Chciałem tylko pić 

W,związku z tym, że nie chcę wywoływać zbędnych dyskusji, ani udowadniać czegokolwiek pod każdym komentarzem z osobna,chciałbym odnieść się ogólnie do niektórych komentarzy, które wywołały moje zdziwienie a nawet smutek. Niektórzy z komentujących zarzucili mi, iż za swoje picie obwiniam cały świat tylko nie siebie. Moja historia nie była o winie, karze, czy o takich rzeczach. Opowiedziałem o nieradzeniu sobie z emocjami i uczuciami. Bez obwiniania kogokolwiek, bo to przecież ja nie umiałem sobie poradzić, a nie ktoś spowodował że zacząłem pić. Po prostu nie umiałem inaczej. W ogóle swojego życia, swoich decyzji, swojego picia nie rozpatruję w kontekście winy. I tak jak nigdy nie potrzebowałem ,,powodów ", tak też nie potrzebowałem ,,sprawców". W komentarzach pojawiły się głosy o zostawieniu sobie furtki (bo leki nie działają) i pijanym myśleniu. Antydepresanty zacząłem stosować od dawki 75mg. Teraz biorę 150mg. Zwiększa się tolerancja. Leki działają coraz słabiej. Oczywiście nie poprzestałem na zwiększeniu dawki. Jestem pod opieką specjalisty i testuję dodatkowe leki. Nie wspomniałem o tym, gdyż nie wydawało mi się to ważne. Nie wydaje mi się również, że w moim opowiadaniu pojawiło się pijane myślenie. Starałem się opowiedzieć historię bez tłumaczeń, wybielania się, czy zrzucania winy na innych. Tylko suche fakty. Może nie mam daru opowiadania, może nie rozwinąłem niektórych wątków, ale myślę że jest to opowieść o faktach, w której starałem się pominąć emocje i nie zarzucać światu że doprowadził mnie do picia. Pojawiły się też komentarze, że za dużo o chlaniu, a za mało o terapi. Tytuł programu to ,,Sekielski o nałogach", a nie ,,Sekielski o terapiach". Nie przyszło mi do głowy, że moje terapie kogoś zainteresują. Tytułem wyjaśnienia- jestem po dwóch terapiach (pierwsza w 1996 roku) i od kilkunastu lat uczestniczę w mitingach AA. Kilku komentujących odniosło wrażenie, że moja opowieść jest niedokończona. Istotnie tak jest. Nie opowiedziałem o kilku rzeczach, o których miałem zamiar opowiedzieć. Między innymi o rozliczeniu się z dzieciństwem, o rozliczeniu się z rodzicami, o rozwoju, zrozumieniu, o zdobywaniu wiedzy, o wspaniałym związku w którym jestem, o radzeniu sobie z depresją i ogólnie o fajnym życiu. O tym dlaczego nie dokończyłem opowiadania nie chcę mówić. Było- minęło. Na koniec o ,,modzie na depresję". Użyłem skrótu myślowego i nie pomyślałem że ludzie spoza mojego otoczenia mogą tego nie zrozumieć. Zabrzmiało to istotnie słabo. Zapewniam że nie miałem na myśli niczego złego i nie chciałem nikogo urazić. Myślę że wszystkie te nieporozumienia wynikają z faktu, iż zbyt skrótowo podszedłem do zagadnienia i nie rozwinąłem niektórych wątków. Starałem się skupić na uzależnieniu i wtedy kiedy opowiadałem historię wszystko wydawało mi się jasne i logiczne. Zapomniałem o tym, że tylko ja mam całościowy obraz, a widzowie oceniają to co wypowiedziane. To tyle. Dzięki za komentarze. Pozdrawiam Marka i wszystkich komentatorów.

Uwielbiam ten program taki prawdziwy z życia wzięty

Świetna rozmowa. Bardzo chciałbym usłyszeć drugą część, zwłaszcza na tematy, które pan Andrzej porusza w przypiętym komentarzu!

