Jesteś zapewne w kluczowym momencie - zasięgi już nie są zerowe ale wciąż nie gigantyczne. Ode mnie prośba - nie przestawaj, pociśnij z tym kanałem bo to jest petarda! 😅😅
Koncentruję się na pracy i staram dystansować od wszystkiego innego: lajków, dislajków, zasięgów, monetyzacji. Robię co mam do zrobienia. A gratyfikacja przyjdzie - w tej czy innej formie. Już przychodzi. Na srebrnym przycisku zupełnie mi nie zależy :)
Jako uczeń II st. szkoły muzycznej mogę powiedzieć jedno - ciężko jest wyrwać się z systemu, gdy w szkole jedyne czego cię uczą to sztywne, sztuczne i nieprzydatne zasady łączenia bez melodii oraz duszy. Jako osoba która chce zacząć komponować mam osobiście problem ze znalezieniem przystępnych źródeł, bo jeśli szkoła wypacza harmonie to pozostaje internet, co też nie jest proste bo Polski jest ubogi o takie treści. Na szczęście jest Pan z swoimi merytorycznymi filmami. Z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki, bo to co Pan robi to bezcenne uświadamianie jaka powinna być harmonia, a nie utrwalanie systemu. Jeszcze raz dziękuje
@@yacca w pierwszej klasie liceum OSM jest ciągle wałkowana T, S i D, łączenie w przewrotach itp, robienie szeregów harmonicznych. Nic poza tym, nie wiem jak w późniejszych klasach, jednak wszystko wskazuje na to że to co Ossowski mówi w filmie odzwierciedla stan szkolnictwa harmonii. Na kształceniu słuchu jest mowa o np tonice VI stopnia lub opóźnieniu dominanty 6-4 5-3 co jest w jakiś sposób przydatne, jednak to jest kropla w morzu
Jak Michał Ossowski nie dostanie Nobla to ja wyjdę i zrobię coś strasznego ;) KONKLUZJA pod koniec to prawdziwa wisienka na torcie. Dzięki za nazwanie tego, co od tak dawna chodziło po głowie. Ileż to teorii i podręczników nic nie wyjaśnia tylko generuje kolejne problemy, by dalej się nimi tylko zajmować. Dzięki Michał ❤
Sz. P. Miałem taka przygodę, że byłem chwilowo w prywatnej szkole muzycznej im Krzysztofa Komedy na Jelonkach w Warszawie. Trafiłem tam będąc po maturze i grając wcześniej punka. Kompletnie nic nie nauczono mnie o głosach, pojęcie kontrapunktu było nie znane, w końcu uczyli jazzu więc po co o tym wspominać. Nawet nie nauczyłem się podstaw jeżeli chodzi o rozwiązywanie interwałów. Intuicyjne improwizowanie było cenione, i ok, jak ktoś miał taką intuicje to dawał radę. Opuściłem szkołę po 2,5 roku wiedząc co to 251 i tyle. Muzyka była dla mnie zagadką. Po latach postanowiłem wziąć instrument do ręki, gitarę, lutnikowi dałem dwie gitary żeby coś z nimi zrobił bo lubię jak instrument stroi a nie wyobrażać sobie, że stroi. Zakupiłem sobie książki Sikorskiego i inne i załamałem się. Dzięki tym filmom odzyskałem wiarę w to, że jeszcze mogę po 50tce pomuzykować z sensem. Nie wiem na ile p. Ossowski ma racji ale wiem, że spróbuję zacząć naukę od muzyki dawnej. Już zauważyłem, że na gitarze ciężko jest zagrać w każdej tonacji regułę oktawy np. na gitarze ale można jakiś pasaż jak się nie da inaczej akordu, jest ciężko ale można a nie chce mi się brać parapetu na stare lata. Bardzo dziękuję za inspiracje, bardzo dziękuję za Pana zaangażowanie, dziękuję za przekazywanie miłości do muzyki. Życzę powodzenia i czekam na Pana podręcznik. Serdecznie pozdrawiam.
Dziękuję za komentarz! Reguła na gitarze to jest osobny temat, którego nie ogarniam bo nie umiem na tym instrumencie grać, ale na przykład tu fragment rozmowy, gdzie poruszany jest ten wątek i ten facet gra w jednej pozycji prostą RO potem to ozdabia i wychodzi fajna prosta improwizacja ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-EvcLqtQPYUw.htmlsi=Zk9A4ekg4MD0g8XN
@@MichaOssowski Bardzo dziękuję, trzeba wpisywać po angielsku i jest wiele fajnych spraw, gość akurat zaprezentował swoja wersję, która jest od razu interpretacją, no bo zrobił przewroty gitarowe, niestety nie ma wykładni, która powie co pominąć bo na gitarze nie da się się generalnie zagrać współbrzmień typu półtony, tzn. tylko czasami. Gośc poszedł właściwa drogą. Parapet i tak kupię bo bez tego się nie da. Nie znam angielskiego i sporo osób nie zna. To co Pan robi jest bezcenne. Proszę o więcej. Pozdrawiam.
