Annemin Öldüğüne Sevindim 💐 Kitabını İnceliyoruz (B*k Gibi Book Reviews) 

28:34 ama Meryem Evet bu konuda hakli olabilirsin ama istismara da cok acik bi konu. Cogu aile cocuklarini ellerinin altinda tutmak onlari istismara devam etmek ve hakimiyetleri altinda tutmak icin yapiyor Bunu. Eger ters duserseniz o evden de ailenin merhametinden de mahrum kaliyosunuz cunku ailem Bunu yasadi.

meryem ya yeni video gelene kadar kötü çocuk, imamın manken kızı, katil kaynanalar, yeşil kiraz ve alacakaranlık serisini 9272919. kez tekrardan izledim🤭 özletme artık kendini be kadın😭

Benim annem akademik başarı bağımlısıydı. Daha ilkokul 1 de bile benim üzerimden diğer velilerle sidik yarıştırırdı. İlkokul 4 de dershaneye yazdırdı.Hayatımın 7 senesi falan dershaneye gittim. Kardeşim benim kadar başarılı değildi , beni örnek göstererek sürekli ezerdi. Babam 7.sınıf gibi terk etti gitti bizi, annem daha da üzerimize bindi psikolojik şiddetin haddi hesabi yoktu, kardeşim intiharın eşiğinden döndü, intihar etmeye çalıştığı için annem kardeşimi suçladı.Üniversite sınavı zamanı sınavdan iyi bir puan aldım, anneme tıp yazmıcam mühendis olmak istiyorum dediğimde oturup hüngür hüngür ağladı evlatlıktan reddetmekle tehdit etti bıyık altından. Şu an doktorum ama gördüğüm muamele hiç değişmedi, uzmanlığı kazandığımda bile elalemin çocuğu cerrah oluyor diye eleştirdi. Gözü asla doymadı. Evlilik mevzusu ne zaman açılırsa açılsın “senden daha aşağı insanlarla evlenemezsin, hele hemşire-öğretmen hiç olmaz” diye sürekli üstüme geldi. Ben doyuramadım gözünü açlığını allah doyursun ne diyim.

Bu video beni çok tetiklese bile izleyeceğim. Benim annem de aynı böyle bir tipti. Birkaç yıl önce çocukken yazdığım günlüğümü bulup okumuştum. Sayfalarca hak ettim,hak etmedim yazmışım. Annem küçükken bana fiziksel şiddet uyguladığında yaramazlık yaptıysam hak ettiğimi düşünürdüm , bazen de sebepsiz yere vurduğu için hak etmediğimi düşünürdüm. Bunları günlüğüme yazmışım. Okuyunca o kadar kötü hissettim ki çömelip kendi çocukluğuma ağladım. Ailenin en büyük ve tek kız çocuğu bendim. Annem, sırf babama ve halalarıma benzediğim için onlara sinirlendikçe bana kızardı. Babası,halası kılıklı derdi. Kilodan dolayı zorbalık görmedim ama burnum kemikli diye bana Gargamel diyen de ilk annemdi. Yabancılardan görmediğim zorbalığı annemden gördüm. Arkadaşlar gelip geçici onlardan görseydim gam yemezdim ama her gün aynı evin içinde olduğum bir insandan duymak çok ağır gelirdi. Dismorfobik oldum. İnsanın en büyük hayali burnunu yaptırmak veya estetik yaptırmak olmamalıydı. Kendime o kadar üzülüyorum ki. Halbuki kendi halinde,içine kapanık, akademik olarak da başarılı bir çocuktum. Kimseye zararım da yoktu. Boyu uzun olduğu için arka sıralarda oturan ama dersini dinleyen, kimseye zorbalık yapmayan bir tiptim. Bugün bile bunları hak edecek ne yaptım diye kendime soruyorum. Halbuki hiçbir çocuk bunları hak etmezdi. Allahtan babamla olan ilişkim çok daha iyidir. O da annem gibi olsaydı ben büyük ihtimal bu kadar dayanamazdım🥹

1:12 ilk regl olduğumda annem bana resmen psikolojik işkence uygulamıştı. Bir gün sebebini bilmediğim bir nedenden karın ağrısı çekiyordum. Kıvranıp durdum ama annem ciddiye almadı, ilaç da vermedi. Ertesi gün tuvalette kan görünce çok kötü oldum. Anneme çamaşırımda kan olduğunu utana sıkına söyledim "bari 15 yaşını bekleseydin erken oldu" dedi. Benim elimde olan bir şey miydi ve erken olması sağlığımla ilgili bir problem olduğu anlamına mı geliyordu diye düşünüp çok gerilmiştim. Daha sonra da kulağıma eğilip "artık günahların yazılıyor ona göre davran" demişti. O kadar gerim gerim germişti ki beni... Zaten hala cinselliğin ne demek olduğunu bilmiyordum ve erkeklerle ne seviye temas kurarsam hamile kalırım diye sormaya bile korkuyordum. Babam dahil tüm erkeklerle temas kurmaktan kaçıyordum. Bir de üstüne annemin sözleri beni daha da çok germişti. Dindarlıktan başka bir şey bilmeyen ataerkil sisteme hizmet eden bir anne. Ne ergen psikolojisi ne de biyoloji biliyordu ona bir şey danışmak her zaman hataydı. Mesela reglin ne olduğunu 6. sınıftayken okulda orkid markasının yaptığı bir sunum ile öğrenmiştim. Yeterince detay vermemiş olacaklar ki her ay regl olmam gerektiğini sanmıştım. Yıllar sonra öğrendim ki ilk reglden sonra 1 yıl boyunca düzenli bir regl takvimi oluşmazmış. İlk reglimin üstünden 2 ay geçmesine rağmen tekrar regl olmadığımda anneme söyledim durumu "neden!" diyip öyle yargılayıcı bir bakış attı ki unutamam. Açıkca beni hamile olmakla yargılıyordu. Bugün anneme her fırsatta kötü bir ergen annesi olduğunu, ergenlerle konuşmaması gerektiğini, ergenliğimi onun zorlaştırdığını söylerim. O da bana benim çok zor bir çocuk olduğumu söyler :)

35 - 32 - 28 yaşlarında üç kiz kardeş ve annemle beraber, Debra McCurdy'nin baba versiyonuyla yaşıyoruz. Meryem'i çok sevmeme rağmen boğularak izliyorum bu yayını, başım ağrıdan çatlıyor şu an. Bir çocuğun narsist bir ebeveyni varsa düşmana ihtiyacı olmuyor.

Aklıma 1930lu yıllarda oynadığı filmlerin setlerinde defalarca tacize uğrayıp susturulan filmlerde fiziginin daha iyi olması için ve hep çocuk gibi gözükmesi daha fazla filmde oynaması için aç bırakılan Judy Garland geldi...

Ben de 11 yaşında cemaat yurduna verilmiştim orda cinsel dürtülerimi ilk defa farkedip cehenneme gidicem diye ağlamıştım hakketen çocuklara din şiddeti korkunç bir şey yıllar sonra cinsellikle ilgili bir sürü sorun ve obsesyon yaşadım bu video sayesinde biraz daja uyanabildim durumun bu olduğuna

54:51 bunu türk anneler de çok yapıyor. benim annem de aile eşrafı tarafından çok örselendiği için zaman zaman içini bana döker çocukluğumdan beri. o da bir insan, onu asla suçlamıyorum ama özellikle de yeni anneler, lütfen çocuklarınıza yetişkin dertleri yüklemeyin. tahmin ettiğinizden daha fazla hasar bırakabiliyor. ben her ne kadar anneme kızamasam da bazen onun travmalarını taşımakta çok zorlanıyorum.

