Merhaba ben Sarp Solakoğlu eğer videolarımı beğendiyseniz kanalıma abone olmayı ve beni instagramdan da takip etmeyi unutmayın instagram: sarpsolakoglu1
Ben genelde lider ruhluyumdur ve bir gün okulda voleybol oynuyorlardı ve hepsi kızdı bir kız gitti bende oynayabilirmiyim dedi onlar hayır dedi burda yanlizca oynamasını bilenler oynar dedi ve bende sesiz kalmak istemeyip spor odasından voleybol topu aldım daha doğrusu çaldım gittim dışarda kim varsa topladım bir 20 10 kişi vardık kız bu sefer yanımıza geldi aynı soruyu sordu bende tabiki dedim burda sadece oynamasını bilmeyenler oynayabiliyor dedim o an dünyayı kurtarmış gibi hissettim
Ben onlarla takılmak istemediğim için takılmıyorum çok boş ve sahte insanlar onun yerine samimi ve az arkadaş seviyorum yani gelip şuraya gidiyoruz sen de gelsene fln deseler de gitmiyorum
Ortaokulda neler neler yaşadım abi ben seninki az kalmıştır büyük ihtimal. Şuan Lise 2 yim dışlanmıyorum fakat hayatımın en kötü yılları ortaokul yıllarıydı
Bu insanlar beni uzun bir süre dışladılar ve bir sene kadar sonra kendi çıkarları için yanıma gelmeye başladılar ve hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar. Ben de aynı ortamda olduğum için mecbureten arada konuşmak durumunda kalıyorum. Beni bir dönem umursamayan insanlar şimdi yardım isterken nasıl da kolayca geliyorlar. Gerçekten insanların genelinden soğudum artık, beni yoruyorlar.
O insanlardan uzak dur seninle konuşmayan hatta sana selam bile vermeyen insanlar çıkarları için 10 yıllik arkadaşın gibi davranabilir onlara gram faydan olmasın
Şimdi kardeşim onu evine giderken takip et evini bulduktan sonra 50 TL'ye kıyıp benzinini al gece 1-2 gibi eve dök sonra kaç git boşver boşuna başına iş açma
@BaBa YoRGuNpuhahahah hayat felsefen hayvan gibi yaşamak mı? Sana başarılar 😄 bi ara dal dasak gez oldu mu kardeşim hayvan olduğunu gözlerimizle direkt idrak edelim
Ortaokulda en yakın arkadaşlarım vardı ikizler Benimle küsmüşlerdi ve ben hiçbişey yapmamama rağmen kaç kere özür diledim sonra en sonunda pes edip yeni arkadaşlar edinmeye başladım hepsine benim hakkımda yalan şeyler söyleyip benden uzaklaştırdılar ve hepsini kendi yakın arkadaşları yaptılar sırf bu yüzden ortaokulda erkeklerle takılıp kavgaya falan gidiyodum sayelerinde ortaokul yıllarım saçma sapan depresif ama çok mutlu geçti sdksnksnskdndkdns Annelerimiz kanki olduğu için de hiç ayrılamamkştık şuan da hala annelerimiz arkadaş biz de baya iyiyiz aramı bozdukları kızlarla da küstüler ben hala görüşüyorum Milleti sırtından bıçaklamayın arkadaşlar yalnız kalınca görürsünüz benden başka arkadaşları yok şimdi ne kadar iyi bi insanım ya
Tek bir arkadaşım olmadan 3 yıl dışlanıp ağır zorbalıklar gördüm lisedeyim şuan arkadaş çevrem geçen yıl hayal edemeyeceğim kadar geniş ve yaşadıklarım şuan psikolojimi mahvediyor arkadaşlarım olmasına rağmen yalnız hissediyor ve her gece ağlıyorum
Sorun su ki ilkokuldan beri dislanmama ragmen farkında değildim. insanlar bir zaman sonra seni sevmedigini çok yüzüne vuruyor. canin acidigi zaman anliyorsun. ama onlar benim birseyler basardigimi bilmeseydi bunu yapmazlardı. ne kadar kötü hissetsemde hiç yüzlerine vurmadim. hep daha da zorlarına gitti ahahs. yani bazen guclu gorunmem gerek.
