Mały montażowy błąd, przy omówieniu finału, w końcowej sekwencji scen powinna się znaleźć jeszcze ta scena ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-TLZNUnlWWOQ.html Tłumaczy ona dlaczego brak palca Elizabeth jest tak istotny. Obejrzyjcie dla całości kontekstu.
To była najlepsza godzina tego tygodnia. Przypomniałem sobie jak ta gra ryje banie i jak fantastycznie skonstruowana była fabuła. Uwielbiam twój kanał, dzięki za takie materiały.
Kolejny Świetny materiał. Bardzo się cieszę że odkryłem Twój kanał, jedno z lepszych moich odkryć w zeszłym roku. Przywróciłeś mi chęć do cieszenia się fabułą gier. Choć mam mały problem z kilkoma materiałami, mianowicie chcę ich historię najpierw odkryć samodzielnie, to mam dodatkowy bodziec do ich ogrania żeby móc później nadrobić zaległości w materiałach. Na prawdę świetna robota i pozdrawiam.
Jeśli tak bardzo Cię zaintrygowała fabuła w BioShock Infinite, to zdecydowanie warto, byś przeszedł "szczury" (A Plague Tale: Innocene" oraz "A Plague Tale: Requiem"). Tam to dopiero się dzieje, a szczególnie jeszcze w drugiej części. I fajnie, że postanawiasz zrobić analizę obu tych części "szczurów", bo na prawdę warto. A nawet dla takiego, jak Mnie, (który w to grał) warto również przypomnieć Sobie tą niezwykłą fabułę w pierwszej, jak i drugiej części szczurków.
Fabuła jak w cp77 z zakończeniem kiedy idziemy ubić jorinobu i dowiadujemy się ze to my jesteśmy tymi złymi :) nie gralem w bioshoka bo bylem w wojsku kiedy wyszła ale big daddy zrobił na mnie mega wrażenie jeszcze mam cd action kiedy była recenzja :D
Świetny materiał! Jeśli zaś chodzi o samą grę to ze względu na nudną rozgrywkę wymęczyła mnie strasznie. Przez całą grę skaczemy tylko od areny do areny, gdzie eliminujemy gąbki na pociski, robimy co chwilę "wow wow" na designem lokacji i zastanawiamy się o co w tym wszystkim chodzi, nie mając prawa tego zrozumiec bez ukonczenia gry. Przez cały czas czekalem kiedy ta gra na 9/10 sie wreszcie rozpocznie. I dlatego totalnie zaskoczylo mnie zakonczenie. Nie spodziewalem sie, ze to juz tyle, koniec. A teraz sluchaj zakonczenia i rozwodz sie nad jego geniuszem. Ale o grze w grze nie wspominaj.
No trochę tak jest, dziwią mnie te hurraoptymistyczne opinię, bo w kwestii rozgrywki ta gra właściwie nie istnieje. Ale fabuła według mnie jest konsekwentnie prowadzona, a nie na zasadzie, że tylko końcówka robi wrażenie. Ma mnóstwo momentów, które robią wrażenie i fabułą bawi się naszymi oczekiwaniami, ciągle jest wywracając.
Właśnie wczoraj skończyłem i szukałem podsumowania, żeby sobie to poukładać w głowie. O tym, że Cumstock/DeWitt to te same osoby zorientowałem się w momencie topienia Cumstocka przez Bookera. Cała gra 7/10. Fabuła i aktorzy głosowi (zwłaszcza Elizabeth i rodzeństwo Lutece) - fantastyczni! Grałem po angielsku i jednak to trochę utrudnia odbiór gry, zwłaszcza brak napisów przy nagraniach. Szkoda, że tego nie dopracowali w ostatecznej wersji.