Annem de bir gün bana bağırarak iki kız kardeşlerimi arkasına alıp kızlarıma yaklaşma, sen negatifsin onlar pozitif kizlarimi bozma demişti. Hani ben de kızınım ya fln o gün ne olduğunu bile ankayamadım şoktan. Kardeşim bana sarılıp ağlamıştı bana üzüldüğü için abla seni çok seviyoruz diye. Annem gercekten hayatimdaki ilk zorba. Kendimi hayatımın her alanında kendini savunması gereken bi avukatmış gibi hissediyorum. Keşke babam da iyi olsa. Annem nasil psikolojik olarak beni etkilediyse babam fiziksel olarak travmalar biraktı. Kendimi gelistiriyorum ve kendimi severek yaralarima kendim merhem oluyorum

sana pembeyi çok yakıştırırdım maviyi görene kadar ne güzel kadınsın ya

1:10:30 ben de küçükken dini kurslarda büyümüş biri olarak bunu yaşamıştım her şeyin günah olduğunu düşünmeye başlamıştım. Kafamdan geçirdiğim şeylerin bile günah olduğunu düşünüp sürekli tövbe ediyordum. Mesela birisi en sevdiğim rengi sordu ben mavi dedim ama aslinda sarı da olabilir diye düşünüp bunun yalan söylemek olduğunu sanıyordum ve cehennemde yanacağımı düşünüp sürekli tövbe ediyordum .Bir süre sonra artık kafayı yemiştim. Sadece tövbe ediyordum ve bazen bir şeyler düşünürken bile günah işlediğimi düşünüp düşünmemeye çalışıyordum ve ağlayarak tövbe ediyordum. Ve bunları yaşarken sadece 5 yaşındaydım.

b*k gibi book reviews’in tam tersi gold* gibi book reviews tarzı bir seri de başlatsan, böyle ilginç ama aynı zamanda senin okuyup çok sevip, etkilendiğin kitapları da paylaşsan aşırı büyük zevkle dinlerim

Videouyu bitirdikten sonra yaklaşık 2 saat de yorumları okudum. Özellikle kadınlar, canım kız kardeşlerim. Hepinize kocaman sarılmak istiyorum. Hepimiz travmalarımızla korkularımızla nasıl yüzleştik ama . Başta Meryem olmak üzere herkese teşekkür ederim, kalbinin kapılarını açtığı ve güçlü birer kadın oldukları için. ❤❤❤❤

4 yıllık sevgilimin evinde, onun televizyonunda izlerdim seni Meryem.. Bütün serilerini baştan sona ona da izletmiştim, Alacakaranlık fanıydı kendisi ve senin okumana maruz bırakıyordum sürekliiii, eğlenmiyor gibi yapıyordu ama çok seviyordu. Şimdi o kocaman ekranda değil, telefonumdan izliyorum ama olsun.. Ani bırakılışımı, bütün o gelecek vaatlerini, birlikte yapılan planları ve inşa edilen hayatımın elimden kayıp gidişini hissetmeden birkaç saat geçireceğim senin sesinle, senin güzelliğine… iyi ki attın videoyu, ilaç gibi olacak eminim ki! seviyorum seni.. ❤️‍🩹❤️‍🩹😔😔😖😖🥰🥰🫶🏻🫶🏻

1:12:00 ilk regl olduğumda 12 yaşındaydım,ilk aklıma gelen şey artık büyüdüğüm falan olmadı aksine sana benzer şekilde dini korkularım vardı. Ailem benden başımı örtmemi ve ferace giymemi bekleyecek diye ürkmüştüm...Bu yüzden 2 ay anneme söylememiştim :( benzer duygular... Kadınlar olarak büyüme sürecimizde bu tarz korkular yaşamasaydık keşke 🥺

2-3 gündür duygusallığım çok üzerimde. Sürekli ağlıyorum. Bu videoyu izlerken de sürekli gözlerim doldu. Dün anneme çocukluğumdan beri beni desteklemediğini, ne zaman güzel bir şey yapsam veya hoşuma giden bir şey satın alsam negatif yorum yaptığını söyledim. Neyse ki annem ''benim de hatalarım var kızım, farkında olmadan yapıyorum özür dilerim'' dedi. Ve sonra ona anneannemin de böyle olduğunu söyledim, haklısın dedi. Anneannem bunu değiştiremedi, sen değiştirebilirsin dedim. Tamam kızım dikkat edicem, daha pozitif konuşucam seninle dedi. Allah'a çok şükür ki algıları çok açık bir kadındır annem. Sarılıp ağlaştık, barıştık, uyuduk. Sonra rüyamda kedimin kaybolduğunu gördüm ve uyanıp hüngür hüngür ağladım. Bu video da tuzu biberi oldu sanırım, nasıl dayanıcam izlemeye bilmiyorum ama izlemek istiyorum :)

Maria bu kitabı incelemen o kadar güzel olmuş ki , anlatamam. Ben bir anneyim 28 yaşındayım 3 yaşında bir oğlum var. Babası ve benim aksime çekinik genlerden dolayı masmavi gözleri ve sapsarı saçları var. Kendini de inanılmaz sevdiren bir çocuk . Doğduğu günden beri yakın çevrem, arkadaşlarım ve beni tanımayan kişiler bile her seferinde “çocuğu reklam yıldızı yap, ajansa yazdır. Bez reklamlarındaki çocuklar gibi niye senin çocuğunda olmasın hayatınız kurtulur “ gibi hadsizce yorumlarda bulunuldu. Hiç bir zaman aklım ve anne merhametim buna izin vermedi. Çocuğum daha bebek ve onun için hayat yeni başlıyor onun en güzel zamanlarını setlerde orda burda gezdirerek değil beraber parkta vakit geçirerek birbirimize sarılıp kitap okuyarak geçirmeyi istedim. İyiki de öyle istemişim. Hep dediğim şey vardı karşımda bana bu yorumları yapanlara “Şuan bir bebek ve ben onu bu konularda fikir sahibi olana kadar büyütüp hayata hazırlamakla meşgul olmak istiyorum. Ondan para kazanmak değil. İlerde kendisi isterse yeteneği olursa kendi fikri ile bu yola başlayabilir ama şuan değil “ şimdi bile bu kitabı incelemen kalbimi paramparça etti. İnsanlar dünyaya çocuk getirebilir ama anne baba olmak başka bişey . 🥺😢😔

Anne tarafımda kız çocukları ilk regl olduğunda ailedeki en büyük erkek onu omuzlarına alıp gezdirir ve bi torba dolusu şeker,çikolata,çiçek ve yeni kıyafetler alırdı. Diğer aile bireyi kadınlar ise ped ve papatya çayı. en büyük erkeğin bunları yapma sebebi ilerde bir yuva kurarsak eşimiz de bize karşı eli bol ve isteklerimiz konusunda anlayışlı insanlar olsun, omuzlarında taşıması ise eşimiz tarafından hep baş üstünde tutulalım ayaklar altında ezilmeyelim diyeydi. Ben 11 yaşında regl olduğumda babam yurt dışındaydı bu yüzden bu görev dayıma kalmıştı. Bu gelenek bana çok saçma geldiği için sadece kucağına kaldırıp (başının üstüne kadar) sonra indirmişti. Buradaki travmatik anıları okuyunca çok üzüldüm. Ailenin o an yönlendirmesi ve tepkisi o kadar önemli ki... Annem 1 yıl öncesinde bana ped takmayı öğretmişti ve bedenimde yaşanacak değişimler hakkında konuşmuştuk zaten ama o an bütün bilgiler siliniyor sanki. Geleneklerin ne kadarı doğru ne kadarı yanlış tartışılır ama ailenin bu geleneği hiç şaşmadan ilerlemiş ve doğru noktalara atış yaparak ileriki hayatlarımızda da gerçekten söylendiği gibi insanlara karşılaştık. Daha eskilerde bir de ata bindirirlermiş ki yolu açık, başı dik, özgür ve güçlü kadın olsun diye. Daha önce kimseden duymadım ama belki bu geleneği uygulayan birileri aramızda vardır 🥹