Obejrzałam. Dziękuję. Życzę panu Andrzejowi, panu Markowi i wogóle wszystkim spokoju, balansu , radosci i lekkości w sercu. Pozdrawiam wszystkich

Za dużo jeszcze martyrologii picia, wspomnień, szukania winnych..taty,partnerki itp. Życze z całego serca trzezwienia I radości z trzeźwego życia. Z tej choroby można wyjść tak naprawdę, a nie tylko nie pić. Można zacząć żyć i być dla innych.

Super rozmowa jak zwykle przykry temat przedstawiony w inteteresyjący sposób.

Dziękuję Andrzeju, że powiedziałeś głośno "matki, żony pomagają w piciu" (21:50). Nie chodzi o obwinianie kogokolwiek, chodzi o brak świadomości, jak ważne jest nie stwarzanie komfortu picia. Nade mną pracowały 4 osoby, które próbowały mi wyjaśnić gdzie się znalazłam. Minimalizowanie problemu, przejmowanie odpowiedzialności za całą rodzinę czy utrzymanie domu - tego się nie widzi, będąc wewnątrz rodziny alkoholowej. Dzielne i odważne kobiety (albo mężczyźni - przepraszam za uproszczenie), bohaterki one nie zdają sobie sprawy, że stały się "ogarniaczami", "męczennicami", że przejmując odpowiedzialność za alkoholika jednocześnie niszczą siebie i swoją rodzinę.

Ciekawa rozmowa

Mocna historia, duzo pewnie tez nieopowiedzianego..bo nie da sie w tak krotkim czasie. Czyli instynktownie znalazl sobie pan "lekarstwo" na problemy. Jak wszyscy.

A ja czułam się przytłoczona rozmowa. Nadal emanuje pijane myślenie Andrzeja. Tez wzdychałam jak słuchałam….

❤❤❤

Nie należy łączyć działania depresantów z objawami depresji, jednej z postaci zaburzeń afektywnych; są to pojęcia niezwiązane ze sobą. Antydepresanty, leki stosowane w depresji nie mają działania antagonistycznego w stosunku do depresantów. Źródło: wikipedia

Za krótka rozmowa, pan mógłby opowiedzieć więcej czy miał terapie, jak rodzina jego sobie radziła z tym problemem

Panie Sekielski, proszę doczytać a propos znaczenia słowa "depresant" w kontekście alkoholu, bo jednak trochę się rozjechały fakty. Trzymam kciuki za gościa programu.

Jestem alkoholikiem. Chodzę do pracy . Nie jeżdżę po alkoholu. Płacę alimenty i za wynajem mieszkania dla dzieci. Nigdy praca nie kolidowała z piciem.

Drugi

"kiedy depresja nie byla jeszcze modna" - nie brzmi to dobrze... chlanie jako "lek" na depresje? bez tego by go nie bylo? wymówka. obawiam sie, ze pan Andrzej ma alkoholizm tak mocno w sobie, ze tak naprawde nie ma motywacji zeby przestać. po przerwie znowu bedzie fajnie kopalo... a same antydepresanty to za malo, bez terapii nie ma bata. "testy na ludziach" - omfg, ten czlowiek nie ma pojecia o psychofarmakoterapii i o psychiatrii jako takiej... pierwszy raz mi sie bohater rozmowy nie spodobal. gość nie byl jeszcze gotowy na ten fotel.

Trochę dziwną mamy natrurę. Człowiek opowiada o gównie, którego doświadczył, a my oceniamy, łapiemy za słówka - w zderzeniu z takim społeczeństwem nie dziwie się, że ludzie sięgają po alkohol... Uwielbiam ten program, pomaga mi zrozumieć mojego ojca, który sięgał po alkohol. Dziękuję za podzielenie się kolejną historią

Depresja to nie moda, depresja to choroba.

