Co warto wiedzieć, kiedy wychowujemy (jeszcze) małe dziecko? - dr Konrad Piotrowski 

Bardzo dziękujemy w imieniu prowadzącego! Z przyjemnością przekażemy tak miłe słowa :)

Wychowanie to system zasad, reguł, nakazów i zakazów. Żeby wychowywać , trzeba mieć autorytet. Autorytet się zdobywa poprzez cierpliwość, konsekwencje, zdrowy rozsądek i równowagę emocjonalną. Zasada sama z siebie nie zakłada wyjątków, inaczej robi się wyjątki od zasad. Dziecko przekrzykuje rodzica podczas rozmowy z innymi ludźmi, dlatego że chce zwrócić na siebie uwagę, jeżeli uda się, to wie że potrafi manipulować. Rozmówca matki wydaje się wtedy mniej ważny od dziecka i córka to rozumie. Nie wolno przerywać rozmowy, gdy dziecko próbuje się wtrącać, nigdy. Najważniejsza ta zasada podczas rozmowy telefonicznej. Autorytet również to osoba pewna siebie, odpowiednia postawa ciała i nierozglądanie się wokół. Dziecko powinno więcej patrzeć na rodzica, żeby to osiągnąć, musimy włączać naszą komunikację niewerbalną czyli więcej czynów i mniej słów. Prowadzenie niepotrzebnych dyskusji na każdą zaczepkę minimalizuje autorytet rodzica, pewność spada. Rodzic to przede wszystkim ktoś w życiu dziecka, kto jest decyzyjny i na którym można polegać. W związku z tym pytając dziecko co chwilę na co ma ochotę, przekładamy na jego barki naszą odpowiedzialność. Dziecko nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego rodzic jako dorosły sam nie decyduje. Musimy od początku zwracać uwagę na to, żeby dziecko rozmawiając z nami patrzyło bezpośrednio nam w oczy, co świadczy o okazywanym szacunku i prawdomówności. W krajach muzułmańskich to wiedzą powszechna, robią to automatycznie, że względu na to, że wychowaniem zajmuje się mężczyzna, co jest naturalne( ograniczona emocjonalność). Kobieta zajmuje się drugorzędnie, głównie warunki materialne.

Co za bzdury....co jeden psychol co innego mówi...

Prawda? :)

Ja tylko z takiego powodu słucham takich wykładów, dzieci mieć nie zamierzam, ale chcę zrozumieć dziecko, które noszę w sobie ;)

Mamy nadzieję, że ten materiał poszerzył Twoje horyzonty 😉.

Pięknie powiedziane - tak trzymać! :)

Cudnie! Pogratulować dzieciom tak mądrego Rodzica!!!!

Dziękujemy w imieniu Pana dr. za wspaniały komentarz. Oczywiście przekażemy Panu dr Pani uwagi :)

Miałam dokładnie tak samo, jednak życie układa się różnie. Osobiście jestem absolutnym przeciwnikiem bicia dzieci, szczególnie odkąd je mam. Jednocześnie zdażyło się, że puściły mi nerwy i młody dostał po łapach (były to bardzo nerwowe i często niebezpieczne sytuacje, w których dziecko ignorowało ostrzeżenia), z czego oczywiście dumna nie jestem i wiem, że jest to związane z moją nieumiejętnością do zachowania zimnej krwi w danej sytuacji. W całym wykładzie zabrakło tylko właśnie nawiązania do sytuacji zagrożenia życia i zdrowia dziecka. Przykład z czapką jest dość błachy, tutaj jasne, można dać dziecku zmarznąć i się o czymś przekonać, lecz jak dziecko chce wybiec na ulicę, włożyć rękę do wrzątku, czy złapać nóż i zacząć z nim uciekać, a przy tym ignoruje ostrzeżenia i tlumaczenie, w jaki sposób są to niebezpieczne zachowania, to co wtedy? Tak, powstrzymać, po raz pierwszy i drugi i trzeci, aż człowiek nie wytrzyma nerwowo i sam się podda. Czy taka kara przyniosła kiedyś efekt? Pewnie nie. Czy się powtórzy, silnie pracuję nad tym, aby nie. Podchodzę do tego raczej jak do tego przykładu ze spaniem z dzieckiem, lepiej nie opowiadać się zbyt silnie po jednej ze stron, gdyż żadna skrajność nie jest dobra.