Abi liseye geçicem çok heyecanlıyım lise tavsiyeleri verdiğin videoyu izledim tekrar ona benzer bir video çeker misin (ayrıca çok tatlısın seni seviyoruz❤🎉😅)
Yeni lisemde çok tuhaf insanlar var. Sanırım sanal hayata çok alışmışım. Hani ilgi görmeye mi desem bilmiyorum. Beni ven olduğum için seven bie sürü sanal arkadaşım vardı ama okulda benim yanıma gelip bizimle takıl diyen olmadı. Hep ben onların yanına gittim her seferinde dışladılar beni. Aralarına almak ityemiyorlardı ben de en sonunda pes ettim. Şimdi ise kimsenin yanına gitmiyor sıramda ya uyuyor ya da sanal arkadaşlarımı düşünüp içimdeki duyguları kağıda akltarıyorum. Çünkü duygularımı anlatacak bir arkadaşım yok realdeki tek arkadaşım da zaten pek iyi bir dinleyici sayılmaz bir defter var yıl sonuna kadar ona yazı yazmayı düşünüyorum. Gelip şey demeyin hani öyle köşede yazı yazarsan zaten seni almazlar demeyin denedim ama yok yani. Oy birliği ile seçilen şeylere asla katılamıyorum zaten kimse oy vermediğinden denedim 1 kişi oy verdi o da sıra arkadaşım ayıp olmasın diye. O an anladım boşver sen uyu ve deftere bir şeyler yaz ve çiz dedim.
@@berrunazdikici847 simdi iyiyim rraldeki arkadasimla asiri yakin olduk ve artik o insanlar benimle arkadas olmaya calisiyor ama ben onlardan tiksinmis durumayim. Derslerim o donem cok dusmustu depresyondan dolayi ama sukur ki iyiyim :D
Durmadan taşınan bi ailede büyüdüğüm için farklı okullarda okumak zorunda kaldım. İlkokul hayatımı 3 farklı okulda okuduktan sonra ortaokulu tek bi ilde bitirme imkanım oldu ama tabikide her zamanki gibi dışlandım 8 yılım boyumca dışlandım şuan lisedeyim ve ilk defa dışlandığımı hissetmiyorum. Çoğu yaşıtım ortaokul yıllarına dönmek isterken ben lisede kalmayı tercih ederim diyip geçiştiriyorum. O dışlanma yüzünden okulun arkasında ağladığım günleri biliyorum :(
Ortaokul veya lisede sana atılabilecek iftira acayip büyük birşey olamaz onuda rahatça kanıtlayabilirsin zaten onuda yapamıyorsa hakediyorsun problem sende.
@@yigit3291 Arkasından ne dedim diye sor hoşlanıyordanda gerçek olup olmasın senden soğuyorlarsa o kişilerden arkadaş olunmaz. Benim sınıfım hoşlandığını söylesen hemen olay çıkaracak tipten okulda sosyalleşmek yerine internette konuştuğum arkadaşlarımla dışarıda buluşuyorum yada sitemizdeki kişilere takılıyorum. Okulda illa arkadaş bulmaya gerek yok mükemmel derecede saygılı düzgün kişiler olmadığı sürece.
