Bence güvenli alana geçince insan kendini salıyor, hani temizlik yaparsınız ya da gezersiniz en sonda da oturursunuz ve o dinlenme anına geçince ne kadar yorulduğunuzu farkedersiniz ve hatta yerinizden bile kalkamazsınız ya, psikolojik olarak da böyle olduğunu düşünüyorum. Güvenli alana geçince aslında daha önce yaşayamadığımız, dışa yansıtamadığımız üzüntüleri, stresi yaşıyor olabiliriz. Belki bunun etkileridir. Ben de yakın süreçlerden geçtim ve en iyi gelen şeylerden biri duygu düşüncelerimi ifade etmeye çalışmak ve duygularımı yaşamama izin vermek oldu. Her zaman özgüvenli, iyi vs. olmak zorunda değildik ve bunu sonunda farkettim ve iyileşme sürecine girdim.
Deneyiminizi paylasmaniz cok kiymetli. Depresyona giden yol ile iilgili önemli farkindaliklar var dinleyen bizler için. İstisna diye bakabilecegimiz duygu ve dusuncelerimizin tekrarlar hale gelmesinin önemini gozden kaciriyoruz yasarken . Cesaretiniz ve comertliginiz icin tesekkurler 💞 daha iyi ve huzurlu olmanizi diliyorum 🙏
O kadar tatlı,samimi ve içten bi anlatımın var ki… Çok güzel noktalara gelmişsin ve birçok şey başarmışsın.Seni hemcinsim olarak can-ı gönülden tebrik ediyorum gerçekten. Yaşadığın her şeyi böylesine detaylı ve açık anlatabilmen büyük bir cesaret örneği.Seninle aynı sorunu yaşayan ben ve birçok insan da dahil çok insan var özellikle anksiyete konusunda. Çok teşekkür ederim cidden ✨✨🥰🥰
Bence, genlerde olan sıkıntı,çoğunlukla 18,21 yaşları arasında patlak veriyor ve çoğunlukla üniversitenin ilk yıllarında risk başlıyor.Hukuk okumakla ilgisi yok.
Seni ilk defa izliyorum tanımıyorum ama yürekten konuştuğun herşeyi kendimce hissedebiliyorum. Çok zor bir süreç ama buraya bir video bile atabiliyor olman iyileleşiyor olduğunun kanıtı. Dışarıdan baktığımızda çok zengin ya da çok güzel ne kadar mutlu diye baktığımız hayatlar ne kadar önyargılı olduğumuzu bize gösteriyor. Mental sağlık çok zor ama geçecek . Bunlarka baş edebilmeyi düşünceleri yavaş yavaş önemsememeyi öğreneceksin inanıyorum. Gözündeki hayat ışığı umut hiç sönmesin. Rabbim yolunu açık etsin. Umarım çok çok daha iyi günlere sevgilerle ✨
Çalışma hayatının insanın değerini belirliyor zannediyoruz. Hiç öyle değil ama buna insanın kendini inandırması çok zor olabiliyor. Anlattıklarınızı inanılmaz iyi anladım ❤
Paylaştığın için teşekkürler, bende belli bir süredir senin yaşadıklarına benzer duygu ve düşünceler içerisindeydim. Umarım daha iyi olup iyileşeceğiz❤️🩹🪬
Yaşadıkların normal tamamen alışık olduğun ortam ve insanlardan kopmuşsun yanlzı hissetmen çok doğal.Olabildiğince insanlarla olmaya ve pozitifte kalmaya calıs.İçe dondukce negatifler iş başında olur.O konuşan olumsuz sesler seni değersiz hissetirmeye ve hayattan koparmaya saplantılı düşünceler ve sanrılara neden olur.Yazacak çok şey var ama videonu başından sonuna kadar izlediğimde anlattığın duygu ve düşünceleri çok iyi gördüm. Karşında görünmez bir düşman var emin ol.Maneviyata yönelebilirsin. O sese olabildiğince kulak verme dinlemeKullandıkları silah zaten korkutmak kaygılandırmak böylece kendini yetersiz ve değersiz hissetmen.İdaası zaten şeytanın bu.kendini üstün bulan kibirli şeytan insanıdeğersiz bulru ve vesvese verir.ne kadar o sesi dinlersen o kadar kötüye gider insan.Umarım tedavinden verim alırsın büyük vadede.Ama bence maneviyata da yönelirsen ruhunu daha çok güçlendirirsin
Tufan abinin bunu fark etmesini beklerdim. Çünkü böyle bir süreçte insan kendini anlatıp ifade edemeyebilir ama yakın çevremiz bunu görebilmeli . Biraz olsun atlatmana sevindim Anya, darısı benim ve biz gibi olanların başına❤
Çok geçmiş olsun. Allah'tan şifa dilerim. Benim de böyle kısmen tecrübelerim oldu. Çevreden ziyade, kendi farkındalığımla çözüme kavuştum. İlaçlarda işimi kolaylaştırdi. Şimdi çok daha iyiyim çok şükür
Anya,paylaşma cesaretinden dolayı seni tebrik ediyorum.Ben yapamazdım söyleyecek Cok şey varken hep kendime sakladım.hayallerime çok erken kavuştum fakat hayaller gerçekden daha güzel olduğunu anladım.Kendime daha zor ulaşması daha güç koydum ki Dertlerime ayıracak vakit olmasın. Acil şifa diliyorum.
Sizin bu videonuza tesadüfen takildim, önce Kayinvalidenizle olan videonuzu izledim ve dogrusu hayran kaldim, sizi cok begendim. Esinizle birbirinizi ne kadar sevdiginizi ve kayinvalidenizle olan güzel iliskiniz beni cok pozitif etkiledi. Simdi de bu videoyu izleyince inanin cok üzüldüm ama sizin ne kadar ayaklari yere basan ve gercekci karakterinizi kavrayinca bu meret psikolojik rahatsizligi asacaginizdan emin oldum. Kendinize iyi bir psiklog bulun ve hemen bu konuyu irdeleyin lütfen. Bu güzel mutlu aile tablosu bozulmasin. Size Almanyadan kucak dolusu sevgi ve selamlarimi gönderiyor ve selametler diliyorum. Daha cok sey yazmak isterdim ama bu yorum hanesine hem sigmaz ve hem de belki biraz uygunsuz olur. Esiniz ve siz cok sempatik insanlarsiniz ve mutlulugu hakedenlerdensiniz.
Merhaba hayat hikayelerimiz bir noktada benzediği için yazmak istedim. Ben de üniversiteden beri yaklaşık yedi yıldır Ankara’da yaşıyordum. Bu senenin başında tüm sosyal çevremi, işimi ve arkadaşlarımı bırakıp Samsun’a ailemin yanına taşındım. Normalde umursamazlığı ve rahatlığıyla bilinen bir insanken en küçük olayı bile büyütmeye başladım, sürekli başıma kötü bir şey geleceği endişesiyle yaşıyor ve gece uyuyamıyordum. Okuduğum haberler beni o kadar kötü etkiliyordu ki yanlış bir yanlış anlaşılma yüzünden hapse atılacağımı ya da sokakta yürürken birisi tarafından bıçaklanacağımı düşünüyordum. Anksiyetik düşüncelerin bir kısmı hala devam ediyor ama biraz azalmış durumda. Bence yeni bir şehre taşınmak ve düzeni değiştirmek ile çok alakalı bir süreç ve çoğu kişi bunu yaşıyor. Ben spor yapmak ve sosyal medyadan uzak durarak ilerleme kaydettim. Senin de daha iyi olduğunu görmek çok güzel.
Aynı hisleri yaşıyorum. Bunun tek sebebi izlediğimiz kötü haberler olmalı. Ben de bırakmalıyım bunları. Her şeyden korkar oldum. Çocuğumu bile okula göndermek istemiyorum 😢
Merhaba bende Samsun'da yaşıyorum eğer isterseniz tanışmak isterim bende benzer süreçlerden geçiyorum terapi alıyorum pek arkadaşım da yok yeni evlendiğim için buraya alışmaya çalışıyorum.
