#ŞükrüErbaş #CanıCehenneme
Birçok şiirin bir öyküsü ya da şairini harekete geçiren bir olay vardır. Şükrü Erbaş'a bu şiiri yazdıran nedir bilmiyorum. Fakat zamanlar ve olaylar üstü bir şiir olduğu aşikar. Zira insanın insana yaptığı kötülüklerin arşa çıktığı bu devirde şairin sözlerinin muhatabı o kadar çok şey var ki! Dünya bir ateş yumağı, dört bir tarafı alevler sarmış. Milyonlar ya yuvasından ediliyor ya da kendi yurtlarında sû-i âkıbetlerini yaşıyor. İşte Orta Doğu, işte Gazze! Masum insanlar... Hele de çocuklar hele de çocuklar... Sebep olanlara ve gücü yettiği halde bir şey yapmayanlara gelsin bu şiir.
CANI CEHENNEME
Canı cehenneme rahat uyuyanın
Kapısını örtenin perdesini çekenin
Yüreği yalnız kendiyle dolu olanın
Duvarları ancak çarpınca görenin
Canı cehenneme başkasının yangınıyla
Evini ısıtıp yemeğini pişirenin.
Bahçesine dek gelen alevleri
Şehrayin sanan aptalın
Canı cehenneme, camlarında
Parçalanmış cesetler uçarken
Bir iğdiş incelikle çiçekleri sulayanın.
Mutfakla yatak odası arasında
Çarşılarla gövdesi bencillik hırsı
Yılgınlıkla yenilgisi arasında
Dünyayı tüketenin canı cehenneme.
Orda dağlar bir mezarlık
Bulutlar kan salkımı sular toprakta düğüm
Orda evler oda oda kanarken
Burda yeşerenin canı cehenneme.
Ey bir halkın gözyaşıyla ruhunu yıkayan kin
Ey zulümle yükselen başarı
Ölü sayısına endeksli maaş;
Uzun masallar ardında mağrur
Boynunda ölüm çanıyla oturan güç
Senin de senin de canın cehenneme
Ey Sultan Hamit tuğralı korucu alayları
Kardeşi kardeşe kırdıran siyaset...
Bir gün elbet bir gün elbet
Örter üstünü bu ağır yanlışın
Sevgiyle, yalnızca sevgiyle işlenen
Bir dal incelik, bir simli gülüş
Bir kardeş mavi.
► instagram | muzaffer.uzunoglu
17 сен 2024