Aynısını düşünüyorum hatta bazen dışlandığım grup haricinde bile insan bulamıyordum ama yalnız kalmaktan hayatım boyunca hiç mutsuz olmadım dışlanmak ya da öteki olmak kimseyi üzmemeli çünkü sana göre sen hala sensin yanında birileri olsa da olmasa da
şuan 29 yaşındayım bu sene 30 olacağım. hayatımda ne bir sevgilim oldu ne de normal bir arkadaşım. baskıcı bir anne, umursamaz bir baba, hiçbir işe yaramayan dayıdan başka bir tanıdık olmaması, hayatta erkek olmayı öğretecek bir figürün olmaması. yaşadığın mahalleye sonradan gelme, dışlanma, berbat bir çocukluk. aynı şekilde berbat bir ilköğretim ve lise. dışlanma, alay, zorbalık. karşı koysan bile yalnızsın, kazanma şansın yok. tip zaten kötü, çirkinlik, kısa boy, kötü genetik, kötü bir vücut, hatta açık konuşayım organ boyutunun da küçük olması. bana şu hayatta hiç birşey verilmemiş. elimde birşeyleri değiştirebilecek hiçbirşey yok. üniversite yılları da boş geçti. çünkü erken yıllarda yaşadığım travmalar, yıllardır süregelen stress, depresyon vs yüzünden mental olarak bittim, sosyal becerilerim hiç kalmadı. kadınlardan bir gram ilgi sevgi görmedim. aynı masada oturduğum, onlarla konuştuğum bir an bile olmadı. zaten bu zamandaki modern narsist kadınlar bana asla bakmaz. hiçbir zaman beni arayan soran olmadı. biryere çağıran, ben burdayım diyen bir dostum olmadı, gerçek bir arkadaş grubuna hiç sahip olmadım. zaten onların tek derdi çıkarlar ve kız ortamları ben onların ne işine yarayayım değil mi. erken yıllarımda bunları edinmek için denesem de, ortamda sevilmeyen, ciddiye alınmayan, istenmeyen adam oldum. hiçbiryere çağırılmadım. hep uzaktan izleyen bir köşede oturan adam oldum. zaten artık insanlarla takılma isteğim bile yok, artık ben kimseye gitmiyorum, kimseyle konuşmuyorum. 5 senedir doğru düzgün evden çıktığım yok zaten. evde oyun oynayarak hayat geçiriyorum, ama onun için bile para lazım artık son teknolojiye yetişemiyorum. eski filmleri izlesem, o zamanların yaşanamamışlığı çok koyuyor. hayatımın farklı dönemlerinde şehir ve ortam da değiştirsem sonuç değişmedi hiç sevgi saygı görmedim hep ucube olarak görüldüm, alay konusu oldum ve yalnızlığa mahkum oldum. halen yaşlı anne babamın yanında kalıyorum, zaten onlardan başka kimsem yok. iş güç meslek para çevre zaten yok. yapmaya çalışsam da olmaz zaten birşeyler elde edecek hiçbir şey yok elimde zaten ne nasıl yapılır bilmem, yol gösteren yok. hayatımda tek bir kadınla oldum, o da ücretli görüşen bir kadın, onu da şanseseri bir tanıdık aracı oldu, o da olmasa zaten hayatta olacağı yoktu (onu da çok güzel yaşayamadım).. yaşadığım yere, yaşadığım zamana ait hissetmiyorum. hayat anlamını yitirmiş, herşeyi anlamsız buluyorum... gelecekten ümidim yok, zaten en güzel yıllarım yaşanamamazlıkla geçmiş... haberlerde gördüğüm kötü olaylara bile üzülmüyorum artık, çünkü ben onların 1000 kat beterini her gün her gece yaşıyorum. en zoru da böyle geceleri ayakta durmak ve gündüz uyumak... zaten yapacak hiçbirşey yok.. kurtuluş diye birşey olmadığını biliyorum verilen tavsiyeler hep boş ve zaman kaybı biliyorum ki birşeyin düzeleceği iyi birşey olacağı yok herşey sadece kötüye gidecek. benim gibi adamların kaderi bu. adam diyorum çünkü kadınlar asla