Kapitalne, kilka razy nieomal spadłem z krzesła ze śmiechu 😂. Ja zaliczam się do osób, które akurat bardzo lubiły harmonię w II st, a nawet w miarę rozumiały, jednak przemyślenia z tego doskonałego filmu są dla mnie zachwycające. Pozdrawiam i już nie mogę się doczekać nowatorskiego podręcznika do harmonii Ossowskiego!
Cudnie wypunktowane, brawo. Sudoku w czterogłosie, ❤ wracają absurdalnie niepiękne wspomnienia z lekcji harmonii, całe lata aż po studia, to już równania reakcji czy inne redoksy klepało się na chemii rok i można było zapominać, ale nieeee, harmonia to klucz, esencja, gimnastyka. A w ogóle ja tam w Preludium po prostu słyszę chybotliwe G-dur na tercji mollizujące się przy udziale opóźnieniowej chromatycznej fluktuacji w alcie. Precz z funkcjami, niech żyje napięciowo-odprężeniowy subiektywizujący realizm tonacyjny. Bo inaczej ciągnie G do C (twardo), a inaczej B do Es (wzniośle), a Cis do Fis to już w ogóle tęczowo). Mózg czyni cuda zamknięty w równomiernej temperacji. Tak jak z tym mitem z komorą bezechową...
Niebywale trafna ocena kondycji systemu edukacji muzycznej w Polsce. Od piątej minuty filmu zacząłem zastanawiać się jak zgłosić Cię jako tego, który jest chętny do "rozwalenia" w CEA tematu harmonii funkcyjnej i przekucia tego przedmiotu (w końcu) w narzędzie do nauki np. improwizacji w praktyce. Bas cyfrowany to przecież ideał jeżeli o improwizację chodzi. Marzenia o rewolucji w systemie szkolnictwa muzycznego to chyba jeszcze bardziej pokręcony temat niż subdominanta piątego rzędu w tonacji E-dur. Dzięki wielkie za ten materiał. To ogrom pracy, który doceniam. Dokładasz swoją cegiełkę do zmiany myślenia... w to chcę wierzyć ❤
4 lata temu skończyłem w wielkich mękach pierwszy stopień szkoły muzycznej (szkoła popołudniowa) i muszę powiedzieć, że - abstrahując od niezwykle interesującej treści całego filmu, z którego dowiaduję się wielu ciekawych rzeczy o muzyce - to faktycznie celną obserwacją jest to, że w edukacji muzycznej brakuje myślenia o czynnie uprawiających muzykę, a od siebie dodam, że także takich, którzy nie będą robić tego zawodowo, a jako aktywność w wolnym czasie. Twoje filmy bardzo dobrze pokazują, że istnieje forma popularyzacji, która może być nastawiona na zwiększenie świadomości słuchacza zainteresowanego muzyką nieco powyżej przeciętnej, ale nie planującego robić z niej głównej osi dla swojego życia. W mojej przygodzie ze szkołą muzyczną spotkałem chyba tylko jednego nauczyciela, który dawał coś indywidualnego, od siebie i pokazywał w muzyce coś fascynującego. Także: to potrzebne co robisz!
Jak zawsze ciekawa treść, z lekkim kąśliwym humorem. Nie da się przejść obojętnie obok tego tematu nie zahaczając systemu edukacji muzycznej. Teraz dopiero sobie zdaje sprawę jak zabetonowanych rzeczy się uczyłem przez 2 lata przygody w studium muzyki kościelnej, gdzie tak naprawdę dużo większy nacisk powinien iść na chór, śpiew solowy czy czytanie nut a'vista.
