BİZCEPTION // SEN NE DİYON #50 // Gönderdiğiniz VIDEOLAR! 

Karantinada muhteşem gidiyor

Yeşil Nasim'in RU-vid HQ'yu basmasını ve öldürülmesini hala aklım almıyor. İzleyip gülüyorduk videolarına.

Küçükken nedense geceleri Allah'a küfür ederdim etmek istemezdim unutmaya çalışırdım tövbe tövbe derdim içimden , cehenneme gideceğim diye korkardım hep kimseye de söyleyemezdim beni dışlarlar diye sonra bir gün benim yaşadığım olayı birinin yazdığını gördüm çoğu kişi yorumlara banada olmuştu diyorlardı içim rahatlamıştı

gelip gidip kaplumbağa videosunu izliyorum. her defasında da altıma işiyecek kıvama geliyorum nasıl bir videodur bu kardeşim

Küçükken TAKTAK AMCA diye bir canavar vardı. İlk dayımdan duymuş tüm ailenin onayıyla kuzenimle beni korkuttukları bi kabus haline gelmişti. Bu kişi tuvalet duvarlarının arasından dolaşır yaramazlık yapan küçük çocukları tuvaletlerini yaparken kapıp kaçarmış... Zira buna benzeyen bir film mi vardı da oradan çıktı hatırlamıyorum ama ismini dayımların evindeki tuvalet havalandırmasından sürekli gelen "Tak tak" sesinden alıyordu. Ozamanlar biz bundan acaip korkup kuzenimle tuvalete gidemez hale gelmiştik ki sonradan bizimkiler "Ilımlı Taktak Amca" siyasetine geçtiler ve giderek yok oldu.. Sadece biz mi korkuyoduk ya bundan?

Ulan şu harry potterdaki ruh emicilerden korkardım.Çünkü babaanneme benziyorlardı.

7 yaşındaykenMustafa Sandal'ın "Onun arabası var" şarkısından korkardım. Şarkıdaki "malesef ruhu yok, onun için hiçbir şansı yok" sözleri gözümde ruh halindeki bir şoförü canlandırıyordu.

17:59 RU-vid merkez binasına silahlı saldırı yapan Nasime Sabz

Ben küçükken çok ağlardım ufak şeyler yüzünden bile ağlardım annemde susayım diye sanırım bana ''o kadar çok ağlarsan bi zamandan sonra gözyaşlarn biter bir daha ağalyamazsın'' demişit gözyaşlarım biticek diye çok korkup ağlamıştım.

Uyurken ayaklarım yorganın dışına çıkınca yatağın altından bir şey çıkıp onları yiyecek, koparacak veya vahşice (zarar verecek biçimde) okşayacak zanneder ayaklarımı hızla yorganın içine çeker ve uzun soluklu bi aksiyon sekansını atlaşmışcasına derin bir nefes alırdım.

Yıllarca anakonda filmi yüzünden tuvalette sıçarken götümü yılan ısırcak diye korktum.

Powerpuff girls'deki HIM karakteri, yengeç benzeri,kırmızı,uzun bacaklı şeytanımsı şey sesinden de ödüm kopardı.Televizyondan çıkıcakta salona gelicek diye çok korkardım. Diğeri The Mask küçükken gayet severek korkmadan izlerken büyüdükçe korkmaya başladığım televizyonda oynamaya başladığında içeri kaçmama sebep olan karakterdir.

10-14 yaşları arası her duşa girdiğimde '' ya deprem olursa , insanlar beni çıplak görecek '' diye korkardım onun için tam banyo çıkışına ayakkabım dahil herşeyi koyardım ki deprem anında hızlıca çıkıp kaçabileyim. :)

Galiba 3.Sınıfta falandım.Öğretmenimiz bize çocuklar için hazırlanmış "Kamu spotu" tarzı slaytlar gösterirken,sıra kızgınlıkla ilgili olana geldi.Arkada tuhaf bir müzik çalarken birden o şey ekranda belirdi! Hatırladığım kadarıyla,bize doğru kızgın kızgın bakan kulaklarından dumanlar çıkan kocaman bir surat.Bilinçaltımda o zamanlar bana göre ürkütücü olan müzikle birlikte o surat birleşince zihnime korkunç birşey olarak kazınmıştı.O kadar korkmuştum ki vücuduma garip bir his yayıldı.Akşam eve giderken serviste üçbüçük atıyor,korkudan asansörle eve tek başıma nasıl çıkacağım diye düşünüyordum.Korkum o kadar büyümüştü ki,evde ebeveynlerimin yanından olabildiğince ayrılmamaya çalışıyordum.Ve bunun tek sebebi o kocaman surat ve o ürkütücü müzikti.Şimdi düşünüyorum da ne kadar garipmişim.

Küçükken dişçilerden korkardım.O koltukları, bi türlü uyuşmayan dişim ve bu mu ağrıyo diyip tak diye dişime vuran şerefsiz dişçi. Şimdi diş hekimliği okuyorum hocalarımız diş hekimi. Dönüp bakıyorum da hala korkuyorum sınıfta bırakırlar abi.

Sanırım 5-6 yaşlarındaydım. Yunanistanda bir köye gitmiştik, avlu gibi yerde yalnızdım her tarafta tavuk ve hindi vardı. Özellikle hindilerden korkmuştum, birden "culdi culdi" bağrınca ben korkup ortalıkta koşuşturup kaçacak yer arıyordum. Sonra farkettim ki tavuklar bana gülüyordu "gıt gıt gıt" diye sinsi sinsi gülüyorlardı. Hindiler de tekrar tekrar hiç beklemediğim bir anda birden bağırıp korkutuyordu beni. Annemi uzun bir arayışın ardından buldum ve ağlayarak, "tavuklar bana gülüyorlar" demiştim. Annemler de bana güldü :) Not : Sonraki yıllarda bir süre daha tavukların bana güldüğünü sandım ama sonra anladımki o çıkardıkları sesin meğerse benimle hiç alakası yokmuş.

Abi kesinlikle "arçelik robot" zorla aldırmıştım aileme. Aldırmaz olaydım, arkasındaki tuşa basınca "arçelik demek yenilik demek arçelik..." falan diyodu, bide elleriyle bişeyler yapıyodu. onu açtıkları anda sanki arkamdan dev anakonda kovalıyomuşçasına mutfağa kaçardım. Bazen de koltuğun üzerine çıkar hıçkıra hıçkıra ağlardım. "Kapatın şunuuu kapatın şunuu..." ama öyle bi ağlardımki gözyaşlarımdan evi sel vasıcak kadar ağlardım. Evdekiler de bana bakıp bakıp gülüyolardı. Şimdi düşünüyorum da kıç kadar oyuncaktan niye bu kadar korkarsınki. Ah ah çocukluk işte.

uzun zamandır çevire çevire snd izledim (random sayı, konu yazmalı), ilk defa bu bölüme denk geldim. inanılmaz.

