BÖYLE ANNE OLMAZ OLSUN! 🤬 

olayın videosu: twitter.com/bosunatiklama/status/1787187094974062913

Bir kitapta okumuştum; “Çocuklarınıza bağırırken aslında torunlarınıza da bağırmış oluyorsunuz.” Ne kadar doğru bir söz

Çocuğun asla unutamayacağı bır travma bıraktı üzerinde, gerçekten çok üzüldüm çocuk için...

Çocuğu koruyan kadınlara helal olsun böyle duyarlı insanlara ihtiyacımız var

Travmalarımdan biridir. Mesleğe yeni başlamıştım haliyle kendi branşımda ilk yılımda iş bulamadım. Sınıf öğretmenliği peynir ekmek gibi dağıtılıyordu liyakata aşırı inanıyordum bu yüzden başvuru yapmadım sonra müdürlerden sosyaloji ve muhasebe mezunlarının sınıf öğretmenliği yaptıklarını öğrendim. Dedim ki bunlara kalacağına bari ben yapayım. Müdür/M. Yardımcılığı atamalarından sonraki açıkta bir ilkokulda görevlendirildim tamamen liyakata dayalıydı. Okulda bütün çocuklar aşırı travmatik hepsinin bir orası mor bir burası. Yemin ediyorum derslerde elim ayağım titriyordu, bambaşka bir insan oldum çıktım. Her gün travma yaşıyordum okulda. Okul çıkışı velilere çocukları döven olursa polise bildirmek zorundayım dedim bağıra bağıra bana demesinler mi ki hepimizi bildirmen gerekiyor çocuğunu dövmeyen mi var? Bu veliler 7/24 o günden sonra beni şikayet ettiler. Müdür dersimi dinlemeye geldi. Çocuklardan bir kaçı yetersiz beslendikleri için kibrit çöpü gibiler, gece uyuyamadıkları için derste sürekli uyuyor bir iki tanesi. Bir tanesi belli ki evde aşırı küfre maruz kalmış ama durduk yere “a…” diye küfür etti. Boyu bir bacağımın yarısı kadar. Ne müdür bir şey yaptı ve velilere söylemem işe yaradı. Annesine söylersem çocuğu öldürebilirler hatta. Öğleden sonraki sınıfın öğretmeninden yardım istedim bu kadar büyük sorunlarla karşılaşacağımı sanmıyordum adam evli olduğu halde bana asıldı. Baya bir musallat oldu bilgisayardan gizlice kişisel verilerimi çaldı. Gerçekten çok iyi bir şekilde işimi yapmaya çalıştım. Sınıftaki Suriyeli öğrenciler sürekli aşırı şiddet gösteriyordu. Birinin montunu paramparça ediyor ertesi gün bir çocuğu hastanelik ediyorlardı. Çünkü çocuklar savaşta travmatize olmuşlar belki yanlarında kafa k. silmiş ama gelmişler sınıfta oturuyorlar. Bir Suriyelinin de yaşı çocuklardan 4 yaş büyük. Haliyle tam bir cehennem. Sonunda Suriyelilerin velileri de sürekli şikayet etmeye başladı. 4 sınıfa gelmişler okuma yazma bilmiyorlar. Ben zorluyorum haydi kıymetini bilin hayatın size sunduğu bu şartların diyorum bakın bedava okuyorsunuz böyle yapmayın çart çurt diye sürekli destekliyorum. Bütün okulda yaptıklarım ters tepti meğer herkes bu şiddet ortamına alışkınmış. Kantinci çocuklara para üstü yerine zehir zemberek şeker veriyor çocuklardan biri derste boğulacaktı. Gittin kantinciyle konuştum meğer o kantinler ne ihalelerle alınıyormuş benden çok daha fazla lafları geçti. Neden bu kadar uzattım bilmiyorum ama şu manzara beni o seneme götürdü. 40 tane çocuğun en az 30’unun direkt şiddet göre göre büyüdüğünü görüyordum. Mahvolduğum bir seneydi. Yemin ediyorum anlatmakla anlamaz inanmazsınız. İçini dökmek iyi geldi. Bir gram fazla koymadım eksik anlattım hatta. Bu ülkede şiddet öyle bir mesele ki beni kötülemek için başına dokunduğum çocuğun annesi ertesi gün müdüre çocuğumu dövdü diye gelirken ben uyarı aldım çocuğun gözü önceki ay mosmordu hiçbir şey yapamamıştım….

anlamadığım şey, bakamıcaksanız neden doğuruyorsunuz. Bu kadar kendinizi sıktırmeyın :D

Benim annem de benimle küçükken aşırı agresif davranırdı, daha 3-4 yaşlarındayken bile döverdi her küçük bir yanlışım için bazen bir saatten daha fazla bağırıp tehdit ederdi. O yüzden küçüklüğümden beri zihnim hep en küçük yanlış yapmaya korkardım, hatta her şey benim suçummuş gibi hissederdim o yüzden yaptığım ve yaşadığım her şeyi anne babamdan ve herkesten saklardım. Daha 4 yaşımdan beri farklı kişiler tarafından tacize uğradım ve bana kızıp beni dövecekler diye hiç kimseye söyleyemedim, sadece tek bildiğim yaşadığım şeylerin acı verici ve aşırı rahatsız edici olduğuydu, kabuslar görürdüm ve hep bedenimden nefretle büyümüşümdür çünkü kirliymiş gibi hissederdim hep. Şimdi yetişkin bir kadın olarak daha yeni yeni facianın farkına varıyorum, yaşadıklarımdan ve ailemden dolayı bende oluşan kişiliğin aslında ne kadar normal olmadığını her gün daha çok anlıyorum.