@@justynak5116 dokładnie tak, brakło takich przykładów z sytuacjami zagrożenia

Bardzo dziękujemy za wyczerpujący komentarz i miłe słowa - przekażemy prowadzącemu! :)

Przekażemy prośbę :)

zgadzam się z tym

Cieszymy się, że wykład okazał się być pomocny :)

Postaramy się i dziękujemy :)

Zapraszamy! ;)

Dziękujemy za miłe słowa i cieszymy się, że wykład Ci się podobał! :)

Dziękujemy :) Przekażemy te słowa prowadzącemu.

Dziękujemy :)

Bardzo się cieszymy! :)

A my dziękujemy za pozostawienie komentarza :)

W przypadku dzieci wieku szkolnym sprawa jest już nieco bardziej skomplikowana niż w przypadku niemowlaków, dzieci żłobkowych (2-3 lata) czy nawet przedszkolaków (4-6 lat). W ten okres życia wpisane jest uzyskanie znacznej autonomii, emocjonalnej i społecznej. Żeby ocenić sytuację, warto pomyśleć o tym czy dziecko przenocuje poza domem (bez rodziców) bez nadmiernego stresu, czy pojedzie na wycieczke szkolną na kilka dni, itd. To o tyle istotne, że jeśli spanie jest wynikiem lęku u dziecka szkolnego, to warto pomyśleć nad tym jak mu z tym lękiem ulżyć. Trzeba mieć rękę na pulsie, bo dziecko szkolne jest o krok od dojrzewania, a tak czy inaczej trzeba w którymś momencie ze wspólnego spania zrezygnować.

Konrad Piotrowski dziękuję za odpowiedź. Od jakiegoś czasu zastanawiam się jak to ugryźć. Syn jest wczesniakiem, ciąża była walką o dziecko więc byłam w sporym stresie, po urodzeniu dziecko było miesiąc w szpitalu,zabrane ode mnie od razu po po porodzie . Obawiam się,że widzę tego efekty... Czy mogę skontaktować się z Panem doktorem w tej sprawie?

Bardzo dobrze jest wiedzieć, że naszymi materiałami pomagamy i szerzymy przydatną wiedzę :) Dziękujemy w imieniu prowadzącego.

@@EmiliaP30 Dziękuję za okazane zaufanie, ale zadanie jakie tu przed sobą stawiam, to edukowanie rodziców i profilaktyka problemów rozwojowych. Każda rodzina to inny wszechświat i żeby doradzać w zakresie wychowania, trzeba się w ten wszechświat zagłębić. To zadanie zdecydowanie wykracza poza YT. Proszę poszukać wokół siebie, gdzieś w okolicy. Warto też poszukać w sobie. Możliwe, że potrzebne narzędzia już tam są. Dziecko, które dużo dostało przez kilka lat, da sobie radę z wieloma rzeczami, bez uszczerbku na jego zdrowiu.

Konrad Piotrowski bardzo dziękuję za motywację i wsparcie , poszukiwania zostały rozpoczęte...już działam w tym temacie. Pozdrawiam serdecznie.

Zobaczymy co da się zrobić! ;)

Bardzo się cieszymy i trzymamy kciuki! :)

Dziękujemy w imieniu Pana dr :)

Dziękujemy za miłe słowa - przekażemy prowadzącemu! :)

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS tak obiecujecie, obiecujecie i cisza ;)

Cała przyjemność po naszej stronie :)

Cieszymy się, że wykład przypadł Ci do gustu! Przekażemy gratulacje prowadzącemu :)

Baaardzo dziękujemy razem z prowadzącym :)

Kasiu, dziękujemy za komentarz i cieszymy się, że nasi wykładowcy mają okazję pomóc naszej społeczności.

Kasiu frustracja bierze się z niezrozumienia pewnych mechanizmów, im więcej będziesz wiedziała o funkcjonowaniu mózgu dziecka, będzie łatwiej zrozumieć jego emocje, a emocje będziesz mogła regulować, przez zmianę swojej reakcji. Pamiętaj że dziecko dojrzewa, tak jak jego mózg i kiedyś najgorszy czas minie, a cała praca jaką włożyłaś w wychowanie siebie i dziecka zaprocentuje.