Abi ben şaka maka 5-6 yaşıma kadar Cem Karaca ve Zeki Müren'den ölümüne korkuyordum. Cem Karaca çıkınca bildiğin saklanıyormuşum bi yerlerle acımasızlıque . Allah her ikisine de rahmet eylesin, büyük üstadlar.

2:23 Hela vela 2:58 Bizception 4:11 Dipweb 5:02 Bizception oldu 7:08 Niye böyle bir şey yaptınız ki =) 8:36 Bu ne lan 13:04 Miyavdan sonra 16:29 Harbiden video izleyen adamın videosunu izleyen adamların videosunu izledik inside the simulation of the inside the simulation 19:30 Bu ney 24:30 Hiç beklemiyordum 25:44 Bihter 26:39 Hiç böyle bir şey göreceğimi düşünmezdim 27:40 Sondaki çok komik oldu 27:46 TRT kapanışı

Ben küçükken siyahi bir oyuncak bebek vardı. Çikolata kokuyordu ondan korkuyordum. Abim onun yamyam olduğunu ve oynarsam onun gece canlanip beni yiyeceğini söylerdi. İrkciligin bu kadarı

19.50 deki kadın RU-vid ofisini pompalı ile basan değil mi

Tarkan: Viking Kanı filmindeki ahtapottan çok korkardım. Odamda oyun oynarken rastgele bir zamanda aklıma gelirdi ve göremediğim yerlerde saklandığını, beni beklediğini düşünür, yerimden kalkamazdım.

Ben küçükken, ablam bana internetten bulduğu korku hikayeleri okurdu ve ben de onu dinlerken bile etrafımdaki çekmece ve kutulardan korkunç bir şeyler fırlayacakmış gibi hisserdim.Uzun bir süre boyunca vücudumun tamamını yorganın altında tuttum ve eğer bir yerimi yorganın altından çıkarırsam orası cin saldırısına filan uğrayacakmış gibi gelirdi.Bu küçükken dediğim zaman da 2. ve ya 3. sınıfa gittiğim zamanlardı, şuan 8. sınıfa gidiyorum.

Annem babam hep çalışıyodu o yüzden uzun bir dönem bakıcılarım oldu. Sorunlu bir çocukmuşum hiçbiriyle de anlaşamazmışım. Neyse, bizim eski arabayı, kırmızı şahin tarzı bir şey, birkaç defa yaktılar. Bizim evin etrafı böyle yıkık binalarla çevrili ve eski bir uçak gözetleme kulesi midir nedir öyle bir yapı var. Balliciler, tinerciler falan var etrafta o binalarda takılan onlar yakmışlardır diye düşünüyoruz. Bir seferinde içeriye bir şeyi yakıp atmışlar ama ben ne olduğunu bilmiyom bir kere gördüm böyle küçük siyahlamış, ne olduğu anlaşılmayan yanık bir nesne. Annemler işte olduğundan ben de bakıcıya sordum. Manyak karı da ''evin karşısındaki kuledeki tinerciler bebek yakıp sizin arabanın içine atmışlar'' demişti. Şimdi küfretmek istemiyorum ama a*mı*na kodu*m*un sadisti el kadar çocuğu, 5-6 yaşlarımdayım o zaman, böyle bir hikaye uydurup korkutmuştu. Onun yüzünden bir debir kere gece haberleri izliyordum. Kuş gribi salgını yüzünden tavukları bez torbalara koyup hendeklere atıp yaktıkları siyah-beyaz psikopat bir haber görmüştüm. Çocukluğum bu tür şeyler yüzünden baya sorunlu geçmişti. 12 yaşıma gelip ilk defa yabancı film- dizilerde kanlı şeyler izleyene kadar en ufak kandan, yanıktan hayvan gibi korkuyordum. Kulaklarımı, gözlerimi kapatıp çığlık falan atıyordum, baya baya delirmeye başlamıştım. Uyuyamıyor, yemek yiyemiyordum. Şu an iyiyim, teşekkürler.

7-8 yaşlarındayken kuzenlerimle teyzemlerdeydik ve annemler düğüne gittiği için evde yalnızdık.Teyzemlerin evi de bir apartmanın son 2 katı,biz de üst kattayız.Çok sıkıldık ve televizyona bakmaya başladık tam hiçbir şey bulamayacağız diye düşünüp umutsuzluğa kapılmak üzereyken halkayı bulduk ve izlemeye karar verdik ama kuzenlerim ben varım diye izlemeye tereddüt etti.Ben de yaşça onlardan çok daha küçük olduğumdan kendimi kanıtlama çabası içine girmiş olacağım ki “Ne korkması açın da izleyelim ne olabilir ki.” dedim.O ana kadar da hiç korku filmi izlememiştim ve ne olduğundan bile tam emin değildim.Film bittiğinde ayağa kalkmaya bile korkuyordum ki zaten yarısından çoğunu da izleyememiştim.İzleyenler bilir bir video var ve izleyenler 7 gün içinde ölüyor.Bana o an o kadar gerçekçi gelmişti ki film,o videoyu izlediğim için bir haftaya kadar öleceğimi düşünüp korkuyordum.Daha yeni öğrendiğim matematik bilgimle hangi güne denk geleceğini hesaplamaya çalıştım ve yazlığa gideceğimiz bir güne denk geliyordu.O hafta tüm gün ağladım ve annemler bir sorun mu var kızım dediklerinde “Yok bir şey annecim sadece çok mutluyum tatile çıkıcağımız için.” diyordum ancak o kadar korkuyordum ki ölmekten.En sonunda bir hafta gelmiş o akşam gelmişti.Tam dedemle kart oynuyorduk ki birden ağlamaya başladım.En sonunda saat 10 gibi geç oldu bugün de ölmedim demek ki unuttu beni azrail diye düşünmüştüm.Bir gün daha geçince artık ölmeyeceğimi ve büyük bir zafer kazandığımı düşünmüştüm ama o tatilim gerçekten çok kötü geçmişti.

When I find myself in times of trouble Father Ceco comes to me Speaking words of wisdom Doktor Mucize

En iyi SND bu olmayabilir, ama izlemekten en fazla keyif aldığım SND bu olabilir. Snrm farklı olduğu için.

Tatilyada masal anlatan ağaç.Onu gördüğümde sebepsizce ağlamış, korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim.O akşam küçük yaşıma rağmen L.O.T.R izlerken kafamda alternatif bir evren oluşturup, o ağacı da bu evrene dahil etmiştim.Frodo ağaçlarla anlaştığında ise benim o ağaca olan korkum sanki yok olup gitmişti ve o ağaç masal anlatırken bağırarak ağladığım için pişman olmuş, suçluluk duygusu hissetmiştim.