*Korkuyorum birgün biri çıkıp "Ey İnsanoğlu" diyecek ve kimse üstüne alınmayacak...* - İlhan Berk

Ev içinde ve dışarıda aşırı dövüldüm. Yapicak bir şeyim yoktu. Herkes anne olamaz.

Herkes ebeveyn olamaz, olmamalı.

Sindirilen sömürülen onlarca çocuk..

O çocuk o "annesiyle" kalmasın ya. Bu şekilde şiddet uygulayıp daha fazla travma yaşatmasın çocuğa.

herkes anne - baba olmamalı, o küçücük kızın neler yaşadığını hayal bile edemiyorum. ailelerimizin yaptığı şeylerin cezasını sanki zorunluymuşçasına çekiyoruz, ne biçim bir şeydir bu

Ahlaksızlıkta sınır asılmış, Allah yardımcısı olsun o kızın

Annesi gitmeye başlayınca çocuk da peşinden geliyor... Yazık çocuğa.

Zavallı bir kadın...acınası.ama o yavru daha da zor durumda.elibden alınmalı...kızın babasını da araştırmalı

ben de yıllardır annemden şiddet görüyorum, evde dışarıda fark etmeksizin. babam evde olmadığı iş seyahatine çıktığı zamanlar gece beni dövüp sokağa attığı da oldu. çevrem arkadaşlarım ellerinden geldiğince yardım ettiler ve sonunda yıllar sonra dayanamayıp okul rehberliğine danışmaya gittim ve beraber polise gidip şikayetçi oldum. ve babamın bundan sonra haberi oldu. bana kızdı bunları ona söylemediğim için ve ondan öğrendim ki annem beni çok küçükken zehirlemiş ve ölümden dönmüşüm. babam bu şiddet olayından sonra deliye döndü, zaten kötü olan araları daha da açıldı ve annem bundan beni suçlamaya başladı. şimdi boşanma sürecindeler ve maalesef hala aynı evde kalıyoruz. babam her zaman arkamda oldu ve ne zaman dalıp gitsem o olmasa intihar ederdim diye düşünüyorum. annemi affetmeyeceğimi biliyorum bu da bana nedense ağır geliyor. ve bu yüzden ileride asla anne olmak istemiyorum hem kendi hem de çocuğun sağlığından endişe ettiğim için. demem o ki herkes anne olmaz, doğurmakla veya çocuğun önüne yemek koymakla anne olunmuyor

Ortaokul ve lise cagindayken ayni durumu defalarca yaşadım ve 18ime gelir gelmez esyalarimla beraber disari atildim suan 20 yaşındayim. Lise mezunu issiz ve kazanabilirse bir üniversite ogrencisi olacağim ama hic bir zaman birine guvenip sevemeyeceğim. Annen bile sevmemis herkes icinde rezil etmiş duşuncesinin birakmadiği bir hayat yaşıyorum.

Yazıkkk o çocuğa, bu travma olacak ileride.

Bence anne ve baba adayı olucak kişiler psikolojik olarak sınava tabi tutulmalı veya psikolojik destek verilmeli

Herşeyin başlangıcı da bu berbat eğitimin olması beni üzüyor. Olan masum canlara oluyor, şuan da eğitime laf atmayanlar gelicekte kendi çocuklarınıda kötü bir eğitimden geçtiğini gördüklerine acaba ne yapacaklar merak ediyorum.

Çocuğa üzüldüm, herkes ebeveyn olmamalı

0:47 "Eve gittiğinde yaşanacakları düşünüyor." Tanıdık geldi...

annemin bana yaptığı fiziksel ve psikolojik baskıyı yutamıyorum. özür dilerim anne ama seni asla affetmeyeceğim.

Senin şu sakinliğine hayranım valla Enes. Ben böyle bir podcast keydetsem bi kamyon küfür ederdim

Hayvanlar anneliği insanlardan daha iyi yapıyor.

bu olayı canlı olarak gören biriyim: eskiden Küçükçekmece (küçükçekmeceliyim) kibar insanlarla dolu tatlı bir yerdi, herkes birbirini tanırdı.. şimdi camdan baktığında heryerinde kaba insanlar ve bu insanlarla doldu . kısacası bu olayda yapılması tek gereken şey refahın düzenlenmesi ve bu insanların çocuk sahibi olmasına izin verilmemek. Yani o çocuk büyüdüğünde nasıl bir ebebeyin olucağını annesi/babasının ona davranışları belirler. O kız büyüyünce aynı şiddeti uygulamazsa kızına/oğluna ben birşey bilmiyorum

Travmalarımı atlatmak için terapi sürecindeyim. Hayatımda hiç farketmemiştim. Eskiden kendi arkadaşlarıma fiziksel şiddet uyguladığımı anladım. Bunu bilerek yapmadım, o zaman ne düşündüğümü bile bilmiyorum. Bu yüzden aile çocuğuna nasıl davranırsa çocukta dışarıya karşı öyle davranır sözüne katılıyorum.