Dziękujemy w imieniu dra Piotrowskiego. Pozdrawiamy! :-)

Bardzo się cieszymy, że wykład się podobał i okazał się pożyteczny :)

Cała przyjemność po naszej stronie :)

Dziękujemy za miłe słowa i polecamy się na przyszłość! 😊

Trudno się z tym nie zgodzić :)

:)

Bardzo się cieszymy :)

Bardzo dziękujemy za miłe słowa! :)

Cieszymy się, że materiał okazał się dla Ciebie pomocny! 😊

Bardzo nam miło :)

🤩

Dziękujemy również!

Bardzo dziękujemy i będziemy się starać, aby jak najwiecej osób miało szansę go posłuchać :)

Dziękujemy za miłe słowa! 😉

Nie chodzi przecież o podawanie gotowych rozwiązań - takie często nie istnieją, a już na pewno nie są uniwersalne. Każdy przypadek jest indywidualny, zatem warto poszerzać wiedzę i świadomość, by móc wyciągać konstruktywne wnioski i samemu znajdować odpowiednie rozwiązania :)

Wielkie dzięki :)

W każdym momencie życia warto zdobywać nową wiedzę ;) Ciszymy się, że nasz wykład przypadł Ci do gustu!

Cieszymy się, że wykład okazał się dla Ciebie wartościowy i pomocny 🙂 Powodzenia na studiach - jesteśmy pewni, że wiedza z tego materiału się przyda! 😊

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS Subskrybuje wasz kanał i gdy tylko mam czas oglądam🙂

To my dziękujemy za komentarz :)

Zdrowy i bardzo ciekawy :)

Bardzo dziękujemy w imieniu prowadzącego :)

Tak miłe słowa motywują nas oraz wykładowców do dalszego działania, bardzo dziękujemy :)

Również pozdrawiamy w imieniu prowadzącego :)

nigdy nie jest za późno by naprawić więzi, relacje

I my dziękujemy :)

Bardzo się cieszymy, że wykład Ci się podobał! 😊

Ciekawe, dzięki za spostrzeżenie ;)

Bardzo dziękujemy w imieniu Pana dr. za wspaniały komentarz :)

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS Odebrało mi mowę. :) Otrzymać tak wspaniałą odpowiedź do mego komentarza, i jeszcze w imieniu Pana dr jest dla mnie zaszczytem. :)

Dziękujemy za polecenie :)

Dziękuję

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS lubie Wasz status 👍

Cieszymy się, że wykład przypadł Ci do gustu :)

Uwielbiam Wasza uczelnię, i profesorow na niej wykladajacych. Duma ze obecnie na nich studiuje podyplomowo:)

Trzymamy mocno kciuki za Ciebie! Powodzenia w dalszym rozwoju :)

Dziękuję:))

Dziękujemy za polecenie! :)

Wychowanie to system zasad, reguł, nakazów i zakazów. Żeby wychowywać , trzeba mieć autorytet. Autorytet się zdobywa poprzez cierpliwość, konsekwencje, zdrowy rozsądek i równowagę emocjonalną. Zasada sama z siebie nie zakłada wyjątków, inaczej robi się wyjątki od zasad. Dziecko przekrzykuje rodzica podczas rozmowy z innymi ludźmi, dlatego że chce zwrócić na siebie uwagę, jeżeli uda się, to wie że potrafi manipulować. Rozmówca matki wydaje się wtedy mniej ważny od dziecka i córka to rozumie. Nie wolno przerywać rozmowy, gdy dziecko próbuje się wtrącać, nigdy. Najważniejsza ta zasada podczas rozmowy telefonicznej. Autorytet również to osoba pewna siebie, odpowiednia postawa ciała i nierozglądanie się wokół. Dziecko powinno więcej patrzeć na rodzica, żeby to osiągnąć, musimy włączać naszą komunikację niewerbalną czyli więcej czynów i mniej słów. Prowadzenie niepotrzebnych dyskusji na każdą zaczepkę minimalizuje autorytet rodzica, pewność spada. Rodzic to przede wszystkim ktoś w życiu dziecka, kto jest decyzyjny i na którym można polegać. W związku z tym pytając dziecko co chwilę na co ma ochotę, przekładamy na jego barki naszą odpowiedzialność. Dziecko nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego rodzic jako dorosły sam nie decyduje. Musimy od początku zwracać uwagę na to, żeby dziecko rozmawiając z nami patrzyło bezpośrednio nam w oczy, co świadczy o okazywanym szacunku i prawdomówności. W krajach muzułmańskich to wiedzą powszechna, robią to automatycznie, że względu na to, że wychowaniem zajmuje się mężczyzna, co jest naturalne( ograniczona emocjonalność). Kobieta zajmuje się drugorzędnie, głównie warunki materialne.

