Μια κορυφαία ερμηνεία σου, ένα μνημείο ερμηνείας, είναι όταν ερμηνεύεις το τραγούδι " Να ξαναρθείς" στην εκπομπή στην υγειά μας ρε παιδιά. Η χροιά, η τονικότητα οι μικροκινήσεις τού προσώπου ο λανθάνον σπαραγμός της οδύνης του αποχωρισμού πού θυμίζει την κραυγή του Κοβάλσκι που φωνάζει την γυναίκα του την Στέλλα στο έργο τού Τενεσί Ουίλιαμς, η μουσικότητα τής φωνής πού παραπέμπει στους εσπερινούς τού Ραχμάνινοφ καί αυτό πού διακρίνεται στο ύφο σου, ότι τελικά δεν θα ξανάρθει! Η απόλυτη ελεγεία. Γι'αυτους πού η σχέση τους, πριν ολοκληρωθεί, διακόπηκε βίαια.
Θα ήθελα να σέ ρωτήσω, Χρήστο Δάντη, αν κάποτε, στην αρχή τής καριέρας σου, είχες τραγουδήσει σε ένα μικρό μαγαζί, μάλλον μπαράκι πρέπει να ήταν ψηλά στη Συγγρού. Ήσουνα παιδί ακόμα. Μας είχες εντυπωσιάσει την γυναίκα μου κ εμένα αλλά εκείνο πού με είχε στεναχωρήσει ήταν το γεγονός ότι ο επιχειρηματίας σε πίεζε να περιφέρεσαι στο χώρο και να μιλάς με τους πελάτες πράγμα πού με μεγάλη δυσαρέσκεια έκανες. Αν θυμάσαι, Εσύ ήσουνα τελικά? Αν ναι, τότε σημειώνω ότι τίς κορυφές τίς κατακτάει κανείς και τίς διατηρεί με μεγάλο κόστος κυρίως ψυχικό και μοναξιά
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν τον Δάντη τέτοια τραγούδια. Περιμένω κάτι πιο ψαγμένο και όχι άλλα εύπεπτα τσιφτετελάκια με ηλεκτρικές κιθάρες.
@@giokou0Τι ακριβώς να γνωρίζει?Για πείτε μας....ένα πιασαρικο τραγουδάκι, χορευτικό,με προσπάθεια παντρεματος ρυθμού, παραδοσιακού,αλλά του παραδοσιακού του πανηγυριού,που σπάνε μπουκάλια μπύρας,κλωτσανε κουτάκια και γίνονται φέσι,με βρισιές μέσα για να κάνουν στίχο....Μπορούσαν και καλύτερα 😊
