Ag gabháil síos an ghleann dom i measc na gcrann Go dtí an chathair aoibhinn shuairc Bhí na sluaite teann faoi na mílte lann Ag teacht aníos gan ghruaim. Ní raibh crónán caoin as béala píob Ná drumaí ag tógáil gleo. Ach an clog go binn ag cur fáilte bhinn Roimh an aingeal sa drúcht geal ceo. Chroch siad in airde a mbrat go hard Os cionn Chaisleán Bhaile Átha Cliath. Níor ní leo bás a fháil ag Sud-El-Bar Agus Éire ina ndiaidh i bpian. Is ó lár na Mí, is ea a ghluais an scaoth De laochra líofa beo, Agus sluaite Gall ag bailiú anall A gcuid gunnaí sa drúcht geal ceo. Ar shiúl mar chadhain, mo chreach is mo léan, Tá na céadta curadh crua. Tá a gcnámha sínte ag Suvla an tsín Nó faoi chósta na mara thuaidh. Dá bhfaigheadh siad bás sa bhaile ar láimh Leis an Phiarsach atá inniu sa ghlóir, Bheadh a n-uaigh faoin tsliabh i measc na bhFiann Mar a dtiteann an drúcht geal ceo. Is iad plúr na laoch a thit faraor I mbriseadh crua na Cásca. Agus d’fhág siad sinn go cráite tinn Ag éagaoin faoina mbás. Is bhí súile an tsaoil ag breathnú an ghnímh A rinne clanna Gael sa ghleo; Na leoin a d’éag le solas gléigeal Na saoirse sa drúcht geal ceo. Phill mé aníos faoin ghleann arís Is mo chroí bocht lán de bhrón. Is mé scartha choíche le plúr na laoch Nach bhfeicfinn arís níos mó. Is i lár na hóiche is ea a bhímse ag guí Le bhur i gcónaí bheith sa ghlóir. Nó ruaig sibh na tráill, a fheara Fáil, Nuair a thit sibh sa drúcht geal ceo.
