Դեռ երկու ամիս առաջ այս երգը լսելուց աչքերս լցվում էին։Հետ էի գնում,հիշում պատմությունը։Իսկ հիմա,հիմա տեսնում եմ էս երգի ամեն մի բառը ամեն մի ցավը Արցախահայության և ոչ միայն Արցախցիների այլև ամբողջ հայության մեջ։Հիմա էս երգի ամեմ մի բառը զգում եմ ու անկախ ինձնից դողում եմ։ԱՍՏՎԱԾ ԻՄ ՄԻՆՉև ԵՐԲ ՊԻՏԻ ՀԱՅ ԱԶԳԸ ՏԱՌԱՊԻ🥺🥺🥺🙏🙏🙏
Времени от времени чувствую потребность в этой песне ... как будто воды хочу напиться . Послушай поплачу за моим Кировабадом за родительским домом за пшатом за дедушкиным лимоном... за Варташеном за потерянным навсегда родным воздухом
Ախ սիրտիս մեջ դրիր անշեջ հնոցը “ ամեն մեկ խոսքերտ կրակ ու բոց է Մոլորվաց չ գիտենք որը որոց է “ Տխուր կյնքով լցվավ մեր օրօրօցը 😢😢😢😢😢😢 Սիրելի տատիկ սիրելի տատիկի որդի սիրելի Աննա ‘ շատ շատ հիանալի երգ եր “ թե բառերը թե երաժշտությունը թե կատարողը “ բրավո բրավո բրավո մեր շատ սիրելի հայ ստեղցագետներ !!!❤❤❤🌹🌹🌹🌹🌹🌹🇦🇲👏👏👏👏👏
Հրաշալի երգ է, շնորհակալություն: Շնորհակալություն երգի հեղինակին՝ Աղավնի Նիկողոսյանին: Աստված Ձեզ երկար կյանք տա, Ձեր ստեղծագործությունները լինեն վարար գետ, սրբեն մեր արցունքները եւ դարդերը:
КАКАЯ ТРОГАТЕЛЬНАЯ ПЕСНЯ С АНГЕЛЬСКИМ ГОЛОСОМ ДОРОГАЯ .МИРА И ДОБРА ВАМ.ВЕЧНОГО СЧАСТЬЯ И ЛЮБВИ .ОЧЕНЬ СКОРО ВСЕВЫШИЙ АСТВАЦ ИЗМЕНИТ ПОЛОЖЕНИЕ ВСЕГО МИРА К ЛУЧШЕМУ ДЛЯ БОГА НИЧЕГО НЕВОЗМОЖНОГО НЕТ.БЛАГОДАРЮ ВСЕХ МОИ РОДНЫЕ.
Ոչ մի պետություն երբեք չի դառնա Հայաստան,Հայաստանիցս թանկ և ջերմ պետություն չկա և չի էլ լինի,ապրելով օտարության մեջ միշտ երազում եմ հնարավորության դեպքում գալ Հայաստան։
Գժվելն էլ քիչ է… Մասիսին նայելիս գժվելն էլ քիչ է, Գժվում ես ցավից ՝նրա կարոտից, Մասիսը գիտի կարոտը ինչ է, Դա երևում է նրա աչքերից: Ու քո աչքերն են դառնում մի Մասիս, Ու քո աչքերում արցունք է՝ կարոտ, Աշխարհն ես ատում ՝քծնող ու կեղտոտ, Ատում աշխարհի գամերն անպատիժ, Երբ դու նայում ես Մասիսին հեռվից, Ամպոտ երկինքն է աչքերիդ մի նինջ, Տենչում ես Արծվի մի ճախրանք՝թռիչք, Ճեղքել ամպերը ՝գժվելն էլ է քիչ: Մասիսի ձյունից մրսելն էլ է քիչ, Ձյունն այդ չի ջերմում և գիտես ինչից, Մենակ ես թողել ՝սիրելով գրիչ, Աղոթքից բացի չես սիրել ոչինչ; Եվ քո աղոթքը ինչ էր՝ոչ մի բան, Աստաված քեզ լսեց և քոնն է Մասիս, Ու քեզ , Մասիսին կլնի բալասան, Գամերը կտրող սուրը ՝աղոթք ինձ: Երբ Հայի սիրտը կդառնա Մասիս, Երբեք չենք տեսնի Արարատն հեռվից, Ձյունը կջերմի ՝պաղ շնչով սրտիս, Լինեմ թե չլնեմ ՝չի գժվի հոգիս: Համլետ Հակոբյան 28.09.2015թ. Մարտունի Լիճք Կեցցես Հակոբ Ալիխանյան ջան....Մի օր Էրգիրը Հայերով պետք է շնչի...Մշո ու Ալաշկերտի դաշտերի փուշն ու տատասկը Հայի վրեժը կայրի ....Իմ անունն է պայքար և վախճանս ՀԱՂԹԱՆԱԿ...
