"ANNEM"... Gece başımı yastığa koyup her uyuduğumda, O çocuğu görüyorum Anne. Öyle öksüz, öyle garip, Öyle üzgün, öyle yalnız ki Gözleri bulut misali dolu Öyle ağlıyor, öyle akıyor gözyaşları Anne. Ellerimi uzatıyorum Saçlarını okşamak istiyorum. Yanağından gözyaşlarını silip Yüreğinden öpmek istiyorum. Ama ona ulaşamıyorum Anne Ona ulaşamıyorum... O sokaklarda biçare, avare dolanıyor Ben yetişemiyorum Anne. Ne arkamı dönüp gidebiliyorum Ne de bağrıma basıp acısını dindirebiliyorum Ben o çocuğa yetişemiyorum Anne... Her aynaya baktığımda, O çocuğu görüyorum Anne Bitti artık ağlama, geçti diyorum Gözlerinde yaşlar dışında öyle acı varki Göz bebeklerinde Tükenmişliği görüyorum. Dizlerinde derman yok Anne... Hasretle dolu yüreği umudu yok, Umut yok Anne... Biz seninle Anne kız bir muhabbet edemedik. Başımı göğsüne koyupta dertlerimi anlatamadım, Çocukluk aşkımı anlatamadım Anne... Kalbim acıdıgında onu alıp Senin avucuna koyamadım Anne... İçimi döküp hıçkıra hıçkıra kucağında doya doya ağlayamadım Anne. Ağlayamadım. "Gülbahar TOKSOY"
