1994 te Gitar Cafe'de canlı olarak izlediğim eşsiz müzik dehaları. Satriani'nin the forgotten 2'yi çalarken mi telini koparmış, grubun dağılması sonrasında Kıraç'ın gitaristi olarak turneden turneye uçmuş, sohbet etme ayrıcalığına nail olduğum değerli müzisyen Namık ve değerli grup arkadaşları. Ve, bu gün gönlüme taht kuran biricik Prensesimin baştan sona büründüğü eşsiz şarkı....
ilk kez dinliyorum. böylesine mükemmel bir grubu nasıl daha önce duymadım. bunlar dünyanın en iyileri. nasıl kıymeti bilinmedi bunların. aşırı üzgünüm.
Harikaymış. Uzelli'yi iki nedenden severim. Kayıtlarındaki kendine has tonu, bir de çok ilginç ve orijinal albümleri yayınlamış olmaları. Bi açıdan büyük cesaret. Arabesk albümleri ayrı güzel