Anya seni o kadar iyi anlıyorum ki. Ben de benzer dönemlerden geçtim ve yaptığım en büyük hata benim de çevremden kötü hissettiğimi saklamak ve onlar yük olmak istememekti. Başkasına muhtaçmış gibi his olması gerçekten çok kötü. Şu an yavaş yavaş atlatmış olsam da geri gelebileceğini biliyorum. Ve biraz da maneviyatımı arttırdığım için yavaştan geçtiğini fark ettim. Psikolojik destek de iyi geliyor ama en büyük şey manevi yönden kendimi iyi hissetmem, hayatı tekrardan sevmeye başlamam ve hayatın anlamını kavramam ile oldu. Önceden böyle şeylere çok vakit ayırmazdım ama son birkaç haftadır özellikle dikkat etmeye başladım. İçim aşırı rahatladı ve düşünmeyi artik bıraktım. Sadece yaptığım şey fussilet kurandan sureleri video şeklinde youtubedan açıp her gün bir iki video izlemek. Zaten çok kısalar 15 dk lik olanlar da var 2 dk olan da. İçeriğinin uzunluğuna göre sayıları değişiyor. O yüzden ben başta öylesine kısa videolara baktım. Ve aşırı iyi geldi. Yani dinle fazla ilgili olmayan birileri olsa dahi sadece bir denemek için bakmanızı öneririm. Hayatımı gerçekten neden yaşadığımı ve nasıl yön vereceğimi bana tekrardan hatırlattı gibi bir şey oldu ve neden önceden fark etmemişim diye düşünüyorum. Bir de dinlerken huzur veriyor. Öyle faydaları da varmış yaydığı ses frekansın dolayı rahatlatıcı. Ve yanliz olmadığını bil ❤ Emin ol bu dönemde gerçekten çok fazla kişi bunu hissedip yaşıyor ama bilinçli olup destek almayı da düşünmüyor o yüzden işin içinden çıkamıyor da. Fark etmen çok büyük bir adım olmuş ve büyük bir çoğunluğun aşmışsın 🥹 Ben de sanırım yavaş yavaş aşıyorum, aşmaya çalışıyorum. Spor yapmaya tekrardan başlayacağım. Bana iyi gelen dinç tutan ve hormonlarını da iyileştirip beni mutlu eden, sağlıklı hissetmeme yardım eden bir şey olduğunu fark ettim. Bırakınca hep kötü hissedip kötü düşünüyorum. Ama uzun süredir buna da halim yoktu asla yapasım gelmiyordu. Yapmam gerektiğini biliyorum ama yapamıyordum çok garip ve kötü hissettiren şeyler bunlar. Şimdi dönüp bakınca diyorum ki bazen de hayatın çok hızlı ve yoğun gittiğinde biraz durup dinlenmen için soluklanman ve bir şeylerin farkına varmak için olan bir dönem, bir süre. Bu gözle bakıyorum. Bakınca aklıma bu geliyor. Çünkü ailemizde annemiz babamız veya kardeşlerimiz bir yere kadar bizimle. Daha sonra evleniyoruz ve eşimiz hayat arkadaşımız oluyor. Bambaşka yeni bir döneme adım atıyoruz. O kadar kurulu düzenimizden sonra yeni şeyler bize ağır da gelebiliyor. Bu iyi şeyler olsa dahi. Ama zamanla adapte oldukça alışıyoruz ve yeni düzenimiz oluşuyor. Ama o döneme kadar hep zorlanmalar, duraksamalar, mücadeleler oluyor. Umarım en kısa zamanda toparlanıp güzel bir şekilde hayatımızı yaşamaya devam ederiz ❤ Videon önüme çıktı seni dinledim ve anlattıkların bana birçok şeyi fark ettirmiş oldu. Söylediklerine dikkat edeceğim ❤ Hep mutlu ol her şey dilediğince olsun ve kendini üzme artık hiçbir şey için. Çünkü düşündüğün gibi yetersiz de değilsin kötü de değilsin başarısız veya işe yaramaz da değilsin. Sen kendi işine odaklanıp güzel düşündükçe bunlar otomatik olarak kafandan uzaklaşacak. Düşünme demiyorum çünkü ne kadar düşünmeyeceğim dersek o kadar düşünüyoruz bir şeyleri. O yüzden onun yerine hep güzel şeyler düşün, oku, izle hatta yaz. İçinden geldiği gibi her şeyi yaz. Ya bir defterine ya da telefonunun kilitli olan notlar kismina. Veya bir kağıda yaz daha sonra kağıdı yırtıp çöpe at. İçinden nasıl geliyorsa. Ama terapi veya psikolojik destek dışında bunu her gün kendimiz için yapmamiz gerekiyor. Bu planlı olmak için vs değil tamamen kendimizle İletişimde olup o odağı kaybetmemek için. Çünkü çok koşuşturmalı bir dönemden geçiyoruz. Dünya çok hızlı akıyor. Durmaya vaktimiz yok. İş, ev, aile, eş derken kendimize vaktimiz yok. Durup düşünmeye vakit yok. O yüzden en çok lazım olan şey de bu. Ve her şeyi ; yapmak istediklerimiz, yaptıklarımız, yapamadıklarımız, güzel şeyler, üzücü şeyler, hatıralarımız yani kısaca aklımıza gelen her şeyde bunu yapabiliriz. Birçok faydası var yazmanın ama en çok faydası da anksiyete ve depresyonu yok etmeye başladığı. Umarım sana da benim yöntemlerim işe yarar. Ben de çok şey denedim ama işe yarayan bu dediklerim oldu. O yüzden sende bir denersin olmazsa zaten yapmazsın ama sana tavsiyem bunları en az 1 hafta devam ettir. Sonuç almazsan devam etme. Ama ilk 3 günden bile kendini çok iyi hissedip eskisinden daha dinç olacağına emin olabilirsin 🥹🩷 Çok güzel bir enerjin var. Şu an kendini iyi hissetmeden video çekmene rağmen o şeyi aldım ben ekrandan izleyerek de olsa. O yüzden kendini asla öyle hissetme. Çevrendeki arkadaşların, ailen, eşin seni çok seviyor ve sen onlarla paylaştıkça, onlardan destek istedikçe sana yardım edebilirler ve sen de daha hızlı toparlanirsin. Ve şöyle düşün. Bu olayı sen değil de başkası yaşasaydı yani bir arkadaşın senin yaşadığın bu durumda olsaydı sen onu yargılar miydin yoksa elinden geleni yapıp ona destek olup yardım etmek için çaba mı gosterirdin? İkincisi tabiki. O yüzden kendin için de yaşadığın her olayda böyle düşün. Biz bazen kendimizi ikinci plana attığımız için bu şekilde hayatimizin kontrolünü kaybedip kötü hissedebiliyoruz. Bir de kendimizi sabote ediyoruz iyi giden şeyler olduğu zaman. Ben de bunu çok yapıyorum onu fark ettim. Ama yapmamam lazım. Çünkü eskiden kötü şeyler oldu diye onlarla mücadele ettik diye yeni mucadele edecek şey olmadığında beyin afallıyor ve diyor ki eskisi gibi değiliz. Nasıl hareket edeceğini ve karar vereceğini anlayamıyor. Ve yine bildiği kötü ruh haline gelmek istiyor veya o şekilde olacağın şeyler yaratıyor. O yüzden kendimizi sabote etmeden güzel şeyleri kabullenerek ve yeni şeylere, dinginliğe,mutluluğa kendimizi hazır hale getirmeliyiz 😊 seni çok sevdim kendine iyi bak kolay gelsin ❤❤❤
O kadar samimi ve objektif anlatmaya çalışmışsın ki, umarım yaşayan herkese rehber olur. Bu zor süreçten farkındalığın ve hayatındaki insanın anlayışıyla çıkabilmişsin. Bazen gerçekten karşımızdaki kişinin davranışlarını doğru yorumlayamayabiliyoruz. Umarım herkes sizin farkındalığınıza erişir bir gün. Ne mutlu size...
Sizinkiyle benzer şekilde hala bu durumu yaşıyorum. Ben de avukatım ve sizin videoda uzunca anlattığınız şekilde işle ilgili herhangi bir şey beni öyle geriyor ki. Normal bir avukatın basit diye tabir edeceğimiz işe ayırdığı mesainin beş katını ayırıyorum, müvekkil arayacak mı ararsa ne diyeceğim onun hak aramasında yeterince etkin miyim diye diye kendimi iyice soğuttum ve sizin de dediğiniz gibi eğer beni kaygılandıran şeyi yapmazsam artık kaygılanmam düşüncesiyle tamamen kendimi işten soyutladım. İnsanların alelade bir hukuki sorusu bile sanki zihnimde “kesin eksik bilgi verdin” hissi yaratıyor. Temelinde aslında yaşadığım mükemeliyetçiliğin kötü versiyonu; çok iyi yapmayacaksan yapma! E çok iyi de olamayacağına göre yapma. Keşke ben de avukatlığı bıraktım diyebilseydim ya da yapıyorum diyebilseydim çünkü ikisi de değil. Geçen yıl iş başvurularında bulunmuştum, içten içe beni almamaları için dua ediyordum resmen. O kadar temel bir problem ki benim için hayatımda iyi giden hiçbir şey ilgimi cezbetmiyor, sevgilimi sürekli kırıyorum, kendi başarısızlıklarımı örtbas etmek için onu da başarısız addedip adeta bu yolda da yoldaş arıyorum kendime. Psikolojik yardım düşünmeme en büyük engel hiçbir gelirimin olmayışı ama yardımcı olacağına da pek inancım yok zaten. 8 yıl önce kendime en büyük kötülüğü yapıp hukuk yazdım, etiketine kanıp bırakamadım, yüksek ihtimalle de bırakamayacağım. Bi insanın kendine yapabileceği en büyük kötülüğü bu kadar bilinçle ve farkındalıkla yaptığımın da farkındayım ama dönemiyorum. Siz videoda kendinizi çook güzel ifade etmişsiniz bense düşünmeden gelişine yazdım neden bilmiyorum. Öyle işte. İyileşmek dileğiyle.