arkadaşlar, üzgünüm ama karşınızdaki kişinin anneniz ya da babanız olması istediğinizi size istediği her şeyi yaptırabileceği hakkı anlamına gelmez. buna boyun eğmemeniz sizi aile terbiyesinden yoksun biri yapmaz.

bu tarz durumlar sadece orada olmuyor ben de görüyorum bir çok anne gereksiz bir şekilde çocuklarına kızıyor bence bu sadece buz dağının görünen kısmı

babam bana her zaman kendi babasından nasıl dayak yediğini anlatırdı. yaşadığı şeyleri dinlerken bile benim için parçalanıyordu. lakin bir kere olsun gelip bana vurmuşluğu veya sınırlarını aşmadığım süreceğe sesine yükselttiği dahi olmamıştır. ve dayanma süresi de oldukça uzundur. benim adama yaptıklarımı başkası bana yapsa kafayı yerdim. lakin ben ne zaman hata yapsam bana tatlı dille anlatır bir şeyleri. kendisini bu konuda geliştirmiş mi demeliyim yoksa yaşadıklarını kendi çocuklarına yaşatmak istemediğinden mi veya tatlı ponçik birisi olduğundan mıdır pek seçemiyorum ama bana böyle davrandığı için şu anda oldukça düzgün birisi olduğumu düşünüyorum. tamamen onun sayesin de. beni karşısına alıp anlattığı şeylerde anlatma biçimi de mükemmeldi. babamdan sonra bir de anneme bakıyorum. zamanında fiziksel olmasa da psikolojik şiddete aruz kaşmış birisi. gelip de beni çocukken kaç kere dövdüğünü sayamam. vazo kırdığım için beni sandalyeye bantlamıştı kadın. düşündükçe kötü oluyorum. kısacası iyisini de kötüsünü de görerek 18 yaşıma kadar geldim. ve çocuğunuzu karşınıza alıp konuştuğunuz zaman her şey daha güzel olduğuna yemin edebilirim. ben bir kere olsun babamın benden istediği şeyleri oflayarak puflayarak yaptığımı hatırlamam. veya hayır dediği zaman üstelediğim çok nadir olmuştur. onun bana gösterdiği saygıya aynı saygıyla karşılık vermeyi çok istediğim ve sevdiğim için aramız bu kadar iyi. ama annemle her gün kavga etmekten düzgün bir kaç sohbetimiz bile olmuyor.

0:00 haklısın abi

Geçen aylarda diş andevum vardi ben kapıdangirerken bir adam oğlunu doverek çıkartıyordu kapıdan içeridekiler tabiki müdahaale etmeye çalıştı fakat o sırada adam tekme tokat vuruyordu çocuğa ama bu adam orda coxuga vurmayi oradaki insanlar yuzunden kesmişse eve gittiğinde oradaki insanlarin midahalae etmeye hakkinin olmadigini dusundigu icin evde daha kotu dovdugune eminim

Çocuk yapma ehliyeti değil de çocuklara bakabilme konusunda ufak çaplı bir denetim olsa süper olur ( pedagoji ve sosyoloji ile ilgili eğitim almış insanlar tarafından ergenliğini tamamlama evresindeki çocuklar üzerinde bir takım testler yaparak. ( Onedio testi gibi geliyor kulağa biliyorum ama eğitim almış hali gibi düşünün ) )

Çocuğum için herşeyin en iyisini isterim. Yazık bu insanlara

7:49 E bende dayak çok yedim dayak yemesemde hala psikolojik baskı altındayım artık babam bile kendi hatasını ben yapmışım gibi sövüp sayıp duruyor bana ben konuşuncada susturuyor böyle bir insanın huyunun değişmesi neredeyse imkansız nefret etmemekte elde değil

Merhabalar ben bir çocuk gelişimi öğrencisi olarak bu videoyu gördüm ve diyebileceğim tek şey annenin anneliğini bilmemesi biz normalde istediği bir şey var ve bunun için ağlıyorsa ağlamasını bitirmesini bekleriz ama burda istediği bişey yok ve anne ağlatıyor eğitimde temas yoktur ve kısıtlıdır bu temas otizim vb. Gruplarda ilk velilere danışır sonra çocuğa eğitimden bahsedilerek kısmi rızasıyla yapılır. (darp yaralama gibi şeyler değil temas etmek gibi) Burada anne çocuğunun canlı olduğunu unuturmaşcına çekiştirmiş ve çocuklarda tramva hafızası yüksektir bundan dolayı anneye karşı çıkma belirecek ve anne üstüne gidecek büyük ihtimal. Bir çocuk gelişimi öğrencisi olarak diyeceğim bu.