Dziękujemy za pozostawienie komentarza. 😜

To słuchaj, a nie ogladaj i po sprawie :)

@@patycjakomorowska Tak pani uwaza ?

@@filippa7308 tak uważam :)

@@patycjakomorowska Acha .

Na pewno warto :)

jak już jest spocone to znaczy,że jest przegrzane. Czyli "porządna" matka za dużo na dziecko założyła ciuchów. Nie rzadkie zjawisko

Droga pani, etiologia wymienionych chorób jest zupełnie inna niż brak czapki :) Przykladowo zapalenie opon mózgowych jest powodowane przez bakterie, wirusy, grzyby, lecz z pewnością nie przez zimno, gdyż nie posiada ono magicznej zdolności przechodzenia przez barierę krew-mózg ;) Podobnie zwykły katar to rinowirus, a nie brak czapki podczas wiatru. Niestety nauka swoje, a matki swoje i stąd mamy obserwowany wszedzie terror czapeczkowy. Tak, jak w nagraniu - zaufać dziecku, samo wie co się dzieje z jego ciałem. Moja córka ma niecałe 2lata, sama na mrozie zaklada rekawiczki po 5 minutach, bo jej zimno dopiero wtedy. Proby założenia wcześniej kończą sie krzykiem i oporem. 21 mcy bez absolutnie zadnej choroby. Dajmy dzieciom szansę zadbać o siebie i sluchajmy ich głosów.

@@annaciepiela9755 Pani Anno, racja, nie wprost od samego zimna, ale jest to już szczegół w całym ciągu przyczynowo skutkowym. No bo dlaczego do zakażenia dochodzi? Gdy nasz organizm nie broni się prawidłowo, bo ma obniżoną odporność. Wychłodzenie organizmu, zwłaszcza głowy powoduje obniżenie odporności. Najwięcej ciepła tracimy przez głowę. Ponoć bez czapki na mrozie możemy stracić nawet 70 procent ciepła z organizmu, to tak a propos naukowych argumentów...a gdy alergik z krzywą przegrodą zaziębi zatoki i potem ma zapalenie zatok, to już do mózgu jest jest blisko i nie ma żartów. Popieram: "Dajmy dzieciom szansę zadbać o siebie i słuchajmy ich głosów." pod warunkiem, że nie znaczy: "my już nie dbajmy o dzieci, nie myślmy za nich i nie wspierajmy ich". Popieram też, by rodzic uczył dziecko, co znaczy dbać o siebie dobrym przykładem. Dajmy sobie szansę, wsłuchajmy się w siebie, by pokazać dzieciom jak troszczyć się o siebie samych :) Dużo ciepła i zdrowia życzę.

@@ewabaw Nie spotkałam jeszcze dziecka, które by walczylo z czapką na silnym mrozie, dzieci umieją o siebie zadbać. Za to jako psycholog praktyk setki razy widziałam jak ta czapka, czy rekawiczki stawały sie przedmiotem dzikiego sporu między rodzicem, a walczacym o autonomię dzieckiem. I wtedy takie dziecko ,,na złość,, czapki nie założy, choćby miały mu uszy odpaść :) bądźmy przykladem, zgadzam się, modelowanie to siła. Mi chodzi o sytuacje, gdy ta czapka jest absurdalna - +15 stopni i lekki wiatr, a matki w szalonym widzie gonią za dziećmi, grożąc chorobami. Temperatura ujemna i śnieżyca to inna bajka. Warto zainwestować w samodzielność dziecka tu, czy tam pozwalajac mu na poniesienie drobnych konsekwencji naturalnych :)

@@ewabaw Pani Ewo na mrozie żadne dziecko nie będzie protestować przed czapką, nawet jeśli to chwilę. A zimno samo w sobie hartuje doskonale, zupełnie odwrotnie niż przehrzewanie dziecka . Jedynie trzeba pilnować by dziecka nie wyziębić, ale to w przypadku dzieci nie mówiących. Każde inne ma pewno się poskarży na zimno 😁.

