Όταν ξεφεύγεις απ' το χθες και νιώθεις ανακούφιση μεγάλη, γελάν μαζί σου οι στιγμές που εύκολα σου 'κλέψαν οι άλλοι. Όταν φιλιώνεις με τον ίσκιο σου, το φως κοντά σου είναι παράταιρο. Φτύνεις τα πάντα γύρω σου κι είναι αμήχανο το σύμπαν ολάκερο. Όταν τρυπώνεις στις γιορτές μ' άνεση κι αέρα οικοδεσπότη, στριμώχνεις όλες τις χαρές στο ψέμα που γυρνοβολάει τη νιότη. Κι όταν τελειώνουν όλα αυτά, γεύση πικρή που δεν μπορώ κι αν ντρέπεσαι κι έχεις τα μάτια σου κλειστά, άνοιξέ τα, θα σε καρτερώ. Αν όσα 'τύχαν μέθυσαν τον καιρό, δίκαια κάποιοι με λένε τυχερό μ' αν όσα 'γίναν με 'κάναν πιο γερό, τέλος μου, έλα και θα σε καρτερώ. Αν όσα είπαν, τ' άντεξα και μπορώ, δίκαια κάποιοι με λένε πονηρό. Αν όσα γίνουν, αξίζω να χαρώ, έλα, ομορφιά μου, και θα σε καρτερώ. Ξαναμουρμουρίζω, τα δύσκολα πάλι συγυρίζω, ξαναψιθυρίζω, ξορκίζω, τη φωτιά ορίζω και ξαναβρίζω, χαρίζω στη ντροπή το γκρίζο κι αφού λυγίζω, δεν μπορώ. Ξαναμαγαρίζω, την αλήθεια σου γυρίζω πίσω. Ξανά με ορκίζω πως το γρίφο αυτό θα ξαναλύσω, ξανασφυρίζω ένα μινόρε που μου 'στειλες πίσω και σου γυρίζω τα όμορφα σωρό.
Α ρε Μιχάλη τι καλλιτεχνάρα είσαι. Ερωτεύτηκες, παντρεύτηκες, έκανες παιδιά και μαλάκωσες αλλά έτσι αισθανόμαστε όλοι οι απλοί άνθρωποι. Προσωπικά σε θαυμάζω περισσότερο. Low bap forever.
Όταν έχεις παιδιά βλέπεις τα πράγματα από άλλη όψη. Σε νοιάζει που θα ζήσουν,σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν.Δεν μαλάκωσε .. Είναι ΑCTIVE MEMBER στην κυριολεξία περισσότερο από ποτέ
Όταν ξεφεύγεις απ' το χθες Και νιώθεις ανακούφιση μεγάλη Γελάν μαζί σου οι στιγμές Που εύκολα σου 'κλέψαν οι άλλοι Όταν φιλιώνεις με τον ίσκιο σου Το φως κοντά σου είναι παράταιρο Φτύνεις τα πάντα γύρω σου Κι είν' αμήχανο το σύμπαν ολάκαιρο Όταν τρυπώνεις στις γιορτές Μ' άνεση κι αέρα οικοδεσπότη Στριμώχνεις όλες τις χαρές Στο ψέμα που γυρνοβολάει τη νιότη Κι όταν τελειώνουν όλ' αυτά Γεύση πικρή που δεν μπορώ Κι αν ντρέπεσαι κι έχεις τα μάτια σου κλειστά Άνοιξε τα θα σε καρτερώ Αν όσα τύχαν μεθύσαν τον καιρό Δίκαια κάποιοι με λένε τυχερό Μ' αν όσα γίναν με κάναν πιο γερό Τέλος μου έλα και θα σε καρτερώ Αν όσα είπαν τ' άντεξα και μπορώ Δίκαια κάποιοι με λένε πονηρό Μ' αν όσα γίνουν αξίζω να χαρώ Έλα ομορφιά μου και θα σε καρτερώ Ξαναμουρμουρίζω τα δύσκολα πάλι συγυρίζω Ξαναψιθυρίζω ξορκίζω τη φωτιά κι ορίζω Και ξαναβρίζω χαρίζω στη ντροπή το γκρίζο Κι αφού λυγίζω δεν μπορώ Ξαναμαγαρίζω την αλήθεια σου γυρίζω πίσω Ξανά με ορκίζω πως το γρίφο αυτό θα ξαναλύσω Ξανασφυρίζω ένα μινόρε που μου έστειλες πίσω Και σου γυρίζω τα όμορφα σωρό
