"Córka weterynarza" Barbara Comyns | KONKURS | gotyk w klimacie Burtona 

Moim ulubionym klasykiem jest ,,Zbrodnia i kara" z tak wielu powodów, które większość z nas popiera, że nie ma sensu tego wszystkiego powielać ❤

Jak zawsze świetny przekaz. Dzięki wielkie.

Dla mnie najpiękniejszą powieścią z klasyki literatury światowej jest “Hrabia Monte Christo” Aleksandra Dumasa. Ta monumentalna, wielowątkowa książka dostarczyła mi całej gamy emocji, wahających się od głębokiego współczucia po wzburzenie, przerażenie i zgrozę, bo któż z nas nie kibicował Edmundowi Dantesowi, ciężko doświadczonego przez los, który tak nielitościwie się z nim obszedł. Dumas w swej powieści stworzył niezwykłe kreacje bohaterów, potrafił oddać złożoność ich charakterów i różnorodność uczuć, których doświadczali, tak że stali się dla mnie bliskimi ludźmi, którym częstokroć sama chciałam pomóc. Podziwiam też kunszt uknutych intryg, ekscytujące połączenie ich w całość na przestrzeni tak wielu lat i stworzenie pięknej i porywającej historii o miłości, która się kończy, o przyjaźni, której nie było, o Bogu, który dał nadzieję i wreszcie o zemście, która pozwoliła przeżyć. “Hrabia Monte Christo” to bardzo ciekawa opowieść o ulotności ludzkiego szczęścia, historia o człowieku, który nie poddał się losowi i wykorzystał wszelkie możliwości, jakie mu były dane, aby odzyskać to, co było dla niego najcenniejsze. Lektura tej powieści Dumasa pozostawiła do dziś niezatarte wrażenie książki wyjątkowej niepowtarzalnej, takiej, której się nie zapomina! “Hrabio Monte Christo” jeszcze raz sie spotkamy, bo nie odmówię sobie przyjemności powtórnego przeczytania tej pozycji!

Jaaa, coś dla mnie, bardzo lubię takie powieści i ich atmosferę. Mogę polecić także "Kobietę w bieli" autorstwa W. Collinsa.

"Imię Róży"! Myślę, że "Imię Róży" bo pokazuje wiele płaszczyzn życia, nie tylko wartości, a właśnie płaszczyzn. Życie inteligenta, życie duchownego, życie biedaka, życie przestępcy, życie socjopaty, życie męczennika, życie dobrodzieja. Pokazuje to sacrum i profanum. Bo czymże jest życie, jeśli nie odpowiednim ułożeniem sacrum i profanum? ;)

Paula Hawkins "Dziewczyna z pociągu " bardzo mnie wciągnęła ta książka i trzymała w napięciu niepewności od pierwszego do ostatniego zdania. Mrocznie i niepewnie, takie miałam odczucia czytając ją niemal jednym tchem.

Uwielbiam motyw spirytystyczny. Bezsenna sroda rządzi 😍

Wichrowe Wzgórza ❤

Ulubiony klasyk w bezsenne środy, to Dracula. Szarmancki, obłędnie przystojny i do tego niebezpieczny😉

A ja co środę wyczekuję recenzji "Holly" Kinga 🙂

Premiera będzie dopiero pod koniec października, ale mam wielką chrapkę na nagrodzoną Bookerem powieść "Siedem księżyców Maalego Almeidy" pisarza ze Sri Lanki Shenana Karunatilaki. Akcja książki dzieje się w 1990 roku na ogarniętej krwawą wojną domową Sri Lance. Maali Almeida, fotograf, bon vivant i hazardzista, zostaje zamordowany. Jego ciało spoczywa na dnie jeziora, za to dusza trafia do bardzo specyficznie pojmowanego czyścca, gdzie dostaje zadanie rozwikłania tajemnicy własnej śmierci w siedem dni. Problem w tym, że Maali zalazł za skórę praktycznie wszystkim. Reżimowemu rządowi, Tamilskim Tygrysom, rekinom finansjery, którym był winien duże pieniądze. Stawką śledztwa jest bilet do szczęścia w zaświatach. Historia zapowiada się arcyciekawie. Koniecznie muszę to przeczytać! 😃

Dziś się biorę za Szpital Filomeny

Ja kocham Między ustami a brzegiem pucharu Rodziewiczòwny. Dla mnie ta powieść się nie zestarzała...I tak miałam już okazję po latach wielu od momentu gdy pierwszy raz sięgnęłam po lekturę być w Poznaniu i tak Wielkopolska i poznaniacy zawsze będą gospodarni a handel po poznańsku jak kwitł za czasów słynnego Bazaru tak teraz widzimy go na Międzynarodowych Targach Poznańskich- to tak przy okazji wątku miłosnego w Między ustami a brzegiem pucharu a wracając do handlu to mnie on kręci choćby Allegro właśnie po poznańsku przy czym jak to w Wielkolsce zawsze po polsku i patriotycznie..soo?