Cudowny film, po tylu latach w końcu mogę powiedzieć że wiem o co chodziło w tym zakończeniu. Może jakiś o bioshock 2? Strasznie mocno pomijana przez wszystkich część i mało o niej jest esejów bądź wypowiedzi. Co prawda nie dorównuje części 1 jak i inifnite ale może warto się nad nią pochylić? Pozdrawiam :)
Krytyka często opiera się na faktach i jedno nie wyklucza drugiego. Wbrew obiegowej opinii każda krytyka osoby inteligentnej jest uzasadniona faktami. Więc mylisz się. To tak na wstępie dla Twojej wiadomości. Owszem jest taka druga gra a nawet dwie. Ignorancja nie boli, dlatego jest powszechna. Nie masz pojęcia o czym piszesz. Podobał Ci się ponieważ, nie masz zbytnio wymagań w kwestii logicznego myślenia. Dodatek, psuję wszystko co zostało wcześniej wypracowane latami przez Kena Levina. Zrobili go po części po to, ponieważ ludzie średnio mogli się połapać w fabule Infinite która jest prosta jak drut oraz nielogiczna ale na szczęście dużo mniej niż dodatki. Stworzyli je dla takich ludzików bez krytycznego myślenia ani własnej inteligentnej opinii, ponieważ wiedzieli że ludzie z małym IQ łykną od nich wszystko jak dziecko kluski do buzi bez uzasadnionego tworzenia czegoś co nigdy powstać nie powinno ponieważ z punktu merytorycznego zaburza całe podwaliny czasowe oraz strukturę budowaną latami dzięki marce. A wiesz czym jest Burial at Sea? FANSERWISEM DLA MAS który po pierwsze ma kompletnie z czapy nie zrozumiały scenariusz względem i tak średniego Infinite. Tak naprawdę dodatki to niepotrzebna ślepa uliczka która swój aksjomat podbudowuję ponownym przejściem do Rapture(tak jakby nie było innych światów do wymyślenia). Jeśli to multiwersum to dodatek mógłby się dziać nawet w mezozoiku lub kenozoiku albo w średniowieczu, lub na innej planecie i na pewno były takie pomysły(tylko właśnie problem czy by to się sprzedało). Wiec wrócili do tego co najlepiej potrafią oraz co się na bank sprzeda, słodka buźka Elizabeth z dużymi Disneyowskimi oczętami oraz Rapture. PROSTE NIE? W gwoli ścisłości nie żeby Infinite było czymś ambitnym względem naprawdę rewolucyjnego System Shocka który ma dokładnie taki sam kręgosłup warsztatu pisarskiego, oraz jest o wiele lepiej napisaną scenariuszowo grą niż Bioshock 1 oraz Infinite które swoim ujemnym gradientem spłycenia całej rozgrywki do maksimum, stworzyły chcąc czy nie chcą kolejnego konsolowego, upośledzonego, spłyconego, każualowego samograja dla dzieci które nigdy nie znały takich gigantów oraz legend jak System Shock 1 i 2 które są ponadczasowymi arcydziełami CAŁEJ POPKULTURY. Bo gdyby nie System Shock nigdy nie było by Bioshocka. Wszystkie nowe Bioshocki które prowadzą po nitce do kłębka są ponownym, re-tellingiem opowieści z System Shocka w innych realiach. Tak naprawdę wszystkie Bioshocki to takie nieudane oraz spłycone pod względem mechanik kalekie dzieci System Shocka w którym naprawdę trzeba było używać głowy aby popchnąć fabułę do przodu. I TO SYSTEM SHOCK JAKO PIERWSZY, WYMYŚLIŁ TEORIĘ, CZY GRACZ MA TAK NAPRAWDĘ WOLNĄ WOLĘ, NIE BIOSHOCK. Ale żeby o tym wiedzieć najpierw trzeba zagrać. Nawet cały profil psychologiczny głównego antagonisty Bioshock 1 jest marną podróbą oraz kalką SHODAN z System Shocka. Grając w pierwszą grę Kena Levina wiedziałem dokładnie co może się przydażyć w każdej jego kolejnej grze, ponieważ schemat budowy postaci w jego wykonaniu to po części Cliché.
Znakomity materiał. Przechodziłem Bioshocka właśnie w tym tygodniu i owe nagrania o których wspominałeś są normalnie przetłumaczone, napisy się nie wyświetlają, ale całość tych dialogów jest do przeczytania po wciśnięciu litery "O", poruszając się po zakładkach odnajdziemy właśnie te nagrania, które zebraliśmy podczas gry ;) .
