Solidnie, Sudetami, dzień 6.: PTTK Zygmuntówka - Ścinawa Średnia/Górna - raport wieczorny 😊:
Oj, szybko to jakoś wszystko leci 😁. Wsiąknięty w Przygodę jestem już po całości, tracę poczucie dni. I o to chodzi! 😁
Dziś kropeczka na mapie przesunęła się o 41 kilometrów. Zdaje się, że jutro będzie tydzień jak idę, zdaje się, że też coś koło półmetka Sudecenia. Policzę, pododawam, z tych obrazków ze statystykami. Ale to jutro, dziś mi się nie chce 😋.
Dziś rano obudzić mnie musiał dopiero dzwonek budzika. O szóstej, co nawet nie wiedziałem, że był ustawiony 🤣. Jeśli ktoś myśli, że jestem jakimś zaawansowanym specem od surwiwalowania i innych buszkraftów to wyprowadzę Cię z błędu - wczoraj po raz pierwszy w życiu robiłem szałas z tarpa. Konstrukt wytrzymał, za pół ściany i miejsce do suszenia prania posłużyła solidna ławka, reszta przyszpilona w grunt, omasztowana kijkami do chodzenia, odciągnięta dwoma czy trzema sznurkami. No, i fajnie 😁. Gęsiowy śpiworek zrobił robotę tak, że się rano wychodzić nie chciało - puchata Hanka jest wzięta z myślą o spaniu pod lodową czapą Kilimandżura - robi robotę przepięknie ♥️😊. Wystarczy się trochę rozgrzać, zanurkować w nią, wrzucić poduchę, zasznurować i można słodko chrapać w kilkunastu stopniach minusu 🥰.
Dziś na minusie nie miałem, ale poranki lubią być chłodne. Rok temu, idąc końcówę GSB, na połoninkach miałem odczuwalną zero. W ciągu dnia, w połowie czerwca.
Na Zygmuntówce klimat taki, jak ma być: gitarowe śpiewanko; ciekawy Pan, co wędruje z trzema wilczurowatymi, co - wespół z Nim - tworzą wspólne stado. Dawno nie widziałem tak naturalnej komunikacji jak między nimi - żeby Ludziom to tak wychodziło...
Majdan spakowałem, podładowałem elektronikę, wyszedłem jakoś przed ósmą rano chyba. Sucho, nawet rosy prawie żadnej - postanowiłem, że sprawdzę, jak w terenie sprawdzą się sandałki. Sensownie - bo i girom warto było dać trochę wytchnienia - chwilę przedtem trzeba było już likwidować bąble.
Sandałki sprawdziły się elegancko; poszedłem w nich ponad 30 pierwszych kilometrów. Dobry zakup 💪.
Dziś znowu etapowo. Priorytet - a jakże - nażreć się! 😁 Ostatnio ciężko było upolować coś dużego do zjedzenia, jechałem na przegryzkach i suchym prowiancie. Nie czekałem w Zygmuntówce na śniadanie - zasoby mocy uzupełniłem na 17-tym kilometrze, w Srebrnej Górze. Przedtem same Góry; fajne towarzystwo dwójki radosnych „Norwegów” 😁, co inspirowali wspomnieniami o Skandynawii... 🥰 Na pierwszej z Gór - Kalenicy - czekała miła niespodzianka w postaci wieży widokowej z panoramką na dużo Górskich tematów.
Twierdzę w Srebrnej obszedłem jako chce Szlak; nie wchodziłem zwiedzać. Tu jest tak wiele ciekawych miejsc, że nie sposób poogarniać. W Twierdzy już kiedyś byłem, choć bez przewodnika - to info mam zbyt niekompletne, żeby się wymądrzać - najlepiej sprawdźcie sami! 😁
Celem wymaxowanym, co sobie na dziś wymyśliłem, były Wambierzyce. To kolejne skupisko religijnych miejsc; było tam dziś obłożone. W Wambierzycach byłem kiedyś zimą, styrany Górami i głodny, szukałem czegokolwiek do zjedzenia. Tam wtedy znalazłem, z tym, że samo wege, bo... piątek i konkretów nie wolno 🤣. Właściwie to chyba nawet lepiej, że nie znalazłem tam dzisiaj miejsca - musiałbym przemycać konserwy i nie poszedłbym do nieba.
Znalazłem za to piękną alternatywę, z pięć kilometrów bliżej. Cudna Pani Gospodyni zgarnęła mnie spod biedry w Ścinawce Średniej, i własnym autem wwiozła mnie aż do Ścinawki Górnej, gdzie leżę i odpoczywam. Tu masz namiary, gdyby trzeba: Agroturystyka Alicja Bujnicka, +48 517 588 017. Siedem dyszek. Sudeckie Anioły istnieją...
Cały raport tutaj: / nqu6g4ckxrmre6ww
11 сен 2024
