Vallhi yilardir kendimi yetistirmek icin izlemedigim vidio okumadigim kitap kalmadi bu işin universitesini bile okudum olmayinca olmuyor .bi insanin kaderi baştan iyi olacak.boşanmayi düşünüyorum ben ne kadar iyi olursam olayim ruh hastasi bi koca duzelmez...
Peki zor sartlarda yetismis nesiller daha dayanikli iken herturlu maddî, manevi ihtiyaclari belli oranda karsilanan bu neslin bu kadar dayaniksiz olmasına ne diyecegiz?
Zor şartlar diye bahsedilen şeylerde emek, gayret ve alın teri vardı ve zorluklar değişken olsa da fıtrata uygun bir hayattı. Peki şimdiki düzen ve sistem İnsan olmaya ve insan kalmaya ne kadar müsait? Sözüm ona her işin kolayca yapılması ve çoğu şeyin kolay elde edilir olması ne kadar insani? Ruhun gıdası yok, kalbin gıdası yok, nasıl mutlu olsun çocuk ya da büyük sadece bedeni ve nefsi rehavet ve şehvet içinde yüzerken o insan? İnsan sadece et ve kemik yığını mı? Dünya herşeyin sadece kendi kontrolünde ve sadece kendi etrafında dönmesini isteyen insancıklarla dolup taştı ve artık insanlık bunu taşıyamadığı için habire herkes adeta birbirinin üstüne kusuyor! Peki neyi kusuyor? İçindeki tatminsizliği ve bundan duyduğu tiksintiyi kusuyor ; kusuyor ki belki bu zehirden temizlenip arınır da yaratıldığı güzelliğe ulaşabilir diye, bilinçli bilinçsiz hunharca kaybettiği gerçek özünü arıyor aslında İnsan..
