve arkadaşını gördü işte ozaman ahlakı sorgulamaya başladı. Bu imamlar sinanın babasına bile ''yaman adam'' diyecek dedikoducu karakterde insanlardı. İşte sinan tanrı inancı kuvvetli insanların bile hayatta ahlaki değerleri ezip geçtiğini görünce ,o gece ilk işi köpeğin iplerini çözüp satmak oldu. o gece sinan ahlaksız birisine dönüştü... yanlış yaşanan bir hayattan doğru bir sonuç çıkmaz... sinan'ın durumu biraz buna benziyor. Sinan bence yazar olamayacak nitelikte birisiydi. kendisini yazar olmak zorundaymış hissediyordu. burada esas vurgulanmak istenen konu bence ortasınıf bir ailenin çocuğunun ülkede sanatla uğraşamaması veya talihsizliği değil. Bu ilk bakışta anlaşılmıyor bu filmde...ikinci veya üçüncü izleyişte daha net bir okuma yapılabiliyor. Cumhuriyetle beraber elde ettiğimiz çağdaşlaşma hareketleri , devrimler bir takım partilerle bilerek veya bilmeyerek erozyona uğratıldı. Kafası karışık ne istediğini bilmeyen gençler erozyon sonrası ortaya çıktı. Sinan'da o çocuklardan birisi. Kpssye girip, yazar olmak isteyen insan olur mu? Ya kpssye girersin, ya sanatla uğraşırsın. Sen kpssye giriyorsan , hayallerine ulaşmak için yaşamının geri kalanını feda edemeyecek kadar konformist, korkak bir kişiliğe sahipsin demektir. Çünkü ayağını sağlama almak , emekli maaşı olan bir işe girmek istiyorsun. Sinan'ın sanatçı , aydın, yazar olabilecek zerre donanımı yoktu. O yazarlığın ismindeki illüzyona , şanına ulaşmak istiyordu. Hepsi bu... kahvehanede gençler oyun oynuyordu... duvarlarda atatürk'ün resmi asılıydı. Bu görüntüler rahatsızlık vericiydi... bu devrimler kahvehanede gençler oyun oynasın, hatta bazıları babasından büyük adamlarla at yarışı oynasın diye yapılmadı. Sinan'ın babası öğretmendi fakat ganyan bayilerinde sürünüyordu. Böyle bir insanın yetiştirdiği insandan ne gibi birşey beklenebilir hiç düşündünüz mü? Çanakkale savaşlarından kitaplarında bahsetmediği için sinan'a kızan kuru milliyetçi kum ocağı sahibi okumanın boş iş olduğunu vurguluyordu. Ben okumadım ,arkadaşlarım okudu şimdi benim emrimde çalışıyorlar diyordu... yani senin bir davan olmazsa, kendi devrimlerini her an her fırsatta koruyup geliştirmeye çalışmazsan cahil cühela onu sahiplenir kendi amacına göre yorumlar... sana milliyetçilik öğretir o cahil haliyle! bence ortada kaybedilmiş bir ruh var... o da devrimci ruhtur... Milyonlarca insanın kaybettiği ruh mu daha önemli? Yoksa bir kişinin kaybettiği yazarlık ruhu mu? Yorum sizin...

H B tam bir yenilgi hissi değil aslında bu kaderi değiştirme hırsıyla o kuyuya inip bu çaresiz döngüyü değiştirmeye çalışırken aslında kendisini babasının kaderini yaşamaya farkında olmadan mahkum etme.

Kol suya düşmüyor. Kopmuş heykel kolu Sinan tarafından atılıyor. Bağlantılarınızı buna göre yapınız.

Evet ama Sinan'in yazarligi da oldukca yuzeysel bir istek degil miydi sizce? Bir sey olmaya hevesli ve malumatfuruşluk yapan bir genç aslinda Sinan.

Oya Z. Tabiki. Sıradan birisi Sinan öyle pek bir meziyeti olmayan kasabasına sıkışıp kalmış.

Belki de cüzdanda babasının kendine ait tek değerli şeye yani kitabına değer verdiğini ve o gazete kupurunu sakladığını gördüğünde, sonra kitabını okuyan tek kişinin babası olduğunu farkettiginde, sonra babasıyla yaptığı son konuşmayla babasının sadece at yarışı oynayan yüzeysel dangalak bir adam olmadığını anladığında ona bakış açısı değişti. Kuyuyu kazmaya başlaması bence taşra çaresizliğini onun da düşmesi değil babası pes etmişken kazmaya başlaması hayır baba sen bana inandın, ben de sana inanıyorum demesinin bir yoluydu belki. Bilmiyorum. Katman katman bir film hakikaten. Ashgar farhadi filmlerini izleyince de böyle duygularla doluyorum.