@@ewabaw teoria o utracie ciepła przez głowę już została obalona. całe ciało w takim samym stopniu oddaje ciepło. Jestem mamą dwójki małych dzieci i to one decydują o czapkach, rękawiczkach, kurtkach...i są na prawdę zdrowe

Jeśli masz pytania do prowadzącego to najlepszym rozwiązaniem będzie poszukanie bezpośredniego kontaktu :)

Cześć :) W tym celu prosimy o bezpośredni kontakt z prowadzącym.

Dziękuje, proszę mi powiedzieć w jaki sposób można się z nim skontaktować? Czy istnieje adres e-mailowy albo numer telefonu?

Warto zerknąć tu: onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1002/icd.365?casa_token=4nRpElfnr1wAAAAA:_wo8QJQ8irfrW5LOVoczsHp_9Pbu_9UDgfun3eV0m2vegezytHpBwH8wSaOfJjnRNkNv3V5avZWyIQ www.researchgate.net/profile/Carolina_Weerth/publication/232764114_Cortisol_regulation_in_12-month-old_human_infants_Associations_with_the_infants'_early_history_of_breastfeeding_and_co-sleeping/links/547ce3890cf285ad5b0887c6.pdf No i potem tu :) scholar.google.pl/scholar?start=10&q=co-sleeping&hl=en&as_sdt=0,5 Pozdrawiam i przepraszam za tak późną odpowiedź. W wakacje jakoś mniej mnie ciągnie do komputera.

Podpytam strefę psyche czy wiosną mogliby nagrać wykład na ten temat. Cieszę się, że wykład przypadł Pani do gustu :)

Znam to dobrze. Moja córka też nie znosiła fotelika w tym okresie. Przekonywanie dziecka, żeby nie płakało, nie jest potrzebne. Skoro płacze to znaczy, że ma powód. Ja mam tak samo kiedy latam samolotem. Nienawidze tych pasów! Tylko ja już płaczę 'do środka'. Nie ma oczywiście jakiejś cudownej recepty. Moja córka, na przykład, znacznie lepiej się czuła jeżdżąc na przednim fotelu. Mogliśmy pogadać, pośpiewać, coś tam sobie poogladać za oknami. A nawet jak była zła, to chociaż widziała, że jej towarzyszę w niedoli i mogłem ją czasem potrzymać za rękę. Oprócz tego, jeśli jechaliśmy razem z żoną to zapewnialiśmy rozrywki i jakoś tam poszło. To mija z czasem. Nic jej nie będzie, jeśli Pani zachowa zimną krew i będzie wsparciem w takim stopniu jak to możliwe. Byle bez sprzężenia zwrotnego: ona krzyczy, więc rodzic podnosi głos, więc ona zaczyna się bać, więc krzyczy glośniej itd. Niech Pani będzie spokojem, ktorego ona potrzebuje :) Krótki i niezbyt nasilony stres niczego nie uszkodzi.

Dziękuję Panu bardzo

@Krzysiek Nowak, na naszym kanale znajdziesz wiele takich treści: ru-vid.com/show-UCyG2qD25UXOxSeySfC-tdvQ :)

Ja się podpinam pod prośba o literaturę

Nigdzie się Pan nie dowie jak. Wychowanie człowieka to eksperyment. To co jest korzystne dla jednej osobowości, może być destrukcyjne dla innej, zmiennych jest zbyt wiele. Warto oczywiście znać fazy rozwojowe, wysłuchać wielu opinii, ale każdego, kto próbuje mówić, że zna jakieś uniwersalne, właściwe metody wychowania należy kazać iść precz. To oczywiste wie Pan do jakiej rzeczywistości, jakich zadań wychowuje Pan swoje dziecko? Nikt z nas nie wie, a zaklęcia tych, którzy twierdzą, że wiedzą proszę włożyć między bajki. Pewna refleksja o człowieku w ogóle, podbudowa filozoficzna, ideowa może Panu pomóc, ale tu nie ma autorytetów, ani jednoznacznej odpowiedzi jak- błądzimy, błądziliśmy, będziemy błądzić.

@@elzbietakonopka1266 przecież na tym filmie gość przez 1,5h opowiada o tym co jest dobre a co złe a Pani tu takie mądrości swoje wylewa, niesamowite

@@bunin123 Ilu ludzi wychował ten Pan? Jakie to dało efekty?, a ci, na których wnioski, badania się powołuje? Może Pan wierzyć temu człowiekowi, lub innym autorytetom, jak będzie Pan niezadowolony z efektów będzie Pan mógł mieć do Nich pretensje:) :) Przy czym wykład ciekawy, bo niewiele mówi,, jak wychować", a sporo jak działa człowiek. Behawioryzm jest ok.