Obejrzałem w całości, jak zwykle materiał znakomity! Skala odrealnienia rozbudowanego aparatu badawczego od praktyki i faktycznej muzyki jest dla mnie porażająca - z perspektywy człowieka, który trochę gra muzyki klasycznej na fortepianie, ale odebrał bardzo podstawowe wykształcenie z harmonii. Mam nadzieję, że problemy z monetyzacją i youtube są już za Tobą i będziemy częściej obdarowywani nowymi materiałami, które będą przekładać się na profity dla Ciebie jako twórcy. PS ale taki podręcznik od Ciebie to bym kupił i przeczytał od deski do deski 😀
To fantastyczny film. Jestem absolwentem muzykologii, powiedział Pan na głos to, co myślałem. Co gorsza, co wszyscy myśleli. Ale siedziałem cicho, bo jednak nie skapowałem, jak zrobić prawidłową analizę Schenkerowską. Brawo
Za to szybko pamięciowo przyswajałem niemieckie tytuły prac naukowych. Przypomniał mi się właśnie wspominany przez Pana Helmholtz: Die Lehre von den Tonempfindungen als physiologische Grundlage für die Theorie der Musik. Bardzo mnie fascynowały :)
Miałem harmonię z profesorem Mirosławem Niziurskim. Po krótkim wprowadzeniu teoretycznym ciągle harmonizowaliśmy melodyjki w sopranie. Profesor nie czepiał się teoretycznych uzasadnień, tylko zwracał na brzmienie (przegrywał zadanie na pianinie) i logikę ruchu głosów. Kiedy z basem zawędrowałem za nisko, to wystarczyło tylko powiedzieć, że to będzie śpiewał chór prawosławny. Jego uczeń napisał w Stanach harmonię jazzową, którą chętnie nam udostępniał. Po jakimś czasie dowiedziałem się, jak to wygląda za oceanem (byłem na wykładach w Polsce). Na dodatek kolega z byłego Związku Radzieckiego powiedział mi, że u nich też tak uczą. Wówczas doszedłem do wniosku, że moje pokolenie ponosi skutki II wojny światowej.
Ostatecznie po ukończeniu IIst muzycznej cała moja zdolność do komponowania/improwizowania sprowadzała się do stosowania skal i intuicji, harmonia stanowiła wręcz przeszkodę. Trzymam kciuki za rozwój tego kanału, wiele uczniów i samouków z pewnością skorzysta z Pana filmów
Generalnie to nie zajmuje się muzyką, nie interesuje się tematem i w ogóle nie rozumiem 90% z tego ale fajnie gadasz więc daje lajka. Po obejrzeniu tego materiału mam tylko jedno pytanie - CAŁKA Z MUZYKI?!?!?!
Wspaniały film, jak dla mnie dla człowieka który sam die uczy muzyki twój kanał jest złoto. Więcej takich filmów, a dziękuję bo dzięki tobie zwiększyły się moje umiejętności w komponowaniu.
Bardzo dobrze nakreślasz problem odklejenia Polskiej muzyki (i nie tyko )od rzeczywistości. Ktoś teraz mnie nazwie tfu amatorem ,ale cóż nigdy nie lubiłem elitystów(zrobiłbym im to samo co podczas rewolucji Francuskiej robili z nimi :) ). Kiedy zaczynałem uczyć się teorii muzyki samemu ,to natrafiałem na dokładnie to że po dominencie nie może być subdominta ,ale potem znajdowałem utwory które takie coś miały. Zaczałem się zastanawiać czy to może coś z mną jest nie tak , ale teraz widzę że znimi jest nie tak coś. Dzięki że jesteś powodzenia takich nauczyciel to skrab jesteś moją małą inspiracją chociaż na codzień zajmuje się inną dziedziną (matemtayką),a muzyka to moje małe hobby . Łapa w góre.
Połowa mojego jutuba: salsa Druga połowa mojego jutuba: Pavarotti Pytania: czemu jutub mi to wyświetla? 😅 Nie rozumiem nic, ale cieszę się, że jest taki materiał, bo dostarcza mi pojęć, których mi brakuje gdy chcę wytłumaczyć naturę połączenia tradycji muzycznych zachodu z muzyką kubańską oraz subsaharyjską rymiką afrykańską. PS. Nie można założyć, że muzyka to tylko konwencja. Nie da się odrzucić pojęcia natury niezależnie od dziedziny wiedzy. W każdej teorii natura jest najważniejszym pojęciem - wszystko od niego wychodzi i do niego zmierza.
Świetny materiał, bardzo dobrze się ogląda i słucha mimo, że nie zawsze nadążam za tym co się dzieje 😅 bardzo chciałbym zobaczyć pana materiał analityczno-recenzencki dotyczący muzyki Jacoba Colliera, może bym bardziej zrozumiał co się u niego wyprawia i dlaczego to tak świetnie brzmi.
Dzięki! Co do Colliera to ja też nie do końca wiem co tam się wyprawia i dlaczego tak dobrze to brzmi :) On być może też nie do końca wie i w tym cały sekret.
Z kolei ja, jako prosty absolwent szkoły muzycznej drugiego stopnia, będący w dodatku (o zgrozo) trębaczem… zawsze miałem ogromne problemy z pojmowaniem harmonii i dla mnie wszystkie te dominanty septymowe bez prymy z alterowanymi kwintami itd. wtrącone do innych dominant, były po prostu czarną magią.
