Anadolu İnsanı | Fedakârlık (4.Bölüm) | TRT Belgesel 

Hem üzdün hem de düşündürdün Nurettin abi..

Ağlamadan bitirmediğim hiçbir bölümü olmadı. Anadolu insanı iyi ki varsın , hep var ol..

Bu fedakar insanlar sayesinde hayatta var oluyoruz ,iyi ki varlar abla, abi, doga dostu ,ogretmen ,veteriner vs. gurur duydum ayri ayri bir yandan da huzunlendim

Mehmet abi, nurettin abi.. Veteriner abla... ve daha tüm güzel insanlara selam olsun. Iyi ki varlar. ♥️🍀💚♥️

Bir başkadır benim memleketim 🇹🇷 ❤

Özbekistan'dan herkese selamlar. Her sefer izlediğimde çok mutlu oluyorum.

Yaşlı genç hepinizin ellerinden öperim Nurettine ALLAH sağlıklı hayat versin

Nurettin kardeşim çok duygulandım,Allah yardımcın olsun,sırt çantanı çok beğendim,Keçi kılından.😊

Bir mənalı olaraq möhtəşəm.

Teşekür ederim emeği olan herkese şimdi geleceğin öğretmeni olarak bir fikrim oldu

Mehmet öğretmen çocukları ne güzel sevindirdiniz. Mesleğinizi hakkıyla yerine getiren insanlardan biri Var olasanız hocam🙏

Ne güzel memleketine faydalı bir veteriner...Hepsi muhteşem

Allahn yaradq tebiyet nə gözəldi 🌼 həmd olsun Allaha 🌼🌼

Merhamet dürüstlük fedakarlık gibi nice büyük erdemler 🤍🤍🤍🤍Anadolu insanı...Asillerin yurdu 🤲🤲🤲🌹

Beni derinden etkileyen bir bölümdü teşekkürler TRT ❤

Şahin ağayı özledik şu anlatımlarda

Masallah Nurettin kardesim Yüce Rabbim sana ve sevdiklerine kötü gün yüzü glstermesin kardesim saygilar

Ve yine şaheser bir belgesel çıkardı Trt ! Tebrik ediyorum - Almanyadan Selam sevgiler !

ramazan abi kolay gelsun allah yardımcınız olsn

Vaay be

Anlamlı içerikleriniz için teşekkürler.Harikasınız.

İnsan kendini bir yere adamissa yaşam sevgisi ve başarı gelir

Huzur verici teşekkürler 🌼

Allah razı olsun 😢🤗

Emeğinize sağlık dostlar 😊

Okul Bahçesi Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmiş sin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... (Sana Adanmış Şiirler - Cem BOSTAN )

Emeğinize sağlık

Emeğinize sağlık. Bu serinin devamı gelecek mi?

Çok güzel olmuş elinize sağlık

Selamün aleyküm Amasya Taşova YAYLASARAY köyünde çekilen bamya vidyosunu paylaşmanızı rica ediyorum

Nurettinin bulunduğuYer neresi acaba?

🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰

Ramazan abi 200 kilo tasiyo 100 değil o cuvallarin her biri 50 kg dir

Saddam ne ara Dostum oldu.

Otobüs terminali yokmuş sallama ya