Çok güzel yazmışsınız, çok akıcı. David D. Burns İyi Hissetmek kitabını öneririm. Tam size göre. Şu an ben de okuyorum. Bana da göre, bence herkes okumalı..
@@giacominetta şifaa olur inşallah. Farklı bir senaryoyla aynı dönemden geçiyorum. Yalnız değilsiniz. Bu arada şehir hastanelerine psikiyatri için başvurursanız ücretsiz psikoloğa yönlendiriyorlar
Canım Anya, öncelikle şeffaf bir şekilde yaşadıklarını bizlerle paylaştığın için teşekkürler.Videoyu izlerken kocaman sarılmak istedim sana.Böyle bir dönemden geçerken tesadüfen gördüm bu videoyu.Benimde sürecim iş hayatında kötü niyetli insanlara denk gelmekle başladı.2 yıl oldu daha toparlanamadım.Tüm özgüvenimi, öz sevgimi, şefkatimi kaybettim.Ama bu süreçte öğrendiğim bir şey en çok kendimizi sevmeli, merhamet etmeliyiz.Kafamızın içinde susmak bilmeyen, hesabı bitmeyen o mevzular insanı çok dibe çekiyor.Ben 2 yılın sonunda kalbimde sorun olduğunu öğrendim.Doktorun yanından ayrılınca çok kızdım kendime, kimler için ne için kendini bu hale getirdin diye.Sonsuza kadar böyle gitmeyeceğine inanmak istiyorum.Bu bir süreç ve geçecek 🤍
Sen muhteşem bir insansın, Tufan da senin şansın. Hep mutlu olun. Avukatlık konusunda sonuna kadar katılıyorum.Müvekkil-adliye-yargılama süreçleri-insan ilişkileri, bürokrasi... Hepsi sıkıntılı. Herşey gönlünce olsun.
Aynı şeyleri yaşıyorum. Hatta farkında olmadığım bir çok hissi çok iyi tarif etdin. Dipteyim Anya, ama toparlana bileceğimi hatırlatdın. Teşekkür ederim
Mutlu günler, Bu video için çok teşekkür etmek istiyorum. Çok uzun zamandır bunların içinde boğuluyorum ve aslında her şeyi de yaptım. Psikolog, kitaplar, videolar, meditasyon her şey. Ama bunların temelde aslında bu durumu sadece benim yaşadığımı ve hiç bir zaman içinden çıkamayacağımı düşünüyorum. Avukatlık ve ilişkilerle ilgili durumların da benzerlerini yaşıyorum. Seneler önce hayalim olan şeyleri yaşıyorum, bunlar için çok çaba harcadım. Ama sonunda bu düşünce kaosunda kaybolurken buluyorum kendimi. Her aradığım çözüm geçici olarak beni biraz iyi hissettiriyor sonra yine başa sarıyor. Psikologla, yakın arkadaşlarımla konuşurken de belki %98 ini anlatamıyorum. Lakin bu video ile birlikte aylardan sonra ilk kez yalnız olmadığımı hissettim ve bununla ilgili ciddi bir adım atarsam belki ben de bu şekilde iyileşme yoluna gidebileceğime inandım. Anya, çok teşekkür ederim. Kocaman sarılıyorum.🧡🌸
Yataktan kalkamamak, hayattan zevk almamama, hiç bir şey yapmak istememe, kalabalıklar arasında yapayalnız hissetme vb benimde içinde bulunduğum bir durum güzel insan bu kadar samimiyetle paylaştığın için çok teşekkürler
Anya çok güzel anlatmışsın bende de aynıları var maddiyat yüzünden tedavi terapi alamadım ,benimde sesim titriyo benimde konuşurken 😢😢😢,,diksiyon Türkçen çok güzel konuşuyorsun seni takdir ediyorum herseyi başardın çok. Mutlu olun ömür boyunca 🙏🙏🙏🙏🙏🙏
Çok fazla sorumluluk ile uğraşırken aslında bir yandan bilinçdışımız bizi korumak için birçok savunma mekanizması da kullanır. Yani bir bakıma bizi yıpratan durumlar içinde olmak güvende olmamıza yarar ki aslında bu pek de mantıklı olmamakla beraber sorunlar da burada başlayabilir. Anksiyetenin de sorumluluklar ile boğuşurken ortaya çıkma sebebi budur, savunma mekanizmaları yoğun bir şekilde çalışır ve bizi korumakla görevlidirler. En nihayetinde hayatın yorucu kısmı bittiğinde, bir şeyler daha rahat hale geldiğinde ise depresyonun ortaya çıkması olağan görünüyor çünkü artık o alışılan sorunlu da olsa güven veren kaostan mahrum kalınmıştır. Sizin de dediğiniz gibi insanın kendisi hakkında uzun süreler boyunca analizden mahrum şekilde yaşaması ileride işlevsellik olarak problem yaratabiliyor, umarım hepimiz kendimize daha çok değer verir ve hiç olmazsa bireysel açıdan ne olduğumuz hakkında daha çok düşünmeye başlarız ❤
Merhaba Anya. Paylaştığın derdin için çok cesursun. Senin yaşadığın bende beğenzer şeyler yaşadım ve seni çok iyi anlayabiliyorum. En çok senin de dediğin gibi insanlar depresyonu ve anksiyete cidi alınmaması ve depresyonu yaşayan kişiyi anlamaması çok üzücü ve zor . Bende İzmirde yaşıyorum, evlilik için taşındım , yabancıyım ve bende aynı senin gibi mesleğimi bıraktım, kendi ülkemde beş sene oğretmenlik yapıp , burada benim de arkadaşlarım ve ailem olmadığı için desteksiz ve yetersiz hissetmekten dolayı Türkiyede depresyona girdim ve mesleğimi yapmaya hazır hissetmiyorum . Ama mücadeleye devam, kendi kendimize destek, sevgi ve saygı verip bence tüm sorunları biz kendi kendimizi kabul ettikten ve sevebildikten sonra çözülecek . 🥰 Diğer videolarını da izledim, çok tatlısın ve samimi, soru video kayın valide ile izledim kültür farklılığından dolayı bu kıyafet meselesi bende karşılaştım, benim de kayın validem aynı düşünüyor. 😅 Yalnız değilsin ,bizim gibi çok insanlar var. Sana mutluluğunu diliyorum, umarım bir zaman sonra anksiyetsiz mutlu hayatlarımızı yaşayacaz. 💕
Ablasının gülü benim de şu anda yaşadığım ruh halini o kadar samimi bir şekilde anlatmissinki bu kadar samimi ve açık yürekli bir şekilde bizimle paylaştığın için çok teşekkürler demek ki sadece bende olan bir durum değilmiş iyiki varsın güzel yürekli kardeşim
Anya, seni her gün takip ediyorum ve videolarını izliyorum. Seni tebrik ederim mühendisim ve seninle aynı duyguları yaşıyorum aile konusunda da benzer şeylere sahip olduğumuzu düşünüyorum ve kendimi çok yalnız hissetmeme sebep oluyor. Önceden mükkemmel yaptığım şeylere adım atmak bile bana korkutucu geliyor. Yapmam gereken projeleri yapmamak için kendime o kadar bahaneler uyduruyorum ve o kadar uzaklaştırıyorum ki kendimi çünkü çok fazla kaygı oluşturduğumu fark ettim. Kendi olumsuzluklarımın beni çok kötü etkilediğini gün geçtikçe fark ediyorum çünkü vücudumda bu strese karşı tepkiler veriyor artık vücudumda saç diplerimde ufak yaralar çıkmaya başladı ve her gün uyanıp bugünü güzel geçiricem bi şeye endişelenmeyeceğim diye tekrar ediyorum. Projelerimin teslim gününe bir kaç gün var ve ben yatıyorum hep yatıyorum hiçbir şey yapmak istemiyorum kendimi bi kutuya kapatmak ve orda bomboş durmak istiyorum. Ben kimim diye hep sorguluyorum ve bu döngüden nasıl kurtulacağımı arıyorum. Tek farkına vardığım şey bu savaş ve mücadele benim içimde saklı bunu atlatabilmeyi umuyorum. Kendini bu döngüden kurtarabildiğin için seni tebrik ederim 🥳
Ben de makine muhendisiyim ve cok sevmeme rağmen işyerinde uğradığım haksızlıklar ve emeğimin yenilmesi uzerine bırakmak durumunda kaldım. Ne yaparsam yapayım takdir edilmiyor uzerine suçlu adlediliyordum. Su an ailem bana çöp gibi bakıyor gibi hissediyorum.Sürekli koca parası yiyen, basit bir ev hanımı yakıştırmaları duyuyorum ve çok üzülüyorum.Ev hanımlığı aslında o kadar zor ki bir bilseler. Halbuki bir kaç yıl oncesine kadar çok iyi bir şirkette başarılı bir saha mühendisiydim. Allahtan eşim çok iyi bir insan ve ne yaparsam yapayım beni destekliyor. Bu yuzden şanslıyım. Bir gun tamamen iyileşmek umuduyla 🙏
O yanlizlik duygusu okadar agir oluyor ki bazen Tufan abiye soyledigin bircok seyi astigin icin bundan sonra da kendini daha cok seven deger veren sen olmaslisin kolay olmjyor ama Birde yakin zamanda okuduğum Betül Demirkıran Dugusal iyilesme kitabi da okumani tavsiye ederim ❤ bakis acina farklilik lar katar❤❤
Umarım bu bahsettiğin sorunları sıkıntıları tamamen atlatırsın. Ben de eski bir jandarmayım. Yaşadığım şeylerin ismini daha yeni öğrendim senin sayende. Yine de şanslıymışsın çünkü her daim senin yanında olan bir eşin var. Benim yaşadığım dönemde ise nişanım bozuldu. Demek istediğim bir de halden anlamayan bir partner varsa iş daha da çıkmaza giriyor. Eşinle sana mutlu bir hayat diliyorum.
