Текст Оны майдалады, оны пайдаланды. Ол өкінуде, кім қайда қалды Оның жүрегі мұп-мұздай әлі, мұп-мұздай оның көздері. Ол ақылды еді кім бұзды-ай, Оның кім бұзды-ай, амал дәптерін. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Кім а? Түн кінәлі ма? Баспаған күн кінәліма?. Атпаған таң кінәлі ма? Адам кінәлі ма? Бәрі кінәлі ма? Мә айна, көресің кімді Сен туралы бәріде білді Достарың сыртыңнан күлді, Сол түні, солармен бір күйде жүрдің. Сен туралы айтпайды жақсы, Сен үшін олардың бәріде бақсы. Сен үшін досыңда, жауыңда тақсыр, Негізі сеніңде жасамайды басың. Тоқтат тез өзіңді, бос сөзіңді, Тоқтат бос жүрісті, аш көзіңді. Оның жүрегі мұп-мұздай әлі, Мұп-мұздай оның көздері. Ол ақылды еді кім бұзды-ай, Оның кім бұзды-ай, амал дәптерін. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр. Ол қолын жайып жылап тұр, Өз қалағанын сұрап тұр, Тәңірім оған берші бақыт, Көзден тамшы құлап тұр.
