En sevdiğim serinin kutsal bölümü geldiğine göre artık hayatıma mutlu ve huzurlu bir şekilde devam edebilirim. Bize bu kutsal bölümü çektiğiniz için size teşekkürlerimi sunuyorum Fatih Bey.
otistik engeliniz olmasına rağmen bu seriyi devam ettirip ve bunu daha da üst seviyeye taşıyan sınav haftasında bile bizi yanlız bırakmayan çok saygılı bir hanımefendisiniz Fatih bey
Gerçektende videonuzda ne kadar sakin ve edepli bir insan olduğunuz kanıtladınız ve ''Türkiyenin en edepli kanalı'' ünvanını almaya hak kazandınız Fatih hanım.
6:29 … sırada günün sorusu var…. Ah be Atkafası nerelerdesin bizi bıraktın gitin 😢 ( bu arada yaşım küçük değil at kafasını eskilerden tanıyorum bide berkay abimizi ) ….aga be
Abi seni yıkanırken izlemeyi çok seviyorum clearmen şampuanın çok iyi kokuyo bazen Batantaha abi geliyo bide çok iyi yemek yapıyorsun seni yemek yaparken izlemek çok iyi
1:18 bu adam yakında ben olabilirim minivanı eve çevirebilirim üsterik birden fazla priz de takdıracam malum teknolojik cihazsız ve internetsiz hayat olmuyor
Neden böyleyim? Neden devam edemiyorum? Belki ben gerçekten berbat bir insanım ve bununla nasıl başa çıkacağıma dair hiçbir fikrim yok. Başkalarından onay almak için yaptığım şeyler canımı acıtıyor. Kendim olamıyorum. Fiziksel olarak insanların beni sevmesine ihtiyacım var ama böyle bir insan olduğumda bu mümkün değil.. Davranışlarımdan nefret ediyorum. Sesimden nefret ediyorum. Bağlılığımdan nefret ediyorum. Keşke genel olarak mutlu olduğum zamanlara geri dönebilseydim. Affetmek ve unutmak için kendime yalvarıyorum ama yapamıyorum. Peki ya diğerlerine yalvarıyormuyum? evet. Neden hiçbir şeyi doğru yapamıyorum? Belki de gerçekten lanetliyim. Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Sadece sarılmaya ihtiyacım var. Sarılmaya çok ihtiyacım var. Kendimden gerçekten nefret ediyorum. Annemi hiçbir zaman gururlandırmadım. Hiçbir zaman kendimi bir yere ait hissetmedim. Tıpkı insanları eğlendirmek için tutulan bir palyaço gibiyim. Palyaço kişiliğimi korursam beni seviyorlar, kimsenin ayıracak vakti yok. Dürüst olmak gerekirse ben onların yerinde olsam kendimi pek umursamazdım. Neden umursayayım? Tamamen değersizim. Hiçbir hedefim yok. Hiçbir hayalim yok. Bu noktada neden hayattayım? Şu andan itibaren ne yapmam gerekiyor? Daha da kötüleşmeye devam ediyor. Göğsüme bir çizgi çizmemi sağlayan o kadar çok şey oldu ki ama bunu dışarı dökemiyorum. Uyuyamıyorum. Ağlayamıyorum. Yemek yiyemiyorum. Düşünemiyorum. Hiçbir şey gerçek değilmiş gibi geliyor. Boşver geçecek..