Zobaczymy co da się zrobić, a tymczasem zachęcamy do zapoznania się z innymi materiałami na naszym kanale - z pewnością znajdziesz coś co Cię zainteresuje i być może znajdziesz tam odpowiedzi na niektóre ze swoich pytań. Niekoniecznie związanych stricte z rodzicielstwem :)

Jeśli chodzi o zdrowie dziecka to polecam zapoznać się z książką pani Ewy Gieruli "Zdrowe dzieci".

Zdaje się, że nie do końca rozumiemy co dokładnie masz na myśli - mogłabyś doprecyzować? :)

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS mam na myśli konflikty w grupie tzn. że kłócimy się ciągle o te same kwestie mimo, że jakieś tam reguły zachowania w grupie zostały ustalone to są ciągle łamane i ciągle trzeba upominać o te same sprawy. Wiadomo najprościej zmienić otoczenie/towarzystwo ale to dłuższy proces i nie takie proste do zrealizowania od razu

Nie jest to okaleczanie dziecka, prosimy nie rozpowszechniać takich informacji w naszej społeczności :)

Bardzo, bardzo istotne spostrzeżenie, większość psychologów prawdopodobnie uda, że tego nie usłyszało,A klaps w takiej chwili jest jedynym sensownym rozwiązaniem. Chyba że na życiu dziecka nam nie zależy.

Sama w dzieciństwie CZASAMI dostałam klapsa i powiem szczerze, że nawet jako dziecko nie odczuwałam wielkiego bólu fizycznego, ale było mi bardzo przykro, że doprowadziłam do takiego stanu matkę, że musiała się do takiej rzeczy posunąć. Co innego jest kiedy dziecko za każde uchybienie dostaje klapsa i jest TRESOWANE a co innego kiedy jest to już krzyk niemocy nad dzieckiem.

Arjawa co ma klaps do ratowania życia? Nie wystarczy rozmowa z dzieckiem? Boże nie miej dzieci

@@SUZMERRY myślałem ze to proste i wszyscy to zrozumieją. Mówisz o większy dziecku ,któremu to wyytlumaczysz. Natomiast małe nie zrozumie oco chodzi.a otrzymany w momencie wybiegania na ulicę klaps skojarzy że tego robić nie powinno .Bez tego skojarzenia wybiegniecie na ulicę będzie dla niego czymś naturalnym,a poprostu następnym razem można nie zdążyć złapać za rękę. A gdyby tak się stało to co czuł by rodzic który stracił dziecko tylko dlatego ze ktoś wmówil mu ze klaps jest czymś złym? Ale to są sytuacje wyjątkowe ,podobnie gdy dziecko próbuje wkładać coś do kontaktu.Pojasnialo? Właśnie w takich sytuacjach klaps oznacza chęć ratowania życia i nikt ni wmówi mi ze jest inaczej.

​@@arjawa3232 Właśnie, nie zrozumie. Przyjmując to założenie, karamy dziecko za to, że nie wiedziało, nie skojarzyło, że ulica=niebezpieczeństwo. Do tego fizycznie, w sposób, z jakiego nie z byle powodów zrezygnowaliśmy przy tworzeniu praw chyba całego cywilizowanego świata. Nie jestem pewna, o jakim wieku mówimy, więc ciężko ocenić, w jaki sposób należałoby przekazać dziecku tę wiedzę, ale takie sprawnie biegające chyba zwykle jest już całkiem bystre.

Nad sprawami technicznymi zawsze można popracować, dzięki za komentarz :)

Głośność można regulować na swoim odbiorniku :) na mojej komórce i komputerze wszystko słychać bez zarzutu :)

@@Isq1208 tak samo u.mnie :-)

