10 yaşindayken kurşunluya annemin teyzesinin evine gelmiştik. Kuzenlerimle birlikte haftalarca kurşunluda kalmıştık. Iskelenin biraz solunda kalan deniz kenarindaki kucuk evlerde kalıyorduk, her gece iskeleye gidip denize atliyorduk. O zamanlar o iskeleden atlamak hayatimdaki en buyuk heyecan oldugu icin herkese anlatirdim "on metre uzunluktaki denize atladik! Gecenin yarisi atladik! Cok yuksekten atliyorduk!" Diye hic susmazdim. Orada bir dondurmaci vardi denizden cikinca üstü findikli dondurma yerdik, sonra okey oynardi ablamlar. Ben de yanlarinda otururdum. Bu video beni cok duygulandırdı, şu an oralar nasil diye bi bakmak istedim ve iskeleyi oldugu gibi gormek cok guzel geldi. Bir keresinde iskelede yuzerken birden köyün elektrigi gitmişti. Herkes bagirmisti "ohaa yukari baksaniza" diye. Gozumu yukari kaldirdigimda oyle guzel bir goruntu gormustum ki. Denizin icinde, kucuk bir cocuk yildizlarin ilk defa bu kadar kalabalik oldugunu fark ediyor. Basta cok hosuma gitse de sonra birden korku kaplamisti icimi. Cunku basim donmustu, kendimi kucucuk hissetmiştim, sanki deniz beni yutacakmis gibi. Birden kafamda kocaman bir dalganin bize dogru geldigini ama bizim karanliktan oturu goremeyip ölecegimizi canlandirmaya baslamistim. bunu yazarken bile her seyi o kadar taze hatirliyorum ki inanamiyorum kendime. Video icin tesekkurler 🌻