Ebeveynden şiddet görmek ya da herhangi birinden şiddet görmek... Insan büyüdükçe kendine bile itiraf edemiyor. Insanın kafası karışıyor... Senin bu kadar güvendiğin ya da onun bir parçası olduğun insan sana neden bunu yapar? Duygusal bağların çok büyük bir kısmını parçalar, yok eder... Büyüdükçe o insandan nefret edersin... Sonra kendinden de nefret etmeye başlarsın çünkü onların bir parçasısındır. Kendini onlara en ufak bir şekilde benzettiğinde miden bulanır. Bu bazen o kadar uç bir noktaya gelir ki basit bir çorba içme şekli bile olabilir.Kendine zarar vermek istersin. Benim anneme karşı saygım ve kendime karşı saygım çok küçük yaşlarda yok oldu. Benim geri dönüşü olmayan parçalanmam ise ben 16 yaşındayken oldu. Annemle çok büyük bir kavga ettik. Anneme benden uzak durmasını, sınırlarımı zorlamamasını, konuyu kapatmasını, susmasını söyledim, yapmadı... Üstüme gelmeye başladı. E tabi artık ben güçlenmiştim. Annemin kolları vücuduna yapışık bir şekilde tuttum. Öylece kaldı. Kımıldayamadı bile... Sonra ağlamaya başladım. Ben durabiliyorsam o neden durmadı? Bu farkına varış beni paramparça etti... Daha da kötüsü o insanın seni dövmeyi bırakmasının tek büyük sebebinin sadece senin gücünden korkması olabilitesi...

Çok acı bir durum malesef böyleleri de var ve onlara anne diyemiycem. Ben de bir kız çocuğu hem annesi hem babasıyım. Lütfen ses olalım ve yardım edelim ki başka böyle şiddet gören çocuklar da varsa örnek teşkil eder. Devletin de sahip çıkıp koruma altına alması lazım. Çok haklı konuşuyorsunuz umarım yetkililere ulaşır 😢😢😢

Ben gercekten siddet gorerek buyudum ve hala goruyorum hani sen evlat oldugun icin annene babana hic bir sey diyemezsin. Annem dovus sporlari yaptigi icin onu sinirlendirecek kucuk bir sey yaptigimda her yerim kan olur korkardim ki hala bu durum boyle. Eger annem bu yorumu yazdigimi ogrense sen nasil boyle seyler soyleyebilirsin diye tekrar siddet uygular. Ben kendime soz verdim, eger bir cocuk dunyaya getireceksem ona butun annelerden daha guzel bakacagim hic bir seyini eksik etmeyecegim, her seyin dogrusunu guzel ogretecegim.

Gerçekten çok iğrendim, bende şuan zor bir ailede büyüyorum ve psikolojim berbat. Büyünce kardeşimi yanıma alıp ona çok güzel hayat yaşatmak istiyorum. Ve şuanlık çocuk yapma gibi bir isteğim çok yok çünkü biliyorum çabuk sinirlene bilirim. Ama şu aralar sinirlerime hakim olmaya çalışıyorum

Yaşım 37 ve babamdan hala psikolojik şiddet görüyorum. Böyle baba da aile de hayatta olmaz olsun. Nefret ediyorum herseyden

teyzem epilepsi hastasıydı ve epilepsi hastalarında genelde oluşan bir narsisizm bozukluğu vardır hatta tıpta buna epileptik narsisizm de denir. benim teyzem de böyleydi ve çocukluğumuz boyunca kardeşimle bana dışardan fındık tanesi gibi görünen ama aslında ikimize de zamanında ciddi travma olmuş şeyler yaşattı. psikolojik şiddetin en alt düzeyi olsa bile baya aşağılardı falan bizi. babam desen zaten haftada bir görüyordum ama onun da çok aşağı kalır yanı yoktu, yanındam her dönüşümüzde annemler bir haftayı bizi toplamaya ayırdığını söylerdi hep. o yüzden video beni aşırı üzdü, kızın bağırışları annenin vurması falan vesaire ağlayacak kadar kötü oldum sanki kızın yerindeki kişi benmişim gibi hissettim. lütfen ebeveyn olamayacaksanız korunarak birlikte olun çünkü yapıp travmatize ettiğiniz çocuklar hiç yapılmamış olanlardan daha haram.

Çocuk sahibi herkes olabilir ama gerçekten herkes anne/baba olamaz..

Korkuyla büyütülen her çocuk büyüdüğünde çocuğuna bunu öfke patlaması olarak iade ediyor. Keşke duygularımıza da önem verseler.

Arkadaşlarım ile mahallede oyun oynarken toxic bebenin annesi gelip niye benim oğlumu oynatmıyorsunuz diye bütün oyuncak silahlarımı kırmıştı, bu olayda kendilerini haklı buldular ve gittiler bebe mahalleli bile değildi. Böyle insanlarda var kendi çocuğunu ölümüne savunup hatasını kabul ettirmeyen. (yaşlarımız 9)

Böyle çok insan ne yazık ki kendi annemden biliyorum oda anne olmayı hak etmeyen biri hayatım boyunca hep elimden geldiğini yaptım ama ne yazık ki psikolojik olarak rahatsız olduğum için hayatımın bir yerinde çok fena bocaladım ve annemin dediği tek şey var toplamama yardım etmek yerine 3 ay süre kal bu evde sonra nereye gidersen git ki kendisi zaten iddia ediyor annelik yapmayı sevmediğini ne yazık ki bu tarz şeyler hep yaşanıyor

Denetleme değil de bireyler bilinçlendirilmeli. Mesela durumu, sabrı, ebeveynlik yapabilecek yetkinliği yoksa ve çocuğuna bakamayacaksa yapmaması gerektiğini düşünebilmeli. Çevre baskısını da azaltmak için o çevreyi de bilinçlendirmek lazım ya da baskılanan kişinin o çevreden uzaklaşmasını sağlamak ya da nasıl uzaklaşacağını öğretmek lazım.

