Podziwiam człowieka, szkoda własnie, że przy ciężkich chorobach ludzi zapomina się o ich bliskich, którzy przechodzą równie ciężką drogę. Przydał by się własnie taki film, np. z perspektywy Pana Barta. Osobiście bardzo dziękuje za takie słowa i za ta takie wywiady. Good job.
Niesamowite i przejmujace...Sledzilam cala chorobe Pani Magdy byla dla mnie wzorem Kobiety i Matki... Jaka jednak byla partnerka nie mi oceniac... Moge sie tylko domyslac ,ze nie zawsze bylo Wam lekko...Rak , nie tylko zabija czlowieka , ale czesto tez zwiazki ... a nawet jesli ludzie sa ze soba , to bardzo czesto ( co slychac w slowach Bartka ) oboje cierpia... Ostatnie slowa tego wywiadu poruszyly mnie do lez...Bartku , ogromny szacunek za szczerosc ...
Oceniający ludzie, zazwyczaj to Ci którzy w swoim życiu niczego nie przeżyli. Żyją w wyidealizowanym obrazku, z poczuciem że każde odstępstwo od wyobraźni jest złe - Jednak w momencie pojawienia się trudności zwłaszcza takich jak choroba, pojawiają się problemy ogromnej wagi. Panie Bartku podziwiam Pana, za szczerość i wsparcie jakim obdarzał Pan Magdę przez te wszystkie lata... życzę Panu spokoju i szczęścia
Mysle, ze trudniej jest zostac niz odejsc... Wspaniala, szczera rozmowa tak naprawde o zyciu. Zycie a szczegolnie razem jest trudne, a tutaj jsmy eszcze rak. Podziwialam Magde i dalej podziwiam, i co utkwilo mi w glowie, to to ze nie oceniala. Pieknie byloby abysmy zyli jak oni: szczerze, prawdziwie i nie oceniali innych.
+Karolina Kramkowska zgadza sie ; i zawsze czlowiek mysle, ze moze jeszcze cos moglam zrobic, chyba o czyms zapomnialam , to jest naprawde trudne; a ocenianie to specjalnosc polakow; pieknie konczy ten wywiad: gdybym jeszcze raz moglym wejsc na te wspolna droge, nie zawahałbym sie ; jestem pelna [podziwu i szacunku do jego osoby :) zycze szczescia Panie Bartku
Kasia Osowska - bez przesady. Każdy sam, na swój sposób przechodzi przez chorobę, przez wszystkie jej fazy łącznie z wyrażaniem emocji. Jak można kogoś tak oceniać, że się nie nadaje na męża. Byli razem, ale na swój sposób i kazdy ma prawo zarówno do przeżywania choroby jak i żałoby. Nikt nie mówi o winie, zdecydował został, a dwie osoby, które mają chwile słabości to czasem wybuchowa mieszanka.
Ogromna odwaga aby przejść z p. Magdą przez wszystko, przez co przeszliście. Wielki mężczyzna, wielki człowiek. Ogromny szacunek Panie Bartoszu! Całym sercem pojmuję tę drogę i całym sercem podziwiam Was oboje. Dopiero po obejrzeniu filmu "Chemia" odkryłam Was i Waszą drogę. Dzięki temu sama nabrałam siły i odwagi, aby stawić czoła trudom swojego życia. I za to Wam obojgu dziękuję - Magdzie i Panu. Proszę nie słuchać tych, którzy nie rozumieją. Proszę pamiętać, że oboje wnieśliście wiele światła w wiele ludzkich serc i żyć. Marta Pasik
Piękny człowiek bez masek,bez pozowania,mizdrzenia się,udawania.O to w dzisiejszym świecie trudno. A ocenianie ludzi to jedna wielka głupota,jak mówi przysłowie "Głupi wie wszystko,mądry wie,że nie wie nic".
Bardzo szczery i piękny wywiad. Zawsze są dwie strony- z tym się zgadzam. Nie umniejszam żadnych zasług Madzi. Wspaniała kobieta, odana fundacji. Silna mocna. Wygrała z rakiem - bo jeśli ktoś mówi, że przegrała to tak naprawdę no nie wie co mówi. Tylu kobietom pomogła. Dała wsparcie. Stworzyła fundację, która dalej działa! Nie mniej jednak nigdy nie siedzieliśmy w ich związków, a my ludzie którzy są zdrowi i nie mają takiego problemu nie wiedzą jak ciężko i boleśnie być z osobą chorą na raka.
