Ben je hooggevoelig? Ben je een beelddenker? En overprikkeld? 

Dank je wel, Wietse, voor je heldere woorden en beeldrijke toevoeging. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Beste Natascha, Dank je wel voor je reactie en vertrouwen. Heb je vooral last van overprikkeling door geluiden, begrijp ik dat goed? En je vraagt: "Heeft u tips om erachter te komen welk trauma dit veroorzaakt heeft?" Ik heb niet echt een concreet antwoord daarop. Je zou eens in je familie kunnen navragen wat men weet van jouw jeugdjaren. Trauma's kunnen ontstaan uit diverse ervaringen die je al dan niet kunt herinneren. Een ziekenhuisopname als klein kind bijvoorbeeld, of getuige te zijn geweest van geweld in je gezin, of gedurende lange tijd weinig tot geen aandacht of affectie gekregen te hebben als kind, of zelf gewelddadig bejegend te zijn, al dan niet seksueel, langere tijd zonder vader of moeder geweest te zijn zonder dat je snapte waarom. Het kan van alles zijn. En zeker als iets gebeurde in de eerste drie levensjaren, is de kans groot dat een mens zich dit niet herinnert maar wel vaag voelt dat er iets niet lekker zit. Ik weet uiteraard niet of dit soort dingen in jouw leven gespeeld hebben en het is hier ook niet de juiste plek voor jou om daarover te vertellen. Als er een trauma speelt, dan kan dat zich vroeg of laat uiten in allerlei klachten, van begrijpelijke vormen (woede bijv.) tot onbegrijpelijke. Jij vertelt over paniekaanvallen en over overprikkeling door geluiden. Of ze veroorzaakt zijn door trauma, kan ik hier dus niet bevestigen en ook niet ontkennen. Het is mogelijk, maar het hoeft niet. Wel belangrijk is, als je eenmaal deze onaangename ervaringen hebt en krijgt, er NIET TEGEN TE VECHTEN. Want dat kan de kwaal vaak nog erger maken omdat je - door je ertegen te verzetten - je zenuwstelsel feitelijk traint om steeds "beter" te worden in overprikkeling. Ik hoop dat ik je hiermee voldoende geantwoord heb. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

@@depressiestoppen2745 wauw super bedankt voor dit antwoord. Wat uitgebreid en duidelijk. Ik heb last van vooral licht trouwens. De tv als in de enorm drukke reclames kwa flitsende beelden, en de blaadjes buiten als in kleurverschil en drukte. Ik ga me hier in verdiepen en voorleggen aan mijn psycholoog. Heb een kindje van 2 jaar en ben eigelijk bang dat zij hier ook last van gaat krijgen. Ben trouwens ook een beelddenker. Bedankt :)

@@nataschavalkenhoff697 Graag gedaan, Natascha. Ik hoop dat je psycholoog hier ook iets mee kan en ik wens jou alle goeds toe. Met vriendelijke groet, Tura

Dag Aniger, Dank je wel voor je reactie. Ja, dat klopt. Dat kan. En kun je ook zien hoe dat gaat in je? Je zegt het eigenlijk al: "Toch kunnen juist die aangename beelden (stap 1 - gedachte in de vorm van herinneringsbeelden) me soms heel verdrietig maken (stap 4 - gevoel ten gevolge van stap 2 en 3). Omdat het beelden uit het verleden zijn (stap 2 - gedachte in het moment: het is voorbij). Een mooie/gelukkige tijd die geweest is (stap 3: nog een gedachte in het moment: vroeger vergeleken met nu)" met vriendelijke groet, Tura Gerards

Ik ben benieuwd hoe het voor je gaat werken, Sandra. :-D

En Sandra, nu 2 maanden later, hoe heb je de suggesties uitgevoerd en wat heb je daardoor beleefd?

Alles begint bij jezelf te kennen... nou ik blijk een hechtingstoornis te hebben, add en een lichte ASS... alhoewel het diagnosecentrum bij de ass vermeldde dat het geen 100% wetenschap is en er twijfel was... denk ik eerder aan HS wat niet overal erkent blijkt... ik zie bij mezelf niet overal overeenstemming met ASS. Ik ben supergevoelig in emotie en geluidsprikkels, verwerk vaak met fantasiebeelden de wereld om me heen..en ik zoek erkenning, aandacht, positiviteit vd ander. Ik weet niet of ik beelddenker ben?.. wel blijft veel hangen.. laat me zeggen ik vorm vaak van een gebeurtenis of gezegde mijn verhaal waarin ik dan negatief uitkom en dat blijft hangen en dat bepaald idd mijn gevoel, mijn state of mind.. nou er is veel te zeggen.. iedereen is uiteindelijk uniek en gevormd uit emoties van emoties en met emoties.. de ene is er mss gevoeliger voor of heeft tekort eraan of is onverschilliger..toch is jezelf begrijpen voor mij een opgave in omgang tot de ander...in omgang tot mezelf..uiteindelijk zijn we sociale wezens en gericht tot elkaar. jezelf daar als verveemd van gaan voelen doet mezelf als raar aanvoelen in deze wereld...