Anya’nın yaşadıklarını son 7 yılda 2 kere yaşadım. Destek olacak bir partnerim ve anlayabilecek bir ailem yoktu. Psikoterapi kendinize yapacağınız en büyük yatırım. Denemediyseniz mutlaka deneyin. Nişanınızın bozulması kötü bir deneyim olsa da aslında değil, insana hayat boyu destekleyici, sevgi bağı kuvvetli bir yol arkadaşı lazım. Sıkıntılı anınızda yanınızda olamayan kişi yol arkadaşı olmayı da hayatı paylaşmayı da hak etmiyor demektir.Umarım hayatı gönlünüzce yaşayabileceğiniz zihinsel sağlığınız ve paylaşabileceğiniz partneriniz olur :)
Ben de bir psikolojik danışmanım. Öznel bir yaşantı olmasına rağmen durumu betimlemeniz ve kullandığınız kelimeler gerçekten nokta atışıydı. Anksiyete ve depresyon çikolata partileriyle ya da tatillerle aşılabilecek bir şey olmuyor çoğu zaman. Durumun ciddiyetine dikkat çektiğiniz için ayrıca teşekkür ederim Anya. Sizin için en iyi olabilecek zamanda ruh sağlığınıza yeniden kavuşmanızı ve hayatın sizin için çok daha rahat ve yaşanılabilir olmasını dilerim. ❤
@@Komutan_Logar93 Buradan elimizde veri olmadan ne konuşsak yüzeysel kalacaktır. Probleminize göre terapi etkili ve yeterli midir, ilaç kullanmanız gerekir mi ya da her ikisi beraber mi gitmeli, önce onu bilmek gerekir. Ayrıca gittiğiniz uzmanların yeterliliklerini teyit etmenizi de öneririm. Sizin ihtiyaçlarınıza göre farklı ekollerden ilerleyebilecek bütüncül yaklaşan uzmanlar daha etkili olabilir. Tabii ki bunlar sizi tanımadığım için genelgeçer ifadeler. Sağlıklı günleriniz olsun Muzaffer Bey.
Merhaba cok gecmis olsun..bende yasadigim issizlikten dolayi kendimi okbler anskiyete icinde bulmustum..psikatra gitmek de bana tabu gibi biseydi bunu kabul etmesi de zor çünkü evet psikolojim bozuk demek..Bence herseyi onemseyen insanlarin basina gelme ihtimali daha yüksek cok gecmis olsun umarım bir daha boyle seyler yasamayiz..Daha iyi olmak icin de kendinize zaman verin..Bende hala anlamsiz kaygilara düşüyorum dusunceler kafamda büyüyor geçtiginde neden boyle düşündüm diye sasiriyorum 🫠sizi cok iyi anliyorum yani❤
Anya sen kendini dinlemişsin yani beynin hep konuşmuş. Bendede oluyor ilaç kullanıyorum. İnsanlar zaman zaman geçirir bu tür rahatsızlıklar. Çok geçmiş olsun sana🙏🏻 Yuvana odaklan seni mutlu eden eşin var bu çok güzel. Birde Barış Muslunun videolarını izle bana çok iyi geldi. Beynine format at kitapını da aldım. Videolarıda var izlemeni tavsiye ederim. Beynindeki düşünceleri dondur. Başka şeylere odaklan nefes almak çok güzel yaşamak çok güzel.☺️🙏🏻🩷
Sizi dinleyince rusyadaki eğitimin çok kaliteli olduğunu anlıyorum.çünkü sanki Dostyevskinin bir romanını okuyormuş gibi anlatımınızın çok sağlam olduğunu görüyorum.Sözel beceri ve anlatım bütünlüğü üst düzey bir yetenektir.bence Türkiye de korkmanıza gerek yok .çünkü çok rahat mesleğinizi yapabilirsiniz.ilk olan şeyler zordur. ancak daha deneyiminiz olduğu için artık sizi boğamaz. hayat tabiki zor ama hiç bişey bizi yıkamaz ve boğamaz. Sonuçta olaylar bir şekilde olacağına varır sağlık olsun.
Kesinlikle düzenli yogaya başlamanı tavsiye ederim Anya benzer süreçlerden ben de geçtim ve yogaya başlamamla birlikte inan hayatım değişti. Umarım her şey gönlünce olur yolun açık olsun 🙏🏻🥰
@@cingenekz2962 yaşadığın yerde bir yoga stüdyosu varsa ve imkanın varsa o şekilde başlayabilirsin ya da youtube da güzel yoga içerikleri var onları kontrollü bir şekilde yaparak da başlayabilirsin
Seni o kadar iyi anlıyorum ki genel olarak neredeyse aynı şeyleri yaşıyorum. Hayatımın en büyük pişmanlıklarından biri avukat olmaktır. Ayrıca aslında bir sebep yokken o içsel rahatsızlık,mutsuzluk ve acı hissini yaşamayan anlamaz. Ama az kaldı iyi olacağıma inanıyorum, umarım senin de gerçekten mutlu,rahat ve her anlamda sağlıklı olabileceğin zamanlar çabucak gelir 💐
Lütfen İzzet Güllü yu takip edin ,youtube dan. Ne depresyon ne de başka sorunlar aslında tamamen yanlış algilarimizjn sonucu . Yaşadıklarımız çok insanı ama bize bunları gözümüzde büyütmeyi öğrettikleri için giderek kötü oluyoruz bütün bunları yaşamış biri olarak İzzet güllü bana deva oldu ve binlerce insana lütfen bir kez olsun İzzet güllüyü dinleyin çok şey kazanacaksınız.
Merhaba, Yayınınız beni oldukça etkiledi.. Öncelikle iyi bir psikologdan destek almanız çok iyi olur.. Yaygın anksiyete bozukluğu oldukça zor ve yıpratıcı bir şeydir ve muhakkak psikolojik destek gerektirir.. Saygılarımla, Tarık, .............................................
Samimiyetini takdir ettim, benzer pek çok durumu bende yaşıyorum maalesef yazsam destan olur belkide bazen insan acısını hiç tanımadığı biriyle paylaşmak istiyor, benim hikayemde bambaşka ama zor..