Doskonale Pana rozumiem z tym pragnieniem Zeby Nie istniec..I ta wieczna tesknota tworczoscia… W szkole nauczyli jednego - niskiego poczucia wartosci a jak matmy Nie umiesz to z czym do ludzi, zycia nie ogarniesz…

Na początek podziękowania dla Pana Andrzeja za opowiedzenie swojej historii. Mam natomiast wrażenie, że historia ta jest jakby niedopowiedziana (kilkoro komentujących już zwróciło na to uwagę): że mogłaby spokojnie potrwać jeszcze z pół godziny.

po butach wyczułem że kolega punkowiec

Na sam koniec sam Marek musiał wzdechnać. Jedna z mocniejszych historii. Pozdrawiam Marka, Gościa i Was oglądający!

Świetny gość i konkretna rozmowa. Rozumiem,co chciał powiedzieć Pan Andrzej - u wielu osób rzeczywiście alkohol pogłębia depresję, ale w tym przypadku być może picie uchroniło od wczesnego samobójstwa.

Panie Andrzeju jaki głos 😍 tylko słucham bo jestem w pracy , można się rozpłynąć 😍

Mocna rozmowa. Mocna spowiedź.

Jak zwykle poziom zachowany ..ciekawa historia ,smutna ale widać odrazu ze prawdziwa…życzę celów w życiu i wytrwałości w ich osiąganiu

Smutna historia Panie Andrzeju. Zdrowia i powodzenia w realizacji marzeń! :)

Bardzo dziękuję za tą rozmowę. Chociaż dla mnie jest jedną z najbardziej niedokończonych. Niby opowieść kogoś innego.....a widzę tyle podobieństw...i wciąż pozostaje tyle pytań...

Historia wręcz nieprawdopodobna, ale prawdziwa. Pozdrawiam, obu Panów, życzę zdrowia. ❤

Trzymam kciuki za życie w abstynencji! Powodzenia!

Nie podoba mi się że pan używa zwrotu ‚moda na depresję’.

Straszna historia,gratuluje wyjscia z tego stanu.

Pan Marek na tym nagraniu nie w formie, smutny, wyłączony. Mam nadzieję że wszystko w porządku 💛🧡❤

Dużo zdrówka i odpoczynku dla obu Panów. ❤️

Powodzenia zycze Andrzejowi.

Życzę Ci powodzenia, oby tak dalej Andrzej💪💪💪 Mocna historia

Jeden z lepszych wywiadów.. Powodzenia

Dziękuję za ciekawą opowieść i życzę dużo wytrwałości i sił w przyszłości.

Dobrze się tego slucha ,smutna historia opowiedziana w tak elokwentny sposób.Trzymam kciuki i pozdrawiam

bardzo sumtna historia , zanim cokolwiek napisałam musiałam trochę pomyśleć , poobserwować podobieństwa i znalazłam je , w młodości poprzez monotonię swojej egzystencji czyli brak zainteresowania ze strony roddziców , codziennie goście albo rodzice pod wpływem, brak radości , spacerów , wycieczek , żyliśmy obok siebie....popadłam w depresję , która nasiliła się w wieku dojrzewania , potrafiłam leżeć w łóżku kilka dnia nie chodzić do szkoły , nie robiąc nic , uważałam , ze wszystko jest bez sensu , tak mam do dzisiaj ten mechanizm wraca, bezsilność i frustracja również , moi rodzice żyli obok , nie umieli inaczej , niby wiem ale czy to wystarcza ? raczej nie ...musisz skierować się do siebie , stać się dla siebie dobrym, wyrozumiałym , mądrym rodzicem , znaleźć zaintersowania , ja za bardzo zaczęłam analizować stan odczuwania swoich emocji, w każdej sytuacji i to szkodzi , mimo, że wszelkie terapie nakazują prowadzić dzienniczki uczuć alle to doprowadziło, że ciągle je kontrolowałam , zamiast dzisłać , robić to co przynosi zadowolenie skupiałam się na tym co czuję a zazwyczaj czułam złość bo to odczuwałam w domu przez długie lata bo do dorosłości , trzeba poznać siebie, rozpoznać to co jest wyuczone - co jest programem i znajeźć siebie w tym wszystkim to jak prawdziwy Ja bym zareagował , zrobił......pracuję już długo ze sobą było bardzo ciężko ale jest coraz lepiej , programy zapamiętane, emocje zapamiętane odpuszczają .....życzę Ci wytrwałości wiary w siebie , bądź dla siebie dobry , abyś zawsze dobrze się czuł