Świetna robota panie Michale i cenne uzupełnienie bolesnej luki w edukacji muzycznej. Mam nadzieję, że Pana filmy wywołają w środowisku dyskusję i przyczynią się do tej "oddolnej" zmiany. Taka drobna uwaga - autorzy omawianych przez Pana podręczników, programów nauczania i dydaktycy harmonii w szkołach muzycznych (a więc twórcy i kapłani tej religii) nie są muzykologami, tylko teoretykami muzyki.
Dzięki! Tak, no wiadomo te dyscypliny są osobne ale jednak się przenikają, a muzykolog nie uczy harmonii tylko histmuza. Ale myślę że dla większości odbiorców tego filmu to jest jasna sprawa 😉
Trzeba zrozumieć fakt podstawowy. To nie autorzy istnieją dla uzasadnienia teorii funkcyjnej, tylko jakaś teoria istnieje, żeby autorzy mogli zaistnieć w określonym środowisku naukowym i żeby jako obrońcy i kapłani teorii mogli nosić tytuły profesorskie i zajmować określone stanowiska.
Dzięki za czas poświęcony na przygotowanie tych materiałów! Ze swojej strony miałbym pytanie - jak skomentowałby Pan francuskojęzyczną szkołę, gdzie edukacja oscyluje wokół Chants/basses donnees (np. cykl Henriego Challana) na ramie traktatów wywodzących się z myśli Rameau (np. "Precis d'harmonie Tonale" Marcela Bitsch'a, czy wcześniejsze prace Dubois, Dupre itp.)?
Widział Pan kiedyś projekt Grzegorza Niemczuka o wszystkich utworach Chopina? Uważam że to przystępne filmy dla każdego które potrafią jak mało co zainteresować muzyką.
No i kolejny Pana film obejrzałem od deski do deski. Ale to dobre 😂 Dodam jedynie że o podstawach harmonii to tylko słyszałem, ale zupełnie mi to nie przeszkadza 😂
Dziękuję za pamięć o praktykach, także wspomnianych dwukrotnie organistach. Dlaczego w szkołach nie uczą: - prowadzenia dwugłosu (tak przydatnego i otwierającego dalszą drogę) - harmonizacji jak Bach czy Mendelssohn - podających jak na tacy gotowe wzory do harmonizacji melodii. - basu cyfrowanego do improwizacj, uniwersalbego do modulacji (a nie jako zabytek historii).
Na szczęście moja nauczycielka harmonii w szkole II st. z tego co pamiętam nie upierała się przy tym, że to co jest w podręczniku to jest prawda objawiona itd. Tylko mówiło się że to jest właściwe dla bardzo konkretnego okresu czasowego/stylistyki i po prostu musimy przez tę konkretną teorię jakoś przebrnąć i tyle. Czasem robiła też niebo zakłopotane miny gdy wspominałem o pewnych absurdach tego co było nam przekazywane - to był po prostu taki kanon do przerobienia na lekcje, ale że oczywiście rzeczywistość jest bardziej złożona itd. Oczywiście były też dyskusje o znanych przykładach z literatury muzycznej w których te zasady kompletnie nie działały, i jak najbardziej przyznawała nam rację. A potem na studiach na kierunku kompozycja i teoria muzyki miałem trochę lepiej - tutaj już rzeczywiście rozpatrywano różne okresy/epoki i teorie, nie przyklejając się tylko do jednej. Ale to może też dlatego, że bardzo duży nacisk był na stosowanie innych technik kompozytorskich niż harmonia funkcyjna dur-moll - i więcej czasu antenowego było o tym jak od tejże funkcyjnej harmonii odchodzić na rzecz wszelkich innych bardziej współczesnych/późniejszych technik kompozytorskich i eksperymentów. Pamiętam że jak ktoś przychodził na pierwsze zajęcia z profesorem z kompozycjami które miały w sobie jakąś funkcyjność, to bardzo gorliwie go namawiano do zaprzestania tego tradycyjnego romantyzującego pitu-pitu 🤪 Ps. Najgorzej wspominam z liceum muzycznego ćwiczenie jakichś ohydnie brzmiących modulacji chromatycznych i enharmonicznych wg jakichś powalonych zasad. Brrr. Ale było też mimo wszystko sporo rzeczy które mają sens oraz przydają mi się do dzisiaj w pracy, więc nic nie jest zero-jedynkowe
A ja jako meloman chętnie posłuchałem wykładu. Oczywiście że niewiele z tego zrozumiałem. Ale oszuka nie chciałbym wiedzieć najwięcej. Dobrze że muzykolodzy nie doszukiwali się tutaj ,,błękitnej nuty".