Dzięki! Niby to wiem, no ale to trochę absurd, że muszę czytać coś co jest nagrane :D. Poprzednie bioshocki tego nie miały. Wybija to też z immersji trochu.
Nie postrzegam tego jako disneyizacja. Ja tam lubię ten kontrast chorych rzeczy z wręcz baśniowoscią. Lubiłem to i bioshock i w fallout. Widzę też takie elementy kontrastów w GTA 5 chociaż nie aż tak mocne. Ja to uwielbiam. Jak zobaczyłem pierwszy raz tu lunapark a tu z drugiej strony właśnie scenę skrajnie skurwaiałą. Po prostu wow.
Burial at sea wg mnie zupełnie odziera oryginalną postać Jacka z Bioshock z aury tajemniczości albo poczucia, że rzeczywiście to on jest głównym bohaterem, ten dodatek robi z jego postaci taką zemstę elizabeth na atlasie, bo ona widzioła przyszłość więc tak to sobie ułożyła taka z niej spryciara, a próba ukazania żywego rapture też się zupełnie nie udała bo społeczeństwo podobno cieżko pracujące widzimy tylko przez chwile i to na bankietach a większość gry i tak spędzamy w zrujnowanym biurze Fontain'a, lepiej już by było jakby to był dzień roboczy i faktycznie cos by się działo, w dodatku gameplayowo jest dużo słabsza od oryginału i nie zawiera jego mocnych stron
Może powinienen, ale nie miałem nerwów. Musiałbym dodać spoilery z 1 i 2 bioshocka, do tego tłumaczyć na nowo fabułę infinite, bo dodatek sobie dopisał nowy rozdział na siłę. No szkoda Waszego i mojego czasu. Ale są angielskie analizy, które dobrze tłumaczą, czemu ten dodatek nie działa, choćby ta: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-N8w1nE_DoMg.html
trudno mi powiedzieć, trochę po obu pillarsach chwilowo mdli mnie od izometrycznych rpg, muszę zrobić przerwę :D. Ale mam te grę od dawana na celowniku, kiedyś na pewno zagram.
przeszedłem grę właściwie kilka godzin temu i szczerze zakończenie jest dla mnie łatwe ale nadal postawia kilka pytań i takie nadal ważne jakie dokładnie jest przesłanie i na to raczej odpowiedziałem sobie chociaż tutaj można wiele i kolejne takie przesłania zobaczyć ale ostatecznie oglądam analize dlatego że troche nie rozumiem postaci, ich historii i troche muszę wszystko sobie ułożyć chociaż też gra tak skomplikowana nie wydaje się, jest prosta a nawet jeszcze bardziej i jakieś skomplikowanie pojawia się po tym jak ten ptak zabiera Elizabeth ostateczne moje pytania są takie czyli co oznacza ten ostateczny, śmiertelny chrzest na końcu? czy była to tak jakby śmierć wszystkich Dewittów? kim ostatecznie jest Lutece? a raczej tu chodzi mi o historie tej postaci lub postaci chociaż ostatecznie to jest jedna postać ale z dwóch różnych światów, w sumie też jak działa ten wręcz wieloświat i ta moc Elizabeth? bo jedyne wyjaśnienie które dla mnie jest takie oczywiste to że Elizabeth po prostu zmieniała świat, nie dochodziło do przejścia do innego ale czy ostatecznie gra mówi coś przeciwnego czyli Elizabeth przynajmniej przez większość gry nie tworzyła nic a tylko otwierała już coś co istniało chociaż tu trzeba zadać pytanie czym były te wyrwy to są takie pytanie i wiele innych też jest na które mam nadzieje że ten materiał mi to wyjaśni a teraz zabieram się do oglądania szczerze tak oglądam i też sam się zastanawiam i patrząc na to "Zawsze jest latarnia, zawsze jest człowiek, zawsze jest miasto" to tu można oczywiście dodać jeszcze wiele więcej np. "zawsze jest strażnik" ale nie o to mi chodzi a o to że gra tak jak mówisz