Anya kalbim senle 🥰 güçlü bir kadınsın.. Bana yol gösterdin. Lütfen nasıl bi yol izlediğini daha detaylı anlatır mısın duygu düşünce kontrollerini nasıl sağladın 😇
Yeni mezun olmuş ve doğup büyüdüğü şehirde tamamen bilmediği bir şehir olan İzmir'e taşınmış 22 yaşında bir genç kız olarak tüm videonuzu gözlerim dolu dolu, kalbim sızlayarak izledim. Yaşadıklarınız beni çok etkiledi ve çok üzdü. Çünkü birçok noktada hislerinizi o kadar iyi anladım ki... Tüm arkadaşlarım doğup büyüdüğüm yerde kalmış, sevgilim okuduğum şehirde kalmış, yeni taşındığımız yeri tanımıyorum, hiçbir insan tanımıyorum, bir yandan yeni mezun olmuş ve çalışmam gerektiğinin farkına varmışım. Yeteri kadar iyi değilim, mesleğimde yeterince faydalı olamayacağım, neyi nasıl yapacağım, neden beni alsınlar benden çok daha donanımlı diğer tüm insanlar... Uzak mesafe nasıl yürüteceğiz, arkadaşlarımla eskisi kadar yakın olabilecek miyiz, burada hiç arkadaş edinebilecek miyim, aileme yük oluyorum, bir yere gitmemeliyim, bir şey istememeliyim, sessizce odamda oturmalı evdeki işlere yardım etmeliyim.. Çalışmaktan çok korkuyorum ya beğenilmezsem, ya beceremezsem.. Özellikle son iki buçuk ayım bu şekilde geçti ve artık ne arkadaşlarıma ne aileme ne de sevgilime bu hislerimden bahsetmeye korkar oldum çünkü onların gözünde hislerimin abartı, gereksiz ya da şımarık görülmesinde korktum sürekli sürekli bahsetmeye dilim vardıkça. Bu yüzden çareyi önce kendimi tamamen bırakmakta buldum. Ne yattığım ne kalktığım saat belliydi. Bomboş aylar geçirdim. Sonra kendime ne kadar kötü davrandığımı fark etmeye başlayarak kendime kızdım. Çok minik hedefler koydum kendime. Çalan alarmı kapattıktan sonra geri uyumamak gibi. Bunu başarabilmek bile günlerimi belki haftalarımı aldı. Sonunda başarınca ise kendimi çok ama çok iyi hissettim ve o gün kendimi fırsat bulduğum her an yüreklendirdim başarabildiğim bu şeye günler boyunca sevindim. İnsan o derece çaresiz hissedebiliyormuş kendini. Tabi ki buna da bin şükür bu dertlere de çok şükür, dermansız dert vermesin Allah hiçbirimize. Umuyorum ki çok daha iyi hissedilen günlerimiz olur. Umarım çok ciddi boyutlara ulaşmadan bu hislerden kurtulunur herkes için. 💛💛
Merhaba. Yaşadıklarınıza üzüldüm ancak şimdi daha iyi olmanıza sevindim. Çoğumuz dönem dönem benzer şeyleri yaşıyoruz. Ben aktif olarak avukatlık yaparken 2019 yılında evlenip Ankara'dan eşimin işi dolayısıyla Muş'a taşındım. Farklı sehiry, farklı sosyo kültürel çevre, issizliky, para kazanamıyor olmam, arkadaş ortamı olmayışı vs nedenlerle dediğiniz süreçleri aynen yaşadım. Yalnız benimki 5 yıl sürdü daha yeni yeni toparlanmaya başladım diyebilirim. İnsanın bağlarının bulunduğu yeri terk etmesi, para ve sevgi yönünden güvensizlik duygusu içinde boğulması (bu hisler gerçeği yansitmasa da) çok çaresiz hissettiriyor. Sevgi kısmını aştım ama para kısmında hâlâ sürmenaj yaşıyorum. Üstelik avukatlığı da hem seviyorum hem de nefret ediyorum. Seviyorum çünkü yaptığım işe yüklediğim anlam çok büyük, nefret ediyorum çünkü insanların ne kadar kötü olabileceğini (suç tipleri vs)görmeye ve yetersizlik hissine bazen tahammül edemiyorum. Malum bu meslekte sorunsuz insanla karşılaşmak çok zor sürekli negatif enerji yüklü oluyor insan. Her neyse bu işi bırakmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum umarım bunu ve parasızlık anksiyetemi aşıp yol alabilirim. Kendini böyle açtığın ve açıkladığın için teşekkürler.
Anya, ne yazık ki stres hayatın bir parçası ve stressiz insan olmadığı gibi stressiz bir hayat ta yok. hep olmaya da devam edecek. anksiyete veya benzeri şeylerin ne olduğunu bilmek önemli değildir, onlarla nasıl başa çıkman gerektiğini bilmek önemlidir. işte bunu öğretmiyorlar insanlara. burada iş tamamen sana düşüyor. kişinin yaşamış olduğu ve yetiştiği topluluğun yaşam ve anlayış şekli bu sorunla mücadeleyi kazanmasına veya kaybetmesine etki eder. çocukluktan itibaren sistemli ve kurallı bir hayat sürdürülen alanlarda büyüyen bir çocuk fiziksel olarak olgunlaşsa da ruhsal ve beyinsel olarak olgunlaşamaz. haliyle de bu büyük çocukların sıklıkla depresyona girmeleri ve bu mücadeleyi kaybetmeleri de çok normaldir. yaşamış olduğumuz dünyada hepimizin tutulmuş olduğu sınavlar farklı olduğu için herkesin yaşadığı sorunlar da farklıdır. işte tam da bu noktada sorunu aşmak için kendine veya başkalarına ait tecrübelerden faydalanmak gerekir. ama katı kurallar üzerine kurulmuş bir sistemde büyüyen bir çocuk için dünyaya bakış şekli bir atın at gözlüğü ile hayata bakmasıyla aynıdır. kendisine verilmiş yönün dışında hiç bir şey görmemiştir ve hiç bir tecrübe edinmemiştir. ne yazık ki senin durumun bu. bu gibi durumlarla mücadele edebilmek için soruna eş değer bir karşı etki bulmak gerekir. o etki güçlü olmalıdır ki sorunu dengeleyebilsin ve o soruna karşı baskın gelebilsin. aslında kişiye stres ile olan mücadelesini kazandıracak olan şey de budur. bazı insanlar karşı etki olarak dini inançlarını kullanırlar. bazı insanlar ise iradelerini ve hedeflerini kullanırlar ve başarılı olurlar da. bazı insanlar ise başarısız oldukları için yavaş - yavaş akıl sağlıkları bozulmaya başlar. en sonunda da sağlıklı düşünememeye başlarlar. burada önemli olan şey, işin içinden yalnız başına çıkamayacağını fark ettiğin anda yardım istemekten çekinmemektir. çünkü halen daha yol yakınken bunu yapmazsan eğer, yarın hiç yapamayacağını ve durumunun çok daha kötüleşeceğini bilmeleri gerekir. bu yüzden de vakit kaybetmeden yardım istemeyi ihmal etmemek gerekir. insan her ne kadar bunu kabullenmek istemese de bu durum aslında bir hastalıktır. yakınlarından yardım almak istemiyorsan eğer, psikiyatristler bu yüzden var. ben deli değilim gibi, psikiyatriste veya yardıma ihtiyacım yok gibi yanlış düşüncelere kapılmamak gerekir. yoksa ki bu kabullenmek istemediğin hastalık ilerleyerek şizofrene dönüşür. o işin sonu da ya kendini, ya da sevdiğin birini öldürmekle sona erer. akıl sağlığın halen daha yerindeyken ve halen daha sağlıklı düşünebiliyorken bir an önce harekete geçmen ve yardım istemen gerekirdi. senin hatan burada. birilerinin senin videonu izlemesini veya günlüğünü okumasını beklememelisin. evlilik bir ticaret şekli değildir Anya. biri ile vücudu veya parası için değil, onu sevdiğin için, o kişinin de seni sevdiğini bildiğin için evlenirsin. onu mutlu etmeye çalışırsın. vücudu bozulduğu veya maddi durumu kötüleştiğinde de onu terk etmezsin. yani eşinin sana karşı olan muhabbeti seni bu ülkeye getirmesi nedeniyle olan mahcubiyetinden değil, sana karşı olan sevgisindendir. bunu bile doğru tahlil edememişsin ama bunun sebebi de yine aynı hastalıktan başka bir şey değil. Türk erkekleri eşek gibi çalışıp eşlerinin - ailelerinin ve çocuklarının geçimini sağlamaya çalışma konusuna alışkındır. bunu hiç dert bile etmemelisin. ekonomisi haricinde cennet kadar güzel bir ülkemiz var Anya. herkesin memleketi kendisi için değerlidir ama burası da kötü bir ülke değil ve artık burası da senin memleketin. avukatlık konusunda sıkıntıların varsa eğer, mutlaka avukatlık yapmak zorunda değilsin. seni mutlu edecek çok sayıda farklı - güzel ama az stresli işler var. bir gün çalışmak istersen eğer, onlardan birini de seçebilirsin. belki de avukatlık senin için uygun değildir
Vay be, hayat boyle bisey iste. Herkes neler neler yasiyo icinde. Yalniz enbasinda soyleyim, okadar guzel kendini ifade ediyosun ki, bu olaylari senin kadar duzgun ve akici anlatabilecek Turk bile zor bulunur. Oyuzden harikasin, gercekten etkilendim. Beslenme tarzin nasil? Keto tarzi beslenenlerde bicok psikolojik problemde de iyilesme, duzelme gozukuyor. Zor ama, hayattan karbohidrati cikarinca bicok problemden kurtuluyosun. Anksiyete de bunlardan biri. Cok fit gozukuyosun, ama yine de hayattan karbohidrati cikarmani oneririm, eger ekmek, makarna, pilav, sekerli meyveler tarzi seyler yiyorsan.
