Co w nas zostało z czasów zaborów? - debata historyczna 

Proszę dopracować nagłośnienie.

1. Przez całe zycie byłem wychowywany w duchu niezwykłosci polskiej historii. Dotyczylo to również kwestii odzyskania niepodleglosci w 1918. Od wielu lat jednak meczy mnie przekonanie , że to nie było tak. Przyjrzalem sie historii narodów europejskich (wprawdzie po amatorsku, gdyz nie jestem historykiem) i stwierdziłem, że losy narodów Europy wcale nie były mniej tragiczne (trudne) od losów narodu polskiego. Powiedzmy jasno, chyba tylko Anglia nie doznała agresji z zewnatrz , okupacji, likwidacji bytów państwowych. Nawet Hiszpanie , zyjacy na krańcu Europy zostali podbici przez Arabów, a później Francuzów. 2. Prosze wymienic narody , które miały swoja państwowość w XIX wieku. Czechy? Rumunia? Finlandia? Włochy? itd (niektóre z tych państw uzyskiwały państwowośc w II połowie tego wieku). Zakończenie I WŚ , a własciwie rozpad Rosji carskiej, Austro -Wegier i kleska Niemiec spowodowały, że każdy kto chciał mógł otrzymać (odzyskać) niepodległość . Polska , z racji liczebnosci Polaków oczywiscie tez powstala. Problemem były granice, ale ksztalt Królestwa Polskiego mieliśmy jak w banku. 3. Niewatpliwie ciekawym tematem jest rozwój terenów przyszłej Polski w czasie zaborów. Uwazam, że generalnie, nie był on gorszy ani lepszy (może, czasami lepszy, czasami gorszy) od rozwoju państw zaborców.

Czy ktoś z Państwa tutaj zaglądających zna jakieś dobre dzieła literackie, dzienniki czy opracowania czasów zaborów? Być może jakieś dobre reportaże dot. zaborów i historię Polski XVIII i XX wieku do czasów wybuchu II wojny światowej? Pytam ponieważ II wojna światowa jest oczkiem w głowie wszystkich, a to o I wojnie i czasach zaborów powinniśmy mówić więcej.

Może jakiś rodzaj przyzwyczajenia( godzenia się na) jakieś zabory, rozbiory, straty, bezradność....

Coraz mniej z duchowej spuscizny XIX w. jest w kolejnych pokoleniach i chyba to naturalne, że mlodzi żyją w innym świecie. Przypomnę: "nie w umarłych laurów liść z uporem stroić głowę".

Mocna, niesamowita rozmowa. Wniosek jest jasny - okazuje się, że polskość narodu przetrwała przede wszystkim dzięki dojrzałej(!) polskiej kulturze i świadomości. Na tyle dojrzałej i atrakcyjnej, że sama umacniała się mimo różnych przeszkód, a nawet szykan. Jednocześnie pomagała szybko się adaptować do gwałtownych przemian społecznych i cywilizacyjnych, jakie trwały przez cały okres zaborów. Polska kultura i świadomość ma dużo wspólnych cech obecnych u innych narodów słowiańskich (tak zalety i wady), ale ma też swoje cechy wyjątkowe - zwłaszcza polska wierność różnych wartościom, zwł. patriotycznym, chrześcijańskim, w tym polski republikanizm, oraz polska otwartość by uczyć się tego, co jest wartościowe, od innych.✌😎 A kto nie ceni polskiej świadomości? Tu też łatwo to wskazać - to przede wszystkim ludzie sprzedajni, służalczy i koniunkturaliści wszelkiej maści. Brzmi znajomo? 😉

Temat bardzo ciekawy, ale jego znajomość u dyskutantów bardzo, bardzo słaba. Widać zupełną izolację od realnego życia. Brak kontaktów z ze zwykłymi Polakami, za dużo podręcznikowych komunałów.

Wytrzymałem 15 min. A. Mickiewicz był Litwinem piszący po polsku o czym Pan profesor nie wspomniał. Gdańsk od kilkuset lat był bardziej "gdański" niż polski. Wszystko bez żadnych odniesień do czegokolwiek czyli propaganda. Polacy stracili swoje państwo przez kilka stuleci na to "pracując" bo im nie było potrzebne. Podobnie jak obecnie.

widzę że zebrał się ponownie komitet poparcia zgładzonego bombą termobaryczną prezydenta. Sami swoi, krewni i znajomi. TKM.

Wytrzymałem 10 minut lania wody.

Polaków jako narodu nigdy nie było