აუ რა კაი ტიპია:), რა მაგარი ხმა აქვს. ინსტრუმენტალი ძალიან მომეწონა, რაღაც 90-იანი წლების ჯაზური კომპოზიციის მსგავსი. თითქოს უბრალო და სადა, მაგრამ საკმაოდ ღრმა და ცოტა ნოსტალგიური. ყოჩაღ ბიწებო კარგი ნამუშევარია!
[1] მიგაჩვევს, დადუმდი და მუსიკას აუწიეთ თან ასე უფრო ხრმად სუნთქავ, ასე სულ სხვაა ეს ბიტი კი იყოს ფონად, შეგრძნებას ტოვებს თითქოს ხეს წყალი დაუსხეს და გონებაც მოეშვა რითმი გახედებს მორევში, ობიექტი სწორედ შენ და ვიცი მეორე მეს, რჩევით შეეჩვევი ამ ნაკადს ეს, როგორც ტიგიკა (TGK) რაც უფრო მაგარს ქაჩავ, უფრო კარგავ სად დარჩე. გამოგიტანს განაჩენს, ზოგს არჩენს. ზოგს კი წარსულის უშლის სარჩევს. და აფიქრებს სად შეცდა ვისთვის მუსიკა და ვისთვის გზა. შენ კი აქ რისთვის ხარ, რატომ ისმის ეგ ხმა?! საკუთარ თავთან კამათს, შევეშვები აქ. დანარჩენი იყოს შენ აშენე ცათამბრჯენი ვიღაც დაგისვავს ბოინგს ეს დემაგოგიებს მოისმენ თანამედროვე დროის ხარ, ახლა მოიცა: ვთიშავ კომპს, თვის, რადიოს, პროპაგანდა ადიოს ეს სხვებისთვის იყოს სხვამ იგმიროს, იფილოსოფოსოს იცხოვრონ, როგორც მოსწონთ და იარონ წინ, აიყვანონ დაცვა მე კი მოვწევ და დავწერ, რასაც ვხედავ ან რაც არ არის და მაინც ხალხი ელოდება რაინდს იქნებ გამოჩნდეს რა იცი... შენ ცოდა დაიცა, მე კი საკმაოდ ვიქექე; დავტოვე X, Y ანუ შეგრძნებები და რაპი, რასაც აქამდე ვკრეფდი არის სწორედ ეს. მისიონერს, რომ მისწორებს დღეს; ეს, გახევინებს ლექსს გიკლებს, გიძირავს გემს; და უნდა, და უნდა ისმოდეს... [2] დავადგამ ჩაიდანს, ჩაი ფიქრს გიატანს იქ Barry White-საც ,ალბათ, ვიკადრებ ისევ როგორც ადრე, მივწვები, სახლში, სადმე. სხვა რას იზამ, დღეს ველი მუზას. მობრძანდეს, რას დაწრწის ამდენს სანამ ბევრი დასდევს, პურსა და სარდელს. თავში გროვდება საზოგადოება, ნოტებად. თან რითმად, ვრითმავ, რასაც ვითმენ. ეს ჯობია ვიდრე შენი სიმდიდრე, იყიდე-გაყიდე. და შემდეგ მომეცი ამათი კოდექსი, მე კი ამ ვეშს, როცა მოვიცლი მოვისმენ რაღაცის ქვეშ. ვიღაც ვერ ცდება offici-ის მე კი ეს სტროფიც მყოფნის, რომ ვიგრძნო, მესთან ვძმობ. აცილებენ მთავრობებს და წელიცადებს, ომიც კი ცადეს და მაინც ოცნებებად დარჩა. ვხედავ კოსტუმში ფარჩაკს. სხვა ამ გზაზე არ ჩანს, ის სხვა ჭამს, სხვების ნარჩენს, თან ოჯახს არჩენს, რომ ჰქონდეთ ბავშვებს ნატეხი შაქრის... ცხოვრობენ ვის, როგორც გაზდის მე კი ვარჩევ სხვა სტილს, ისეთს, რომ არ გამსვრის მეძებარი ვარ სხვა გზის თუ მგავხარ მოდი, და თუ არა ნახვამდის...