İzlerken annemin benim hayatım üzerindeki etkisinin sandığımdan daha büyük olduğunu fark ettim. Evet belki ben oyuncu olmak için zorlanmadım ama hep onun istediği gibi olmaya mecburdum. Annemle babam ben 4 yaşındayken boşandılar, babamla beraber yaşadığım yılları hatırlamıyorum bile. Çocukluk yıllarıma dair tek hatırladığım şey çok yalnız olduğum. Kardeşim yoktu, buna ek olarak hiç arkadaşım da yoktu. Her gün okuldan dönen, sokakta oynayan çocukları izlerdim camdan. Onların kendi arkadaşım olduğunu hayal eder oyunlarıma onları da dahil ederdim. Hatta hayali bir arkadaşım varmış, geçen annemle o kız hakkında konuşurken öyle biri olmadığını söyledi. Bu şekilde hayali arkadaşım olduğunu öğrendim. Okula başlayana kadar hiç arkadaşımın olmamasının sebebi annemin herkesi potansiyel bir tehdit olarak görmesiydi. Okulla beraber arkadaş edinmeye başlamamı engelleyemedi ama yine de sokakta oynamama hiç izin vermedi. Beni kaybetmekten çok korkuyordu. En ufak bir sıyrıkta dünya başımıza yıkılıyordu. Babam da annemin inadına yaparcasına beni her hafta sonu eymirde bisiklet sürmeye götürürdü. Tabi eve döndüğümde üstüm başım kir içinde olurdu bir de dizlerimde dirseklerimde ufak sıyrıklar. Sonra annemin babama çektiği nutukları dinlerdim. Çocukluğumda neredeyse hiç evden çıkmadığım için bağışıklığım çok düşüktü, en ufak bir şeyde hasta olurdum. Bu durum yıllarca devam etti. Ben doğma büyüme ankaralıyım, artık pek kar yağmıyor ama eskiden yağdığında sadece camdan izleyebilirdim. Ayrıca ben çocukken annem hep çok üzgündü. Bemi tek başına büyüttüğü için çok çalışıyor ve yoruluyordu. O yüzden hayatta öğrendiğim ilk şey annem işten döndüğünde hiç sesimi çıkarmadan oturmaktı. Ondan bu yaşımda bile herhangi bir şey isteyemem. İlk arkadaşımı edindiğimde 6, ilk kez kar topu oynadığımda 10, ilk kez tek başıma markete gittiğimde 12, ilk kez tek başıma otobüse bindiğimde 15, ilk kez tek başıma duş aldığımda 16 yaşındaydım. Hiçbir zaman isyanlar bir çocuk olmadım. Hep o ne derse yapardım. Bunların ne kadar büyük şeyler olduğunun farkına henüz yeni varabildim. Şimdi 19 yaşındayım. Geçen yıla kadar tek başıma şehir dışına bile çıkmamışken geçen yıl tek başıma ispanyaya gittim. 17 yaşına kadar birkaç arkadaşımla buluşmadan en az 2 hafta önceden haber vermem gerekirdi (annem son dakika emrivaki yaptığımı düşünürdü) ama artık ona bunları sormuyorum bile. Sadece yapıyorum ve o da uymak zorunda kalıyor. Ama önümde bir üniversite sınavı var ve başarılı bir öğrenciyim. İstediğim üniversiteye tam burslu şekilde girebilecek düzeydeyim. Tek isteğim şehir dışında okumak. Bu aralar çeşitli manipülasyonlarla aile evinde kalmam için elinden geleni yapıyor ama karşıma alıp konuştum. Onun çocuğu olduğumu ama bir uzvu olmadığımı, onu sevdiğimi ama ondan uzaktayken de sevmeye devam edeceğimi söyledim. Sanırım Türk aile yapısında bu tarz istismarların farkına pek varılamıyor ama sayende ben de dahil pek çok kişi hayatımıza ne kadar müdahale edildiğini görmüş olduk. Teşekkürler maria ❤

41:22 küçücük bir çocuğun en iyi olduğu şeyin üzgün gözükmek olması o kadar korkunç bir şey ki annesinin bunu görmeyecek kadar acımasız olmasına inanamıyorum

bugun arabicada oturup yuruken sizi durduran ve heyecandan otistik gibi davranan kisi benim cok ozur dilerim rahatsiz ettiysem😭😭😭😭 o kadar tatli davrandiniz ki gun boyu siritarak gezdim ve mutluluktan zipladim

Bu makyaj ve tırnaklar bana Bursa'daki kaynana cinayetlerinin sırlarını hatırlattı dlkdskslsl mavi senin renginnn

O kadar relate ettim ki her şeyi sokağın ortasında ağlamaya başladım. 21 yaşındayım ve hala tam olarak yüzleşemedim annemle sebebi ise şuan kendi ayakları üstünde duramıyor olmam. Ancak birkaç seneye kendi kendime yetebildiğim vaktin geleceğini biliyorum ve yıllardır bunu bekliyorum. Bunun için sabırsızlanıyorum

Bu kitabın adı bana ensest mağduru Iris Galey'in imzasını taşıyan Babam Öldüğünde Ağlamadım adlı kitabı hatırlattı, okumadıysan önermiş olayım, belki (umarım) bir gün onun da incelemesi gelir. 🙂

Ben de çocuklukta çok fazla çalıştım. Ama farklı bir alanda. 10-11 yaşımdan itibaren. Annem temizliğe götürürdü beni. Doğru dürüst Okula gidemedim. Arkadaşlarım hiç olmadı. Çok erken büyümek zorunda kaldım ve şuan kendimi çok yaşlı hissediyorum. Asla kendimi bir yere koyamadım

Bizim ailemizde de bireysellik önceliktir. Dedem babamdan 18 yaşına geldiğinde çamaşır yıkama ücreti, evde kalma ücreti vs. almış. Ben lise ve üniversitede annemin verdiği harçlıkla tüm alışverişimi yapardım ekstra bir para istemedim. Yüksek meblağlı bir alışveriş yapacaksam annemin kredi kartından aldım, ödeme zamanı harçlığımdan taksidi kesildi. Şu an evliyim annemlerin evinde oturuyoruz ve düşük de olsa bir kira ödüyoruz. Ben bu ödemelerin yapılmasından yanayım çünkü küçük yaşta ekonomi yapmayı öğrendim. Birikim yaptım, 28 yaşında kiraya verebileceğim minik bir ev bile aldım.