bunları yaşamaz hepsi güllük gülistanlık, veya doğuştan iyi bir genetiğe yakışıklılığa çekiciliğe, zenginliğe ve diğer imkanlara zaten sahip olan erkekler asla bu yaşadıklarımı bilemez. toplum zaten anlayamaz, çevremdekiler hiç anlamaz anca güler ve garipser. zaten dünya berbat bi yere dönmüş, samimi duyguların bi anlamı kalmamış. yeni nesil full kara mizah ve troll yüzünden zombilere dönmüş, dalga geçip zorbalayacak birilerini arıyor, kimse halden anlamaz, ölsen bile kimin umrunda... siz hiç sevilmemenin, istenmemenin, onu geçin umursanmamanın merak bile edilmemenin nasıl birşey olduğunu biliyormusunuz? sabah kalk telefonda sıfır mesaj, akşam yat telefonda sıfır arama, sosyal medyanda arkadaş yok, rehberinde anne baba ve yemek için birkaç sipariş verdiğin yer dışında numara yok. tamamen görünmezsin. bir odada hapis hayatı yaşıyorum. biliyorumki dışarda bana ait hiçbirşey yok. hayatta adalet yok, elimde olmayan şeylerin cezasını çekiyorum... sevmediğin ve ait olmadığın bir görünüş, coğrafya, toplum, zaman... bir insanın hayatında hiç mi iyi birşey olmaz... bu hayattan kurtulmak, farklı yerlere gitmek, farklı şeyler denemek istesem de artık zaten yaşım geçmiş, yıllarım gitmiş, ve imkanlarım da yok, ne yapacağımı da bilmiyorum. hayatta hiçbir motivasyonum yok hiçbirşeye inanmıyorum. bu hayatla lanetlenmeyi hakedecek ne yaptım bende bilmiyorum...
Dışlandıgınızda takmayın ab 4 sene yaşadım fiziksel olarak olursa fiziksel olan ilk okulda daha çok oluyo ailenize söyleyin uoksa daha kötü olursunuz orta okulda iseniz kimseyle takılmayın onlarda sonradan bırakiyo
Bi keresinde doğruluk cesaret oynamıştık 2 yıl oldu. Kurstaydık işte oynuyoruz sonra birine şöyle bi soru soruldu “sınıfta en sevmediğin kişi kim?” Diye. O da cevap olarak benim adımı söyledi sonra da oyun devam etti fln. O gün açıkçası üzülmemiştim ama çocuğa baya sinir olmuştum
Hiç yaşamadım.. ben genelde okul temsilcisi olan, kendisiyle arkadaş olmak isteyeni çok olan, bunu söylemek hoşuma gitmiyor ama tabiri caizse popüler olan, tüm hocaların lider vasfı var dediği o kızım ajjsjx
Çok sevdigim yakın bir arkadaşım vardı zaten ondan başka da hiç arkadaşım yoktu onunda benden baska arkadaşı yoktu ayni binada oturuyorduk ilkokul ve ortaokul sürecimiz hep beraber geçti.Ama liseye geçince seçmeli dersleri ayrı seçtiğimizden dolayı farklı sınıflara düştük ve lisenin ilk gunü beni sattı arkadas edinmeye çalıştı ben de onların yanina gideyim bari dedim ama beni hiç takmadilar ve zamanla konusmamaya başladık yine de salak ben o her bana selam verdiginde sanki ona hiç darılmamışım gibi selam veriyordum(ne kadar aptalım) Sonra bu olayi o an icin unuttum ve 9.sınıfta beni yüz üstü birakan arkadaşımı 11.sinifa kadar ara ara konuşmaya devam ettim.Tabi ben eskisi kadar yakin davranmıyordum. 