Küçükken muavinlerin otobüslerin kapılarindan kendilerini sarkitmalarından çok korkardim. Yine bir otobüs yolculuğunda muavinin durak durdukça inip araç hareket halindeyken binmesini izleyip anneme " anne adam düşücek bi daha binemicek inmesin otobüsten " deyip ağlamaya başlamıştım. Bu sirada annem beni yatıştırmaya çalışmış , muavin de sadece sırıtarak bana bakmıştı.Daha farklı bi şey yapamazdı zaten ama o sırıttıkça ben daha fazla kahrolmuştum.

is this organic

1. sınıfta okumayı öğrendiğim zamanlardı. Bir gün eve geldiğimde anneme ''ben okumaktan korkuyorum, kitap okumak istemiyorum" demiştim.Çok ciddiyim okumaktan korkuyordum. Sonra annem öğretmenle konuştu ve ben ertesi gün sınıfla birlikte heceliyordum, sesli harfleri bağıra bağıra söylüyordum.Okumaya geçen çocuklar kitap okuyordu, ben hecelemek istiyordum. comfort zone um benim, canım benim canım benim. seni ben çok çok çok çok severim.

Döndüm dolaştım geldim yine good old days

Şu kurabiye yapan youtuber kadın, bazı videoları kaldırılınca youtube binasını silah ile basıp 3 kişiyi öldürdükten sonra intihar edip kendisini öldürdü bu arada.

"O"'nu sevmek be ağabey. (İlk defa yarışmaya katılıyorum diğer arabeskçi arkadaşlara başarılar diliyorum ) EDİT: Ben bir insan değilim bir fikirim, ben tüm yorumu alınmayan güzel kardeşlerim adına burdayım onlar gerçekten güzel yorumlar yapmışlardı ama yorumları +1 almadı diye çıkamadılar bu hepimizin başarısı (CT ağabey ağzıma küskü vuracak biliyorum)

Bilek güreşi yaparken kolumun çatlamasından korkardım. Nokia 6600 çıktığı zamanlarda (orta okuldayken) yayılan "bilek güreşi yaparken kolu kırılan kadın"ın videosu bu korkumun pratikteki mümkümlüğünü kanıtlamıştı. Daha da eski zamanlarda, 4 yaşlarındaki kardeşim beni "Biohazard 2" oynarken görmüştü. Aylarca evi zombilerin basmasından, yatağın altından vhhggghhoo diye bir vatandaşın çıkmasından korktu içten içe. Düşündükçe vicdanım sızlar hâlâ. Bu arada o oyundaki gerçekçilik hissiyatını veren oyun azdır, ne varsa eskilerde var. Mesela Pharaoh.

İşte bu anı bekliyordum!! Ben küçükken muhtemel olarak 3-4 yaşlarındayken bir şeyden fena halde korkuyordum. Ben bunu çat pat hatırlıyorum aslında bakarsanız lakin albümlerde kızarana kadar ağlamış olduğum resmedildiği için unutmak mümkün olmadı. Pastadan korkuyordum. Bildiğiniz pasta. Hani kremalı tüm dünyanın taptığı tatlı? Albüme baktığım zaman doğum günü pastama nasıl korkmuş baktığımı görüyorum her defasında. Sanırım bunun sebebi üzerinde tazmanya canavarı gibi karakterin yüzünden oluşmasıydı. Hatta bu korkum biraz sürdü de. Küçücük bir bir şey anlatmak istiyorum. Aradan bir süre geçmişti ve kendimi şartlamıştım. “Artık pastadan korkmayacaksın mısra! Sen büyüdün ve büyük bir kız gibi onun karşısında durup üfleyeceksin!” Buraya kadar her şey güzeldi. Daha sonrasında boyum kısa olduğu için sandalyeye çıkarıldım resim felan çekilecek... pasta MAYTAPLARLA geldi. Sonra pastayla yüzleşince özverimden geriye eser kalmadı ve öylece ağladım. En sonunda ağlamam bittiği vakit teyzemin eşi yani eniştem “NE AĞLIYORSUN GIZ? YEMEZ SENİ” dediğinde benden bir ağlama daha patlaması bir oldu. Ve bunun da resmi bulunmakta.

Hayatımda ilk defa kaplumbağların nasıl çiftleştiğini gördüm. Teşekkür ederim Geekyapar

5 yaşımdayken kuzenimin evine gitmiştim. O sırada bir kasetten Winx (Bilmeyenler için, peri kızların yakışıklı ve kaslı erkeklerle canavarlara karşı savaştıkları bir çizgifilm) izliyordu. Ben de şöyle bir bakayım dedim ve bölümde baş karakteri, iyi biri gibi gözüküp aslında iğrenç biri olan öğretmeni tarafından bayıltılıp kaçırılıyordu. Beni dehşete düşürmüştü bu olay ve ben sonraki bölümü izlemek istiyordum. Ama o anda kuzenim benim perili çizgifilm izlemek istememe güler diye ses çıkaramadım. Sonra eve döndük ve normal yaşantımıza devam edecektik, ama bir sorun vardı. Kaçırılan "Peri Kız" ve onu kaçıran öğretmeni aklımdan çıkmıyordu. Kıza nedense çok üzülüyordum. Bunların sonrasında biri beni evime gelip kaçırır diye çok korkup rüyalar görüyordum. Bu olay 1 sene boyunca aklımdan çıkmadı. Belki de küçükken okula giderken çığlıklar atarak ağlamamın sebeplerinden buydu. ALLAH BELANI VERSİN MOR SAÇLI ÖĞRETMEN PEZEVENKİ!

Şu an yaşım 20 ve bu anlatacağım olayı tahmini 8-10 yaşlarındayken yaşadım. Ailecek oturmuş tv izlerken haberlerde yüzünde çilleri olan bir sapığın-suçlunun hapishaneden kaçtığı haberine denk geldim şansa ve cidden o dönemlerde her gece yastığa başımı koyduğumda o sapığın bizim eve gelip bize kötülük yapacağını düşünerek uyurdum, cidden korkardım ne salakmışım...

Küçükken kardeşimle şehirden uzak evlerde yaşayan saçma sapan hayali bir karakterden korkardık. Adı kıçıbaşı adamdı. Hayalimizde kıçıyla başı yer değiştirmiş bir yaratık canlanırdı ve bundan delicesine korkardık. Ne zaman araba yolculuğu yapsak şehirden uzakta gördüğümüz tek tük kulübeleri kıçıbaşı adamın evi zannederdik. Her gördüğümüz evin bir hikayesini olustururduk ve birbirimize anlatıp daha da çok korkamıza sebep olurduk. Bu bir süre sonra aramızda oyun halini almıştı. O yolculuk boyunca kim daha çok kıçıbaşı adamın evini görürse o kazanıyordu.

