Bu Fotoğraflar Neden RAHATSIZ EDİCİ? | Liminal Space Felsefesi 

Geniş perspektiften bakarsak evrenin kendisi de eşikte mekan olabilir. Sonuçta "Bizden başka biri var mı?" sorusunu sorabiliyoruz ve verilebilecek her iki cevap da korkutucu. Evrende de tıpkı eşikte mekanlardaki gibi bir belirsizlik hakim.

Bu videoya bi jumpscare katsan herkes felç :D

Bu resimlere bakınca kendimi savunmasız hissediyorum. Başıma bir şey gelse hiç kimse duymayacakmış gibi. Biri gelip beni öldürse cesedim günlerce orada kokacakmış gibi hissediyorum. Çaresiz ve savunmasız...

Bence korkmamızın bir sebebi de şu: Orada insan yoksa demek ki orada insanları uzak tutacak bir şey vardır bu uzak tutacak olan şey bizede zarar verebilir. Beynimiz bence böyle hissediyor da olabilir.

Bence beyin "burada ters giden bir şeyler olmuş" mesajı alıyor. Çünkü bu mekanların aslı insanlı olmasıdır.

Okula erken gittiğimde koridorların bomboş olması beni çok geriyordu. Özellikle de ana katta.

kucukken call of duty multiplayerin bos haritalarinda gezerdim ve asiri rahatsiz edici geliyordu tam yalniz olmak degilde belirsizlik hissi insani korkutuyor alisa gelinmemis birsey oldugu icin.

İlkokulda tam okulun bahçesinden ayrıldığında beslenme çantanı sıranın altında unuttuğunu hatırlarsın, okuldaki herkes okuldan ayrılmıştır hademe son katın temizliğinide bitirmiştir ve okuldan çıkmak üzeredir, merdivenleri hızlı hızlı çıkarsın okulun boş olması sınıftaki sıraların üstünde defter kalem olmaması seni korkutur, artık şu lanet beslenme çantasını bulmak istiyorsundur ve bulur bulmaz okulda hissetiğin o tuhaf ruhani duyguyu bırakıp sanki köprü maratonunu bitirmiş bir atlet gibi okulun kapısından ayrılırsın öğlenci olduğun için güneş batmak üzeridir eve gidene kadar okulda hissettiğin o tuhaf şeyi düşünürsün en sonunda eve varırsın ve dersinki “vayy beee”.

Beni rahatsız eden yalnızlık değil. Bu mekanların en fark edilemeyecek yerlerinde, bir figür ün veya figürlerin beni izliyor olması. Bu his beni korkutuyor. Çünkü anlam veremiyorum. Zihnim beni burada birinin olması gerektiğine inanmamı sağlıyor. İzlenmekten korkuyorum.

Şey bişey dicem inanırmısınız bana bilmiyom ama ben nedense korkmuyom piskolojimde sorunmu varki?

Böyle şeylere insanlar weirdcore/dreamcore diyor. Weirdcore/dreamcore uzaktan aslında gerçekten korkutucu görünüyor ama yaklaştıkça daha çok ısınıyorsun. Bu fotoğraflar beni daha çok mutlu hissettiriyor, çünkü ben biraz insanları sevmeyen bir vatandaşım. Etrafımdaki herkesi kötülüğümü istiyor gibi bir his var, nasıl yeneceğimi bilmiyorum. Ama böyle fotoğraflardaki sessizlik ve huzurluk beni daha mutlu ve evde hissettiriyor.

Rahatsız edici çünkü belirsiz,eksik. İnsanlar bilmediklerinden korkarlar.

buralar korkunç geliyor çünkü neredeyse tüm korku gerilim filmlerinde tüm olaylar böyle sessiz ve kimsesiz mekanlarda oluyo ಥ_ಥ

Gerçek hayatta bolca yaşadığımız bir duygu

bi de şeyi hatırlatıyor dünyanın sonunu. bi tek sen kalmışsın

bu eşikte mekanlara bence mezarlıklarda örnek verilebilir ne de olsa yüzlerce taştan yapı ve sütunlar olmasına rağmen ve hatta o sütun ve taşların altında ölü de olsa insanların olmasına rağmen giden herkese o gerilim hissini veriyor. o büyük ve geniş mezar arazilerinin ıssızlığı gerici sessizliği ve insana yalnız olduğunu derinden hissettirmesi...

Liminal spaces bende tarif edemediğim bir güvensizlik duygusu oluşturuyor, kendimi aşırı savunmasız hissediyorum. Hiçbir korku filmi şu fotoğrafların verdiği hissi veremez. Küçükken cs 1.6 da boş maplerde gezerken de çok rahatsız olurdum ama nedenini anlayamazdım.

Çok yaşadığım bir duygu,gerek boş oyun haritalarında,gerek gerçek hayatta çeşitli mekanlarda. İnsan duyguları gerçekten inanılmaz.

Geceleyin tuvalete giderim

Bu videoya rastlamak çok garibime gitti özellikle de oyun kısmını görünce şaşırdım. Çünkü aynı duyguları half life'ta crossfire haritasında boş gezerken, minecraft'ta belli bir süre geçtikten sonra ve daha birçok oyunda hissediyordum. Buna bir isim verilmiş olması hoşuma gitti.