Meryem bunu baskı olarak algılamanı istemem ama bu kitabı incelerken sen anne olsan nasıl olacağını hayal ettim ne kadar muhteşem büyütürdün onun duygularını anlayan ve ona saygı duyan bir ebeveyn olurdun bebeğin çok güzel bir çocukluk geçirirdi ve şanslı bir çocuk olurdu.Kitaba dönersek ailem çiftçiydi bir köyde yaşıyordum ve çocukluğum tarlada çalışarak geçti bizde sorun babamdı ve bize hep işçi muamelesi yapardı kuzenlerim ayda yılda bir gelir çalışmayı beceremez hep kaytarır oyun oynardı bizde onlara özenirdik ama yetişkin gibi olmak zorundaydık asla şikayet edemezdik tarlaya gitmemek için yağmur yağsın diye dua ederdik 18 yaşına kadar hayatım böyle geçti lisedeyken bazen tarlaya götürmek için okula yollamaz sınavlarıma işler geri kalır diye çalışmama izin vermezdi gizlice cebimde ki kağıtlardan çalışırdım.Sonra mesleğimi yapmaya başladım ama istismar devam ediyordu.Bu sefer de yıllarca kazandığım parayı göndermem gerekiyordu.5 yıl böyle geçti.Babam sadece maaş zamanları arar nasılsın diye bile sormadan parayı sorardı bende kaçta göndereceğimi söylerdim.Küçüklükten beri ondan korktuğum için hemen zincirlerimi kıramadım ve hala itaat ediyordum sevdiğim adamla evlendim hala ara ara ondan gizli para gönderiyordum hamileliğimin 8.ayında babam arayıp benden kredi çekmemi istedi bende artık film kopmuştu ve net bir şekilde hayır dedim kendi bebeğimin geleceğini düşünmek zorundaydım beni evlatlıktan reddettti ve telefonundan engelledi 5 yıl geçti üzerinden ikinci bebeğime hamileyim ve bazen canım yansa da artık yaralarım kabuk bağladı kendi aileme sarılıyorum ve onların iyi olması için elimden geleni yapıyorum hala görüşmüyoruz çünkü biliyorum görüşmeye başlarsam aynı şeyleri tekrar tekrar yaşayacağım…

Yıllar önce bir podcastte laf arasında bu kitap daha çevrilmemişken bahsettiğinde bile çok heyecanlanmış keşke çevrilse de okuyabilsem demiştim. Şimdi incelediğini gördüğümde öyle mutlu oldum ki , o zamanlar ingilizcesi yetmediği için okuyamayan orta son Berrak'ı iyileştirdiğin için teşekkürler🥹🌠

Of mezarlık ve 3 kulhu 1 elham bende de vardı kafam karışınca veya otobüste ayaktaysam ellerimi açamadım diye falan üzülüyordum; keşke bebekken ölsem o zaman günahsız olur cennete giderdim falan diyordum kendi kendime ki ailem dindarlıkla yakından uzaktan alakalı değil çevremiz aşırı dindardı. Çok şükür ailem makul insanlar olarak anlattı düzeldim 😅

Jennette'in iç sesiyle olan diyalogları ve yaptığı ritüelleri duyunca o kadar etkilendim ki. Tıpkı dediğin gibi, teşhis düzeyinde olmasa da özellikle dini konularda takıntılarımız olurdu. Ben yatmadan evvel ertesi gün midem bulanmasın, hasta hissetmeyeyim diye dua ederdim ve kafamdaki ses "şimdi şunu şöyle yapmazsan 10 saniye içinde seni kusturacağım" derdi. Evin içindeki eşyaların yeri konusunda takıntılıydım. Perdenin kırışıklığına takıp gidip gelip düzeltirdim yine de doğru hissettirmezdi. En sonunda perdeyi duvara yapıştırırdım ve annem kızardı. Sanırım inancım azaldıkça azaldığına sevindiğim yegane şeyler bu gibi takıntılar oldu.

Tam olarak böyle bir anne ile büyüdüm. 30 yaşımdan sesleniyorum. Her şeyi toparlasam bile hiç geçmeyecek yaralarım olduğunu biliyorum. Lütfen çocuk sahibi olmak için binlerce kez düşünün. Bugün bile arkadaşlarımın anneleri onları öpüp sevdiğinde hıçkırarak ağlamak istiyorum.

Ben daha 13 yaşındayken bir öğretmenimiz bize eger bir vakit namazı kaçırırsak diğer vakte kadar yaptigimiz her sey gunah olur demisti. Yemek yemek, gezmek, oyun oynamak hepsi gunahmis. Bunu soylediginde ben de cok korkmuştum. O halime o kadar üzülüyorum ki

cok muhafazakar bir ailem olmasa da cevrenin dayattigi din kurallariyla 7 yasinda ailem tarafindan kuran kursuna gonderilme seruvenim baslamisti. komsularin kizlariyla giderdik ve onlarin ilgileri vardi, cok seviyorlardi ama ben sevmiyordum. o kursta basimi kapatmak iskence gibi geliyordu, namaz kilmak iskence gibi geliyordu ve neden boyle hissediyorum diye ayri bir sucluluk duyardim. 'o cok guzel kuran okuyor, sen niye okuyamiyorsun?' sorusu bana o kadar cok kez soruldu ki, ama ben de sebebini bilmiyordum nereden bilebilirdim sadece bir cocuktum. hicbir zaman dine karsi bir ilgim olmadi ve bunu itiraf edebilmem yillarimi aldi. hatirliyorum yilbasi gecelerinde bile sacma sapan tam on ikide namaz kilardik. benim ilgim her zaman spora ve dillereydi. basketbolda, voleybolda ve futbolda basariliydim, iyi bir kosucuydum ve ingilizceyi cok seviyor kendim sarkilardan ogrenmeye calisiyordum ama bunlar kimin umrundaydi? bu sporlar annemle babami cennete sokabilecek miydi? annemle babami cennete sokamayacaksam ne onemi vardi? hicbir voleybol basketbol kursuna gondermediler beni. sadece yuzmeyi elimden alamadilar ona da cok yalvardim diyeydi. herkesin agzinda da ayni sey vardi eger kurani ogrenebilirsem annemle babam cennete gidebilirmis. bunun sorumluluguyla yanip tutusurdum, ya annemle babam cennete giremezlerse diye kurani ogrenmeye calisirdim. simdi ise dine ilgim 0, kuran okuyamiyorum ve hicbir sureyi ezbere bilmiyorum, bilmekte istemiyorum. voleybol becerimi yillar icerisinde kaybettim, boyum 176 olmasina ragmen basketbolu duzgun oynayamiyorum ve istesemde artik hicbir spor alaninda basarili olamayacak biriyim. aileler kendi istedikleri ve olmak isteyip olamadiklarini bize dayatmak yerine ne istedigimizi anlayip o alanda bizi yonlendirselerdi, acaba hayatimiz nasil olurdu?