0:38 o hissi bilirim. Ben her hasta olduğumda veya bayıldığımda annemde beni aşağılar lanet eder, zaman harcıyorsun der, sonrada topladığı insanlara kendisini acındırır. Narsist bir anneye sahip olmak hayatımda ki en büyük 1-0 olabilir. Hayatımı sorgulatan tek insandır. Üreme ile anne olunmuyor maalesef.

Hayatta ki en önemli etkenin aileniz olduğunu düşünüyorum, çünkü çocukken onlardan gördüğünüz davranışları ister istemez bilinç altınıza kaydedip aynılarını yapmaya başlıyorsunuz ve aile bireyleri bu videoda ki kadın gibiyse travmalarınız ömür boyu peşinizi bırakmayacak, özgüvensiz ve yetersiz bir birey olucaksınız.

Yazık çocuğa be...

arada gündemden uzak kafa dağıtmalık videolar da atabilir misin enes ruhum karardı valla az kafamız dağılsın devam ederiz seviliyorsun

'benim ailem bana bir fiske bile vurmadı' sözünü söyleyen arkadaşlarıma hep imrenmişimdir. Şanslıysanız siz de o kesimdensiniz ama maalesef Türk toplumunda dayak bir kültür olarak geliyor aileden. Bizzat babam bile otoriteyi dayakta görüyor çocuğun dövülmesi gerektiğini savunuyor. Ama işin başı dediğimiz gibi eğitimden geliyor. Umarım yeni nesillerde bu algıyı çok görmeyiz. Ben kendimi çocuk yetiştirecek kapasitede biri olarak görmüyorum 23 yaşındayım hiç bir zaman da görmedim. Yapma niyetim de yok çünkü davranışlarımın çocuğumun üzerinde ileride nasıl bir etki bırakacağını bilemem. Pedagog yardımıyla belki ama önce insanın kendisinin tedavi olması ve o şekilde çocuk yapması gerektiği fiktindeyim.

aklına esen çocuk yapıyor gerçelten herkes anne yada baba olmamalı

Çocuk sahibi olmak ona maddi manevi yetebilmek çok zor. Teoride bir şeyler öğrenebilsen bile o çocuk senin ve ya senin sorumluluğunda olduğunda özellikle kriz anlarında bunu pratiğe dökmek kolay olmuyor. Çocuk yapma ehliyetiyse çok gerçekçi gelmiyor, ancak çocuk sahibi olacak çiftelere doğum öncesinde ve sonrasında takibi yapılacak şekilde psikoeğitim verilmeli. Psikoloji lisansımın üçüncü yılının sonundayım, genelde insanlara etik nedenlerden dolayı fikir vermekten kaçınıyorum ama çocuklar konusunda gördüğüm her problemli davranışta aileyi uygun bir dille uyarıyorum ve bir uzmanı ya da konuyla ilgiliyse uygun bilimsel yayınları öneriyorum ancak buna erişemeyen çok fazla çocuk çok fazla bilinçsiz aile var. Şiddet ise tüm bunların ötesinde çok başka hukuki bir boyutu, caydırıcı cezalar gerekiyor. Söz konusu videoda çevredeki insanların duyarlı olması o çocuğun şansı çünkü bir çok kişi bunu normal görüyor ya da böyle durumlarda ses çıkarmak istemiyor. Akıbetini bilmiyorum ama umarım gerekli mecralarda işlem yapılmıştır, bunca olaydan sonra o çocuk eve döndüğünde kadının ne yapabileceğini düşünmek istemiyorum.

1:23 çocuk sahibi olmak istiyorsun diyecektin herhalde.

kucukken ailemden siddet gordugum icin su an 10 yasindaki kardesime cok kolay patliyodum ama bunu fark ettigimden beri kendimi duzelttim ileride en son istedigim seylerden biri benim yasadiklarimi cocugum olursa onun yasamasi

Bana kalırsa herkes kısırlaştırılsa bile olur artık insanlığın sonuna gelebiliriz ve bu bence iyi de olur. Ama bu asla kabul edilemicek bir hayal. Çocuk yapma ehliyeti de olmalı lakin denetlenemez işte. Keşke denetlenebilir bişi olsa ama bu da imkansız. Böyle imkansız hayallerle uğraşacağımıza her şeyi en temelden çözsek daha iyi. Yani eğitim. Cahilliği engellemek lazım ancak böyle azaltabiliriz bu tarz yanlışları. Eğitim ve cahiliyeti yönetemediğimiz sürece düzeltemicez asla

benim de annem sırf bir gün kur an kursuna gitmek istemedim diye annem anlımı dolaba vurarak yarmıştı ve bu benim en büyük travmamdır . eğer bakamayacaksınız doğurmayın .herkes anne baba olmasın lütfen . çocuklar sizin sinir çıkarmak için kullanıcağınız bi mal değil .

