Ciężkie losy legionera, raz, dwa, trzy, Los go gnębi jak cholera, raz, dwa, trzy, Robić dużo, a jeść mało, Maszerować jak przystało, raz, dwa, raz, dwa, trzy. Druh karabin ciąży w dłoni, raz, dwa, trzy, Bagnet o łopatkę dzwoni, raz, dwa, trzy, A przy boku ładownica I manierka, powiernica raz, dwa, raz, dwa, trzy. Komendanci rano wstają, raz, dwa, trzy, Żołnierzowi spać nie dają, raz, dwa, trzy, Ledwieś zdążył wciągnąć gacie, Już na pole smaruj, bracie, raz, dwa, raz, dwa, trzy. Dawniej były lepsze czasy, raz, dwa, trzy, Nie jadało się kiełbasy, raz, dwa, trzy, Nim znów wrócą czasy syte, To odwalisz dawno kitę, raz, dwa, raz, dwa, trzy. Chlebuś dają nam, człowiecze, raz, dwa, trzy, Co się z starych trocin piecze, raz, dwa, trzy, Rzadkiej zupki się napijesz I dzień cały o tym żyjesz, raz, dwa, raz, dwa, trzy. Z czego robią naszą kawę raz, dwa, trzy? To zupełnie nieciekawe, raz, dwa, trzy, Mięso zaś też drwi z człowieka, Bo rży, miauczy albo szczeka, raz, dwa, raz, dwa, trzy. Rano ćwiczą nas po szwedzku, raz, dwa, trzy, Cały dzionek po niemiecku, raz, dwa, trzy, A po polsku jeść nam dają, Tak to, bracie, nas kiwają, raz, dwa, raz, dwa, trzy.
