Goedemiddag. Ik vond het een interessante lezing. Hieronder mijn bijdrage. Dr. Tinneke Beeckman zegt, dat Spinoza zegt "je bent deel van de natuur en al die attributen maken ook deel uit van God" Ja, het idee dat de mens deel zou uitmaken van God of de Goddelijke natuur is een typisch heidense gedachte. Maar ik zal proberen nader uit te leggen, wat ik daarmee bedoel. Wat Spinoza God noemt, is iets anders dan de God van Isräel, dus de God die zichzelf geopenbaard had aan de profeten, deze God staat los van de geschapen natuur. De geschapen werkelijkheid is iets anders dan wat Hijzelf is. Hij is de volledig Andere (Emmanuel Levinas). Dat dit tot conflicten leidde, daar kom ik straks op. Spinoza noemt God "oneindige potentia", kracht om te bestaan, inherent aan de natuur, één met de natuur. "als mens ben je deelachtig aan de substantie die bestaat uit oneindig veel attributen, door twee attributen, namelijk lichaam, maakt deel uit van uitgebreidheid, en geest het attribuut van het denken" "Je bent deel van de natuur, en al die attributen maken ook deel uit van God". Dit nu is precies het denken zoals de Advaita-Vedanta filosofie uit India dat doet. Het non-dualisme van Shankara. Dat de natuur een emanatie, een uitvloeisel zou zijn van God, zoals de golven dat zijn van de oceaan, en dat wij, als mensen daarom deel uitmaken, zowel van de natuur, als van God Zelf. Dat wijzelf dus eigenlijk in onze geest en lichaam zijn, de "bemiddelaar (het verbindingsstuk) tussen God en de natuur". Zo kwamen de mensen, en speciaal de joden die ontrouw werden, er doorheen de geschiedenis toe, om dingen uit de natuur te gaan aanbidden als "goddelijk", offers aan hen te brengen, want voor hen was de natuur goddelijk, kijk naar het Gouden Kalf. Dat was iets wat God, JHWH, de God van de Profeten hen verboden had door het Eerste gebod. De joodse God JHWH die zich geopenbaard heeft aan de profeten, was/is iets anders, dan de schepping daarom openbaart Hij zichzelf als de enigste ware God, die los van de wereld, en de natuur, en los van alle heidense filosofiëen en religies, stelt dat Hij dit alles te boven gaat. Hij is geen "substantie" die zichzelf in de wereld van de vormen en de natuur uitvloeit, geen energie, maar een persoonlijke God, die vrij is in Zijn beslissingen, en de schepping gemaakt heeft als iets wat volledig los staat van Hem zelf. De schepping is een maaksel van zijn handen. Hij bestuurt die schepping, en is daar Heer en meester over. Tenminste zo was Hij voor de joodse profeten, en zo ook voor Maria, Christus, en de latere christenen. De Talmud en Kabbalah, de Rabbijnse geschriften (die door Jezus de "menselijke traditie" genoemd wordt) gaan veel meer uit van de heidense definitie van god, als een energie die deel uitmaakt van de natuur, en van onze natuur precies zoals Spinoza die omschrijft, en die ook te vinden is in de Indiase filosofie. Yoga oefeningen beogen eenheid met deze veronderstelde "goddelijke" energie. Daarom kan ik me ook goed voorstellen dat de joodse schriftgeleerden niet alleen Christus fel tegenspraken, maar ook de Profeten die hem voorgingen in de oud-testamentische tijden met boosheid bejegenden. Zij waren in hen heel erg teleurgesteld. Want die profeten, en ook Christus, vertelden hen over een God, wiens voorschriften zij moesten volgen, en die zij niet wilden. Zij wilden een God die hun rijk en machtig zou maken, en die onderdeel was van hun eigen menselijke natuur. Die ook tegemoet zou komen aan de (vaak bedorven) behoeften van hun menselijke natuur. Niet eentje die hun zielen zou verlossen. Maar een die hen in de wereld machtig en rijk zou maken. Die hen groot werelds voordeel zou opleveren. Die hen zou bevrijden van de Romeinen. Waarvan zij zouden kunnen zeggen, dat ze één zijn met die God. Ze wisten van de profeten dat het volk van Isräel een speciaal volk was, uitverkoren door God, maar zij begrepen dat heel anders. Jezus Christus kon aan hen niet duidelijk maken dat de God waarover Hij sprak, Zijn Hemelse Vader, een heel andere God was, dan die bestond in de verbeelding van de joodse schriftgeleerden. Daarom werden die schriftgeleerden zo vaak boos op Hem. De mens heeft geen goddelijke natuur, maar kan daar door de genade van God wel in zekere zin aan deelachtig worden. Als hij luistert naar die God.