Dinden çıktığım andan itibaren korku, kaygı ve obsesif kompulsif bozukluklarım inanılmaz azaldı 🥹

sabah işe gideceğim için videoyu yarına bırakıyorum... şanslı herkese iyi seyirleerr 🤩💖

Benimde tam tersi babam narsist. Küçüklüğümden beri annemi bana hep kötülerdi, bu yüzden büyüyene kadar annemi hiçbir zaman tam anlamıyla sevemedim. Babam benim mutsuz olmama veya hasta olmama katlanamaz, ama bu beni çok düşündüğünden değil. Ne zaman hasta olsam ya da suratımı assam bana kızıp küfür eder. Ben büyüdükçe bu seferde annemi bana karşı manipüle etmeye başladı. Annem, babamı memnun etmek için beni ezdi, bana hiç hak vermedi. Evdeki tüm tartışmalar ben ve annem-babam cephesi arasında oldu. Aileme karşı her zaman tektim. Küçükken zatürre başlangıcı olmuştum, bu yüzden ciğerlerimin filmini çekmişti doktor. Filmde omurgamda çıkmıştı, doktor aileme kemiğimde eğrilik olduğunu söylemişti, yaşım küçük olduğu için eğrilik kolayca düzeltilebilinirdi ve tedavi olmazsam eğriliğin artabilme ihtimali vardı. Ailem sadece aman allah korusun dedi ve konuyu orada kapadı. Bunun için beni başka bir doktora götürmediler. Babamın her zaman yaptığı gibi bir durum duygusal olarak zorlayıcıysa görmezden gelinir taktiğini uyguladılar. Lisenin başında belimin bir tarafının diğerine göre daha kıvrımlı olduğunu farkedip aileme söyledim. Ailem her zamanki gibi bir sorun yok, sen düzgün oturup yürümüyorsun bu yüzden dediler. Ağlaya zırlaya zorla hastaneye randevu aldırttım. Ve hastanede doktor bana omurgamın çok eğri olduğunu, ameliyat gerekebileceğini bu yüzden başka bir şehirde daha kapsamlı bir hastaneye gitmem gerektiğini söyledi. Ağlayıp durdum, aklıma çocukluğumda ailemin bunu bilmesine rağmen önlem almak için hiçbir şey yapmadığı geldi. Bu yüzden kavga ettik. Tabii ki kavga sonrası suçlu kişi yine ben oldum, yine kendimi kötü hissedip ilk özür dileyende bendim. Babam bazı dış etkenler yüzünden sinirlendiğinde her zaman benim davranışlarıma veya sözlerime takıp kavga çıkarır. Bir gün o kadar sinirlenmişti ki odamın kapısına yumruk atıp kapıda delik açmıştı. Bende çocukluğum boyunca o deliğe ojelerimi koydum. Ve yine bir gün nedenini bilmediğim bir tartışmada mutfaktan bıçak alıp kalbine bastırmıştı, bana öleyimde kurtul o zaman bunu mu istiyorsun demişti. Donup kalmıştım, ne yapacağımı bilememiştim. Kendimi hiçbir zaman yeterli hissetmedim. Şuan yirmi yaşındayım ama hala babama bağlıyım. Ortaokuldayken bende diğer arkadaşlarım gibi ailem olmadan dışarı çıkmak veya tek başıma okul gezilerine katılmak istiyordum, ama ailem izin vermedi. Bireyselleşmeye karşı olan tüm hevesimi kırdılar, arkadaşlarımı kötüleyip beni insanlardan uzaklaştırdılar. Şimdi kendi başıma hiçbir şey yapamayan, yalnız ve aciz bir yetişkine dönüştüm. Gerçi yetişkin bile sayılmam

Kitabın isminden nasıl bir konusu olduğunu az çok tahmin etmiştim. Ve bu videoya kadar aklimda narsist bir ebeveyne mi sahibim acaba diye hep içsel sorgulamalar yapıyordum. Gerçekten kimine göre annenin isteğini yapmak çok normal ve ufak bir fedakarlık gibi gözükebilir hatta olması gereken bir şey gibi görülebilir ama iş ufak kurdeleli bir tokadan, çalmak istediğiniz enstrümana, okumak istediğiniz bölüme yani kısaca hayatınızın en ufak ayrıntısına kadar uzanıyor ve siz hiçbir zaman gerçekten ne istediğinizi bilemez, annenizin fikrini almadan bir şey yapamaz oluyorsunuz. Öğretmenleriniz olsun çevrenizdeki insanlar olsun sizi cok başarılı bir çocuk olarak görse bile siz buna hicbir zaman inanamaz oluyorsunuz çünkü tek derdiniz annenizi memnun etmek ve annenizin sizi başarılı görmesidir ki bunu da asla göremezsiniz bu da sizin kendi değerinizin asla farkina varamamanıza neden olur, kendi değeriniz sinavdan aldığınız not kadardır mesela ve bununla baş etmek de bir hayli zordur. Son olarak sağ ol maria hem eski videolarında az da olsa bana bu farkındalığı yaşatarak işleri kolaylaştırdığın için hem de bizi bu denli anlayabildiğini hissettirdiğin için ❤

51:17 bu bana annemin eski fotoğraflarıma bakarken sevgi sözcükleri fısıldamasını ve zaten onun da ben olduğumu söylediğimde de o halini seviyorum demesinin kalbimi nasıl acıttığını asla anlamamasını hatırlattı

tam yatıcaktım mecbur izlicez

Meryem lütfen hayatınla ilgili anekdotlar paylaşmaya devam et, bence bu çok daha samimi ve kendimizden bir şeyler görüyoruz. 🌸

jennet’ın hikayesini dinleyince ve yorumları da okuyunca aslında ailelerinin onlarla ilgilenmesine imrendiğimi fark ettim. tabii ki normal değil anlattıkların ama… benim ailem ilgisizdi ben çocukken, hala da çoğu zaman öyle. küçükken bazı aileler ders konusunda cocuklarını fazla sıkarlardı. ders calıs dershaneye git bunu yap. ben zor yanını göremezdim ve ne kadar güzel diye düsünürdüm, ailesi onu yönlendiriyor. cünkü kimse bana ders calıs demezdi ben kendi kendime bunu yapardım. bi keresinde sevgilim ailesinin onu bu konuda nasıl yorduğunu anlatmıstı ve ona güzel bi şey olduğunu söylemiştim. saçmalama yaşamak istemezsin demişti, o da haklıydı ben de…

40:48 burada yutkundum Meryem... Okuduğun her satırda kendimi buldum. Yatağı ıslattım diye yemek kaşığı ile karabiber yedirirdi annem... Senelerce babam taciz etti... Onlardan kacmak icin evlendim, esim gizli narsist çıktı. Ve evliliğe su an icin mecburum... Hiç çocuk yapmamaya yemin ettim ve 21 yasindan beri direniyorum. Su an 29 oldum, atanamayan bir öğretmenim... Bilmiyorum dışarıdaki hayatı bile artık. Ve tek sorumlusu ailem.

inan bana annenin öldüğüne senden çok ben sevindim jennette

Jennette McCudry gerçekte diyabet hastası olmasına rağmen iCarly dizisinin setinde Sam karakterinden dolayı sürekli şekerli yiyecekler yemek zorunda bırakılmış

Ben alcidayken 10 yasinda falandim annem bak bakire diye gostermek icin kuzenime orami ayirip acimisti cok rahatsiz olup aglamistim annemin bu cinsel organ eleme bakma olaylari hep devam eti hicbi mahremime saygi duymadi buyudumde bile. Rahatsiz oluyorum desemde eleme devam eti sadece o degil teyzemde gogsume dokunmustu sırf kadınlar diye butarz hareketlerin normal oldunu dusunuyolar

Ben bu videoları artık damardan da almak istiyorum ya

Bu tarz anne sorunlarını konu alan ve inanılmaz bir dizi olan Sharp Objects dizisini önereyimmm hem cinayet hem travma hem geçmişle yüzleşme hem de ebeveyn sorunları.. daha ne olsunnn😋🧚🏻

Ütüsüz tişörtünü ve seni çok seviyorum ❤

Maria tam dansımın bittiği ve 10 kilo yemek yiyeceğğim zaman video atman sen bir zamanlama kraliçesisin (livelar hariç onların zamanlaması berbat 😣)

59:36 mormonlarda boşanmak yasak ondan boşanmıyolar büyük ihtimal. boşanmak için mormon kilisesinden ayrılmaları lazım o da tüm aile ve toplumdan öteleşmeye sebep oluyo.