To jest dramat. Tragedia sensu stricte w greckim znaczeniu. Nie ma tu wygranych i przegranych, winnych i nie winnych. Historia Magdy i Bartka jest morzem cierpienia, bólu i nadziei. I ona i on je dawali i będą dawać, sobie i tym chorym i tym zdrowym, którzy trwają przy tych chorych i próbują swoich sił z życiem i śmiercią. Bardzo ludzka, szczera i prawdziwa i bolesna. I trzecia, zobaczcie trzecia siła czyli odbiór społeczny roli osoby chorej i odbiór społeczny roli partnera osoby chorej. I czwarta siła czyli media, poularnosc. Co wzmacnia siłę trzecią czyli odbiór społeczny. Pani Monice gratuluję wywiadów i z Magdą i Bartkiem. Bardzo dużo pytań można po nich zadać i nie myślę o pytaniach do bohaterów, tylko do siebie : co ja bym zrobił w takiej sytuacji? otrzymując diagnozę lub patrząc na żonę jak ją otrzymuje. Nie oceniajmy, bądźmy mądrzejsi o ich doświadczenia. I współczujmy. Zwyczajnie. Współ - czujmy. RAZEM.
piekny wywiad. szczery I bardzo prawdziwy. tak bardzo jak podziwiam Magde za swietna robote dla wszystkich nas(walczacych}, tak bardzo Ty jestes fajnym facetem bo byles I jestes PRAWDZIWY. dobrze ze pokazales druga strone choroby, ze nie zawsze jest fajnie , rozowo, kolorowo I romantycznie. ze sa zle dni, ze nie chce sie wstac, usmiechac I mowic ze bedzie dobrze. jestem bardzo wdzieczna za to, ze w koncu ktos byl szczery I powiedzial prawde. pozdrawiam cie I sciskam mocno
ja mam jakies dziwnie mieszane uczucia. Ciagle podkresla, ze od rana do nocy zajmuje sie dziecmi, a kto ma sie nimi zajac ? ile jest samotnych matek, ktore sie tym nie chwala. Ciagle tylko'ja" ja'' "ja". Ale to tylko moja opinia...
Panie Bartku, bardzo dobrze wiem, co Pan czuje. Wiem, bo "chodziłam w tych samych butach". Ciężkich butach. Dobrze wiem jak trudny jest okres choroby. Wiem o czym Pan mówi, gdy szczerze się Pan przyznaje do odczucia ulgi. Tak bardzo chce się żyć "normalnie". Ma Pan prawo do spokoju, prawo do płaczu, prawo do śmiechu, prawo do normalnego życia, takiego życia jakie Pan wybiera. Życzę siły do nabrania absolutnego dystansu do tego wszystkiego co się wokół dzieje. Nikogo Pan nie krzywdzi. Pozdrawiam.
Piękny wywiad, naprawdę. Bardzo się wzruszyłam. Jestem pełna podziwu dla szczerości, dla miłości, która Was łączyła. Mam nadzieję, że będzie Pan jeszcze szczęśliwy i radosny. Powodzenia
Znam wiele rodzin ktore zlaczyly sie w obliczu wroga raka; ale gdy zakonczyla sie walka, rodzina rozpadala sie; wydaje sie ze to powinno wzmacniac, niestety jest inaczej; (
Jest cos takiego że nie mozna oceniac nikogo szczegolnie wtedy gdy sie nie bylo w tej sytuacji Ale nie chcialabym męża takiego żeby mowil o sytuacjach mocno intymnych.Nie wiem czy Magda by sie cieszyła.Z tego co obejrzalam i wysluchalam Magde to byla silna kobieta i wspaniala ona o te chorobe nie prosiła ,a niestety pan Bartek nie dorósł to tego co ich spotkało.Egoizm niszczy wszystko.Mysle ze Pan ma mocno rozbudowany egoizm szkoda.
życie było by lepsze, gdyby było więcej takich ludzi jak Pan Bartek, kochających, wspierających , szczerych i otwartych, całkowicie normalnych- dla mnie jest pan wzorem i ideałem mężczyzny!!!!
nikt kto tego nie przeszedł, nie zrozumie jak wielka to ulga jak ukochana cierpiąca potwornie osoba umiera po tylu latach szarpania sie z tą pieprzoną chorobą
No cóż, na pewno warto docenić to, że się związał z Magdą, że nie stchórzył na samym początku. Jej poprzedni parter jak się dowiedział o raku to wziął nogi za pas... Faceci generalnie są mniej zdolni do poświęceń niż kobiety...