Bir çok aile bireyinin "Çöpçüleri çağırırım sana aşı yaparlar!" demesi üzerine çöpçülerden ve iğnelerden korktum yıllarca... Bir gün yanlışlıkla cebimde unuttuğum çikolatayla eve geldim, içimde olan korku tarifsiz.. Çocuk yaşımda çöpçülerden iğne yemeyi kabullenip yatakta ters yatarak bekledim o gece..

2019'un ilk günü, saat gece bir, proje yetiştirmeye çalışıyorum, kaplumbağa ile kapanış yapılırken gülmekten(sanırım) ağlamaya başladım.Yine video konsepti olsun nolur

Bu anıyı hiç unutmam 7-8 yaşlarındaydım, televizyonda bir haber gördüm.Spiker "Hırsızlar elini kolunu sallayarak sokaklarda dolaşıyor" dedi ve ben de o günden sonra her elini kolunu sallayanı hırsız sanıp bütün insanlardan korkmaya başladım,taaki annem gerçeği bana anlatana kadar.

Yarım saat ne yav kuş mu besliyorsunuz

Çocukken Atari oyunlarının sonunda yanınca çıkan , Game Over yazısından anlamsızca çok çok korkardım. O yazıyı görür görmez etrafıma bakar ve Annemlerin olduğu odaya doğru kaçardım. Sabahları fazla olmazdı fakat akşamları beni gerçekten sıçırıdı fakat Atari oynamayı bırakamazdım. Neden korktuğumu hiçbir zaman anlayamadım fakat hala gördükçe içimi tedirgin eder .

Araba silecekleri, evet. Herhangi bir hareketimle sinirlenip çalışmaya başlayan bu iki ölümcül çubuk, aynı zamanda beni aralarına sıkıştırıp öldürmek için tasarlanmış olmalıydı. Hareket etmemeye, mimik oynatmamaya hatta nefes almamaya çalışarak geçerdi yolculuklarım. Sonra annem bu çilemi fark etti ve onları babamın açıp kapattığını söyledi.

Kucukken cok nutella yedigim icin bakicim "Cok nutella yersen timsaha dönüşürsün" demisti. O zamanlarda da bir cizgi filmin jeneriginde klozetten timsah cikiyordu. Ben de bu ikisini kafamda birlestirip korkmustum ve bu korkuyla ilkokul iki uce kadar nutella falan yemedim. Sonra dank etti, yemeye basladim , yiyis o yiyis. Simdi de kilolar aldi basini gidiyor, timsah olaydim daha iyiydi ajdjfh

bir video vardı belki bilirsiniz: sahada ölen futbolcu diye. bu videoda arkadan gelen bir kuran okuma sesi vardır... böyle yanık yanık bir ses kuran okur ve onun eşliğinde futbolcunun taklalar atarak ölüşünü izlersiniz... o video sayesinde yalnız olduğum zamanlar kuran okununca bir tırsıntı gelir hep bana...

Selam. Bizim apartman, tamamen baba tarafının kaldığı bir aile apartmanıydı ve bahçeliydi. Bir gün çok nadirdir bu, bütün herkes bir arada bahçedeyiz. Niye hatırlamıyorum ama annem ve ben bahçede değil bahçeyi yukarıdan gören merdivenlerde oturup şamatayı izliyoruz. Benim o ara çişim geldi ve gücüm anahtarı çevirmeye yetmediğinden anneme söyledim. Üşendi, kem küm etti. Neyse deyip şamataya dahil oldum ama dayanılacak bir şey değildi. Gözüm de kesince bahçeden çıkıp yine bizim bahçenin tellere usul usul bırakmaya başladım. Aniden koca bir herif geldi ve tam hatırlayamadığım şeyler söyleyip beni oldukça korkuttu. Sanırım işeme muhabbetinin başıma iş açacağını düşündüm. Korkutmaya devam ederken yakın duruyor ve samimi temaslarda bulunuyordu. Hem tehdit eder hem de *çözüm* sunar konuşmaları devam ederken, hemen adamı arkamda bırakıp annemin yanına döndüm. Şu zamanda hala çözemediğim bir korku ile annemin yanında oturuyordum. O da ne? Herif bahçenin dışından saklanarak beni izliyor ve sürekli yer değiştiriyor. Bir an bakıyorum kapının önünde normal vatandaş gibi yürüyor felan. Neyse daha sonra aradığını bulamamış sanırım, lanet oldu gitti. // _Post Credit:_ Günler, aylar ve yıllar derken her şeyin *çözüme* ulaştığı olay. Annem durduk yere mahalleden bir arkadaştan açtı konuyu. Tanıdığımı söyleyince devam etti. "Tecavüz etmişler... Ya bak koskoca adam, çocuğu söyle böyle kandırıp boş inşaate götürmüş. Dikkat et oğlum" dedi. "Adam?" diye sordum. Annemin cevabı sonrası benim reaksiyon gif'i: bit.ly/1Qz1RTh // _Post Credit 2:_ Anlaşılan o ki böcek fobimin yanına inşaata girememe fobisi ve dışarıya işeyememe fobisi de katılmıştı. Kafamı yakarı doğru kaldırdım ve ufka uzunca baktım. -SON-

Ben uzaylılardan korkardım . Ama öyle böyle değil . Gözümü kapıyıp Allam eğer uzaylı varsa 3 e kadar saycam gözüme gelsin . Diyip 2 ye kadar sayip bırakırdım . Bi de evime gezegen gircek sanardim . Böyle 5 m lik gezegen . Şu an koyu doctor who hayranıyım .

Hani her aile çocuğunu bir şeyle korkutur ya... Benim ailem de eskicilerle korkuturdu beni. Her yemeğimi yemediğimde veya onların yapmamı istediği şeyleri yapmadığımda “Seni eskicilere veririm.” veya “Kötü çocukları eskiciler alıyormuş.” falan diyorlardı :( Sürekli evin önünden eskiciler geçiyordu ve her “Eskiğciieee” diye bağırdıklarında yere yatıyordum. Evet 5. katta beni görmesinler diye yere yatıyordum... Kötü olan ise hala eskicilerden tırsıyorum :(( Yıllar geçse bile bu anılar bende travma gibi bir şey olmuş :(( Buradan aileme sesleniyorum: NE DİYE BENİ MASUM İNSANLARLA KORKUTUYORSUNUZ? ŞİMDİ MUTLU MUSUNUZ? :(((

Çocukken ,yaklaşık 5 yaşlarındayım, izlediğim bir köpekbalıklı gerilim filmi vardı. "Jaws" tı sanırım. Ben bunu izledikten sonra uzun bir süre tuvalete sıçamadım, klozetten köpekbalığı çıkıp götümü ısıracak diye bir kokum vardı. Farklı farklı yerlere sıçmaya başlamıştım. Önce tuvaletin kapısının arkasına sıçtım. Daha sonra sıçma menzilim level atlar gibi genişledi. Yaklaşık 1 hafta sonra evimizin dışında sokaktaki su kanalına (bizim orada "arık" derler) sıçıyordum. Komşular. Ardından, annem bu problemimi öğrenip tuvaletin içerisindeki boruların çok dar olduğu göstermek için usta çağırttırıp tuvaleti söktürmüştü. Neyseki artık normal bir bireyim. Sanırım.