Od zawsze chciałem nieistnieć...jakie to smutne. Andrzej co można Ci powiedzieć w takiej sytuacji, szacunek, że walczysz o siebie, zawdzięczasz sobie, że teraz nie jesteś już "menelem" - przepraszam za słowo. Trzeba potężnej siły, aby wyjść ze szponów alkoholizmu, życzę Ci wytrwania w trzeźwości na zawsze

Powodzenia Andrzeju!!!! Trzymam za Ciebie kciuki.

Szacun za to co zrobiłeś! Wielu z nas pije ale nie ma odwagi się do tego przyznać chowając się za zasłoną ,,powodów,, do picia... 36 minut i 35 sekund to zbyt mało aby dogłębnie opowiedzieć historię swojego życia...picia i do tego w taki sposób aby sprowokować oglądającego do refleksji i analizy własnego Ego... A krytyka i narzekanie to narodowa przywara Polaków więc się nie przejmuj bo nie warto... No i może nadszedł czas aby runął ten mur wokół Ciebie-może nie tak szybko jak ten Berliński ale cegiełka po cegiełce... Moim zdaniem powinien być nagrany jeszcze jeden odcinek z Twoim udziałem i po komentarzach widzę że nie jestem odosobniony w tej kwestji. Aspekt dorosłego Andrzeja dla mnie był zbyt krótki,pobieżny,niedokończony ale to raczej od Pana Marka będzie zależało... Pozdrawiam! Trzymaj się!

Trzymaj się i ŻYJ pełnią życia.

Co za historia. Mocne. Dzieki

Niezle slucham.3 raz bo w.bohaterze kogos poznalem ....... qoorwa siebie powodzenia.zycze ja dalej w bagnie pozdrawiam

Dobry wywiad fajny człowiek, miły głos

"MATKO BOSKO. Do następnego odcinka."

Ogladalem chyba wszystkie odcinki z tej serii ...wiele z nich po kilka razy ...darszo sibie cenie ta serie (woadomo z jakiego podowu 😉) Napisze tak wszystkie doswiadczenia sa bezcenne ale mam kilka takich odcinkow ktore sa dla mnie TOP i to jeden z nich ....doskonale czuje tego kolesia ...stary dziekuje ci za kazde slowo 🔥sposob bycia 💪🏻to co słychać miedzy wierszami 💪🏻

Jestem trzezwa Alkoholika. Lubie Twoje nagrania ale lacina w wypowiedziach przeraza😬

Pan Andrzej jest bardzo inteligentnym człowiekiem

Typowe dziecko z rola "bohatera". Czyli jeszcze terapia DDA.

Marek, Pan jako znawca tematu powinien nie popełniać tego szkolnego błędu o nazywaniu alkoholu depresantem. Depresant to substancja działająca depresyjnie, spowalniająco na układ nerwowy, a nie wywołująca depresję.

Pamiętam Cie z ośrodka w Stanominie to było z 4 lata temu ty do mnie mówiłeś ale nie pamiętam o czym bo byłam roztrzęsiona i spanikowana ,nie pije rok dopiero AA mi dało to

Kurde, zdycham... Tak mi się chce pić.... Pamiętam ojca... Który.. Też tak mamrotał...pomocy

Za krótko...odczuwam niedosytu spory.

kto nie doznał tego problemu nie może ocenić

Bardzo ciekawy człowiek.

Wszystko ok, ale "modna depresja". Co to znaczy? Trzeba lepiej dobierać słowa...

Świetnie opowiedziane. Może Pan pisać powieści.

dzięki pani Andrzeju za Pana historię, można zapytać jaka to.pasja się objawiła?