Ah be kardeşim ne yaşamışsın öyle ya, çok şükür atlatmışsın.. bende benzer dönemlerden geçiyorum ama bir erkek olarak çalışmak zorunlu sosyalleşmem gerekiyor belki bunlar beni daha hayatta tutuyor..
sizi dinledikten sonra anladım ki zamanında bendeki problem de anksiyete imiş. Fakat ben kendi kendime atlatanlardanım Şöyle ki "sonucunu değiştiremeyeceğim şeyi kafaya takmanın bir anlamı yok" düşüncesini kendime empoze etmeyi başardım ve artık kafamda düşüncelerin savaşması sonucu ortaya çıkan yorgunluk ortadan kalktı. kafam artık daha dingin ve daha net düşüncelere sahip. Tabii bu düşünceyi kafama yerleştirip hayatıma empoze etmem bir anda olmadı, Zaman Aldı. şunu anladım ki "kafama taktıkça kendimi yormaktan başka bir sonuç elde edemiyorum, sonuç değişmiyor çözümlenmiyor". Bir de Kaderimi bir başkasının iki dudağının arasından kurtarmam gerektiğini fark edip finansal piyasalara geçtim ve hayatım idame ettirebilmek için artık finansal piyasalarla hayatımi devam ettiriyorum. ( işim de ya Kontrol bende olmalıydı Ya da ben işten ayrılmalıydım malum patronlarımı kontrol altına almak mümkün değil ). Çünkü bir başkasının hayatımı yönlendirmesi beni istemediğim şeyleri yapmaya zorladığı için mutsuzluğumu perçinliyordu ve artık hayatımda yoğun bir mutluluk olmasa bile en azından mutsuzluğa yer kalmadı. mutlu olmak ile nötr olma arasındayım. insanı mutlu eden şeyler "Mutluluğu" nasıl tanımladığı ile ilişkili. kendini çok büyük şeylerle mutlu edeceğine inandırırsan mutluluğa ulaşmak zorlaşıyor Ama küçük şeylerle mutlu olacağına inandırırsan mutluluğa ulaşması o kadar kolaylaşıyor. bir de şöyle bir anekdot eklemek isterim: kendi kendimi tedavi etmeye çalıştığımın ilk dönemlerinde Haberlere şöyle bir haber çıkmıştı. bir vatandaş aracıyla yolda ilerlerken motorundan Alev çıkmaya başlamış Ve kenara çekmiş. aracındaki yangın tüpü ile Aleve müdahale etmeye çalışsa da başarılı olamamış. itfaiyeyi aradıktan sonra en yakın Kahveye gidip kahvedekilerle çay içip muhabbet ediyordu gülerek. Çünkü biliyordu ki ağlasa da sızlasa da sinirlense de aracını geri gelmeyeceğini biliyordu. elinden geleni yaptıktan sonra sonucun değişmeyeceğini anlamış Ve hayatına devam etmeyi tercih etmiş. bu haber Benim iyileşme sürecimde adeta bir dönüm noktası oldu. konuyu deneyimlemiş birisi olarak Acil şifalar dilerim.
anya ben de yönetici avukatım ve istediğim yerden çalışıyorum. hiçbir derdim yok bağlı çalışan bşr ofisteysen böyle olması normal ama sen çok güzelsin alternatif birçok şey yapabilirsin ben de makyaj markası kuracağım hayatın kötü dönemleri var sadece güneşlen kemiklerini ısıt sonra çözümleri bulacaksın
ДЕРЖИТЕСЬ ПОДАЛЬШЕ ОТ 6 ТИПА ЛЮДЕЙ 1 От тех, кто презирает мысли твои, 2 Те, кто заставляет тебя чувствовать себя никчемным, 3 От тех, кто высасывает всю твою энергию, 4 Те, кто не думает ни о чем, кроме собственных интересов, 5 Из тех, кто не признает своих ошибок и всегда играет на правильной стороне, 6 От тех, кто не слушает тебя всем сердцем и не хочет понять тебя...
Kendi iç dünyanla mücadele etmeni ve bunu açık yüreklilikle paylaşmanı takdir ettim, bu da seni güçsüz değil aksine güçlü kılıyor, maddi manevi hayata dair zorluklarla mücedele etmek insanı olgunlaştırır mukavemetini ve metanetini artırır. Anya güzel kızım çok daha zor travma yaşayanlar var dünya herzaman laylaylom diye bir yer değil ama mutlu olmayı niye beceremiyelim ki, tabi ki dış dünyadan etkileniyoruz bu evrimsel bir hakikat ama mükemmel yokki ancak bu labirentte en doğru yolu yine kendi yeteneklerimizle bulacağız bence doğru yoldasın güzel kızım kendini daha fazla hırpama olur mu.
Normalde bir yere yorum yapma gibi bir alışkanlığım yok hatta hiç yapmam izler geçerim ama yaşadıklarımız birbirine çok benziyor. Bende hayatımın belli dönemlerinde depresyonla ve anksiyete ile mücadele ettim ama destek almadan kendi başıma atlatabiliyordum yada ben öyle sanıyordum ta ki bu seneye kadar. Bu sene üniversite 1. Sınıfa gitmeye başladım (sınav senesi kazanırsam başka hiç bir sorunum kalmayacak dediğim üniversite) daha üniversite okuyacağım şehire gitmeden önce içimde bişeyler olduğunu aslında gitmek istemediğimi anladım aileme söylediğimde gitmem gerektiğini söylediler gittim bende. Hayatımın hiçbir döneminde arkadaş sorunu yaşamadım orda da yaşamadım sosyal hayata hemen adapte oldum ama bi sorun vardı anlayamıyordum aradan birkaç gün geçtikten sonra mide sorunları yaşamaya başladım ve okula gidememeye yurttan çıkamamaya başladım 3-4 gün hiçbirşey yemeden sadece odada uyuduğumu biliyorum baya bir kilo kaybı yaşadım sonra böyle olmayacak diyerek ailemle yaşadığım kavga kıyametten sonra İstanbul’a eve döndüm o günden sonra her şey daha kötü gitmeye başladı bu sefer evden çıkamamaya başladım dışarı her çıktığımda midem bulanacak diye çok korkuyordum belli bi süre sonra odamdan bile dışarı adım atamamaya başladım ailem arkadaşlarım hepsi sırtını döndü bana yada ben onlara bu kadar kötü olduğumu söylemedim bilmiyorum. Okulu dondurduğumu çevreme söylemek zaten bir işkenceydi daha sonra okulu bıraktın madem işe git çalış denmeye başlandı çevrem tarafından ( odamdan bile çıkamadığımı unutmayalım) bu sefer ben herkese yük oluyorum diye düşünmeye başlayarak daha kötü hissettim sürekli uyuyordum bunları düşünmemek için ama aylar geçmesine rağmen hiçbir şey düzelmiyor daha kötü oluyordu ve ben böyle yaşamak istemiyordum ölümü düşünmeye başladım her akşam ne yiyeceğimi düşünür gibi ölüm düşünmeye başladım Daha sonra şuanki erkek arkadaşımla konuşmaya başladık onu çok sevmeme rağmen beni dışarı çağırır yada başka bişey olur diye anksiyetem yüzünden onunla aramı açtım sonra baktım onsuz da olmak istemiyorum ona her şeyi anlatarak tekrar konuşmaya başladım. Yani bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama aynı tufan abi gibi her şeyimi okeyliyordu ben nasıl iyi hissederim diye sürekli düşünüyordu psikiyatristimin yazdığı ilaçları bile benim için araştırıyordu ben bile kendimden umudu kesmişken beni yavaş yavaş toparlamaya başladı ne dersem yapıyordu beni hiçbir şeye zorlamıyordu hep mutluluğum için uğraşıyordu şuanda da hâla öyle ailemin arkadaşlarımın yapmadığını yaptı bana en yakın arkadaşlarım bıraktı ailem bıraktı o tuttu elimden ben varım artık düşünme bişeyi dedi sanki bana o olmazsa yaşayabilir miydim gerçekten bilmiyorum. okulu buraya alma gibi bi sorunum var onlarıda halledersem her şey düzelecek gibi hissediyorum bide şuan her şey stabil olsa bile terapi almak istiyorum. Bunları buraya benzer şeyleri yaşayan insanlar varsa kendilerini yalnız hissetmesinler her şeyin güzel olacağına inansınlar diye yazıyorum kim bilir belki birkaç ay sonra okulumu İstanbul’a aldığımı ve aktif bir sıkıntım kalmadığını yazarım öyle olacak eminim. Son olarak bu yorumu okumayacak olmanı bilmeme rağmen seni çok sevdiğimi ve sana çok minnettar olduğumu bilmeni isterim sevgilim umarım bunları sana hissettirebiliyorumdur seni çok seviyorum💙
rutin çok önemlidir. sümük gibi çıkıyorum çoğu zaman yataktan bok gibi hayatlar yaşıyoruz bazen. ölmek için yalvardığımı biliyorum. duş, diş fırçalamak, zirlamak çok önemli. bide acıyla savaşmayın içinizden geçsin.
Türkceyi o kadar iyi konusuyor ki valla ben Türk sandim neyseki Video nun sonlarina dogru anladim..esin cok iyi bir insanmis , tufan beyi görmeme ragmen tam not aldi benden. herseyi o kadar ictenliklen anlatiyorsun ki.. benim esimde Rus ve bu evlilikten 4 tane oglumuz var. Almanyada yasiyoruz .Sana acil sifalar dilerim..o anti depression ilaclari ilerde faydadan cok zarar veriyor diye duydum..
mide ve sindirim problemlerimden dolayı doktora gittim ve endoskopi yapıldı.. Doktorum gastrit ve hiperkinetik mide (uykuda narkozda bile sürekli aktif) teşhisi koydu ve bir psikiyatriste gitsen iyi olur dedi.. Anlatacak bir şeyim yok ki ben iyiyim ne diyeceğim dedim,sen benim teşhisimi ona sun yeterli dedi.. Sonrasında hep kendimi yokladım ve kaygılı bir insanve problem çıkmasın kavga olmasın diye her şeyi alttan alan sonra kendimi suçlayan bir kişi olduğumun farkına vardım ama bunu kendimizden bile saklıyoruz nedense...Tam da psikiyatrist randevumun olduğu gün sizin anlatımınıza denk gelmek beni rahatlattı,yalnız değiliz.