Ay yaşasın podcaste bahsetmiştin o günden beri merak ediyodum harikasın maria

1:31:00 küçükken kilden heykeller yapmayı çok seviyordum. Bir gün kafası mantar vücudu kız olan bir heykel yapmıştım. Çok beğenmiştim ve heykelin kurumasını beklemeden hemen babama göstermeye gittim. Babam biraz heykeli inceledikten sonra avucundaki heykeli ezdi. Bana '' Niye poposu çıplak? Bari p.pi de ekleseydin.'' dedi. Bir heykele bir babama bakıyordum. Kendimi o kadar incinmiş hissettim ki. Annem babamın yanında oturuyordu ve hiçbir şey demedi. O günden sonra ne heykel yaptım ne de kile elimi sürdüm. Videoyu seyrederken babamın resim ve heykel yapma hevesimi kırdığı anlar aklıma geldi. Güzel sanatlara gitmek istiyordum şimdi Anadolu lisesine gidiyorum. Derslerin iyi niye potansiyelini boşa kullanasın dediler. Videoda kendimi gördüm, ellerine sağlık 💕❤💗

Öyle bi ikileme düşüyo ki insan böylr bi ebeveyni olduğunda. Onu seviyorum onun suyuna gidince bana çok iyi davranıyo ama ona ters gelcek tek hareketimde böcek gibi bok gibi hissettiriyor. Ondan nefret etmeye karar veriyorum ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi benle konuşuyo sorun ettiğim şeyleri bile aşağılıyor akılsız görüyo. Ona ters gidecek şeyleri asla kestiremiyorum durduk yere bi şafımdan öyle bi şey çıkarıp beni azarlıyor ki ağlamaktan başka bir şey yapamıyorum. Laf anlatamıyorum anlamıyor, ona karşı çıkmam bile tam bi hayal kırıklığı boşa emek verilen biri olduğumu gösteriyor onun için. İpte yürüyorum onla aynı ortamda. Çok zorlanıyorum hala. Onun memnun ettiğimde kendimi iyi hissedip edemediğimde ise aşıeı değersiz bi paçavra gibi hissediyorum. Duygularıma hükmediyor tepkileri en ufak tonlaması. Çok zor arkadaşlar çok boğucu

Konudan biraz bağımsız ama medya çok korkunç bir şey. Çocukluktan beri bize izletilen o diziler, harika evler, okullar, arkadaş ortamı, güzel kızlar, yakışıklı erkekler... Sonrasında kendi ergenliğimden örnek verirsem. İnanılmaz güzel, bakımlı, fiziği harika kızlar, sosyal medyada.. Giydikleri kıyafetler, yaşadıkları evler, ciltleri, fizikleri... Aslında baktığımızda sürekli bir ötekileştirme yaratıyor kendi içimizde. Neden bu kadar güzel değilim, neden bu kadar zayıf yada kilolu değilim, neden cildim böyle değil, neden evim böyle değil, neden arkadaş ortamım böyle değil vs. Kendimizi kendimiz gibi hissetmemizi engelleyen çok şey var, ki bunu yazıyorum ama özellikle şu okula gitmediğim zamanlarda gördüğüm her videodan etkileniyorum, kendimi yetersiz hissediyorum. Rezalet bir his, her yaşta farklı farklı şekillerde aynı duruma düşmek iğrenç bir şey...

Meryem ,kuzenlerimin hepsi evde eğitim aldılar amerikada. Teyzem büyük çocuğu hariç hepsini evde eğitti ve evet eşide kendide dindarlar. Orada sanki akademik eğitim almak bir etiket olmadığından akademik eğitim almamalarını sallamadılar ve evet üç çocuktan biri bile üniversiteye gidemedi. Ama bir kuzenim uzaktan üniveristenin bazı kredilerini alıp daha az para ödemeyi başarmıştı fakat bazı sebeplerden üniversiteyi okumadı (mental sorunlar). Bu arada aile çocuklarının mental sorunu olduğunu arkadaşı ile konuştuğu için öğrendiler. yani ev _ okul kafası öyle sizi çocuğunuz ile bütünleştirecek diye bişey yok .Malesef akranlarını sadece spor kurslarında gördüler. Ayrıcı banliyöde yaşıyorlar ve yolda yürümeye bile korkuyorlar seri katil , tacizci falan korkusuna çocuklarını asla yanlız bırakamazlar . Kendilerine mini mini kaleler inşa ediyor o yüzden o dev evlere bayılıyorlar .Birebir gözlemim bu bizler akranlarımızla sosyalleştik ve karma eğitim aldık . Düşünün kızlarını ilk 4 sene kilise okulunu verdiler sadece kızlarla okudu .Online sınav yapılıyor bu arada.

benim annem babam köylü, cahil der insan ama yorumlardaki okumuş anne babaların kötülüğünü bana yapmadılar. bana hep güvendiler, kiminle görüşüp kiminle görüşmeyeceğime hiç karışmadılar. Derslerimde iyiydim, daha fazlasını beklemediler. Babam sınıfımı bile bilmezdi veli toplantısına bir kez falan geldiler herhalde, köyde iş bitmezdi, ama babam gözlerimin içine aşkla bakardı adeta. Şükürler olsun şanslı sayılırmışım fakat ne kattıysam ben kattım kendime, çocuğumuz sosyal yönden gelişsin daha zeki olsun kaygıları yoktu bu da biraz potansiyelime tam ulaşamamışım gibi hissettiriyor.

Kitabı almama gerek kalmadı. 299.25 TL kârdayım. Allah razı olsun.

Ben de çocukken, büyümeden ölmek için dua ederdim. Büyüdükçe günah yazıldığı için. Hatta 12-13 yaşlarında falan günahım var ama sadece 1 yıllık, ölmek için hala geç değil diye dua ederdim.

19 yasindayim tum hayatimi annem icin yasiyormusum gibi geliyor eger annemin dedigi istedigi kiz olmazsam olmemi soyleyip bana agir hakaretler ediyor. kitabi okumayi cok istiyordum o yuzden videoyu gorunce cok mutlu olmustum ama yedincş dakikadan aonrasini izleyemedim, sanirim her yerde annesini memnun etmek icin yasayan kizlar var

Cocukluğum boyunca sürekli dert dinledim ve annem banada en yakin arkadaşi oldugumu söylüyordu.Belli bir yaşa kadar bu normal saniyordum.Ancak buda bence istismarlardan biri.Cocukluğunuz boyunca annem benim yüzümden mi mutsuz diyorsunuz? Annemde babamla sık sık kavga eder.Ayrica annem sık sık babamı bana şikayet ederdi.Kitap boyunca adeta boguldum.Babam ilgisizdi.Ve narsisti.Annem ayri sekilde beni sürekli kısıtlıyordu.Mini etek almistim.16 yaşinda falandim çok begenmiştim.Annem kendince çesitli bahanelerle etegi atmişti. Okul için yurda gitmeme bile karşi cikmişlardi.Yurda ciktigimda anlamiştim asla normal olmadiklarini.Çok üzücü😢