aaaa...subdominanta piątego rzędu nie ukazujące się realnie lecz obecna w ukierunkowaniu wychylenia modulacyjnego poprzedzająca subdominantę ósmego rzędu z tercją wielką przechodzącą w tercje małą wtrąconą do dominanty septypomowej z opoznieniem septymy przez sekste...moja ulubiona:)
Do dziś pamiętam gdy biorąc udział w Konkursie Harmonicznym w Łodzi w drugim etapie był dość długi i skomplikowany (funkcyjnie ;) ) fragment Brahmsa do analizy. Używałem głównie cyfr rzymskich, byłem już wtedy na etapie kwestionowania nazywania TSD czegokolwiek co nie ma bardzo mocnego słyszalnego ciążenia odpowiadającego tym stopniom. Nauczyciel szkoły średniej to akceptował i nawet do tego zachęcał. Ale bardzo trudno było się skupić podczas tej łamigłówki na konkursie, ponieważ jury, starając się szeptać, cały czas żywo dyskutowało czy coś jest subdominantą [tu wstaw bardzo długi opis stopnia, wtrąceń i alteracji] czy też dominantą itd. Z jednej strony można powiedzieć, że nie przygotowałem się prawidłowo do konkursu - nie wiedziałem czego oczekuje jury, ale z drugiej strony takie zderzenie z poszatkowaną metodą analizy funkcyjnej w stylu Sikorskiego zrobiło na mnie bardzo duże, negatywne wrażenie co do istotny tego przedmiotu na wyższym poziomie. Ale przypomniało mi się to głównie dlatego, że myślę że ma Pan absolutną rację co do Chomińskiego i innych teoretyków akademickich. Doskonale znają "stare" jak i nowe (jazzowe) metody i część z nich potrafi biegle się nimi posługiwać, jak jeden z członków jury konkursu przywołanego wyżej, z którym miałem później zajęcia na studiach. Tyle tylko, że zamiast wykładać taką "praktyczną harmonię", teoretycy bardziej zainteresowani są funkcyjną analizą jej produktów ;) Świetny materiał, tak jak poprzednie, gratulacje 👍
Jestem pod wrażeniem tego filmu. Jako jedna z ofiar nauki harmonii z czasów komunizmu. Skończyłem SM II stopnia, co kiedyś za komuny dawało uprawnienia pedagogiczne (byłem nauczycielem, jeszcze przed zdaniem matury, co przeczy tezie autora o nicości wykształcenia II stopnia, przynajmniej kiedyś), skończyłem również Akademię Muzyczną, ale z braku naturalnego talentu, a być może również z przedstawionej tutaj pseudo-pedagogiki muzycznej (której byłem ofiarą) z praktykowania zawodu muzyka zrezygnowałem. Chociaż później z potrzeby ekonomicznej zarabiałem spore pieniądze, jako grajek w zachodniej knajpie. W tym czasie praktyki więcej zrozumiałem z muzykowania, niż w 20 letniej edukacji muzycznej w PRL-u, zakończonej nawet niezłymi dyplomami. Dzięki za poruszenie tego niszowego tematu.
A to może nieprecyzyjne się wyraziłem. Chodzi mi o to, że te szkoły są tak właśnie ukształtowane, żeby wykształcić nauczyciela, po czym nie dają tych uprawnień jak kiedyś. Gdyby np. dyplom SM II stopnia upoważniał do nauczania w SM I stopnia jak kiedyś (powiedzmy że nawet ze studiami), to dla człowieka który chce studiować np. pedagogikę i zostać przedszkolanką, zrobienie tego dyplomu byłoby coś warte, bo zawsze otwiera to nowe perspektywy, możliwość elastycznego zatrudnienia etc. dorobienia po godzinach ucząc dzieci w lokalnej np. powiatowej szkole muzycznej. A tak, to nie ma sensu. "Urlop" na maturę żeby dobrze napisać, a potem nie warto wracać, tylko skupić się na studiach.