że daje okruszki fabuły, zakończenia ale ja tu dodam że w właśnie tych okruszkach po prostu mogło zadziać się zakończenie bądź przynajmniej jego cząstka co z połączeniem z tym że jest wieloświat to stwierdzasz że tak właśnie może być i pozostaje tylko to "Zawsze jest latarnia, zawsze jest człowiek, zawsze jest miasto" szczerze po obejrzeniu myślałem że bardziej odpowie na moje pytanie czyli jak działa ten wieloświat w tym świecie bo patrząc na to że my kilka razy się przenieśliśmy pomiędzy nimi a i tak nasze cele spełnialiśmy w tym innym świecie (tu chodzi mi o ostateczne trafienie do Paryża gdzie później rezygnujemy) oraz też jak się przechodzi przez most to posiadłości to gdzieś trafiamy i tu można to zrzucić że ta starsza Elizabeth nas przenosi ale później trafiamy na dzień operacji a nie z powrotem na most i pytanie co się działo wtedy z naszą postacią (była chyba nawet mowa że minęło sześć miesięcy) a też gdy byliśmy w tym drugim świecie to przez wyrwy słyszeliśmy że nasza postać po prostu nie uratuje Elizabeth a jakby była martwa to na pewno by to wykorzystali a tu możemy stwierdzić że świat z starszą Elizabeth to świat kiedy Dewitt jakoś zniknął po tym jak Elizabeth została zabrana przez ptaka
Tutaj dotykasz tematu, którego się dobrze objaśnic nie da, bo to po prostu są niekonsekwencje scenarzystów :). Przechodzenie między światami Bookera i Elizabeth niestety często wiąże się z uproszczeniami i skrótami fabularnymi. Choćby w wersji rzeczywistości w której Booker jakoby zmarł, dalej ściga nas Szczebiot, mimo, że teoretycznie skoro Booker umarł, to inna wersja Elizabeth powinna być w wieży i nie powinien się nami interesować. Jest tam sporo momentów, gdzie po prostu szwy narracyjne są tak grubo szyte, że pękają. A wyjaśnij mi jeszcze raz, którego dokładnie momentu do końca nie rozumiesz?
największy problem mam z tym wieloświatem tu wręcz można zwrócić uwagę jak takie niedopatrzenie przeszło chociaż to że Szczebiot nas ściga jest w sumie normalne ponieważ pojawia się kolejna Elizabeth która w praktyce będzie taka sama ale takim momentem przy którym nie da się żadnego fikołka to co się dzieje gdy przechodzimy przez most do posiadłości Comstocka? bo w sumie jak dobrze pamiętam jak się tam idzie to chmury wyglądają troche jak wyrwy ale tu nawet nie o to chodzi a o to jak powstała rzeczywistość kiedy to Elizabeth przeszła operacje bo to wygląda tak jakby Elizabeth która jest już stara i przeszła zabieg ściąga z przeszłości Bookera żeby do tego nie doszło ale już odstawia w dzień operacji i tu wydaje się że jakby go w ogóle nie zabrała toby on uratował swoją Elizabeth i jedynym wytłumaczeniem wydaje się śmierć Bookera ale gdyby nawet tak się stało to Comstock na pewno by to wykorzystał i można by o tym usłyszeć albo w nagraniach albo w wyrwach które mówią co tu w ogóle się stało @@PoetykaPopkultury
@@widmo10 Samo przejście przez most nie do końca wiadomo czemu nas przenosi, aczkolwiek można to jeszcze wybronić technologią Lutece. A ja rozumiem to tak, że przenosimy się tam wówczas do rzeczywistości dziejącej się kilkadziesiąt lat później, gdzie Elizabeth czekała na to aż ją Booker uratuję, ale się nie doczekała i po śmierci Comstocka, sama zajęła jego miejsce. Czego żałowała i dlatego właśnie pozwoliła Bookerowi w innej rzeczywistości to naprawić. I sprawić by Comtock nigdy nie powstał.