Ma rację. Dajcie mu żyć!! Pani co prowadzi wywiad totalne głupie i niestosowne pytania zadaję. Ten Pan jest gość. Szacunek. Współczuję tych głupich pytań. Piszę to jako kobieta.
life is a bitch ale mam nadzieje ze teraz przyniesie spokoj spelnienie proste szczescie i milosc; podziwiam; to musialo byc ekstremalne doswiadczenie, nie wiem ile osob stac byloby na taka samoswiadomosc, szczerosc, otwartosc; do tego bycie tata... mam nadzieje ze p. Bartek nie porzuci pomyslu na film, wierze ze jest w stanie przelozyc swoje doswiadczenia na film odwazny i prawdziwy; cos jak 33 sceny p. M. Szumowskiej po smierci jej rodzicow;
to zabrzmi strasznie, ale gratuluję odwagi za pokazanie jak być sobą... mam nadzieję, że słowa które tu padły nie obrócą się przeciwko Panu... to dzikie miejsce te internety i ten nasz pokręcony świat :)
Masz facet jak nikt prawo ,aby być szczęśliwy,i pamiętaj że dobry ojciec to szczęśliwy ojciec ,więc nawet ze względu na dzieciaki Ci się należy. Życie jest za krótkie,aby spędzić go na żałobie ,ale o tym już wiesz ..
Bardzo trudno sprawa , życie nie Jest łatwe wśród ludzi dzisiejszego pokroju,Pan wygláda na człowieka nerwowego, jakaś złość koniecznie do zrzucenia, może odizolować się od mediów, zajáć się wyłacznie Rodziná I czymś zdrowym, uśmiech odepchnie ciekawskich, nie myślę, że film bedzie dobrym znakiem na przyszłość, polecam modlitwę, ktora ukoi cierpienie,,,, Bardzo mi przykro,,,,
Przez caly czas mialam poczucie, ze ten facet ma pretensje, ze Magda była chora, ze lezez to nie mieli normalnego zycia... ale koncowka mnie rozwalila.
Ludzie się zdradzają w małżeństwie. Egoiści pieprzeni. Obejrzycie ludzie film a zobaczycie jak ta dzielna Pani musiała przechodzić horror a wraz z nim psychiczny horror przechodził maz dziecko. Nie oceniajcie nikogo. Ludzie mają tendencję oceniać innych a sami np. Zdradzają w małżeństwie.
co to za cynik!!! chyba czuje się pokrzywdzony niejako głównie przez to, że to Magda miała większą charyzmę niż on. Jako scenarzysta czy reżyser. Obnaża takie intymne rzeczy, taki nieszczęśliwy przy tych papmersach!!!! wysłowić się po polsku dobrze nie potrafi i chyba próbuje przygrzać się w "blasku" śmierci tak wspaniałej kobiety.. smutne ale minęło kilka lat po tym wydarzeniu i rzeczywiście chyba, pan Bartek nie zabłysnął zawodowo. Nie dodał sobie z jej "boskości" ale też nie ujął... no nie!!
Oczywiście, że każdy ma prawo do uczuć, przeżywania. Ale Pan Bartek zazdrosny o raka żony...pffffff Zachowuje się teraz jak maleńkie dziecko, złe że to nie na nim skupia się uwaga a na Magdzie która umarła. To może jej zabierze "trochę z boskości". Podłe. Kolejny nie dorosły facecik z manią własnej boskości i rozbuchanym egonem.
Nie życzę ci, by ktokolwiek w twoim najbliższym otoczeniu wymagał paliatywnej opieki z twojej strony przez całą dobę. A może życzę? Wtedy przestaniesz opowiadać rzeczy, o których nie masz pojęcia!
@@kasst111 a możesz powiedzieć o co Ci dokładnie chodzi? Ja nie widzę tu nic żałosnego. Mówi szczerze o tym co czuje a nie co ludzie chcą usłyszeć. Nie chciałabyś przeżywać tego co on więc go nie oceniaj.
Pozajmujesz się pare lat kimś chorym paliatywnie, kto wypełni całą twoją przestrzeń życiową tak, że zrezygnujesz ze wszystkiego, co robisz dla siebie (dosłownie!), to wtedy wróć tu i obejrzyj ten wywiad ponownie. Nabierzesz ochoty, żeby poklepać Bartka po plecach i powiedzieć: „już dobrze, już po wszystkim”.