Jestem muzykiem bluesowym i nie wszystko z tych lekcji przyda mi się w praktyce-( Szopena na blusowo też można podkolorować).Twoje odcinki mają moc rażenia-jak najnowszy James Bond
A ja dla odmiany bardzo interesuję się bluesem, choć niewiele z tego gatunku rzeczywiście lubię słuchać. Za to od strony tego, jak to działa i dlaczego działa i dlaczego nie do końca rozumiem dlaczego to działa - no to blues jest fascynujący 😉
Świetny film i świetny kanał!! Brakowało mi takiego dobrego głosu na polskim yt. Jeśli chodzi o teorię - myślę, że samo podtawowe założenie teorii funkcyjnej nie jest złe czy błędne (przynajmniej w ten sposób w jaki ja ją rozumiem, czyli że nie opisuje ona dlaczego i jak kompozytor napisał, ale dlaczego słuchacz tak a nie inaczej odbiera dzieło emocjonalnie. Ponieważ sam pochód tercji jest stwierdzeniem faktu a znaczkoza próbuje opisac dlaczego daje to vibe taki a nie inny. Problem jest taki, że TSD bardzo szybko przeradza się w swoją wynaturzoną wersję [dominanta alterowana podwójnie górna wtrącona do itd...] i wtedy traci swój jedyny atut - opis efektu emocjonalnego. I wtedy jest już bezsensowną akademicką zupą, jak Pan tu słusznie dowodzi i z czym sama się zgadzam. Jedyne właśnie "ale" mam do tego, że reguła oktawy czy lament tłumaczą pochodzenie a nie efekt i byćmoże stąd całe zamieszanie z harmoniką funkcyjną, ktora w tym momencie historii dawno zapomniała o tym celu i próbuje bawic się w matematykę i królową systemu edukacji muzycznej. Co jest - smutne. Bo gdyby np. skręciła w inną stronę, skupioną bardziej na warstwie psychologicznej a nie sudoku, byćmoże byłaby faktycznie dobrym i użytecznym narzędziem analizy utworów (różnych). Przez to, że stara się być ścisłym, JEDNOLITYM systemem to kręci się w odklejone teoretyczne kółka z których nic joe wynika, i co wspaniale i prześmiesznie jest pokazane na tym filmie, za ktory mega dzięki, wspaniale się bawiłam hshshsh♡
Jeszcze trzeci komentarz, odnośnie basu cyfrowanego. Słusznie zauważasz, że nie ma go na uczelniach. Ale w szkołach przecież jest, chyba że nie we wszystkich. W mojej był i nawet odniosłem wówczas wrażenie, że z historycznych względów nauka tego narzędzia jest bardzo ważna, choćby nie było ono używane przez uczniów.
Cały problem w tym, że BC jest tylko dodatkową planszą funkcyjnego sudoku. W szkole najczęściej konwertuje się ten bas do zapisu funkcyjnego i "rozwiązuje" w czterogłosie jak wszytko inne. A bas cyfrowany to zupełnie inny sposób myślenia o muzyce, w swoich kluczowych aspektach zupełnie niekompatybilny z funkcyjnością.
Słucham z podziwem choć nic nie rozumiem. Ale troszeczkę nie żałuję, że nie jestem muzykiem, bo te teoretyczne wywody mogłyby mi zagłuszyć radość delektowania się muzyką samą w sobie
Muzycy nie mają z tym problemu, bo natychmiast po zaliczeniu przedmiotu wypierają te informacje z głowy, ponieważ mają one niewielki związek z tym co grają 😉
Dzień dobry. Bardzo cenię Pański kanał, szczególnie wstawki o kontrapunkcie, dlatego chciałbym zapytać, czy nie rozważyłby Pan filmu o technikach kompozytorskich, na przykład sensownej harmonizacji sopranu (nie w stylu szkolych, asłuchalnych harmonicznych "słupów") takiej, jakiej sam Pan używa pisząc własne kawałki? Przykładowo, czy zaczyna Pan on pewnego szkieletu w rodzaju basu cyfrowanego, a potem, głos po głosie zapisuje Pan melodię każdego z nich, czy wręcz przeciwnie, tak jak w kanonie, pisze Pan wszystkie głosy po kawałku, ale jednocześnie. Albo inna kwestia, jak powinny zachowywać się głosy w tańcu, jaki rytm powinien mieć np. bas, jeżeli sam sopran jest już bardzo gęsty. Zagadnienie jest ogromne, byłbym bardzo ciekawy posłuchać Pańskich uwag w dowolnej z tych kwestii. Pozdrawiam
No a nie? I jeszcze koronny argument, że harmonia funkcyjna wyjaśnia np. Ryszarda Straussa albo Maxa Regera. Tak, i dlatego uczmy tego młodzież od początku, bo inne metody im tego nie umożliwią i zatrzymaliby się na Chopinie, Brahmsie i Czajkowskim XD
To jak zajebiste i rozświetlające materiały tworzysz to pewnie wiesz, ja natomiast muszę się pochylić nad niezwykłą niespotykaną niesamowitą precyzją myśli, przekazu jaki tworzysz. Jak Ty nieopisanie potrafisz przekazać co masz na myśli i o co dokładnie chodzi, świetne po prostu wyważenie napięcia, zagadnień i odpowiedzi w filmie, jednocześnie zachowuje on spójny i zabawny charakter, do tego masa pracy w montażu. Jestem generalnie amatorem, co prawda interesuję się muzyką tak amatorsko już z 10 lat to coś mi tam weszło do głowy i ciężko mi zrozumieć z tej perspektywy jak w sumie można nie rozumieć tego co mówisz. Zastanawia mnie czemu ten system edukacji muzycznej w Polsce zarówno profesjonalnej jak i tej mniej jest taki pośledni i z jaką po prostu uniwersalnością podchodzą do niego ludzie. Nie rozumiem z jednej strony jak ktoś może być jednocześnie organistą i rozumieć wszystkie konwencje, liznąć siłą rzeczy prowadzenie głosów, realizację basu i harmonizację melodii a jednocześnie nie zgrzyta mu to w kontekście podstawowej teoretycznie analizy muzycznej przez pryzmat harmonii funkcyjnej. Bardzo się też spotkałem z przeszkodami jako amator i zawsze mi doradzano że najpierw to trzeba się uczyć harmonii, oczywiście funkcyjnej, bo jak miałbym się po polsku nauczyć innej, a dopiero gdzieś potem, może, jak perfekcyjnie i piątkowo ją opanuję, to mogę ewentualnie się zając kontrapunktem, i to też w tym polskim rozumieniu. A tymczasem od czasów twojego pierwszego filmiku ogarnąłem sobie parę podręczników do realizacji partimento m in signore Durante i jestem szczęśliwym klikaczem nutek w musescorze i wszystko gra i buczy, i nie dostaję depresji na myśl jak wiele muszę się nauczyć by w ogóle mieć czelność klikać po pięciolini. Dziękuję, twórz i oświecaj, ja ze swojej strony obiecuję promować Twą działalność jak się da. Pozdrawiam.