@@PoetykaPopkultury ale ta starsza Elizabeth mówi że to przeniesienie kosztowało ja wiele wysiłku i tak czuć że jest ona dosyć osłabiona I to moje pytanie trochę tak dowodzi że bardzo autorzy bardzo nie myśleli nad tym wieloświatem Oraz to pytanie jest prawdopodobne dobrym przykładem paradoksu dziadka chociaż to da się obalić przez ten wieloswiat ale wtedy powinna być informacja dlaczego Booker przegrał w świecie że starszą Elizabeth
@@widmo10 To prawda. Ta gra miał być czymś znacznie większym, niestety brakło środków i bardziej spójnej wizji. Do tego koncept multiwersum i zabawy z czasem wykłada się praktycznie w każdym medium, jak go bardzo mocno zanalizujemy. Chyba nie da się tego tak zrobić, żeby nie było dziur logicznych. Przynajmniej ja takich przykładów nie znam.
hmm, no tłumaczę to mnie więcej przez godzinę w materiale :D. Wydaję mi się, że do 2013r. trudno było o tak filmowe opowiadanie fabuły, będące jednocześnie emocjonalne i o chcące skomentować rzeczywistość na wiele sposobów. No ale jak znasz gry, które wcześniej robiły to lepiej na tylu płaszczyznach co ta, to chętnie posłucham :)
@@PoetykaPopkultury Ale Ty na początku materiału mowisz, że zrewolucjonizował prowadzenie narracji w grach, a teraz piszesz o emocjach i fabule. to są dwie odrębne rzeczy. bioshock nie wprowadził niczego nowego w tym aspekcie, może poza postawieniem nacisku na audiobooki. reszta pojawiała się w grach wcześniej.
@@buzdygan3000 Mówiłem o serii bioshock jako całości. No i to co się dzieję choćby na końcu pierwsze odsłony tej gry według mnie jest rewolucyjne. Znaczy rozumiem, że według Ciebie rewolucja powinna polegać na wymyśleniu czegoś całkowicie nowego w kwestii prowadzenia historii. To w takim razie która gra dla Ciebie była czymś takim?
@@PoetykaPopkultury choćby Half-life, pierwszy Deus-Ex. Rewolucja to rewolucja. Wiem, że się czepiam, ale nie szafujmy tak słowami, bo tracą swoją moc i znaczenie. Bioshock ma rewelacyjnie prowadzoną narrację, ale nie rewolucyjnie ;)
Narzekasz na kapitalizm. Wskaż proszę jakąś sensowną alternatywę. O ile wiem w socjalizmie, komunizmie i feudalizmie człowiek miał jeszcze mniejszą wartość. Wybiórczo nie należy traktować historii ogólnie, a nie tylko swojej. Bo poza Ameryką i Europą ziemia też nie była sielanką. Zwłaszcza przerażające były dzieje pigmejów i albinosów w Afryce.
Narzekam bardziej na to, że dzisiejszy kapitalizm bardzo przypomina ten z XIXw., mimo, że technologia umożliwia niewybrażalnie więcej niż kiedyś. Mark Fisher powiedział, że łatwiej sobie wyobrazić koniec świata, nic koniec kapitalizmu i ja się z tym zgadzam. No ale powinien według mnie ten system trochę ewoluować.