Aynen

Nuri Bilge nihilist bir adam bence.

Yorumunyza katılıyorum kesinlikle umutsuzluk ve kendimle yabancılaşma ve en sonunda kabullenme durumu var

Bana da öyle gelmişti. Başta kuyunun içinde asılmış bir şekilde görüyoruz sonra babası onu kuyuyu kazarken görüyor. Burda da sanki çaresizliğin etkisiyle gördüğümüz iki tercihten biri var gibi. Nuri Bilge Ceylan ne anlatmak istemiş bilmiyorum ama bu son için iki farklı his veriyor olması çok iyi. Net değil. Herkes kendisine uygun olanı alıyor, anlıyor.

Kesinlikle

Belgeleri ile bir video yapılsa çok iyi olur.

Yok dostum ya o tarz yorumları yapanlar "Recep İvedik izlesin" gayet doğru konuşmuşsun.

yazdıklarınızın her kelimesine katılıyorum..hiç adı sanı duyulmamış biri çıksa ben böyle bir film yapım dese, eseri eleştirecek, bir yığın 'sorun' bulacak, filmi yerden yere vuracak insanlar işin içine 'Cannes' ve 'Nuri Bilge Ceylan' girince birden kafalarındaki çok bilen ukala eleştirmen şapkasını çıkarıp sanatsever ve değerden anlayan eleştirmen şapkalarını takıveriyorlar..aslında korkuyorlar, yalnız kalmaktan, bilmiyor görünmekten, Nuri Bilge Ceylan'ı ve dolayısı ile Cannes'ı eleştirmiş olmaktan..kervana katılmak kolaylarına geliyor..ve tabi hep öyledir ya insan psikolojisi: herkesin değerli, önemli kabul ettiği bir referansın 'sözcülüğünü' yapınca o değerden bir parçada size çalınmış gibi hissedersiniz için için.. sadece Cannes'da ödül alsın diye film yapmakta buna dahil..içinizde gizli bir yerlerde ezik hissediyorsanız istediğiniz kadar 'yücelin' o ezik yer size kendini hep hatırlatır...

Assasds😁 Lan ne eziksiniz yaa.

baba intihar etmedi, sadece sinan için babanın önemine vurgu yapıldı, ne kadar onn son durumundan rahatsız olsa da o babaya muhtaç gitmesine hazır değil.

Ben twitter'da şöyle bir şey görmüştüm belki söylerler dedim Mehmet Açar ve Alin Taşçıyan;kötü karakterler konuşurken sinek gözükmesi.Bunu filmi izlemeden önce öğrendiğim için dikkat ettim.Başkanla konuşurken başkana sinek geliyordu ve kovmaya çalışıyordu.Köy imamı da konuşurken ona da sinek geldi.Ama inşaat ustasında göremedim sineği.Kaçırmış da olabilirim.

@Mahmut Gençarkadaşlar yazmamış ama ben doğrudan bir bağlantı kurmam ancak şöyle bir şey olabilir belki : kitap hayatın neden yaşamaya değer olduğu sorusu ile yani neden intihar etmeyelim sorusu ile başlar ya hani... ve felsefenin en öneli sorusu budur der. ve sisisof'a tanrıların verdiği cezayı her gun cekmesininin manasını sorgular vs.. butun bunlara rağmen Camus finalde her şeye rağmen intiharın bir seçenek olmaması gerektiğini anlatarak bitirir kitabı. Sinanın sonda intihar sahnesi ve sonra kazmayla aynı sisisof gibi kendine biçilen rolü/cezayı kabul etmesi. olabilir belki? ama ben böyle felsefi derinliğe ihtiyaç duymuyorum NBC sineması için. Bence NBC sineması problemin ve insan doğasının içinden fışkırıyor gibi. bu film türkl taşrasının insanı özellikle genç insanı nasıl tükettiğinin hazin dramıdır. her gün bu bunalımı milyonlarca genç yaşıyor. kızı erkeği her biri bir çok şey olabilecekken ne olacaklarını bile bile bir hayat sürmenin sinan vari umutsuzluğunu paylaşıyorlar.

@@hasucraft bende aynı sinan karakteri gibi o yaşlardayım ve kitaptaki konuları kendi kafamda hep düşünür oldum.burada denk gelmem güzel oldu ,hemen okuyacağım.teşekkürler

okumadım ama anladım

parasız, fakirler zaten.

şaka bi yana. gerçekten bu format muhteşem