11.sinifin 2.döneminde bana olan bir davranışı cok zoruma gitti (su an hatırlamıyorum) bu yüzden tekrar küstüm ve o gunden aonra bir daha konuşmadık.O şimdi üniversite 3.sinifta ben 4.kez mezunum( ger sey o kadar üst uste geldi ki ondan baska kimseyle arkadas da olamadim heo dislandim lisede) Ayrica ayni servisle okula gidip geliyorduk o yüzden istemesem de her gün gormek zorunda kaldim neyseki 12.sinifta baska bir okula gitti de onun o igrenc yüzünü görmekten kurtuldum.Bir gün hic unutmuyorum sen bana neden böyle davrandın ben çok üzüldüm falan dedim o da böyle biyik altından pis pis guldü komik bir şey varmiş gibi iste onlara has bir gülüş vardir dedin ya Zeynep onu anımsadım gerçekten bu tarz insanlardan uzak durun.Keske Zeynepin bu videosunu lisedeyken izleyebilseydim de bunları hic yaşamasaydım o zamanlar kimse bu kadar bilinçli de değildi gerci simdiki liseliler uyanik ve kendini ezdirmiyor
6 sınıfta sırf başarım yüzünden zorbalığa uğradım sonrasında da lisede Allah'tan ortaokulda sadece 6 sınıfta olmuştu fakat lisede tamamen oldu ben de bu sefer dayanamayıp lisede açıktan okula geçtim
@@ry.sultan._ hocalarımın önünde küçük düşürüldüm zayıf noktalarım kullanıldı yani seslerden korkuyordum ve sırf korkuyorum diye yüksek sesler çıkartıldı en yakın arkadaşlarımdan uzaklaştırıldı hatta sıra arkadaşım da maalesef o ekipten biriydi 6 sınıftayken ama lisedeyken direkt dışlandım kimseye yüzüme bile bakmadı yanıma gelmedi selam vermedi hatta ben selam veriyordum selam almıyorlardı
@@elifmehlikabozoglan3148 şu an kaçıncı sınıfsın bilmiyorum ama inşallah derslerine odaklanabiliyorsundur ve yeni arkadaşlar edinmişsindir. Ben de ortaokulda dışlandım cidden iğrenç bir şeydi. Eğer konuşmak istersen(içini dökmek manasında söylemiyorum sohbet etmek falan dkwms) bana yazarsan insta atarım askm
@@ry.sultan._ maalesef Instagram kullanmıyorum ve açığa geçtiğim için yine arkadaşlar da edinemedim açıkçası yaşıt arkadaşlar edinmekten de korkuyorum çünkü bazı yaşıtlarım gerçekten çok acımasız
@@elifmehlikabozoglan3148 evet açığa geçmek o yüzden kötü oluyor durumun varsa derhaneye gidebilirsin ya da kütüphaneye gidip orada insanlarla tanışabilirsin ben yalnız kalmaktan nefret ediyorum bu yüzden gittiğim her yerde biriyle arkadaş olurum
Lisedeyim herkes gibi değilim sigara alkol filan icmedigim için clup clup akşam dışarıya çıkmadığım için benle kimse konuşmuyor üzülüyorum ama öyle de yapamam ki
Ben 5 inci sınıfata akranzorbalığı gördüğüm içiin okul değiştiricek tim ama aolmadı bende mecbur sınıfdeğiştirdim ve şuan yeni sınıfımda çok mutluyum ve bu sene artık 7. Sınıfa geçtim
Abi bende satıyorlar bana daha az önce yaptılar bide gurup ama wasappta bana ağır küfür ediyorlar beni 6 yıl dışladılar ben ne yapmalıyım banada söyle lütfen
7. Siniftim ve ders bostu bende okulda 1.yim falan iste herkesin annesi benle kiyasliyordu cocuklarini herkeste benden nefret ediyordu arladasim haric en sonunda bos derste 1v20 attim hepsi agliyarak disari cikti mudure dedi mudurde ben 1.yim diye hicbirsey yapmadi yani siz agliyip giderseniz daha ustunuze geliyorlar ben hepsine karsi koydum hepsi gitti simdide kimse bulasmiyor bana
Abi ben de sınıfım bir grubu tarafından hep dışlanırım fakat benim tüm 7ler ve sınıftaki her gruptan istihbaratım var kendi ekibimi her zaman kurabildiğim için her zaman mutlu oluyom aynı zamanda beni kötülerlerse elimde de bilgi olduğu için elimde hep bir koz oluyor
Bende ortaokulda dışlanıyordum başlarda biraz üzülmüşdüm sonra kafaya takmadim inanın daha iyi oldu benim için çok az insanla konuşuyodum ve kafam rahatdı beni dışlayanlar beni ezmek istiyido ama ben onları eziyodum