@@vanessahuysmans876 Dank je wel voor je reactie, Vanessa. Met vriendelijke groet, Tura

Hallo Lo, dank je wel voor je uitgebreide en zorgvuldige reactie. Ja, énkel bij een beeld blijven, kan moeilijk zijn. En ook is het mogelijk dat jij en anderen zich moeten inspannen om beelden in hun geest te zetten. Beelddenken zit heel diep in ons: als baby gaan we op een gegeven moment datgene wat we zien koppelen aan betekenis. (denken definieer ik hier even als betekenis geven. En zelfs als je later in je leven alleen met woorden en betekenissen bezig bent, dan zit daaronder nog steeds dat beeld-aspect waarmee alles begon. Zelfs als je woorddenker bent, denk je in beelden, alleen merk je het niet meer op. dat is alles. Denk maar eens aan het woord MAN. Stel je je je daarbij het beeld van een vrouw voor? Vast niet. ;-) En ja, commentaar geven op beelden duidt op een goed ontwikkeld woorddenken. :-D Is op zich ook een geweldig talent en gave. met vriendelijke groet, Tura

Heb ik, als HSP'er zijnde, ook hoor 😌. Dat nadenken heeft bij mij heel veel te maken met zelfreflectie/bewustzijn. Iets waar HSP'ers veel mee bezig zijn. Ik kan mij niet voorstellen hoe je voornamelijk in beelden zou kunnen doen aan zelfreflectie. Dus heel gek is het helemaal niet :).

Dag Bouwerke, Dank je wel voor je reactie. Dat zie je goed bij jezelf. En dat is op zich al een pluspunt. Door beelden in je hoofd ga je intens voelen. En als die beelden onaangenaam zijn, dan ga je je slechter en slechter voelen. En van dat "je slechter voelen" krijg je weer opnieuw gedachtebeelden, en die beelden veroorzaken op hun beurt ook weer gevoelens. En zo kom je in een vicieuze cirkel terecht. Dan draai je rondjes en daar kun je helemaal gek van worden. Zoals een hond die zijn eigen staart achterna rent. En dan kun je je afvragen: waar moet ik beginnen om dat ronddraaien en dat doordraaien te laten verminderen? met vriendelijke groet, Tura

Beste Bert, Dank je wel voor je toevoeging. Ik gebruik beide termen inderdaad door elkaar. Ik lijk hier onwetend te zijn. Even gegoogled en vind o.a.: "Ben je hoogsensitief, dan ben je ontvankelijker voor prikkels: je krijgt er meer binnen. Ben je hooggevoelig, dan ben je gevoeliger voor prikkels: je krijgt er niet per se meer binnen, maar je hebt er wel last van." En: "Er is een verschil tussen hooggevoelig en hoogsensitief zijn. Je kunt hoogsensitief zijn zonder hooggevoelig te zijn en andersom, maar je kunt het ook allebei tegelijkertijd zijn. Hoogsensitiviteit is namelijk aangeboren, oftewel: je hebt het al je hele leven lang en je komt er ook niet meer vanaf. Hoogsensitief zijn betekent dat je veel informatie uit je omgeving verwerkt. Er komen meer prikkels bij je binnen en die prikkels verwerk je ook nog eens diepgaander." (Beide citaten op: sochicken.nl/verschil-hooggevoelig-en-hoogsensitief) Jammer dat ik niet te lezen krijg wie, welke wetenschapper, dit onderbouwt met onderzoek. Weet jij dat, Bert, van wie dit onderscheid afkomstig is? Met vriendelijke groet, Tura

Dank je wel, Sj skottie, voor je mooie toevoeging. De vijf G's en de heldere volgorde waarin een mens geprikkeld wordt en wat de gevolgen daarvan zijn: Gebeurtenis - Gedachten - Gevoel - Gedrag - Gevolg? Met vriendelijke groet, Tura Gerards

:)