Ben küçükken olmasa da bi' kaç yıl önce bi' video seyretmiştim. Videoda klozetten bir yılan çıkıyordu. Ben de bundan etkilendim ve bende "Sıçarken Klozetten Yılan Çıkma Korkusu " baş gösterdi.O günden sonra 2 ay boyunca rahat şıçamadım. İçim rahat etsin diye sıçarken "Yılan geliyor mu? " diye kontrol amaçlı klozetin dibine yani bokuma bakarak sıçmak zorunda kaldım.Şimdi yine o videoyu izlesem yine aynı sorunları yaşayacağımdan da eminim.Hepinizi alınlarınızdan öpüyorum YİĞİTLERİM. SEVİLİYORSUNUZ...

Benim en büyük korkum sobaydı. Yaklaşık 5 6 yaşındayken teyzemlere ilk defa kış ayında gitmiştik ve evleri sobalıydı. Neyse işte konuşma, çay içme falan derken yatma zamanı geldi, teyzem hepimize yer yatağı açtı yattık. Ben evden başka bir yerde yatar yatmaz uyuyamam bu yüzden bildiğim sayıları baştan sona sayarım uykum gelsin diye neyse işte yine sayı saymaya başladım bir yerden "çat çut" diye sesler geliyor. Nerden geldiğini çözemiyorum çözemedikçe de ablama yanaşıyorum kıyın kıyın ama yaklaştıkça ittiriyor şerefsiz. Kalkıp annemin yanına da gitmeye korkuyorum o yaşın verdiği hayal gücüyle giderken başıma neler gelebileceğiyle ilgili bin tane senaryo kurmuş öyle yatıyorum. Bütün gece ablama yanaşmam ve onun beni ittirmesiyle geçti. Sabah olduğunda ağlayarak anneme eve gitmek istediğimi odada canavar bulunduğunu ve bütün gece sesler çıkarttığını son derece ciddi bir şekilde anlattım lakin karşılık olarak sadece bütün ailenin dalgasıyla ve "sen yeni jenarasyonsun tabi bilmezsin sobanın sesini huhaha" gibi şeylere maruz kaldım. Uzun süre herkesin yanıldığını o seslerin o sobadan gelemeyeceğini içinde kesinlikle bir canavar olduğuna inandım. O yüzden ne zaman soba görsem herkesin aklına gelen kestane kızartma ya da mandalina kabuğuyla oda kokusu yapma gibi şeyler gelmiyor onun yerine küçüklük korkum geliyor. Allah kaloferi bulan adamdan razı olsun.

o gittiğinden beri korkacak kimsem kalmadı be abi

Küçükken Shrek 2 deki Gingerbread'in büyük versiyonundan korkuyordum bide Şapkalı Kedi filmindeki Şapkalı Kediden korkuyordum. Hatta Barbie filmimin fragmanlarında çıkardı Şapkalı Kedinin fragmanı. Fragmanı ileri sarmak için büyük çaba gösterirdim kumandayı tutamazdım ellerim titrerdi *çoğunlukla sarmayı başaramazdım* ailem yardıma gelir yada gözlerimi kapamak zorunda kalırdım. Bu iki şey bana tuvalette bile rahat vermediler çünkü tuvaletin camından baktıklarını düşünür bir daha korkardım.

9 sene önce 8 yaşlarımdayken peynirden çok korkardım . Peynirin olduğu bir ortamda dahi durmazdım , duramazdım. Bir gün annemin yaptığı bir böreğin içinde peynir vardı ve onun farkına varmadan ben onu yutmuştum.Böreğin kalan parçasına baktığımda ani bir çığlık attım ve annem korkudan üstüme çayı döktü. Hastanelik oldum bacağımda halen yanık izleri var ve halen de peynirden nefret ediyorum ilk peyniri bulanın ben burdan...

27:40 Burayı tekrar tekrar izledim

Murat Kekilli’nin Seni çılgın diye başlayan şarkısındaki hali . Ben değil kardeşim çok korkardı. Adamı akıl hastanesi gibi bi yerde, yuvarlanırken görünce ağlamaya başlıyodu. Annem kardeşim yaramazlık yapınca televizyonu açmakla tehdit ederdi. Bi keresinde kardeşim korkusunu biraz yenmiş olmalı ki açsana televizyonu falan diye atarlandı. Annem bi hışım müzik kanalı açınca tesadüfen o şarkı çıktı. 14 yaşına kadar falan her istediğimizi yaptırdık bu sayede. Teşekkürler Murat Kekilli 💙

26:25 açıp açıp gülüyorum

Küçükken Yıldo'dan korkardım ben. Hani şu gece programı sunan kel adam var ya 90'larda. Gözlerini fıldır fıldır döndürdükçe aklımı kaybeder, "Neee? HAhaAHAhaHA..." diye güldükçe içime içime sıçardım. Aslında şimdi düşününce farkettim; bugün yeniden ana akım medyada fütursuz kahkahasını duysam gererdi beni.

Buna inanmayanlar olucak ama küçükken siyah erik görünce ağlamaya başlıyodum hâlâ o lanet meyvenin ne yeşilini nede siyahını yemiyorum Edit:ÇİKOLATA BANYOSUNU UNUTMAYIZ UNUTTURMAYIZ

Çocukken mutfak tezgahında duran kalın bulaşık eldiveninden çok korkuyordum. Adams ailesindeki "Şey" gibi canlanıp suratıma atlayacak diye yaklaşamıyordum bile...

