نماهنگی از اثری کمتر شنیده شده از استاد بنان به همراه پیانوی دل انگیز استاد مرتضی خان محجوبی این آواز در گوشه شهابی از آواز بیات ترک خوانده شده است.
چو چشم شوخ او فرهاد را دید
به دستش دشنه پولاد را دید
دلش در کار شیرین گرم گشته
به دستش سنگ و آهن نرم گشته
از آن آتش که در جان و جگر داشت
نه از خویش و نه از عالم خبر داشت
به یاد روی شیرین بیت می‌گفت
چو آتش تیشه می‌زد کوه می‌سفت
سوی فرهاد رفت آن سنگدل مرد
زبان بگشاد و خود را تنگدل کرد
3 июн 2011