Aslında anneniz sizin en büyük zorbaniz olsa bile onu çok sevmeye devam edip sürekli kafanızda senaryoları iyi görmeye çalışabiliyorsunuz bu çok üzücü. Kendimi bildim bileli sürekli annem kadar güçlü ve mantık odaklı olmadığım için annem tarafından aciz olmakla, zayıf karakterli olmakla, herkese kanacak kadar aptal olmakla suçlandım. Aşık olduğum icin, ağladığım icin, ayrılık acısı çektiğim için, merhametim icin, empatim için sürekli zayıf karakterli “kesin bir gun başına bir iş getirir” oldum. Ve buna isyan ettiğim her seferinde nankör ve bencil olmakla suçlandım. Annemin zorbaligini ve beni küçük görmesini 27 senedir tasiyorum o mutlu olsun diye hep susuyorum ama yılda 1 dakika isyan ettiğimde dünyanın en bencil çocuğu oluyorum. Şu an bunları yazdığım için bile o kadar suçlu hissediyorum ki. Nankör bencil ve aciz gibi…

24:10 Bunu biraz araştırdım, X-Files fanı olarak hangi bölüm diye merak ettim ben de. Gaz odası olan bir bölüm var, tam olarak gaz odası olmasa da, ama Jennette'in yaşına uymuyor. O yüzden internetteki insanlar "Closure" bölümü olabileceğini düşünmüş. Bölümün kendisi aşşırı spooky, mezarlıkta bir sürü ölmüş ve arada kalmış çocuğun olduğu, dizinin ana konusuyla doğrudan bağlantılı bir hikayesi vardı. 7. sezon 11. bölüm; yakın çekime aldıkları sarışın bir kız var. Büyük ihtimalle o. Travmatik bir deneyim bence :'D

Anneme bir ay boyunca çalıştığım dans kareografisini göstermek istedim 1 saatlik kareografinin 20 dakikasını resmen silah zoruyla izlettim onda da telefona falan baktı sonrasında hatasını anladı ama geç oldu

Evett örgü örerken canım sıkılıyordu şimdi video eşliğinde işlemek çok güzel olacak❤

Türkçesi basılmış çok mutluyum yaşasınnn

Kitabın ingilizcesini bitirdim geçen aylarda,jenette'e hayran kaldim resmen.Inanilmaz bi insan bence ,bu kadar buyuk travmalari yazmak hic kolay degil .Hepsiyle tek tek yüzleşip akicı bi sekilde kagida dokebilmesi inanilmaz bisey.Kitabin dili de mukemmeldi yazim sekli olaylarin siralamasi profesyonel bir yazar okumus gibi hissettim .Kitaola ilgili konustugu bikac videoyu da izledim bazi yerleri yazarken cok zorlanmis,aglamis ama ona ragmen bitirmeyi basarmis.Harika bi kitap kisacasi ve dizi film sektorunun arka yuzunu gormemizi saglayan bi eser.

annelerin yüzde 90 ı koşullu severler ve bu sevgi değildir;özellikle 90 yılların anneleri çocuklarına korkunç şeyler yaptılar fakat ''cennet annelerin ayakları altındadır'' mitolojisi ve toplumdaki ''ama ben anneyim hüüüüü'' acındırması, maalesef dünyanın annelerin korkunç yüzünü görmesini engelliyor.çok üzgünüm ama gerçek bu.

Çocukların tek istediği şey sevilmek ve önemsenmek bu basit denklemi çözemiyor bazı aileler.

Meryem düşündüğünün tersine asıl bu tarz kitaplarda kendinden örnek vermeyi bırakma. Eğer kendimizden bir şeyler bulamazsak, empati kuramazsak gözümüzde bu kitapların ve bu insanların anlatmak istedikleri yaşadıkları daha küçük bir hale gelir. Sen örnekler verdikçe ben de kendimden bir şeyler buluyorum. 1:32:21

Küçükken annem, ayağın taşa değse bile şükür et. Demek ki, bir günah işlemişsin ve Allah seni böyle cezalandırmış. Ve ben sonrasında yaşadığım en ufak kötü olayda bile acaba ne günah işledim diye sürekli yaptığım şeyleri hatırlamaya çalışıyordum. Kendimi günah makinası olarak görüyordum. Hatta sonrasında anneannemle dedemi kaybettik, annemle babam ayrıldı ve ben uzun süre yalnız ve görünmez bir çocuk oldum. Tüm bunların benim suçum olduğunu düşündüğüm için, aşırı acı çekiyordum. Bunları yazıyorum çünkü sizin iyi niyetle öğrettiğiniz şeyler aşırı büyük travmalara sebep ola bilir. Lütfen çocukların biraz büyümesini bekleyin

Simdi bu video bosa gitmesin diye kendime yiyecek bir seyler hazirlicam ✨girl dinner✨

Abla 13 gün oldu sürekli işten gelip sayfayı yeniliyorum , müsait olunca şu kitabın 2.partını okuyup yorumlar mısın.Valla beklemekten usandım, aralara klip koymasanda olur , güzel oluyor ama yorumlamana çok ihtiyacım var , lütfen

Okurken yorumladığın yerlerde bazen benzer şeyleri hissettiğim ve yaşadığım için gözlerim doluyo ve özellikle yorumunu dinlediğimde bi anlığına kendime haksızlık ettiğimi ya da herhangi bi hissi neden yaşadığımı daha iyi anlıyorum sanırım terapiye ihtiyacım var ondan da olabilirdjfjdjd ama bu tarz içeriklerin cidden terapi gibi de geliyo seninle arkadaş olmak oturup sohbet etmek gibi ve bu çok güzel bi duygu aşko 😂❤

Batısal anlamda fazilet hanım ve kızları denemesi

1:32:30 kitap incelerken kendi hayatından örnek vermen kadar güzeli yok zaten inceleme videosu okuma değil bir de inceleyen SENSİN tabi ki de senin fikirlerini duymak istiyoruz istemeyen gidip kitabı okusaymış/dinleseymiş ki istemeyen yoktur zaten🙂

Maria vajinismusla ilgili bilgilendirici video yapar mısın ben bu sorunu yaşarken çok yalnız hissettim ve herkesin konuşmaktan utandığını fark ettim ama sen yaparsın youtubeun cesur kızısın ❤

Meryem videodan bağımsız ama seni izlerken şunu fark ettim sen eskiden her şeye olumsuz bakıyordun şimdi ise ollsun bak şöyle olumlu bir yönü var diyebiliyorsun bu gelişimi görmek çok güzel

Meryem seni cok seviyorum ama daha buyuk bir kitleye ulasamama sebebinin haftada 2 video atmiyor olusun oldugunu dusunuyorum

izlemesi çok zor bir video benim için ya gerçekten of bazı yerlerde durdurup nasıl izlemeye devam etmem gerektiğini düşündüm. hissiyat olarak en azından bazı yerler çok benzer ve bu çok ama çok yaralayıcı beni resmen geçmise döndürdü iç dünyamda bile unutmak istediğim hatırlamamayı tercih ettiğim hislerle baş başa bıraktı

Bu videodan çıkardığım ders çok ciddiyim benim annemde narsist biriymiş ama sorsam asla öyle değil ve benim iyiliğimi düşündüğü için yaptığını söyler

Ben artık Marianın içeriklerinin bağımlısı oldum, kaçış yok galiba. (Kaçmak isteyen de kim)

Küçükken amerikan filmlerde dizilerden oynayan küçük kızların kendi saçları nasıl boyalı gibi duruyor diye düşünürdüm gerçekten boya olduğu asla aklıma gelmezdi

Türkçe çevirisi çıktığını öğrendiğimde hemen aldım ve bi günde okudum. O kadar beğendim ki çevremdeki herkese hediye olarak alıp yolladım. Teyzeme, ablama, arkadaşlarıma... Kitabı alamayacak durumda olanlar için harika bir video.resmen toplumsal hizmet