Andrzeju - 💪

Dziekuje

Sorry, ale nie dam rady dosłuchać do końca. Od tego Pana bije taka buta, zarozumiałość, poczucie wyższości ze nie mogę go słuchać. Więcej pokory życze, bo każdy alkoholik jest równy.

w pracy jestem trochę traktowana jak dziwoląg, bo w ogóle nie piję- co jest niepojęte dla większości

niech się pan cieszy z tych szeptanych kłótni bo u nie jednego to były takie krzyczane i z rękoczynami a tam to dopiero emocje były niefajne i o wiele większe...to rzeczywiście brzmi jakby się działa krzywda jakaś w dzieciństwie to pan krzywdy nie widział -ojciec był dobry skoro szeptał a przy dziecku się wycofywał

Długa była ta Twoja droga,ale istotne jest to,że sobie poradziłeś.Gratuluję.

Hmm ,uwazam ze ta historia jest inna niz te wczesniejsze. Smutna... ? Ale wódka moze uratowala ci zycie Andrzeju. Byles w stanie , który, z tego co mowiles zupelnie zaakceptowales. I nie bylo to takie straszne- dla ciebie. Może dla bliskich tak. Teraz może jestes w stanie by sobie pomóc bo jesteś dorosłym i tego chcesz,a jako dziecko,często nie otrzymujemy z nikąd pomocy- co też wiemy z poprzedniego filmu o Karolinie i nie dają ludzie rady. Andrzeju zycze spokoju ducha i zdrowia. W życiu piekne są tylko chwile ! Jak w tej piosence...Dotyczy to każdego z nas, kto tu pisze...

Depresja nie jest modna tylko szybciej diagnozowana niż kiedyś i całe szczęście.Serio,wolałabym w tym przypadku nie być modna😉

Tak, ten alkohol(badz co badz bardzo depresyjny) mogl, paradoksalnie, ocalic Tobie zycie. Wiadomo ze wizyta u psychiatry czy psychologa bylaby lepszym rozwiazaniem, ale w polskich realiach jakos trudno mi sobie wyobrazic zeby uczen podstawowki (jeszcze w tamtych latach) wpadl na takie rozwiazanie..

Myślałem , ze się nie doczekam

👊👍

Czy była już mowa na kanale o uzależnieniu od słodyczy i kompulsywnym jedzeniu?

Ja również pochodze z Białogardu pozdrawiam serdecznie Magda

Mocne..

Straszne co alkohol wyrządza niepijącym dzieciom

Czyżby współczesne wcielenie Diogenesa z Synopy?

Pozdrawiam 💛

✌👍👍👍🍀❤

A ja mam 43 lata i ciągle pije.

Też miałem depresję w4 podstawowej 😢

👍

On jest z Białogardu?

Dzięki wielkie pozdrawiam 😊

Przepraszam szok dzięki 😊

A jak watroba po tych 30 latach?

😊

Sekielski widzę kilka lvl up, najs

ŚWIETNY WYWIAD

Świetna rozmowa !!!!

👍

Bydlactwo

Czemu ja na koniec filmu, akurat pomyślałem o "sile wyżeszej" w tym przypadku, a Pan zapytał nagle Marka o siłe wyższą? 😮

Moze zbyt pochopnie ale mam wrazenie ze ojciec winny kobiety winne szkola, miasto, koledzy.... tylko nie ten co pije :(

3

Panie Marku co się dzieje złe Pan wygląda coś jest nie tak

Czasem jest tak że interlokutor nie ma daru mówienia. To mój pierwszy S. o. n. którego nie dam rady wysłuchać do końca z powodu sposobu opowiadania. Kilka razy traciłam wątek, ... , Ale pisząc dosłuchałam do końca . Mocne było ostatnie zdanie : 8 -:9 godzin żeby " mi " opowiedzieć - Wow!+ Szacun Pozdrawiam , dziękuję i życzę powodzenia obu panom. laika dałam, bo doceniam .

Witam