enes nefret etmeyin deme bence çünkü fiziksel şiddet bitse manipüle etme durumları bitmiyor nefret edin kendi kararlarınızı verin hiçbir isteklerini yerine getirmeyin pişman olacaksanız kendi kararlarınız sonucunda olun herşeyden önce çok bunlarısanız uzaklaşın

Bunun benzeri bir olaya tanıklık etmiştim mecidiyeköyde kadının bii çocuğu kustu diye çocuğa sövüp saydı milleti takmadı cocugun bilinci daha oturmamış 5 6 yaşında o çocuğun psikolojisini düşünemiyorum gerçekten bazı insanlar ebeveyn olmamalı

küçükken babam beni çok döverdi kızmazdı uyarmazdı en ufak hatamda sadece döverdi ve ceza verirdi annemde ona benzemeye başlamıştı küçükken parka fln gittiğimde kavga fln olursa annem beni döverdi neden buraya geliyorsun diye ama kavga edenler suçsuzdu onun gözünde babam bazen beni korkutmak için hata vs yaptığımda evden atar merdivenlerde durur sadece ağlardım okula kaç kez morarık gittim ilkokul arkadaşlarım bilir bir ara öğretmene söyledim o babama fln sormuş onlarda inkar etmişlerdi bu kadardı artık yapmıyorlar ama yapabilirlerde (yaşadığım travmalardan dolayı kekemem ortaya çıktı ve halada devam ediyor)

Seni az çok tanıyan bir insanım yaşım belki senden küçük ama seni izleyerek ve düşüncelerine şahit olarak senin hakkında fikirlere sahip oldum. Duruma objektif yaklaşabilmen senin hakikatten iyi bir ebeveyn olacağını gösteriyor benim gözümde. çünkü bu durum çocuk yetiştirirken çok önemli ( her gördüğü ilk şeye doğru diye atlayıp aksi iddia edildiğinde dayanağı bile olmamasına rağmen savunan insanlardan bahsediyorum ). Yaptığım gözlemden de şunu çıkardım eğer senin yetiştirdiğin çocuk şayet haklarını veya kendisini savunamaz veya sorgulama yetisi elde edemezse bu sana çok koyar ilerde. Sadece iyi bir gözlemci olarak söylemek istedim , tabii ki de senin çocuğunu yetiştirme şekline karışmaya hakkım yok ama çocuğunun diğer hataları değilde bu eksiklikleri seni ciddi anlamda üzer. Fark ettim, söylemek istedim o kadar.

2:50 bu konu hakkında birkaç kişiyle tartışmıştım. Savundukları argüman "hayır. Kötü şartlar altında büyüdükten sonra ileride çocuğuna öyle davranmamaya dikkat edersin." Hayır abi. Bu işler öyle değil maalesef. Başaran var mıdır bilemem. Kendini geliştirmişse o kişi evet. Çocuğuna iyi bakabilir. Ama kendini geliştirmediğin, eğitmediğin sürece maalesef ki travmalar bizim nasıl olacağımıza karar verir. Ben mesela çocuk yapmayı düşünmüyorum. Hayır, kendimi geliştirmedim de demiyorum. Ama benim yaşadıklarım bana yetiyor. Bu psikolojiyle bi çocuk sahibi olmak istemem. Depresif bir kişilikle sağlıklı bi çocuk büyütemem. Zaten kendi hayatımı yaşamak isteyen biriyim. Keşke herkes bu bilince sahip olsa. İlla üremek zorunda değilsiniz (çocuk yapmayı kural zannedenlere diyorum bunu)

Benim çevrem de gördüğüm, ailesi tarafından şımartıılarak büyütülmüş kişilerin narsist ve şiddette eğilimli olduklarını gördüm, değersiz büyüyen çocuklarında, kaygılı yada kaçıngan bağlanan olduklarını. Denge içinde yetiştirmeliyiz.

Çocuk korkuyor ama annesi olduğu için birakmak istemiyor :( Ah be herkes ebeveyn olmamali..

Küçüklüğünden beri ailesi ya da çevresi tarafından aşağılanan, suçlanan, cezalandırılan bir cocuksanız karşı gelmek, hakkınızı savunmak daha da zorlaşıyor. İlerleyen zamanlarda da hep karşı tarafın haklı, kendisinin haksız olduğunu düşünerek kendi değerini düşürüyor farkında olmadan. Bu durumu düzeltmek gerçekten zor ve can sıkıcı

Kesinlikle ehliyet getirilmelidir. Ben ailemden memnun bir çocukluk yaşadım ve yetişkin halimle hala onları taktir ve onlara teşekkür ediyorum. Devlet sırf vergi ve iş gücü için bakıyorsa vatandaşa zaten sistem baştan hatalı.

Çocuk dövülerek bagrılarak TERBİYE EDİLMEZ çocuğunuza iyi davranın tatlı dille anlatın herşeyi o bi çocuk ❤ benm annem kucuken öldu ve babam kacti gitti kuzenim her bisi kirdiginda ben dayak yerdim sucsuz olsamda suclu olsamda cunku bnm annem yoktu anneannem suan pisman beni dovdugu icin ama benm cocuklugumu geri veremez ama anneannemi seviyorum simdi cok iyiyz

bizimde komşumuz vardı hep bir çocukları olsun istemişlerdi fakat hiçbir zaman olmadı çok fazla tedavi gördü valla herkes anne olamamalı..🥹

Kimisi çok iyi ebeveyndir evlat sahibi olamaz, kimisi ebeveyndir içinde duygusu olmaz.