Böylesine güzel içerikler üretip,biz takipçilerini çok mutlu ediyorsun teşekkür ederiz

beni de annem 5 yaşından 15 yaşına kadar baleye gönderdi. haftada birkaç gün gidiyordum ve gitmemek için hep ağlıyordum. bana sormadan konservatuar sınavlarına soktu kazanamadım tabii ki. istemediğim bir şeyi bana dayatması ve olmadığı için hayal kırıklığına uğramasını görmek çok kötüydü. bana balerin bebekler alırdı ama oynamama izin vermezdi fazla güzel oldukları için. babam çok pasif bir adam hiç yardımcı olmadı. psikolojik şiddete çok maruz kaldım annem tarafından. hala aynı evde yaşıyoruz, son 2 haftadır sessizlikle cezalandırıyor beni bu yüzden anneler gününü bile kutlamadım XD yakın zamanda tüm iletişimi kesmeyi umuyorum 👉🏻👈🏻

iCarly Sam o dönemlerdeki en favori gençlik kuşağı karakterimdi, oynarken bu kadar travmatik şeyler yaşadığını nerden bilebilirdik😢

Eskiden çizgi filmler çok güzeldi şimdikiki çocuklar neler kaçırdığını bilmiyorlar 😢

keske birileri ogretmen cocuklarinin magruz kaldigi akademik basari baskisi hakkinda da konussa..

mariam bu tür içeriklerini şahsen ben senin yorumların için izliyorum ve dinliyorum. yoksa asla alıp okuyacağım bir tür değil. o yüzden kendi anı ve düşüncelerini aktarmaya devam ett 🥰💞🫶🏻

size de şu durum çok manyakça gelmiyor mu birini sadece senin istediğin gibiyken sevmek her şey senin lehineyken tüm çıkarlar senin üstündeyken sevmek her şey senin istediğin gibi değilse o kişiyi hiç sevmemek ve suçlu bulmak direkt narsistliğin ta kendisi olsa gerek

Abla 15 gun oldu , su an izin gunumdeyim ve sayfayi hala yeniliyorum. Ve hayir , hala herhangi bir belirti yok.Gercekten 2 saat olmasa da olur , tanri askina at sunu artik.Isin kotusu okudun mu , onu bile bilmiyorum. Su an edit yaptigini dusunurek bir nebze de olsa rahatlamaya calisacagim.Kim bilir belki su an videoyu yukluyorsundur ve bu zaman aliyordur.Pozitif dusunmekte fayda var.Lutfen acele et

Meryem lütfen bu videonun ikincisini sal sjhdajkhdj 11 gündür her gün bu videonun ikincisinin gelmesini umut ediyorum :D

videonun sonu içimi o kadar ürpertti ki anlatamam küçücük bir çocuğun elinden keyif alması gereken her şeyi alması yetmemiş tüm rahat olması gereken anlarını dahi çalmış cani kadın korkunç biri

britney spears gibi bu video da hiç ilgimi çekmiyor AMA sırf senin sohbetini ve çıkarımlarını sevdiğim için izliyorum. ben Kazıklı Maria bağımlısıyım ✋✋✍️

Bir narsistin kızı olarak videoyu max 10-15 dk izleyip kapatıp sonraki günler kaldığım yerden devam ediyorum çünkü kendi iğrenç hayatını çok benzerini yaşayan başka bir insandan dinliyor olmak o kadar rahatsız edici ki anlatamam. Üstelik 18-19 yaşıma kadar onun narsist gibi davrandığını biliyordum ama kelimenin tam anlamıyla narsistik kişilik bozukluğuna sahip olduğunu ancak o yaşlarda tam olarak idrak edebilmiştim. Bu insanı çok rahatsız ediyor çünkü etkilenen tek şey benim hayatım değil, benim karakterim, kişiliğim, benliğim, her şeyim etkileniyor. Ortada tam olarak "ben" diye bir şey yok, ömrümü bir bedenin içerisindeki bir illüzyon olarak geçiriyorum çünkü taa bebeklikten itibaren "ben" diye bir şey oluşmasına izin verilmedi ve insanın aklının almayacağı kadar kötü bir şekilde bu benliğe müdahale edildi. Mesela yıllarca döneri veya lahmacunu sade yerdim çünkü malum kadının dediğine göre ben sade seviyordum. Bu ergenliğe kadar böyle devam etti. 15 yaşında falan ilk defa lahmacuna birazcık yeşillik koydum ve tadı çok güzel geldi. Sonra sadece yeşillik koydum, ilerleyen yıllarda biraz domates ekledim falan. Üstelik yine onun dediğine göre acısız seviyordum ama sonra yine 16-17 gibi acılı lahmacunu denedim ve en başlarda yarım acılı yarım acısız falan yedim. Artık acısız lahmacun yemiyorum. Yani yaşamayan bir insan için çok basit bir şey veya çok anlamsız gelebilir ama o kadar iğrenç bir durum ki anlatamam. Yani bir insan sizin kişiliğinizi kendi elleri ile yaratıyor ve siz o kişi değilsiniz. Bu yüzden kendinizi başta kendiniz olmak üzere hiçbir yere ait hissetmiyorsunuz. Kendinize yabancısınız ve ilerleyen yaşlarda istediğiniz kadar terapiye gidin istediğiniz kadar kendinizi, GERÇEK olanı tanımaya çalışın, asla ama ASLA tam olarak kendinizi bulamayacaksınız çünkü daha bebeklikten itibaren onun oluşmasına izin verilmedi. Ondan sonra narsist annelerin borderline kızları oluyor. Ne acınası.

Bu kitabı incelemeni bekliyordum, ben de yeni bitirdim şimdi senin yorumunla izlemek çok güzel olacak

Yaaaa ben bu videoyu uzun zamandır bekliyordum 🤩🤩🤩 ve hatta dayanamadım kendim okumaya başladım şu an son 60 sayfam kaldı bitirip izleyeceğim yorumlarını çok merak ediyorum 🥰

ben regl olduğumda baya ağlamıştım düşündüğüm ilk şey artık günahsız değilim yapacağım günahlardan sorumlu tutulacağım :(((

Videonun yarisindayim ve resmen kendi cocukluguma döndüm. Maalesef bir cok sey bana o kadar tanidik geliyor ki. Baskin ve narsist anne, varligiyla yoklugu bir baba. Annenin zamanla ilerleyen istifciligi. Kendi memnuniyetsiz hayatini sana yansitmasi. Seninle bir yetiskinle konusur gibi konusmasi, duygusal bir cöplük gibi kullanmasi. Cocugun hem anneyi sevmesi üzmek istememesi ama bir o kadar da varligindan tedirgin olmasi. Hepsi o kadar tanidik seyler ki... Ben narsist bir anneye sahip oldugumu 27 yasinda basladigim terapi sürecinde ögrendim. Ve benim icin o sürec resmen bir aydinlanma süreciydi. Ancak ondan sonra bir sekilde itildigim ve cok da memnun olmadigim hayatimin kontrolünü nispeten ele gecirmeye baslayabildim. 35 yasindayim ve her konuda ailemden bagimsizim ama hala o gölgeyi üzerimde hissediyorum. Ve Meryem dedigin o kadar dogru ki, birey olmasina izin verilmeyen cocuklar gercekten cok daha büyük bir mücadele vermek zorunda kaliyorlar.