W środy często zaskakujesz mnie książkami o których nigdy nie słyszałam

Gotycka opowieść o duchach - *"Upiór w operze" Gastona Leroux* Choć dziś wielu kojarzy ten tytuł głównie z musicalową adaptacją Andrew Lloyd Webbera, powieść jest doskonałym przykładem literatury gotyckiej. Opowiada o tajemniczym Upiorze mieszkającym w podziemiach Paryskiej Opery, który zakochuje się w młodej śpiewaczce i próbuje manipulować wydarzeniami, aby pomóc jej w karierze. Historia łączy elementy romansu, horroru i kryminału, oferując jednocześnie wnikliwy wgląd w ludzkie obsesje i pragnienia.

Lubię środy, nie dość, że odcinek od Ciebie, to jeszcze bliżej weekendu :) Dodałem Córkę weterynarza do kolekcji na czytnik

Faktycznie wygląda na perełkę. Okładka też niczego sobie, od razu skojarzyła mi się z klasyczną "Alicją"...

Nie potrafię odpowiedzieć na pytanie konkursowe xD ale propsy i komentarz dla zasięgu !

Mój ulubiony klasyk to bez wątpienia "Portret Doriana Graya" autorstwa Oscara Wilde'a 😁 Powieść ta ma niepokojący, gotycki klimat, czuć że akcja dzieje się pod koniec XIX wieku w Anglii. Napisana jest pięknym językiem, zawiera wiele ciekawych cytatów, przemyśleń, które zwłaszcza w tamtych czasach były uznawane za kontrowersyjne. Zresztą dysputy bohaterów o sztuce, pięknie czy moralności to ważny wątek tej historii. Dużą zaletą są świetne wykreowani bohaterowie, wyraziści, ze ściśle nakreślonymi cechami charakteru, choćby największy hipokryta w historii literatury lord Henryk jest doskonałym przykładem takiego bohatera. Powieść zawiera wiele metafor i niedopowiedzeń, a wykreowana atmosfera jest duszna. Książka zmusza do refleksji i zostaje w głowie. Myślę, że za każdym razem można z niej wyciągnąć coś innego.

Zaciekawiłaś mnie ,, Córką weterynarza'', uwielbiam gotyckie powieści ! Ja polecam książki pisarza zapomnianego i wydaje mi się,że niedocenianego Stefana Grabińskiego, nazywanego polskim Allanem Poe. Ten pisarz przełomu XIX i XX wieku jest autorem książek grozy , ja czytałam jego zbiór nowelek i powiem szczerze,że były świetne. Szczególnie zaskoczyły mnie nowelki ,,kolejowe'', nie często kolej bywa tłem dla opowieści z dreszczykiem, a jednak wyszło to całkiem interesująco. Grabiński nie pisał standardowych powieści grozy, nie ma u niego starych zamków, wampirów itp. U niego groza wkrada się w umysły bohaterów i przejawia się w urojeniach, snach, niepokoju, nakazach wewnętrznych, zgubnych namiętnościach, przeczuciach czy znakach z zaświatów , a ja to bardzo lubię . Polecam tego autora.

Olga zrób kiedyś odcinek o książkach zekranizowanych jako seriale czy mini-seriale :)

ulubiony klasyk to frankenstein a dlaczego? bo jest ponadczasowa i pokazująca że to ludzie są prawdziwymi potworami a ja nie boję się potworów tylko ludzi właśnie

Pierwsze co przychodzi mi na myśl to "Trzynasta opowieść", ale ktoś już tak odpowiedział, więc powiem "Doktor Jekyll i Pan Hyde" :)

Ja się zastanawiam czemu w śród książek jest tak dużo kreatywnych konceptów jak właśnie na przykład jak Twoja dzisiejsza polecajka, a w śród filmów to jak powstanie chodź jeden jakiś wymyślny horror w cięgi roku to i tak dobrze