Bi keresinde çocuklar duymasın izlerken bi anda ''Allah'' ve ''Bok'' kelimelerini aynı düşünüp kendi kendime Allah Bok dedim (şu an 18 yaşındayım ve hala neden böyle bir şey yaşadığım hakkında en ufak fikrim yok) ve bi anda bi suçluluk duygusu kaptı beni.O an cehenneme gideceğimden emindim.O sırada anneannemlerde kaldığım için hemen anneanneme koşup yarı ağlamaklı bir şekilde anneanne ben çok kötü bir şey yaptım dedim.Durumu anlatmaya koyuldum o kadar korkuyodum ki Allah beni affetmicek diye anneanneme utanarak anlattım ve anneannem ciddiliğini pek bozmayarak (nedense?) tövbe edersen affeder gibi bir şey demişti pek hatırlamıyorum.Ve ben Allah Bok dediğim için cehenneme gideceğim korkusuyla büyüdüm.İşte sonrasında ben ilk okula falan başladığımda servisle habire yeşil bir camii nin önünden geçiyordum.Her geçişimde ise cama üzücü bir şarkı klibinde oynuyor gibi yaslanırdım triplere girerdim , gözlerim dolar sonsuz tövbe eder Allahtan af dilenirdim.Şimdi ise.. işte en son gusülümü 6 yıl önce aldım. Not:Belki de bu yüzden canımdan çok sevdiğim 1,5 senelik sevgilim kıbrısta üniye gidip beni terketti (ben mezun kaldım , mütercim tercümanlık okumaya karar verdim) ve 1,5 ay sonra beni terketti şu anda 2 aylık yeni sevgilisi ile aşk yaşıyor.Bu arada kız aseksüeldi.Günlerce değer mi diye ayrılmayı düşündüm ama sonrasında onun için pipimden vazgeçmiştim.Şu anda kim bilir neler yapıyor. Sanırım gusül almak o kadar da kötü bir fikir değil :') DİP NOT:2 AYDIR DEPRESYONDAYIM BURASI ÇOK KARANLIK LÜTFEN YARDIM EDİN.

CT her "yazık" dediğinde daha da gülüyorum

Beynim yandı

Çocukluğumun büyük bir dönemi anneannemin evinde geçti. Anneannemlerin binasının altında kömürlük vardı.(her dairenin kömür koyması için ayrılan kendine ait bir deposu vardı) Burası çok karanlık ve biraz labirentimsi bir şekildeydi. Bir kez girdikten sonra en büyük korkuma dönüşmüştü. Geceleri rüyalarımda bir canavarı anneannem dedem ve beni kovalarken görürdüm. Temple Run tarzı bir şeydi. Biz koşardık ve değişik yollara sapardık, canavar da peşimizden gelirdi. Baya etkilenmişim çocukken, şu an bile istemsiz kalbim hızlandı.

Çocukken yani 10 11 yaşında falan yerlerde lav olduğunu düşünüp korkardım sırf lav diye koltuktan koltuğa atlardım.Bir gün mutfağa ulaşmaya çalışırken zıplayınca dengemi sağlayamayıp düşüp kolumu kırmıştım. :(

Michael Jackson'ın yeni öldüğü zamanlardı ve adamı ölüm haberleriyle tanımıştım. Çocukluk işte. Tipinden aşırı korkmuştum. Geceleri uykuya dalarken aklıma bi anda odama girip enivıcıvokke diye dans etmeye başlayan Michael Jackson görüntüsü geliyordu ve koşa koşa annemle babamın yanına gidip aralarında uyuyordum :(

Ben, çocukken korkma cesareti gösterdim ama hiç birşey beni korkutma gereği bile duymadı bee abii...

Zengin olmak. 6-7 yaşlarında falan olsam gerek, annem hangi mesleği yapacağımı soruyor bende aklıma gelen ne varsa söylüyorum, "baya zengin olacaksın yani?" diyor, ben "hayır ben zengin olmak istemiyorum" diyorum. O sıralar konu ne zaman zenginliğe gelse yine aynı şekilde karşı çıkardım. Mutluluğumun bozulacağını düşünürdüm, lakin bana bunu düşündürecek ne gördüm ne duydum hiç bilmiyorum. Galiba o zaman sahip olduğum şeyler mutlu olmak için fazlasıyla yeterliydi, güzel günlerdi.

UEFA şampiyonlar ligi şarkısı her televizyonda duyduğumda yatağımın içine girip bitene kadar battaniyenin altında bekler biter bitmez oyuncaklarımı da battaniye altına sokardım. 7 8 yıl geçmesine rağmen halen duyduğum zaman irkilirim bi

Küçükken anlamsızca korktuğum şey Allah'tı. Büyüdüm, belli bir zekaya eriştim ve dedim ki ''bundan mı korkmuşum ben?''.

Küçükken kıyafetlerimi değiştirken ve duşta gözüme şampuan kaçtığında birkaç saniye etrafımı göremediğim için savunmasız olduğumu ve düşmanlarımın bana saldıracağını düşünürdüm

Bu tema'nın devam etmesini çok istedim. Hatta buluşmada bile belirtmiştim. Ancak bana kulak asılmadı. 😂😂😂 Cevdet Baba; bu temayı döndür gözünü seveyim.

Bir tane komşumuz var mahalleden o kadından çok korkuyorum çünkü ben ilkokula başladığım ilk gün eve dönerken sen kimin kızısın demişti bende cevap vermeyip hızlı adımlarla onların evinin önünden uzaklaştım. Kadınarkamdan heyy kızz diye bağırınca koşmaya başladım. Arkamdan oğlunu göndermiş bisikletle çocuk bana gelip niye kaçtın falan demişti bende ağzımı açmadan eve yürümeye devam etmiştim ve çocuk bisikletiyle eve kadar bana niye kaçıyorsun diye diye geldi. Ben okula gelip giderken ne zaman rast gelsem kimin kızısın sen diyo. Bende bir kere söyledim kadının cevabı o kim kız ben tanımıyom oldu. Yıllar sonra ben büyüdüm yine okula giderken (lisem ilkokulum ve ortaokulum yan yana olduğu için yolum hep aynıydı) kadın sordu kimin kızısın. Artık dayanamadım abla sana ne sanki söylesem tanıyıcan. Yıllardır sormaktan vazgeçmedin ben bıktım yaa. Diyip oradan uzaklaştım. Hala o evin önünden geçiyorum kadınla o günden sonra bir daha ras gelmedik. Ama hala çıkıp kimin kızısın diye soracak diye çok korkuyorum

çocukken korktuğum birçok şey vardı, ancak en delicesine korktuğum şey trafik canavarıydı... 90li yıllarda, yol kenarlarında sürekli afişi olurdu, televizyonlarda kamu spotu diye yayınlanırdı.. ve cidden böyle bir canavar olduğunu, şoförlerin içine girip onlara kaza yaptırdığını sanırdım.. babam araba kullanırken onunda içine girecek ve babamda bir trafik canavarı olacak diye aşırı korkardım. kamu spotu yapıcam diye benim psikolojimi bozdunuz..