Ehliyet değil ama ehliyet eğitiminde ilk trafik ilk yardım ve motor eğitimleri verildiği gibi bir eğitim verilebilir buda çift evlenme kararı aldığında 2 hafta süre içinde akşamları 2şer saat çocuk gelişim çocuk yapımı çift ilişkileri eşin eşe karşı olan sorumluluk ve hakları anlatılsa aksi olduğunda haklar cezalar anlatılsa ayrıca bunla paralel eşe ve çocuğa olan şiddet ve istismarın cezaları ağırlaştırılmış illa hapis olacak değil zorunlu kamu görevi askerlik gibi

Az önce haberlerde gördüm olayı merak ediyordum teşekürler.

şimdi abi senin videolarını izliyorum aboneyim videoda söylediğin herşeyin doğru olduğunu düşünüyorum ama misal veriyorum eğer çocuk sürekli anne sine terbiyesizlik yapıyorsa (bağırmak vurmak hakaret etmek) ve anne uyarı ve caza uyguladığı halde devam ediyorsa ne yapılmalı merak ediyorum çünkü çevremde buşekilde çok çocuk görüp '' şımarık çocuk işte allah annesine babasına yardım eylesin ''diyorum ne yapılmalı lütfen beni yanlış anlama 15 yaşında senin takipçinim seviliyorsun iyigünler.😃😃

Psikoloji mi okudun enes çok iyi çıkarımlar yapıyorsun takdir ettim

Benim Annem dünyanın en iyi insanı. Küçükken çok üzdüm onu. Parası olmadığı halde yolda bir şeyler isteyip bağırıp çığırıyordum. Bir şey yapmayacağını biliyordum o yüzden sürekli yaptığım şeyleri abartarak tekrar yapıyordum. Bir gün yolun ortasında beni bir dövdü öyle böyle değil yani tokat, tekme. Herkes bize baktı. Millet 'yazık yazık, bu nasıl anne, kızım utanmıyor musun' diye anneme söyleniyordu. Annem hiç birini iplemeyip kolumdan tutup eve götürdü beni. O günün gecesinde de sabaha kadar ağlamış. Peki ben ne yaptım ? O günden sonra daha yolda giderken annemden bir şey istemedim. Gene döver beni diye. Videoyu izlemedim. Nasıl bir olay var ortada bilmiyorum. Ama her çocuğunu döven Anne,Baba kötü bir insan oldukları için dövmüyor.

Ben ebeveyn olmanın kısıtlanması gerektiğini düşünüyorum. Bunu hiçbir şey bile yapmadan denetleyebilirler şöyleki. Çocuk sahibi olma izni olmayan ebeveynler çocuklarına kimlik çıkartmaya gidecekler illaki, bu insanları bu şekilde tespit edip ağır para cezası uygulanırsa gayet kontrol edilmiş olur. Bu uygulama ile hem nüfus hem de çocukların yetiştirildiği ortam kontrol altına alınır.

2:29 yania aslında yapılabilir. En temiz doğru ve sağlıklı yani ideal unsurları bulup çocuğa öğretebilirler. Ve kendini koruması içinde bişeyler öğretirlerki kötü etkilenmesin dışardan. Bunları yapabilen kişiler ebebeyn olabilir. Ben bu konuyu zaten yıllarsır düşünüyorum. Ortada zor bişey yok.

Bence baya iyi kanalsın neredeyse her konuda aynı düşünüyoruz ama geçen günki linçlenicek fikirleriniz videonda da aynısını söyledin ve buna katılmıyorum,kesinlikle bir sınava sokulmalı ebeveyn adayı kişiler he sınavı kime göre neye göre yapıcaz diyorsun bunlar sonraki sorular ama kesinlikle böyle bi uygulamaya ihtiyacımız var

Beni babam otobuslerin son duraginda (sehrin butun otobuslerinin bittigi durak) yere yatirip dovmustu olay yasandiginda 6 yasindaydim,herkes evebeyn olmamali

Bakın şiddeti övmüyorum güzelleştirmede yapmıyorum siz hayal dünyasında yaşamayı bırakın kimse çocuğunu zevk için dövmek öldürmek istemez insanların geçim kaynağı farklı problemleri olabilir şiddet şiddeti doğurur orası ayrı ama tekrar söylüyorum insanları yargılamayı kendi vicdanınızı rahatlatmak için boş yapmayın

Bu yüzden annem dışarda sadece cimcikleyip yada bir tokatla yetinip evde içimden geçiyormuş. Sebebi dışarda yapması suçmuş. Sardı.

Büyük aile büyük sorumluluk getirir

Büyüklerimiz düzelmeye yeltenmedi bile şimdi biz hem çocuklarımız için hem de büyüklerimizi düzeltmeye çalışıyoruz..