Mam wrażenie, że porównujesz ze sobą zupełnie niewspółmierne obszary, co skazane jest na błąd. Przekładanie leczenia i osłabienia genów na dawanie klapsa i "budowania" świadomości zagrożeń? Nie zgadzam się z Twoimi hipotezami. Dziecko, które doświadczyło czegoś przykrego bo np. upadło i mocno się uderzyło, bo nieostrożnie wspinało się po murku, wystarczająco już oberwało, nie trzeba dokładać mu cierpienia. Rolą opiekuna jest pomoc i ukojenie w takiej sytuacji. Lekcja wyciągnięta jest już sama przez się. Jeśli dasz dziecku klapsa w takiej sytuacji to jedynie dajesz mu informacje, że nie może na Ciebie liczyć kiedy znowu przydarzy mu się coś przykrego (dzieciństwo polega na sprawdzaniu i testowaniu, chyba każdy kto miał szczęśliwe dzieciństwo o tym wie). Czy upadnie kolejny raz - na pewno! Ale jak inaczej ma się nauczyć ostrożności? Jeśli tak jak mówisz, ma je zaboleć od klapsa i ma nie robić tego więcej, to rozumiem, że efekt ma być taki, że dziecko nie będzie się więcej wspinać = nie będzie nabywać umiejętności i sprawności fizycznej?

@@Isq1208 ..nieporozumienie...klaps jest systemem ostrzegawczym u dzieci które nie rozumieją jeszcze werbalnych komunikatów..ma powodować by nie doszło do złego..zgoda że samo nieszczęście jest już karą..ale nie zawsze co kiedy dziecko popełni przestępstwo podczas którego doświadczy już czegoś złego system i tak dziecko a co więcej rodzica pociągnie do odpowiedzialności...gdyby to wszystko było takie proste to byłaby jedna książka wszystkie mamy sobie by ja przestudiowały i się stosowały..niestety życie jest nieprzewidywalne sam posiadam dwoje, dwoje totalnie rożnych dzieci...jak poza tym oceniać życie jak nie przez pryzmat własnych doświadczeń i postrzegania świata....ja oceniam to przez moje doświadczenia i moje obserwacje a nie życzeniowe myślenie żeby dzieci nie doświadczały zła...pewnie że było by super ale jak pisałem jak nie doświadczasz to nie umiesz się bronić..i by była jasność nie chodzi o celowe doświadczanie ale celowe nie tworzenie bańki...życie jest jakie jest i tworzenie baniek jest w mojej ocenie złe...nauczyć trzeba dziecko rozwiązywać problemy i z niemi walczyć a nie je od nich odsuwać i udawać że ich nie ma...i tyle..każdy może sobie zrozumieć to co na pisałem jak chce ale celem nie jest to co napisałaś i nie wiem skąd w ogóle taki kierunek. Jesteśmy tu na ziemi jako społeczeństwo więcej ludzkość gatunek i by gatunek przetrwał czy się rozwinął potrzebny jest rozwój a rozwój to walka z przeciwnościami a nie ich unikanie i taki jest przekaz...i to na każdym polu..od wychowania przez ingerencję w leczenie co osłabia geny na później itd...wydaje nam się ze jesteśmy tacy mądrzy, nawet walczymy ze smogiem i cyklicznym ociepleniem klimatu...dla mnie teza "wiem że nic nie wiem" jest najbliższa tym dywagacjom, każdy ma swoje doświadczenia, dla mnie wychowanie to przygotowanie dziecka na przyszłe życie, wychowanie gdzie zatacza się koło (dzieci, rodzice, dziadkowie)...a gdybym chciał być złośliwy to zripostowałbym: czy ty zatem jak dziecko się upije i zatruje to je przytulisz bo kara już jest przecież się zatruło... dajesz tym samym przyzwolenie do kolejnych tego typu zachowań? zapewne nie, rozwiążesz to inaczej wiec nie wiem po co wkładasz w swojej wypowiedzi tę uszczypliwość w formie pytania, która ma poprzeć twoje na wierzchu. role rodziców są podzielone Ty występujesz jako filar matki opiekunki szczęścia i domowego ogniska a ja jako facet i ojciec reprezentuję model walki o byt, przygotowania na walkę z życiem, chłodną część życia , nie odbieram cesarzowi co cesarskie uważam że wychowanie to jak życie ma swój dzień i swoją noc..dzisiejsze modele rodziny są nawet zaburzone pod tym względem...ja tak uważam ...na siłę nikogo nie przekonuje..wydaje mi się jednak że to działało i doprowadziło nas do tego momentu..a dziś w swej "mądrości" chcemy wszystko zmienić i poprawić.

