Ոչինչ մի ասա որ չնեղացնես, Ոչինչ մի գրիր` քեզ չեն հավատա... Չէ որ իմաստդ արդեն դու գիտես, Դժվար թե աշխարհը քեզ չհասկանա... Ոչինչ մի պատմիր, անվերջ կստես, Քո մասին գրել բարդ չէ` ես վկա, Այսօր ես կլնեմ, դու էլ չլինես... Քո մասին պետք է գրեմ ես հիմա... Ոչինչ իմ գրքից , մի թերթիր` կարդա... Դու այնտեղ գուցե քոնը չտեսնես, Այնտեղ ամեն ինչ `քոնն է հավատա Սակայն թանաքս դարձել է անտես... Ոչինչ մի ասա` անցյալ է հիմա... Ներկան էլ է հուշ`չի լինում այդպես... Ես սխալներով ասում եմ գնա... քանի որ ներկան անցյալ չի դառնա