Kendi bilgisayarımdan korkuyordum.. 2. sınıfta ilk bilgisayarım alınmıştı o zamanlar çoğu arkadaşımın yoktu baya havalı bir olaydı. Herkes ödev yapmaya kırtasiyeye giderdi ben evimde rahat rahat yapardım. Neyse işte baya seviyordum bilgisayarımı, bir gece uykumun ortasında uyandım yatağım ve bilgisayar masası karşılıklı sayılırdı. Birden o simsiyah ekrandan bir şeylerin çıktığı gibi şeyler görmeye başladım inanılmaz korktum arkamı döndüm bu sefer de bilgisayardan çıkan uzantıların arkamdan yaklaştığını hissettim. Hemen koşarak annemlerin odasına gidip babamı uyandırdım aranıza gelebilir miyim diye. Annem de sığmayız baban senin odana gitsin demişti ve ondan sonra yaklaşık 3 yıl bunu haftada bir kaç kez yaşamaya devam ettik. Zar zor atlattım.. İşin kötüsü bir keresinde sınıfta hoca büyük korkularımızı sorduğunda bunu söylemiştim ve aylarca benimle dalga geçmişlerdi :(

Ben küçükken evimiz camiye çok olmasada yakındı gece 5 ile 6 arası bi saatte okunan ezana uyanırdım ve karanlığın etkisiyle o ezandan korkardım bitene kadar uyuyamazdım bana göre çok uzun sürerdi

16 yaşımdayken izlediğim bir haberde tv'de bir kadın sağlığa iyi geliyor diye bir bütün canlı balığı yuttup ölmüştü. O günden beri balık yiyemiyordum. Her balık gördüğümde o pörtlek gözle bakan hayvanı boğazımda düşünüyordum ister istemez. Midem bulanıyor ve iğrenç bir bulantı geliyordu. Ama bu korkuyu ameliyat olduktan sonra aştım. 2013 yılında olduğum apandisit ameliyatından sonraki 2. gün evde yiyecek bulunmadığından komşunun getirdiği balığı yemiştim. O gün bugündür sorunsuz yaşıyorum. en sevdiğim balık lüfer. Mevsimlik kofana. İri.

Teletubbies’de ki etrafta dolanan elektrikli süpürgeden ödüm patlardı

Kavga olmayınca 30dkya düştü yine!!!!

Lisedeki arkadaşım teletubies ile ilgili bi açılan bi sohbetin ardından dehşete kapılmıştı sebebi anlayamamıştık. Sonra öğredik ki küçüklüğünde teletubiesi ilk kez izlediğinde programın belli belirsiz yerlerinde ortaya çıkan güneşi(gülen bi bebeğin yüzü vardı üstünde) görüp dehşete kapılmış, güneşin tepede olduğu vakitlerde izlendiği korkusuna kapılmış, uzun süre ailesi ikna edememiş animasyon olduğuna :D

7:00 doktor mucize 9:55 is this organik

Yaklaşık olarak 8-9 yaşlarındayken Erol Taş'ın da oynadığı bir film vardı, işte küçük bir bebeği dilendirmek için kaçırıyor ve bileklerini iple sarıp kangren olduktan sonra kesmek istiyordu.O zaman filmden çok etkilendigim için geceleri yatarken 1 hafta rüyamda Erol Taş'ı gördüm ve 13 -14 yaşına kadar kollarımı yorganın altından dışarı çıkarıp uykuya dalamadım, beni çok etkilemişti o film.

Benim küçükken uyuduğum yatak duvar'a dayalıydı ama tam ucunda kolon olduğu için duvarla arasında 5-6 cm lik bi açıklık vardı ben de hiçbir zaman ne ayağımı yorgandan çıkarırdım ne de elimi , hep o aradan geceleri Testere filmindeki küçük oyuncak bebek gelip ayaklarımı veya ellerimi kesicek sanırdım çünkü bikeresinde ben uyurken abim odaya damacana getirip üstüne şu ince (otururken altına konulan) minderlerden sermişti benim de korktuğumu bildiğinden testere senin için geldi demişti hala geceleri yorgandan ayağımı veya elimi çıkartsam yatağın dışına çıkarmamaya çalışırım ,saçma bi korku haline gelmiş bende

Dört ya da beş yaşındaydım ve o zamanlar arada sırada babam evde olmadığında ben, ablam ve kardeşim gece annem ile beraber uyuyorduk. Uyumadan önce annemin bize masal anlatması gelenek haline gelmişti. Bir masal bittiğinde uyumazsak hemen yeni bir masal daha anlatmasını istiyorduk. Bu süreç annem artık uyuklamaktan konuşmayacak hale gelene kadar devam ediyordu. En sonunda annem bizi susturmak ve artık uyumamızı sağlamak için bir taktik bulmuştu. Masallardan sonra hâlâ uyumamışsak bize "Derelerden bir koca karı geliyor, üstü başı böcek kaplı, uyumuzsanız sizi kaçırıp yiyecek." demeye başladı.Ben de hemen bu kadını hayalimde canlandırmıştım. Kapkara, yırtık pırtık, pis ve ıslak uzun bir kıyafet giyen, korkunç bir şapkası olan ve ögünlerinde çocuk yiyen bir cadıydı. Evimizin yakınında da bir dere olduğu için annem ne zaman bunu söylese, ben gerçekten o derede böyle bir kocakarı yaşadığını sanar, yorganın altına saklanır, korkarak uyumaya çalışırdım. Hatta korkudan yerimden kalkamayıp yatağı ıslattığım geceler olmuştu. Gündüzleri de o kocakarının gelmesinden korkar, derenin yakınlarında oynayamazdım. Bende çocukluk travması yaratmıştı. Sonradan öğrendim ki kardeşim de benimle aynı şeyleri yaşamış. Şimdi geriye dönüp bakıyorum da ne kadar salakmışım. Bu arada geçen sefer İTÜ Rock kulübünün etkinliğine geldiğinizde maalesef katılma fırsatım olmamıştı, tekrar gelebilirseniz ne güzel olur. Sizleri çok seviyorum, hepinize sevgiler.