Michał Piekarski wobec tego na pewno nie dojdziemy do porozumienia, bo ja mam na wszystkie przytoczone przez Ciebie argumenty swoje kontrargumenty. Powodzenia w byciu rodzicem. Chciałabym tylko zasugerować, ze skoro już są badania naukowe które potwierdzają sensowność jednych zachowań i szkodliwość innych zachowań, to warto z tej wiedzy korzystać. W końcu jako cywilizacja czerpiemy korzyści z osiągnięć nauki, a takie osiągnięcia o których wspominam nie są niczym mniej istotnym niż wielkie odkrycia naukowe.

@@Isq1208 są badania mówiące o szkodliwości ludzkich działań na środowisko i są takie które mówią o jej znikomym/zerowym znaczeniu , w zależności od potrzeb ludzie sięgają po te które są im w danej chwili wygodne czy potrzebne..jak już pisałem gdyby to było takie proste to była by jedna książka. Są ciekawe badania na temat aspartamu który spożywamy - twierdzą w nich naukowcy że jest ok - czy zatem jest? Nauka to coś co się rozwija a analiza ludzkiego rozwoju to nie kilka lat obserwacji ale całe pokolenia...ludzie to piszą bo za coś trzeba dawać tytuły naukowe...należy czytać ale wnioski każdy wyciąga samemu. Ja jestem z pokolenia gdzie po przeczytaniu książki można było ją interpretować po swojemu i tak robię . Co do porozumienia to ja go nie szukam - i nie namawiam nikogo widział to tak jak ja....ani go nie oceniam..no może trochę;). Tak więc powodzenia.

@@MichaPiekarskidesigner znów jestem zmuszona przyczepić się do zaproponowanego przez Ciebie porównania - mówimy tu o badaniach nad obiektem, który rodzi się, żyje ileś tam lat i umiera i możemy prześledzić jego życie (tak jak mówił o tym w wykładzie prowadzący), natomiast środowisko i kula ziemska to są "obiekty" do badania, które funkcjonują już miliardy lat i mam nadzieję, że tyle jeszcze będą funkcjonowały. Nie twierdzę, że cokolwiek tu jest PROSTE, bo mowa jest jedynie o dosłownie UŁAMKU całości, jakim jest dawanie klapsów (a mówiąc bardziej precyzyjnie - o przemocy fizycznej wobec dziecka). Trudno porównać to do całości wiedzy, jaką warto, żeby rodzic miał wychowując dziecko. Prowadzący zwracał uwagę, że osoby doznającej przemocy fizycznej w dzieciństwie, częściej stają się ofiarami przemocy w dorosłym życiu. Ja nie chce tego dla mojej córki. Sama znam osobiście tego typu przypadki i mogę jedynie zgodzić się z wynikiem tychże badań. Nasuwa mi się jeszcze tutaj pytanie, czy przesłuchałeś cały wykład uważnie? Kolejne pytanie, co chcesz osiągnąć wychowując swoje dziecko? Czy chcesz, żeby był to człowiek zdrowy, szczęśliwy, spełniony i pełen werwy do działania, czy też osoba która po trupach dojdzie do celu, przemocą i agresją WYWALCZY swoje i nie będzie oglądać się na innych? Udowodnione jest to, że właśnie dzięki współpracy, działaniu grupowemu osiąga się najlepsze rezultaty, a nie w działaniu w pojedynkę. Nie od dziś wiadomo, że w Polsce mamy z tym problem. To taka dygresja, bo wchodząc w szczegóły, to do jutra bym nie skończyła pisać. Każdy oczywiście ma prawo dążyć do tego na czym mu zależy. Myślę, że Ty i ja mamy po prostu zupełnie odmienne cele w wychowaniu naszych dzieci. Nota bene - przykro czyta się sformułowania: ja porozumienia nie szukam. Ale znów, to mówi tylko o tym jakiego typu osobą jesteś i co na tym świecie chcesz robić. Każdy ma do tego pełne prawo DOPÓKI nie krzywdzi innych.

W pierwszej kolejności pragniemy zwrócić uwagę na język jakiego używasz komentując nasze treści, a mianowicie, że bylibyśmy zobowiązani gdyby następnym razem obeszło się bez słów powszechnie uznawanych za wulgarne - jesteśmy przekonani, że da się wyrazić to samo innymi słowami :) Co zaś do rzeczy oczywistych - pamiętaj, że nie wszystko co dla Ciebie jest oczywiste jest takie też dla innych, a nawet jeśli to czasem warto sobie o nich przypomnieć i utrwalić wiedzę, bo o takich rzeczach, tych najbardziej oczywistych, najczęściej na co dzień zapominamy :)