Dwa słowa ode mnie. Znęcanie się na Infinite w kwesti rozwoju postaci oraz mechanik, to tak naprawdę kopanie bezdomnego. Niema sensu, bo ta gra to samograj dla ludzi którzy są casualami. Lepiej się zastanowić dlaczego tak jest? z prostej przyczyny bo już Bioshock 1 był marnym, płytkim, casualowym samograjem dla niedzielnych graczy i przekazał geny swojemu dziecku w postaci Infinite. Bioshock 1 był wykastrowany praktycznie ze wszystkiego co było w System Shocku. Znikomy system ulepszania broni i podziału na kategorie broni. Brak kategorii umiejętności zdobywanych w sposób rpgowy Brak systemu psi Brak klas Brak systemu naprawy i konserwacji broni Znikomy oraz uproszczony dla debila system modyfikacji Brak systemu badania(inteligentnego na którym bazuję Twoja postać) nie na debilnym robieniu zdjęć. Bo to bajeczka. Brak systemu modułów Niemal totalny brak elementów rpg Uproszczone do bólu hakowanie Liniowy system skilli na poziomie gier na nesa Bioshock miał być następcą System Shocka, a stał się grą cofniętą w rozwoju, która i tak przebiła skrajnie tępe fpsy, które wychodziły w owym czasie to jeden z kilku powódów, że odniosła sukces. W tym także dobrze wykreowany świat oraz postacie. Tak naprawdę dodatki w Infinite, to niepotrzebna ślepa uliczka która swój aksjomat podbudowuję ponownym przejściem do Rapture. Nie zrobili dodatków w zupełnie innych realiach(a mogli i na pewno były takie pomysły, i to z punktu wyjścia fabuły Infintie jako multiwersum miało by w końcu logiczne wyjaśnienie.Coś jak wieloświaty Planescape. Ale nie, wrócili do tego co najlepiej potrafią oraz co się na bank sprzeda, słodka buźka Elizabeth z dużymi Disneyowskimi oczętami oraz Rapture. PROSTE NIE? W gwoli ścisłości nie żeby Infinite było czymś ambitnym względem naprawdę rewolucyjnego System Shocka który ma dokładnie taki sam kręgosłup warsztatu pisarskiego, oraz jest o wiele lepiej napisaną scenariuszowo grą niż Bioshock 1 oraz Infinite które swoim ujemnym gradientem spłycenia całej rozgrywki do maksimum, stworzyły chcąc czy nie chcą kolejnego konsolowego, upośledzonego, spłyconego, każualowego samograja dla dzieci które nigdy nie znały takich gigantów oraz legend jak System Shock 1 i 2 które są ponadczasowymi arcydziełami CAŁEJ POPKULTURY. Bo gdyby nie System Shock nigdy nie było by Bioshocka. Wszystkie nowe Bioshocki które prowadzą po nitce do kłębka są ponownym, re-tellingiem opowieści z System Shocka w innych realiach. Tak naprawdę wszystkie Bioshocki to takie nieudane oraz spłycone pod względem mechanik kalekie dzieci System Shocka w którym naprawdę trzeba było używać głowy aby popchnąć fabułę do przodu. Pomysł w opowiadaniu fabuły po wielkiej katastrofie.....In medias res z łac. za pomocą środowiska był jako pierwszy autorski pomysł w System Shocku 1 oraz Dwójeczce. Odnajdywanie audiologów oraz uczenie się o lore gry także było pierwsze w System Shocku. I TO SYSTEM SHOCK JAKO PIERWSZY, WYMYŚLIŁ TEORIĘ, CZY GRACZ MA TAK NAPRAWDĘ WOLNĄ WOLĘ, NIE BIOSHOCK. Ale żeby o tym wiedzieć najpierw trzeba zagrać. Nawet cały profil psychologiczny głównego antagonisty Bioshock 1 jest marną podróbą oraz kalką SHODAN z System Shocka 2. Grając w pierwszą grę Kena Levina wiedziałem dokładnie co może się przydarzyć w każdej jego kolejnej grze, ponieważ schemat budowy postaci w jego wykonaniu to po części Cliché. Grając w jedną grę Levina grałeś we wszystkie(oczywiście pod kątem szkieletu scenariusza). I widać jak bardzo to im nie wyszło w Infinite gdy zaczęli babrać się z pojęciami z zakresu astrofizyki oraz dokładać swoją teorię dylatacji czasu. Oczywiście nic w tym złego, ponieważ świetnie potrafi skonsternować gracza w tym w czym aktualnie się znajduję(w sytuacji na pozór, irracjonalnej) dlatego także ów studio nosiło dumnie taką nazwę z powodu zamysłu irracjonalnego podejścia przedstawienia czegoś z punktu widzenia gracza/bohatera trudnego do wytłumaczenia. Lecz gdy już opadną emocje...gra nie jest nawet w 60% tak ambitna na jaką wielu ignorantów ją kreuję. Są o wiele bardziej ambitniejsze gry, które są lepsze nawet od System Shocka. Pozdrawiam