@@MichaOssowski Naprawdę jestem pod wrażeniem ilości włożonej pracy, zaangażowania i chęci zmiany. Filmy otwierają oczy na wiele spraw. Szkoda, że w szkołach muzycznych zapomina się o muzyce… Z niecierpliwością czekam na kolejne materiały! 😊
Dla mnie, laika, film był bardzo ciekawy, a i bawiłem się przednio. A przy owcy-gronostaju to wręcz zarżałem (być może to była wtrącona septyma?). Dziękuję serdecznie, cudowne to było.
oglądnąłem już kilka razy te filmy. One są w pewnym sensie przełomowe. Teraz tylko czy uda Ci się napisać samemu jakieś ciekawe dzieła muzyczne w oparciu o starą szkołę.
Już kilka takich historycznych kompozycji napisałem, ale to dla mnie nie jest cel. Bardziej interesuje mnie zrozumienie jak to właściwie było robione, takie techniczne sprawy :)
Świetny materiał! Ja przynaję, że uczyłem się z podręcznika p. Jacka Targosza, do którego mam sentyment - zgadzam się z autorem filmu, że są w nim wartościowe rzeczy, z drugiej strony to prawda, że bardzo utrudnia naukę suchość i brak realnych przykładów muzycznych. Ja sam mam trochę analityczne zacięcie, więc fascynowała mnie hipoteza, że muzyczne reguły da się zamknąć w jakimś systemie. Ostatecznie jednak przerabiając ten podręcznik nie jest łatwo zacząć coś aranżować czy komponować samemu, rzeczywiście ten podręcznik bardzo późno daje sensowne narzędzia. Dlatego już zamówiłem wspomniany podręcznik Joba IJzermana. Inny temat to stan polskiego szkolnictwa muzycznego - zarówno tego w zwykłej podstawówce jak i muzycznej, niestety zdecydowanie częściej dzieci się tam zniechęcają do muzyki. Przykre
Ale z jednym się nie zgadzam: ty mówisz, że S nie musi dążyć do D, ale tak naprawdę przykład, który podałeś, jest ewidentnym ciążeniem, tyle tylko, że mistrzowsko na chwilę uśpionym. Wyobraźmy sobie, że ktoś wymyślił regułę: zrzucenie z dachu kończy się leceniem w dół, a ostatecznie uderzeniem o ziemię. I teraz mamy film, w którym ktoś zostaje zrzucony z dachu... i akcja przenosi się retrospektywnie do momentu sprzed pięciu lat, po czym wraca (parę minut później) do sceny, w której leci, a my rozumiemy, że on przypomniał sobie w locie tamte wydarzenia. Czy wówczas powiesz: zrzucenie z dachu nie musi kończyć się spadkiem ku ziemi? Czy raczej: zrzucenie z dachu zawsze kończy się spadkiem, ale dla większego napięcia i gry emocjami przerywa się wątek retrospekcjami?