35 yaşımdayım hayatımda hiç depresyon yaşamamıştım son 4 yıla kadar... 3yıldan uzun sürdü bu zaman içerisinde partnerim hep yanımdaydı ama görmek istemiyordum çünkü ben değersiz çirkin ve kilo almış bir kadındım beni kimse sevmezdi... Ben daha çok çalıştım kendimi kapattım günde 17 saat çalışmaya başladım... Çünkü değersizim param olursa sevilmek için bir sebebim olur düşündüm. Sonra da para biriktirmek hayatımda ki en önemli şey oldu paramı harcayamadım hiç kullanmayıp sadece biriktiriyordum bu sefer birikimimi kaybetmekten korkmaya başladım partnerime de veremedim yani 🙃 çünkü depresyon böyledir mantık olmuyor. Bu zamanda anladığım tek şey oldu sana da yardımcı olur belki tufan senin için birşeyler yapmaktan mutlu oluyor senin için alışveriş ödemeler gibi gibi. bu yük gelmiyor seni seven insanlara yeterki paylaş anlat ve sen mutlu olmaya iyileşmeye başla. Bu kadar kötü günler yaşarken ve kafanda hiç birşeyi çözemezken partnerin senin çirkin mi giydin bakımsız mı gözüküyorsun bunları asla önemsemiyorlar çünkü gerçek seven kimse bunu yapmıyor. Sen kendini düşün tufan şişman ve bakımsız olsa depresyon yaşarken sen ayy çok çirkin olmuş demeyeceksin değil mi? Onun ilk önce mutlu olması lazım sonra fiziksel görünüşü düzeltmek sonra. Ve sen iyileştiğinde ve mutlu olfuğunda tufan en çok sevinecek kişi olacak. Kısaca tufan sen para kazanıyorsun yada sen güzel bir kadınsın diye senle evlenmedi ilk fiziğin ve güzelliğin dikkatini çekmiş olabilir ama içinde bizlerin göremediği en güzel şeyleri gördü asıl bu yüzden evlendi sen ilerde yaşlandığında kırıştığında bastonla gezdiğinde de sevecek😊 kg aldın ve çalışmıyorsun diye seni terk etmeyecek ve evsiz kalmayacaksın kızım 😁 bu bir hastalık hiç bitmeyecek gbi gelse de bitecek emin ol 4 yıl mücadele ettim bitecek motivasyon çok önemli unutma. Mesut sürede çok sevmiştim sizi anlamıştım o kadar çok gülerken kesin birşey var bu hatunda diye yakın hissetmiştim hastalıklarımız aynıymış. Seviliyorsun ❤
Abla nasıl atlattın ilişkin devam ediyor mu bende bu durumdayım ayrıldım paylaşmak veya görmek istemiyorum çünkü çok kilo aldım kendimi yetersiz hissediyorum sadece ise gidiyorum onun dışında evden çıkmak istemiyorum
Maneviyat eksikliği olabilir mi acaba diye düşündüm. Çünkü inançlı insanlar en zor şartlarda bile psikolojik olarak en dirayetli olan insanlar oluyor. En güçlüye güvenirse insan hayatta sadece eşi bile olsa endişelenmiyor . Çünkü Rab bizi bizden iyi biliyor ve bizi başıboş bırakmadı
Anya, ben psikoloğum ve senin yaşadığın sürecin neredeyse aynısını (anksiyete hariç) yaşadım. Seni o kadar iyi anladım ki. Bu video beni çok duygulandırdı. Çünkü yaşadığın şeyin sadece "çökkün hissetme kısmı" değil, hayat olayları da bana çok benziyor. İstanbul'dan İzmir'e taşınıp sosyal çevrenin olmaması vs. O yüzden sana kocaman sarılmak istiyorum. Şu an iyi olmana o kadar sevindim ki. Umarım böyle devam edersin. Darısı benim başıma ❤
ALLAH şifa versin.Hayata asılın gerekirse eşiniz sizi terk etsin,bundan korkmayın,zaten eşinizin sizi terk edeceğinizi düşündüğünüz için depresyona girmişsiniz bu durumlarda sizden ötesi yok.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki ben de yıllar önce panik atak siete bozukluğu ve depresyon geçirmiştim hepsi bir arada iki ay evden dışarı çıkmadan yemek yemeden sürekli yatarak ama sonunda hipnozda iyileştim
But duyduklarıma çok üzüldüm.2 senedir böyle bir durumun içerisindeyim.Şimdiye kadar böyle değilken ne oldu da bu hale geldim diye düşünürken sosyal medya yüzünden böyle olduğunu anladım.Sosyal medyada çok fazla aktif olmamama rağmen insanların sürekli gösterişli yaşaması hep maddiyat üzerinden yaşamaya çalışma( bu maddiyattan kastım sadece para değil maddi olan her şey) sürekli birilerinin çıkıp kişisel gelişim hakkında yönlendirme yapması yalnızlığa alıştırma çabaları sen, kendine yetersin kimseye ihtiyacın yok, etrafındaki insanları temizle gibi üstü kapalı yönlendirme yapan insanların sayısının çoğalması ile sanki her insan aynıymış, aynı olaya aynı tepkiyi veriyormuş gibi insanları tektipleştirme çabaları ve bunu da psikolog sosyolog adı altında yapmalarından çok etkilendiğimi fark ettim.İnanır mısınız normalde hiç takılmadığım şeylere takılmaya başladım düşünme hastalığına yakalandım, aklımdan sürekli bir şeyler kuruyorum oysa ki çoğu gerçek değil.Ben bunları fark ettiğimde çoktan iş işten geçmişti sorunun nereden ve kimlerden kaynaklandığını fark ettiğimde kendime kızdım ama 2 sene az bir zaman değil bu olumsuz düşüncelere alışmıştım artık.Ben bir insanım bedenim maddi olabilir ama ruhum manevi bedenimi maddi şeylerle doyurabilirim ama bu maddi şeyler ruhumu maneviyatımı içten içe çökertti şu an kendimi düzeltmeye çalışıyorum ( yalnız kaldım çevremdeki herkesi dağıttım ) çok zor olacak, sosyal medyayı tamamen bıraktım insanların o yalan hayatlarını görmek isteöiyorum herkese aynı tavsiyeyi veren kişisel gelişimcileri dinlemiyorum, öfkemi kontrol etmeye çalışıyorum.Bizi üstü kapalı olarak bu hake getirenlerede hakkımı helal etmiyorum.Kendi çıkarları için bizi yalnızlaştıran insanları gerçekten affetmeyeceğim.
Selam, Anya kanalında başarılar öncelikle 🥰 Dün ilk defa bu videonu izledim sonra kanalına baktım videoların güzel.. Şunu fark ettik ne alaka diceksin ama 😂 bi videonda kirpiklerim kısa ve dik çok az sarı demişsin benim de öyle 😂 Trabzon'luyum. Anneannem sarışın senin gibi. Anne tarafım kuzenlerim falan genel böyle. Ben sarışın değilim ama çok beyazım kirpiklerim aynı senin gibi ben de diyodum neden böyle 😅 bı arkadaş Rusya'da yaşamış beni Ruslara benzetiyodu aslında benzemedigimi düşünuyorum. Atalarimda Trabzon'da Rumlar olduğu için bı rumluk olabileceğini düşünüyodum ama sanırım Rusların Trabzon işgalinden bı rusluk olabilir.. Anne kuzenlerim mavi gözlü sarı saçlı tamamen size benziyo gibiler 😂 Ve Trabzon'da bizim köye Rusların geldiğini günlerce işgal altında kaldıklarını dışarı cikamadiklarini anlatmislardi büyüklerimiz ama hiç böyle düşünmemiştim. Şuan tamamen şüphe ettim.. Bir şeyler olmuş olabilir.. Depresyonuna ilgili sunu söylecegim.. Atalardan gelen karmalara inanır mısın bilmem? Böyle mistik inanışların var mıdır? Ama bende böyle bir hikaye vardı.. Bı kadın cocuklarinin yanında kocası vuruluyor ve sanırım tecavüze uğruyor.. Ben bunu bı yere oturtamamistim.. Sonuçta mistik bir şey.. ama şuan oturdu... üst soylarimda boyle bir atam olabilir ve bu Rus işgali sırasında da olmuş olabilir.. Çok şüphe ettim ve konu sanki oturdu.. Neyse böyle durumlarda ataların için bir şeyler yaparsın sanırım ben de onun için bir şey yapacağım bir iyilik güzellik diyelim ♥️ Gelelim sana Anya 😍 Bazen bazı sorunlar teeee çok uzaklardan atalardan gelebilir.. Türkiye'yi sevdiğin için burda olduğunu söylemişsin Belkı bı karman vardir bilmiyorum hiç baktirdin mi? Belki onlar için bir şeyler yapman gerekiyordur.. 🤷Neyse.. Başarılar diliyorum kanalın güzel.. Ufak tefek şeyleri takma kafana 🇹🇷♥️
Yıllardır hatta 15 yıldır psikiyatri ilaçları kullanıyorum bir adım ileriye gidemedim ne yapacağımı şaşırdım paylaşımınız için teşekkür ederim inşallah tam anlamıyla çözüm yolu bulursunuz 💕🙏
Lütfen yanlış anlamayın hayat tarzınızı bilmiyorum ama 15 yıl o kadar fazla ki ilaç olarak yani muhtemelen artık anlık etki için kullanıyorsunuz çünkü ne kadar beyin fonksiyonlarını düzelimi için rol alsa da diğer fonksiyonlar da etkilenir ve artık yan etkiler sizi daha da çıkmaza sokar günümüzün daha çok yaygın kullandığı gençlerden başlayan ve ayrılmaz parçası oldu ama olmamalı ani sinir krizlerde hapa bağlanmak yani su gibi ihtiyaç çıkmaza girer asla yanlış anlamayın ama dua etmek, namaz kılmak ruhunuzu sakinleştirir belki de asla bunları aksatmayan birisinizdir rutin olmuştur bilmiyorum ama artık derinlik arayıp bunları neden yaptığınızı ahireti düşünüp mükafatlandirilicağizini düşünün ruhunuzu o an dingin bir hale getirin yani bunları neden söylüyorsun diyebilirsiniz ama amacım psikoloji ilgilenen bir genç olarak size bilimin dinden başka bir durumla çözülemeyeceğini belirtmek istedim bir yaşlı psikiyatrist beyefendi var o kadar pozitif ve dinle bağdaştırıyor ki yani sadece rutinlerinizi değerlendirin demek isterim.