Ben burda şunu söylemek istiyorum.Zevkleri için çocuk yapıyorlar,ve çocuğa şiddet uyguluyorlar. Sinir hastası olan bir insan,travmaları olan bi insan çocuğu darp etmeyeceğini,onu seveceğini göze alarak çocuk yapmalıdır.Herkes ebeveyn olamaz,olmamalı.

Benim annem 50 yaşında onu çok seviyorum Bana zamanında şiddet uygulasa da ben de az değildim doğrusu.Annem bana gerekli terbiyeyi ve disiplini veren insan. Düşünce yapımın şekillenmesinde büyük rol oynadı. Eğer annem beni bu kadar sevmese bağlarımız bu kadar güçlü olmasa belki de fen lisesine gidemezdim. Size bir öğüt bir anneniz varsa gidin sarılın öldükten sonra mezartaşına sarılmaktan iyidir

Avrupadaki gibi çocuga şiddete hapis cezası olsun belçikadayım ve çocuklara dışarda evde herhan gibi bir yerde vurmak yasak eğer görülürse duyulursa ve polisin haberi olursa hapis cezası yüklü miktarda para cezası vb şeyler var türkiyeyede gelmelidir!!!!

enescim bütün söylediklerine katılıyorum hakattende her anneden anne her babadanda baba olunmuyor malesef ki çünkü burda tamam bu dünyaya çocuk getirebilirsin çocuk parcandir o çocuğa kizabilirsin ama o çocuğa asla eşyan ya da kölen gibi goremesin ya da kullanamasin madem anne ya da baba olacaksın iyicene düşünüp taşınman lazım ki öyle çocuk yapasın yoksa beş dakikalık zevk için bir canlının hayatını mahvedemezler.

Bu tip insanları görüp,duyduğumda ne kadar müq yetiştirildiğimi anlıyorum.

Kesinlikle herkes çocuk yapamamalı hatta bazı suçları işleyenler kısırlaştırılmalı. Ya da çocuğunu darp ettiği görülen insanlar vs direkt kısırlaştırılmalı

Geçen videonda ehliyet almanın saçma olduğunu söylemiştin ona da yazdım belli psikolojik testlerden geçip aile planlanması yapılmalı gerçi biz bunları düşünürken mülteciler ve bilinçsiz bir topluluk durmaksızın ürüyor o yüzden bu devirde dünyaya bile gelmemesi çok daha iyi olacaktır :(

Benim de annem aynı bu kadın gibi biz de bir kaç kez çevrenin tepkisini çekmiştik o yüzden benim dayak yerken ses çıkarmam ve ağlamam yasaktı. Artık 27 yaşına geldim bu yaşadıklarımı unutmuştum bir an hatırlayınca öfke üzüntü karışımı hissettim 😂 ileride kendi çocuğuma bu şekilde olmayacağıma dair kendime ettiğim yeminler aklıma geldi.

Bi ara sokak ortasında bir baba kızını döve döve arabaya bindirmişti ve bende babayla tartışmıştım çünkü her ne kadar kız yanlış bir şeyde yapsa, gidip ona evde kızabilir sokak ortasında döve döve arabaya bindiremez. Allah bilir kız bir daha o mahalleden, caddeden geçemeyecek, belki de işi düşerse bile hiç uğramayacak çünkü insanlara rezil oldu ve muhtemelen hiç geçmeyecek utanma duygusu oluştu. Ancak bir tek ben tartışmıştım ve kimse çıkıpta destek vermedi yine de sonuna kadar tartışmıştım. Birde ağzımın içine girip nefesini koklata koklata bağırıyo bana, o an yumruğu tam çeneye kroşe olarak vurasım gelmişti yine de vurmadım ve tartıştık sonrada gittiler. Kimse farkında değil ancak arkadaş ortamlarında, çevrede rezil olmayı bolca yaşamış biri olarak söylüyorum, o kızda muhtemelen psikolojik bir hasar bıraktı ve bir daha o yoldan geçmeyecek.

Şiddetin en dibini yaşamış bir kız olarak ben de tüm hayatım boyunca geçmiyen hep acı hissettiğim ağır bir travma kaldı. Çok Çok minicik yaşlarda maruz kaldım Çok acı. Ancak yaşıyan bilir.

valla ne güzel olur o zaman belki güney doğudaki orantısız bilinçsiz üreme yavaşlar

0:24 Darp küfür bile değil ki. Videodan anladığım tek şey sansür anlıyorum 2-3 kuruş fazla kazanmak istiyorsun ama suyunu da çıkarma be Enes.

yani ehliyet bi tık kaba gibi de ne biliyim izin olabilir belki... ama onun çok dalgasını geçerler ama iyi fikir

Uygulanabileceğini sanmıyorum maalesef böyle karaktersizlerden çocukları alınmalı yurtlar pek iyi değil ama eminim ki o çocuk daha mutlu olur oradan umarım o çocuk kendisini geliştirebilir yoksa işimiz çok uzun ben de gördüm ama senin aksine pişman olduğunu söylemedi senin gibi kendimi geliştirdiğimi düşünüyorum eğer geliştiremediysem umarım yapabilirim

küçükçekmece de yaşayan bir insan olarak aşırı şaşırıyorum nasıl oluyor böyle bir ilçe de?

videoyu izledim ve böyle bir olayın yaşanması gerçekten yürek burkan bir davranış