Charles Aznavour - La bohème (English translation)
La bohème
...I tell you about a time
...That teenagers (lit.: those less than 20 years old) cannot know about
...At that time, Montmartre hung its lilacs (pale blue or white, early-blooming flowers)
...right up to our windows, and even if our humble furnished room
...That served us as a (love-)nest didn't look like much
...It was there that we knew each other
...Me, crying hunger, and you, posing in the nude
...La bohème, la bohème. That meant "one is happy"
...La boème, la bohème. We only ate once every two days.
...In the neighbouring cafes
...We were people
...that waited for glory (fame) and although miserable
...with empty stomacs (lit.: hollow bellies)
...we never stopped believing [in it] and when some pub (of course, 'bistro' is a typically french café)
...in exchange for a warm meal
...accepted a painting (lit.: a canvas), we recited verses
...gathered around the stove, forgetting about winter.
...La bohème, la bohème. That meant "you are pretty"
...La bohème, la bohème, and all of us were geniuses (lit.: 'had genius')
...Often [it happened to me that],
...before my easel, (i.e. the stand upon which a painter puts the canvas he is working on)
...I spent sleepless nights
...touching up (=making minor corrections to) the drawing
...of the line of a breast
...of the figure of a hip, and only at morning
...one sat down at last
...before a café-crème (coffee with much hot milk)
...exhausted, but exhillarated
...It must have been so that we loved each other, and that we loved life (a rather stiff translation of a fluent French sentence, but I don't know how to put it otherwise)
...La bohème, la bohème. That meant "one was twenty years old"
...La bohème, la bohème and we lived from the 'spirit of the age' (That's literally what 'air du temps' means, but I'm sure that's not the right way to put it in English. In French it has the connotation of living from air and nothing else, especially nothing material while at the same time referring to the typical feeling in society at that particular time)
...When, some days in a whim
...I go out and take a walk
...to my old address
...I no longer recognise
...nor the walls, nor the streets
...that witnessed (lit.: saw) my youth
...At the top of a stairway
...I search for the workshop
...of which nothing remains
...In its new décor
...Montmartre looks sad, and the lilacs have died.
...La bohème, la bohème. We were young, we were crazy
...La bohème, la bohème. It doesn't mean anything at all anymore.
Ελληνικά
Ανέμελη Ζωή
Σας μιλώ για μια εποχή
Που οι κάτω των είκοσι χρόνων
Δεν μπορούν να γνωρίζουν
Η Μονμάρτη τον καιρό εκείνο
Άφηνε τις πασχαλιές της να αιωρούνται
Μέχρι κάτω απ' τα παράθυρά μας.
Και αν το ταπεινό δωμάτιο…
Που το 'χαμε για φωλιά,
Δεν ήταν και τόσο σπουδαίο
Ήταν εκεί που γνωριστήκαμε
Εγώ με πείνα που κραύγαζε
και συ που πόζαρες γυμνή...
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Ήμασταν, δηλαδή, ευτυχισμένοι…
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Δεν τρώγαμε παρά μια μέρα για δυο
Μέσα στα γειτονικά καφενεία
Ήμασταν μερικοί
Που αναμέναμε τη δόξα...
Και αν και εντελώς φτωχοί,
Με την κοιλιά μέσα...
Δεν παύαμε να πιστεύουμε σ' αυτό.
Και όταν κάποιο μαγειρείο...
Με αντάλλαγμα ένα καλό, ζεστό γεύμα,
Μας έπαιρνε ένα καμβά...
Απαγγέλαμε στίχους
Μαζεμένοι γύρω από τη σόμπα
Ξεχνώντας το χειμώνα
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Σήμαινε πως είσαι ωραία...
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Και μας κατείχε όλους μας ορμή ελπιδοφόρα
Συνέβαινε συχνά
Μπροστά στο καβαλέτο μου
Να περνώ νύχτες λευκές
Διορθώνοντας το σχέδιο
Της γραμμής ενός στήθους
Του περιγράμματος ενός ισχίου
Και δεν ήταν παρά πρωί
Όταν καθόμασταν τελικά
Μπροστά σ' ένα καφέ με κρέμα
Εξαντλημένοι μα συνεπαρμένοι
Ακριβώς επειδή αγαπιόμασταν
Και αγαπούσαμε τη ζωή...
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Πήγαινε να πει
Πως είμαστε είκοσι χρονών
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Και αναπνέαμε τον αέρα της εποχής
Όταν τυχαία κάποια μέρα
Πήγα κι έκανα μια βόλτα
Στην παλιά μου διεύθυνση...
Δεν αναγνώρισα πια
Ούτε τους τοίχους, μήτε τους δρόμους
Που είχε δει η νεότητά μου...
Από μια σκάλα ψηλά
Ψάχνω να βρω το εργαστήριο
Απ' το οποίο δεν έχει απομείνει τίποτα.
Στο νέο της σκηνικό
Η Μονμάρτη μοιάζει θλιμμένη
Και οι πασχαλιές είναι νεκρές
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Ήμασταν νέοι, ήμασταν τρελοί
Ανέμελη ζωή, ανέμελη ζωή
Δε σημαίνει τίποτα απολύτως πια...
13 окт 2024