@@mrz5071 çok teşekkür ederim yorumunuz için İzzet Güllü hocamızı yeni farkettim keşke yıllar önce öğrenseydim diyorum inşallah sayesinde ilaçları bırakacağıma inanıyorum 🙏
@@user32890 çök teşekkür ederim yorumunuz için çok haklısınız söylediklerinizde ,, inanın ilaçlarını zararl oldu yararı olmadı. şu an azaltma aşamasındayım bir iki ay sonra tamamen bırakacağım 🙏
@@user32890 çok teşekkür ederim yorumunuz için, söylediklerinizde çok haklısınız,, inanın ilaçların zararı oldu yararı olmadı ne yazık ki geç fark ettim bırakmaya karar verdim şu an azaltma aşamasındayım bir iki ay sonra tamamen bırakacağım 🙏
Araba sıkıntı çıkarınca servise gittiği; yönelmesi gerektiği gibi ... İnsan da sıkıntı ve bakım için yaratıcısına yönelmeli...hiç bir sıkıntı kalmayacaktır...
Şu ana kadar anlattıklarının neredeyse aynısını (mutlu giden ilişki hariç) yaşıyorum. Yeni taşındığım şehre iş için atandım. Doktorum, ilk görev yerimdeyim. İş aslında sorunsuz ama ben yalnızlıkta boğuluyorum. Sosyal bir çevre edinememek/edinmemek ve anksiyete beni boğulma noktasına getiriyor. Her nöbetten önce ve sonra çıldırırcasına düşünürken buluyorum kendimi. Maddi olarak sıfır sıkıntı ama yalnızlık hissi, anksiyete. Korkular, olmayan sorunları çözme çabası. Şehir değiştirip arkadaşlarınla vakit geçirmenin seni mutlu etmemesi ama yeni bir çevre edinmeye güç bulamamak, sürekli artarak devam eden iş stresi… Belirgin bir problem olmamasına rağmen beni içten içe tüketiyor.
İnşallah düzeleceksiniz sizi çok iyi anlıyorum evlenince İstanbul'a geldim ilk senem çok zordu sudan çıkmış balık gibiydim kendimi sorguladığım bir dönemdi.Doğuluyum etrafım hep kalabalıktı bayramlar çok güzeldi memlekette ama gerçekle yüzleşme durumu yaşadıkça dibe vurdum
İlk kez artık yalnızsın bunu sen tek atlatacaksın dedim günlük yürüyüş yaptım bir saat hobi edindim eşimden destek göremedim ama pes etmedim düzenli manen ruhuma iyi gelen derslere gittim ilaç gibi geldi yaşayan biri olarak bir vakitte olsa camiye gidin
avukatlığı bırakmak çözüm değil bizim gibi ülkelerde yaşamak oldukça zor zaten . Gelişmiş ülkeler gibi sosyal devlet olan insan hakları olan ülkelerde bi nebze yaşama şansı var ama günümüzde parsellenip satılan ülkelerde , enflasyonun zirve yaptığı ev kiralarının ve işssizliğin zirve yaptığı ülkelerde anksiyete ve depresyon olmak zorunda . Hatta yaşamak imkansıza yakın
videonun ilk başlarında komik geliyordu ve gülüyordum fakat sonlara dogru çok üzülmeye başladım hatta içim parçalandı buna benzer bi durumu da bende yaşamışıtım fakat bu kadar derin degildi
Su anlattiklarinin hepsini yasadim yeni evliydim benim esim evi gecindermekle yukumlu kisi degildi o kisi bendim beni hasta eden seyde buydu ve ben kontrolu kaybettigimde o kavgalar basladiginda bana hic duymamam gereken seyler soyledi umursamadi ve beni sevmedigini anladim sonra aldatti kilo problemlerim oldu herseyi elestiriyordu bunu ben zaten kendime acimasizca yapiyordum hic sevmesigim bir iste evi gecidirmek zorunda oldugum icin calisiyordum esini aldatan kumarbaz yalanlar soyleyen patronumun yalanlarina evimi gecindirmek zorunda oldugum ve yuksek maas aldigim icin katlanmak ve yalanlarina ortak olmak zorunda kaliyordum ve sonra hastalandim bacaklarim tutmuyordu yuruyemiyordum hastanede falan yattim disari cikmak istemiyordum sigara almaya bile havanin kararmasini bekliyordum cikmak icin yatiyodum sadece telefonum calmasin diye kirmistim ulasilmaz olim istemistim hic birsey yapmadan oyle durmak istiyordum sonra bosandik vs ailemin yanina gittim ve o evde hicbir sorumlulugum olmamasi oyle iyi geldiki 20 yil gecti ustunden bu kiş cocugumun tedavisi icin yurtdisinda 1 aylik reha merkezine gitmistik almanyada orda o kadar kotu oldum ki bana ne oldu anlamadim duramiyorum orda asla sanki hapse atilmis gibi hissettim ariyorum esimi agliyorum gel beni burdan cikar cok kotuyum diye sonra sacmalama bir suru masraf yaptik dayan diye kendimi teselli edip bir kac saat sonra yine berbat halde oluyordum psikolojim tamamen berbatti eve dondum ve 2 hafta evden cikmadim cok kotu olunca esim endiselendi dediki tatile gidelim iyi gelir hayirr diye agliyordum hic birsey yapmadan sadece evde durmak istiyorum benle konusmayin bile lutfen dusundum neden boyle oldum ne oldu bana sonra bir dizi izlerken ordaki bir sahne bana o ilk evliligimdeki o kotu oldugum gunleri hatirlatti ve ben o reha merkezinde bilinc altimda biryerlerde o gunleri yasadigimi animsadim ve bunu esime anlatamadim bile trawma olarak bilinc altimda kalmis ve orda patlak verdi bunu farkettigimde o gun hersey duzeldi ertesi gun normal hayatima geri dondum ama iyilestirmedim ustunu orttum birgun yine patlak verecektir uzun uzun yazdim cunku iyi gelicegini dusundugum icin bir itiraf gibi o gunlerde neler yasadigimi kimseye anlatamamistim
Anya merhaba, İzlediğim ilk ve tek videon, seni tanımıyorum. Ailen hayatının neresinde? Fiziksel olarak uzaktalar mı? Onların desteğini yeterince alamadığını düşünmek seni eşine bağımlı hissettirmiş olabilir mi? Problemler yalnızlıktan ayyuka çıkmış olabilir. Evden çalışmak sana iyi gelmemiş olabilir, insanlarla sosyalleşebileceğin minimum toksiklikte bir yerde çalışmak iyi gelebilir. Lütfen evde takılmaya devam etme ve istemesen de kendini çalışmaya, sanat/ spor gibi en azından bir şeylerle meşgul olmaya zorla. Dinini bilmiyorum, fakat dua ve ibadet etmek iyi gelebilir. Hepimiz kafamızda bir şeyleri kuruyoruz zaman zaman. Hepimiz toksik insanların zorbalığına uğrayabiliyoruz. Evlilik de herkese göre olamıyor, insan umduğunu bulamayabiliyor bazen. Sana naçizane tavsiyem, kafan netleşene kadar çocuk yapmaman. Sevgiler.
