Annem İzmir doğumlu Boşnak, babam küçük yaşta İstanbul’a gelmiş Selanikli Türk. Annem bulundukları yerde, etrafında Boşnak olmadığı için anadilini konuşamıyordu.ilkokula başladığım zaman (1950)ısrarla bana Boşnakça öğretmek istedi. Bir dil bir insan, iki dil iki insan diyerek. Hem kendisi ana dilini unutmamış olacaktı. Benim babam Türk diyerek itiraz ettim. O zamanlar okullarda kimse hangi kökende olduğunu söylemezdi. Herkes Türk’tü.. İlk kez yüksek okulda okurken bir arkadaş Boşnak olduğunu söyleyince çok şaşırmıştım. Demek ki söyleniyordu. Annem anadilini konuşmaya konuşmaya yarı yarıya unuttu. Annemi yitirdikten sonra hatamı anladım. Keşke öğrenmemekte inat etmeseydim. Şu var ki 90’lara kadar ne Arap ne Kürt ne Laz arkadaşlarım kökenlerini söylediler. Hepsi sonradan söylediler. Aynı bahçedeki ayrı evlerde yaşadığım öğretmen arkadaşımın 50 yıl sonra Alevi olduğunu öğrendim.