ԾՆԿԻ ԵՄ ԵԿԵԼ ՔՈ ԱՌԱՋ ԻՄ ՏԵՐ ՊԱՀՊԱՆԻՐ ԱԶԳԻՍ ՄԻ ԹՈՂ ՈՐ ԶՈՀՎԵՆ ԱՄԵՆ ԶԻՆՎՈՐԻ ԱՌ ՔՈ ԳԻՐԿՆ ՏԵՐ ՊԱՇՏՊԱՆԻՐ ՆՐԱՆՑ ՈՐ ՎԱԽ ՉՌՒՆԵՆԱՆ ՄԱՀԻ ԴԵՄ ՄԻԱՅՆ ԴՌՒ ԵՍ ԿԱՐՈՂ ՏԵՐ ՄԱՀԻ ՃԻՐԱՆԻՑ ԱԶԱՏԻՐ ՆՐԱՆՑ ԳՈՀԱՐ ԲԱԲԱՅԱՆ
Սևահողը սև է հագել, Սևահողը սև է հագել, Խելագարված հերկերում սև, Անսերմնացան ու առանց սերմ, Զրկված հացից ՝Աստծո պարգև: Սևահողում լիքն են հետքեր, Սմբակներից սևն է հագել, Ճոճված անթիվ յաթաղաններ, Հասկանում ես ինչ է եղել: Ռանչպարին խաչն են հանել, Սառած աչքում հողն է անմեղ, Հողն են իր հետ խաչը հանել: Բերրի հողը դարձավ խոպան, Իր սև սրտով ՝վշտով , անսեր, Տնքած ցավից ուրիշ եզան, Եվ գութանից չար սերմնացան: Սևահողը այն սևահեր, Անապատ է այսօր դարձել, Ցորեն չկա ՝միայն փշեր, Ինքն է իրեն արդար խաչել: Բերրի սիրտդ ինչ են դարձրել, Ցավ ու մրմուռ անտեր, անսեր, Հավքերն երբ են սերմ գողացել, Պանդուխտ հավք ես սիրտ կարևեր: Իմ հայրենի հող սևահեր, Խաշնարածն է սիրտդ մաշել, Չկա այսօր քո սրտին տեր՝ Կգա տերդ ՝կդարձնի ցել: Համլետ Հակոբյան 2015թ. Գեղարքունիք Լիճք ,
Երեսուն տարի է այս երգը լսում եմ ,կարծես թե իմ պապական տան մասին են գրել։Չեմ կարողանում առանց արտասուքի լսել։Էն 84 հոգին չեն հասկանում ինչ է նշանակում հայրական տուն կորցնելը
Anna jan bravo gexecik katarman hamar. Yev uzum em xorhin shnorhakalutyuns haytnem, Alixanyannerin gexecik yerashtutyun@ ev xosqer@ tsnelu hamar. BRAVO.
ax noric ayd aderbejanciq ham@ hanum en ASTVAC ta HAYER@ aderbejani vochnchaci es ashxarh@ maqur od shnchi...Tox es erg@ amen pahin krvelu patjar a darnum ...erani im tariqn el liner vorpesi gnaii banak