O, to jest dobra uwaga, że tam rzeczywiście jest jakieś ciążenie, ale uśpione i rozwiązane później. Tylko czy tym czynnikiem napięciotwórczym jest wyłącznie fakt, że mamy tam akord H-dur, czy może wpływ ma też kształt melodii, fraza, rozmieszczenie tego w czasie. Ja nie twierdzę że akord na piątym stopniu nie ciąży w ogóle do toniki, to nie jest taka dychotomia, że albo A albo B. Czasem ciąży (zwykle tak) a czasem nie ciąży, wpływają na to różne czynniki. Jak w Mazurku op. 24 nr 2 na początku jest 6 razy na zmianę C-G, w dwie sekundy, to tam jest sześć takich mikronapięć i mikrorowiązań? A w piosence La Bamba? Przecież tam jest zapętlona kadencja wielka doskonała w C-dur, to tam jest transowy loop na potańcówkę czy może w trzy minuty 200 razy zrealizowana napięciowo-rozwiązaniowa struktura? A to są wątpliwości tylko na poziomie triady harmonicznej. W C-dur 😀
@@MichaOssowski Myślę, że La Bamba to zbyt masowy przykład muzyczny (mam na myśli, że w jego stworzenie nie włożono typowo twórczej pracy), żeby należało to analizować pod tym kątem. Moim zdaniem tam napięcie DT i realizacja w nieskończoność kadencji istnieje, ale to dlatego, że autor był przesiąknięty do bólu myśleniem funkcyjnym i zaserwował najprostszą papkę, jaką się dało. A ciążenie funkcyjne należy rozpatrywać w szerszym kontekście, jako reakcję psychiczną. Gdyby zestawiono np. stopnie I, III i II, to efekt byłby inny, bo umysł reaguje charakterystycznie na TSD niezależnie, jak to nazwiemy. A Riemann nie potrafił tego zrozumieć, że muzyka siedzi w głowie.
Pod koniec mówisz, że twórcy muzyki użytkowej przerzucają się na inne, praktyczne metody kompozytorskie. Możesz mi podpowiedzieć, co z tego jest godne uwagi? Jestem na etapie, w którym już zdaję sobie sprawę, że nauka kompozycji przez czytanie podręczników do teorii muzyki przynosi bardzo mało rezultatów, ale nie bardzo wiem, jakie są sensowne alternatywy.
Pani od kształcenia słuchu : napiszcie dominantę na 3 na 5 i na 7 w A-dur fis moll D dur h moll Tymczasem ja w głowie: czemu ja to muszę pisać na nic mi się to przyda, męczę się z tym chyba pół godziny a to dlatego że muszę ciągle liczyć. UWAGA:czemu ja liczę przecież muzyka to nie matematyka
43:10 - jako muzyk jazzowy, nieskalany zbytnio harmonią funkcyjną...zastanawiam się nad fis w akordzie Ab. no można zbudować tam akord z sekstą zwiększoną zamiast septymy małej, ale w dalszym ciągu zabrzmi to jak zwykłe Ab7#11. O ile w pierwszym takcie można to sobie potraktować jako kwinta h-molla, do tego ładnie prowadząca do seksty g w następnym akordzie Bb, o tyle w drugim takcie szukam jakiegoś uzasadnienia dla tego fis... edit: w sumie chwilę później to tłumaczysz, cały mój post jest już nieważny xd
Przeciwnie, poznałem dzięki tym filmom mnóstwo wspaniałych muzyków, z którymi kontakt sobie cenię, bardzo mnie on rozwija i motywuje do dalszej pracy. Wiele zawodowych relacji też odżyło. A jeśli kogoś te filmy drażnią (są tacy na pewno) - to trudno, nie każdy mnie musi lubić.
Hihiii....Moja pierwsza nauczycielka - prof. Trąbini - Casurowa bardziej martwiła się, że mam za krótkie palce i nie będę mógł grać oktawowych etiud czy Lista czy Rachmaninova. Potem już w szkole , harmonia zawsze była moją "piętą Achillesową", może dlatego, że moje ucho jakoś dziwnie "tak słyszało"? Nie wiem. W szkole koledzy raczej mi zazdrościli pytając "jak ty to robisz" - gdy łączyłem akordy i dźwięki tak jak czułem... Gorzej było na studiach, których - chyba na szczęscie - z powodów zdrowotnych - nie ukończyłem. Dziś tak sobie tylko bardziej "pie.... palcami po stole", bo "peselioza" swoje robi ale - z przyjemnością zasubskrybowałem kanał. Pozdrawiam serdecznie, życzę wielu " subów" - Tomasz
Trudno mi powiedzieć, całej nie czytałem, to jest akurat fragment na google books, który przeglądałem kiedyś rozważając zakup. Mortensen dobrze gada i ma bardzo dużo płatnych treści edukacyjnych. Jeden mój kolega subskrybuje i sobie bardzo chwali.
Świetny materiał, dla uzupełnienia polecam serie wykładów Wyntona Marsalisa "music as a metaphor". ru-vid.com/group/PL2SOU6wwxB0tGvaMpGCoEnS2EI8GSlf2u&si=SRntjI7h4q3dunJb
