Człowiek w sądzie kontra zasady gry w sprawiedliwość 

I do sądu nie idzie się po sprawiedliwość tylko po wyrok!

Sprawiedliwość, to taka idea do której zmierzamy.

Dziękuję za komentarz! Prawo istnieje, ale trzeba na nie patrzeć trochę inaczej. Tutaj ścierają się przepisy z ludzką naturą. Ta druga częściej wygrywa. A to o czym mówię w tym materiale tylko to obnaża. Mimo, że przepisy powinny być bezwzględnie stosowane, to często stają się wyłącznie zasłoną dymną dla uczuć jakimi dany Sąd darzy daną sprawę. W dzisiejszej rzeczywistości i ja bywam rozdarty i niepewny. Co Sąd to inne podejście. Ale trzeba być tego świadomym, mimo, że to w pewnym sensie straszne.

@@MariuszStankiewicz Dziękuję Panu za odpowiedź. Muszę przyznać, że Pana słowa mogą wywołać u laika (a takim jestem w kwestiach związanych z zastosowaniem prawa) wywołać wręcz pewną formę lęku przed starciem z wymiarem sprawiedliwości. Z drugiej jednak strony są sytuacje, w których kontakt z nim jest nieunikniony. Pańskie słowa skłaniają mnie do pogłębienia mojej wiary w to, że jednak nie będzie mi dane stanąć przed obliczem Temidy, której waga zdaje się być jedynie teatralnym rekwizytem. Raz jeszcze dziękuję Panu za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie.

@@jotka13 Nie bez powodu na pierwszych zajęciach dla aplikantów adwokackich mówi się o tym, że sala sądowa to teatr. Najpierw byłem oburzony takim stwierdzeniem, a później musiałem się też boleśnie przekonywać. Proszę wierzyć, że są mądrzy sędziowie. Moim problemem jest to, że ciężko o jednolite standardy. A jaka w tym sprawiedliwość kiedy we Wrocławiu ktoś zostaje skazany, a w Krakowie od tego samego uniewinniony. Lepiej mówić o: systemie rozwiązywania sporów, bo "wymiar sprawiedliwości" jest stwierdzeniem które jest nieco na wyrost i może być mylące dla osoby który oddaje się w jego ramiona. Piękne: "waga zdaje się być jedynie teatralnym rekwizytem" ;) Pozdrawiam!

@@MariuszStankiewicz Przytoczył Pan porównanie Krakowa i Wrocławia (rozumiem, że to raczej swego rodzaju symbolika). Czy prawidłowo z tego wnioskuję, że nie istnieje coś, co może mało fachowo nazwałbym jednolitą wykładnią i/lub interpretacją prawa?

@@MariuszStankiewicz niepojęte jest dla mnie to, że wiele lub wszystko zależy od uczuć jakimi sąd darzy daną sprawę. Jako nauczyciel oceniając postępy lub zachowanie ucznia staram się od zawsze nie kierować swoją ludzką ułomnością by nie popełniać błędów atrybucji, generalizacji itd. Aż się boję pomyśleć o konsekwencjach dla siebie gdy Sąd uwierzy w wiarygodność wytworzonych na potrzebę ukarania mnie dokumentów a ja nie będę miała jak oraz kiedy ukazać jak to z tymi dokumentami naprawdę było czego "badanie" zajęło mi rok.

Cieszę się, ze Pani przez to w miarę gładko przeszła :)

Pani Izabelo, kwestia bezkrytycznego przyjmowania przez Sądy zeznań określonych świadków to dość powszechne zjawisko. Pełnomocników to też frustruje. W trakcie składania przez świadka zeznań trzeba dać mu się nakłamać do woli, jeżeli to co mówi jest sprzeczne z pozostałymi dowodami, wtedy najłatwiej na świecie pokazać, że jego zeznania są bezużyteczne. Jeżeli jednak nie ma czym kontrować to trzeba od razu świadka brać na wyrywki i pytać o różne rzeczy bez wyraźnego ciągu. Tak żeby nie mógł powtórzyć zmyślonej/wyuczonej wersji od początku do końca, tylko żeby musiał wysilać swoją wyobraźnię i wymyślać na poczekaniu odpowiedzi, bo zachwialiśmy kolejność wypowiedzi której się nauczył. Nie pomoże kłócenie się ze świadkiem czy zarzucanie mu prosto w oczy kłamstwa, bo się oczywiście wyprze i usztywni w tym co mówił. Bywa też tak, że ludzie w nerwach mówią coś innego niż by normalnie powiedzieli. Są też tacy świadkowie, którzy zeznają na naszą korzyść mimo, że myślą że opowiadają zdecydowanie na naszą niekorzyść. Zdarzyło mi się, że Pan świadek zaczął dopiero obciążać klienta którego reprezentował dopiero kiedy ja zacząłem zadawać mu pytania :) więc szybko skończyłem i dobrze na tym wyszedłem.

@@MariuszStankiewicz dziękuję za odpowiedź. Przez myśl by mi nie przeszło, żeby ustalać wersję zdarzeń, i że takie rzeczy robią świadkowie vel mogą robić. Sporo mądrości jest w tym co Pan napisał. Zamierzam z nich skorzystać.

Konfrontacja świadków zakłada, że jest między nimi jakaś sprzeczność, którą można ustalić dopiero po ich przesłuchaniu. "Świadkowie, których zeznania przeczą sobie wzajemnie, mogą być konfrontowani." Dopiero wtedy taki wniosek będzie miał jakieś uzasadnienie. Można podejrzewać, że będą sobie przeczyć, ale dopiero to nie będzie wynikało z protokołu przesłuchania czy jego przebiegu, to raczej wniosek nie zostanie uwzględniony. Trzeba mieć do niego jakieś podstawy, czyli wykazać w treści uzasadnienia wniosku o konfrontację, jakie są sprzeczności. Pozdrawiam Mariusz Stankiewicz

Niezależnie od wieku, polecam zapisywanie się na prawo jeżeli interesuje Cię to samo w sobie. Przy okazji wspomnę, ze Ludzie którzy idą na prawo za obietnica prestiżu i wielkich pieniędzy robią sobie krzywdę. Można tez po prostu zacząć czytać podręczniki powoli i uczyć się :) profesorowie na wykładach często nie wnoszą wiele poza tym co jest w ich książkach. Pozdrawiam!

@@MariuszStankiewicz dzięki

40 lat ????? To zaledwie połowa tego , co masz do przeżycia. Bież się za naukę i nawet się nie zastanawiaj !!!!!!! Powodzenia na studiach.

@@adamderdowski9816 dzięki

Wycofać można, ale trzeba uważać żeby nie narazić się na składanie fałszywych zeznań. Z pewnością pojawia się pytania dlaczego taka zmiana. Te zeznania złożone wcześniej już będą w materiale dowodowym i będą oceniane. Sąd z pewnością spyta czy potwierdza Pani te zeznania na rozprawie. Sąd tez weźmie pod uwagę motywy zmiany zeznań. Może wtedy wybrać sobie jedna z wersji, może tez całkowicie zeznania odrzucić skoro są niekonsekwentne.

@@MariuszStankiewicz Dziękuję

A to akurat nieprawda. Ludziom wydaje się ze płaca za załatwienie/wynik sprawy, a prawda jest taka, ze adwokat wyłuszczy ze sprawy najważniejsze rzeczy i będzie bardziej konkretny i perswazyjny. Bo wie jakie argumenty będą miały znaczenie. Plus przedstawi podstawe prawna. Sądowi trzeba często pomoc.

Dr House in da house!