Sevgili Kakalar! Benim 8 yaşıma kadar Hakan Dede adlı bir hayali arkadaşım, çok pardon dedem vardı.Hakan Dede ak sakallı siyahımsı saçları olan bilinçaltımda nasıl oluşturduğuma hala anlam veremediğim aptal , lanet bir bunaktı ve garip olan sözde aşırı dinci birisi olmasına rağmen kolları dövmelerle kaplıydı.Bir garip olay ise -demek ki ablamın ve babamın dinlediği müziklerden etkilenmişim- sürekli grunge gruplarının giysilerini giyerdi ve Nirvana'lı bir hırkası vardı -evet, hırka- .Anlayacağınız hiç bilmediğim şu din ve o zamanlarda dinlemediğim müzik gruplarının vücut bulmuş saçma bir versiyonuydu ve bana sürekli öğütler verirdi. Yedi yaşıma kadar iyiydi, hoştu oyunlar oynardık ancak yedi yaşımda bir anda Hakan Dede'den korkmaya başladım.Üstelik ben Hakan Dede 'den ablam da haklı olarak benden korkuyordu.Çünkü ablama Hakan Dede'den bahsetmiştim -o zamanlar lise birde- Ve benim şizofren olduğum konusunda net bir karara varmıştı.Ancak yaşıtlarımın hepsinin hayali arkadaşı vardı (merak etmeyin şizofren değilim.)Ablam içime şeytan veya cinimsi bir varlık girdiğini düşünmeye başlamıştı ancak bir süre sonra durumun saçmalığının farkına varmış olacak ki arkadaşlarıyla beni trollemeye karar verdiler ve Hakan Dede'nin bir cin olduğunu bana açıkladılar(!).Ben iyice şizofrenik hareketler sergilemeye başladım uyurken bir kere ''Hakan ,git!'' diye ağlayarak bütün aileyi uyandırmıştım. '''Peki , nasıl gitti bu Hakan?'' derseniz: Bir gün evde otururken gazoz almaya bakkala gitmeye karar verdim o sırada da alt komşumuz Nurten Teyze çay içmeye geldi.Nurten Teyze'nin ayakkabıları da şu yaşlı ninelerin giydiği erkek ayakkabısına benzer ayakkabılardan.Gazozu aldım iyi hoş eve giderken merdivenlerde babamla karşılaştım.Babam ayakkabıları görüp bana ''evde kim var ?'' diye sordu.Çocuk aklımla ''Hakan!'' diye bağırdım.Babamın bir anda kaşları çatıldı ve içeriye daldı .Evet, bildiğiniz daldı ve hızla ''noluyor orada!'' diye bağırarak mutfağa girdi .Hakan meğerse annemin eski nişanlının adıymış o günden sonra Hakan bir daha yanıma gelmedi ben ise vicdan azabımla yuvarlanıp gidiyorum... Neyse zaten cin sanıyordum iyi ki gitmiş.

Tuvalette sıçarken delikten bir yaratık çıkıp beni deliğe çekecek diye korkardım.

Bu söyleyeceğimi eminim bi çoğunuz yaşamıştır ama ben kendimi tek sanıyordum bu konuda. Küçükken(12 13 yaşına kadar) herhangi bir odadaki lambaları kapatınca o odadan koşarak kaçardım.Attığım o deparlar hala dün gibi aklımda neden böyle bir saykoluk yaptığımı bilmiyorum.Sanırım o zamanlardaki korku filmlerinin ve mallığın etkisiyle böyle seyler yapıyordum.Düşünüyorum da küçükken ne aptalmışız be abiler...😂😂 Yaş 22 oldu ama o zamanlarında tadı bir başka idi...

Yaklaşık 10 yaşıma kadar palyaçolardan çok korkardım. Babamın da bir avm’de mağazası vardı. Yani vaktimin çoğunu o avm’de geçirirdim. Ve bir gün etkinlik amaçlı o avm’ye palyaçolar gelmişti. Diğer çocuklar gülüp eğlenirken, ben korku dolu gözlerle onları izliyordum. Kocaman kırmızı burunları, kireç gibi bembeyaz suratları ve rengarenk saçlarıyla o kadar korkunç görünüyorlardı ki dayanamayıp ağlamaya başladım. Bunu gören bir palyaço yanıma geldi ve ben daha şiddetli ağlayarak kaçmaya başladım. Etraftaki insanlar adeta “bu mal napıyo” diye bakarken annem ise kahkahalar atarak beni izliyordu. Bende travma etkisi yarattı. Teşekkürler palyaço.

Ahhhh, yine 360 yine 360...

küçükken mağazalardaki cansız mankenlerden çok korkardım. ne zaman alışverişe gitsek reyonların arkasına saklanır, cansız mankenleri izlerdim. acaba gizli gizli kendi aralarında haberleşiyorlar mı diye. zamanla korkumu yenmeye çalıştım, ilk başlarda suratlarına tokat atıp kaçıyordum. zamanla kanka olup selam vermeye ellerini sıkmaya başladım. düşündüm de ne kadar salakmışım küçükken.

18:00 R.I.P.

İnternette sağ tarafa yatmanın sünnet olduğuyla ilgili bir yazı okumuştum. Nasıl oldu bilmiyorum ama bu bende farklı anlamlar kazandı. Günah olduğunu düşündüğüm için sol tarafıma yatamıyordum. Bu anlamsız korku karanlık korkumla birleşerek bana işkence çektirdi yıllarca. Odamın kapısı yatağımın solunda kalıyordu ve ben hem sol tarafıma yatarsam cehenneme gideceğimi hem de o kapıdan gece bir şeylerin gireceğini düşünerekten gerilimli anlar yaşıyordum. Bu durum liseye geçene kadar devam etti. Şu an lise 3 teyim ve kendimden utanıyorum :)

1. Sınıfta falanım Msn vardı o zamanlar. Alt komşumuzla annemler msn den konuşuyorlardı(wtf?). Neyse bunların sohbet koyu dedi ki komşumuz size bişi atıcaz ama dilara gitsin. Bende hayır gitmiyceeem dedim. Israr ettiler bnde merak ettim gitmedim. Bi link attılar açmadan önce de hopörlerin sesini sonuna kadar açın dediler. Bizde açtık. Tıkladık linke iki resim arasındaki 10 farkı bulun yazıyo. bende o zamanlarda bulmaca falan çok seviyorum. Ekranın içine gircem nerdeyse farkları bulabilmek için. Bi anda bi çığlık koptu ve kırmızı yüzlü korkunç bi kadın çıktı. Son ses hoparlör bide ekrana yakın olduğum için en çok ben korktum titreyerek sandalyenin altında ağlamaya başladım. Odadan götürdüler beni,kapattılar msn yi. Uzun bir süre boyunca gece kalkıp odamda oturdum. Uyuyamadım. Kırmızı bi gece lambam vardı ondan çok korkardım . Korkak gibi görünmemek için söylemedim annemlere. Sonra bir gün elimi gece lambasına sokup kendime düşük voltajlı elektrik çarptırdıktan sonra onu atmışlardı. Jumpscare i ilk o zaman tattım. BURDAN O KOMŞULARIN TA MQ

Micheal jacksondan çok korkardım hâlâ da korkuyorum.Küçükken bir arkadaşımla oturma odamızda kuduruyorduk.Sonra ben bunu korkutmak için vöğğğ micheal jacksonun ruhu burada derdim bu avelde korkardı.Sonra ikimizde korku içerisiinde balkona koştuk Hafiff hafif artık yaptığım şakadan bende korkar olmuştum.O gün bugündur ne zaman internette veya televizyonda micheal jackson'u gördükçe huzursuzlaşıp etrafa bakınıyorum.

Eee, tepki videosu bu. Çöpşat tv var, çöpes çötur falan dedikleriniz yıllardır yapıyor. Haftaya en beğendiğimiz şeyleri yazalım ondan sılayım yapın.

Küçükken annem le babam uykusunda ölür diye korkardım. Her sabah gidip kulağımı sırtlarına falan dayayıp kalp atışlarını dinlerdim hatta emin olmak için kulağımı burunlarına yaklaştırıp nefeslerini dinlerdim.