Czesław Miłosz - antypolak czy nasz wielki poeta? Patriotyzm, Żydzi, Dmowski, Michnik | prof. K.Kloc 

Polecamy rozmowę z Łukaszem Warzechą: bit.ly/3wsScQL 🔹 Jak oceniać listy poszczególnych partii do Parlamentu Europejskiego? 🔹 Czy narracja Platformy o walce z prorosyjską prawicą może zażreć? 🔹 Czy rywalizacja PiSu i Konfederacji to gra o sumie zerowej? 🔹 Jak wielu wyborców Konfederacja jest w stanie odebrać PiSowi w tych wyborach? A może jej szansą jest osłabienie Trzeciej Drogi, która zyskała kosztem Konfederacji w wyborach do Sejmu? 🔹 PiS przyjmując narrację antyunijną jest w stanie osłabić Konfederację czy jest w tym niewiarygodny? 🔹 Czy wystawienie kilku ministrów odchodzących z rządu już po kilku miesiącach obciąża partie koalicji? 🔹 Czy sprzeciw wobec Zielonego Ładu sprawi że frekwencja do PE będzie tym razem wysoka? Jest ryzyko przegrzania tego tematu? 🔹 Temat CPK wpłynie na wybory, czy już się wypala i rząd będzie w stanie go przeczekać?

Ten segment historyczno kulturalny zasługuje w Nowym Ładzie na rozwinięcie. Fajnie byłoby posłuchać o Herlingu Grudzińskim, chyba lepszym prozaiku niż Miłosz i bliższym narodowej tradycji.

Superinteresująca rozmowa👍👍👍Dziękuję i pozdrawiam!

Historia Żydów na ziemiach polskich rozpoczęła się około 1000 lat temu, od kupców poszukujących na tych terenach głównie niewolników, których kastrowali i sprzedawali później w krajach muzułmańskich. Pierwsze, niewielkie, wspólnoty żydowskie istniały w Polsce w XIII wieku, później powiększyły się, przyjmując wypędzonych Żydów z całej Europy, w tym z Niemiec (1346), Węgier (1349-1526 i 1686-1740), Francji (1394), Austrii (1420), Hiszpanii (1492), Portugalii (1497), Kijowa (1886), Moskwy (1891). Król Kazimierz III Wielki jest uznawany za protektora Żydów w Polsce. W 1334 Kazimierz Wielki wyłączył Żydów spod jurysdykcji prawa niemieckiego, od tego czasu gminy żydowskie zaczęły bezpośrednio podlegać sądom królewskim. Po decyzji Kazimierza Wielkiego chroniącej bezpieczeństwo i interesy Żydów Królestwo Polskie stało się bezpieczną przystanią dla Żydów wypędzanych z innych państw w Europie. Od czasów powstania Królestwa Polskiego, poprzez utworzoną w 1569 roku Rzeczpospolitą Obojga Narodów, aż do okresu klęsk wojennych powstania Chmielnickiego i potopu szwedzkiego, w XVII w. Polska była jednym z najbardziej tolerancyjnych państw Europy i stała się domem dla dużej społeczności żydowskiej. Nazywano (Samuel Adalberg) ówczesną Polskę rajem dla Żydów (łac. paradisus Iudaeorum), a szesnastowieczny rabin krakowski Mojżesz ben Israel Isserles podkreślał, że "jeśliby Bóg nie dał Żydom Polski jako schronienia, los Izraela byłby rzeczywiście nie do zniesienia". Pod koniec XVIII wieku Niemcy, Rosja i Austria dokonały trzech rozbiorów, aż w 1795 r. Polska całkowicie zniknęła z mapy świata. Kiedy w 1918 r. dzięki krwawej walce i Bożej pomocy odzyskała niepodległość, w Polsce mieszkało kilka milionów Żydów. Ale piękne chwile nie trwały długo. W 1939 roku Niemcy i Rosja podpisały pakt o IV rozbiorze Polski i rozpoczęła się II wojna światowa. W jej trakcie z rąk Niemców zginęło 3 mln Polaków i 3 mln polskich Żydów. Prawie cała infrastruktura Polski została zrównana z ziemią. To, co pozostało, zostało zrabowane przez Rosjan i wywiezione do ich kraju. Po wojnie rozpoczęła się odbudowa kraju z ruin. Po sfałszowanych wyborach do władzy doszli komuniści, którzy byli marionetkami w rękach ZSRR. Stalin i jego otoczenie osadzili Żydów na najważniejszych stanowiskach w polskim rządzie i w aparacie bezpieczeństwa. W czystkach i krwawych akcjach komuniści zabili dziesiątki tysięcy polskich patriotów. Do 1968 r. większość żydowskich komunistów odpowiedzialnych za mordy na polskich bohaterach po walkach frakcyjnych wewnątrz partii PZPR wyemigrowała do Izraela a także do Szwecji, USA, Wielkiej Brytanii. Ciał większości polskich bohaterów z czasów II wojny światowej i powstania antykomunistycznego, zabitych przez komunistyczny reżim nie odnaleziono do dziś. Ofiary grzebano potajemnie na wzór sowiecki, podobnie jak Rosjanie uczynili z 20 tysiącami polskich oficerów których zamordowali w Katyniu.

Dobry materiał👍

Wspaniała dyskusja.

Czytałem kilka książek Miłosza i miałem wrażenie, że on się zatrzymał mentalnie w przedwojennej II RP, konkretnie w Wilnie i Warszawie... trochę jeszcze poruszał tematy wojny i komunizmu, ale już mniej. Dlatego nie zaczytywali się w nim Polacy. To co pisał można przeczytać, jako ciekawostkę historyczną... Natomiast mam wrażenie, że po II wojnie nastał kompletnie inny świat, a Miłosz, jakby tego nie zauważył. Natomiast, jako popularyzator kultury polskiej na świecie, jako jeden z ciekawych intelektualistów polskich, tłumaczy (tłumaczył nawet księgi biblijne), poetów itd. Oczywiście za to doceniam Miłosza.

Tak trudno zrozumieć że Miłosz przez całe życie czuł się Litwinem a nigdy Polakiem w sensie nowoczesnym!!!!! Jego Rodzice byli pierwszym pokoleniem w rodzie którzy się spolonizowali!!!!!!

Dwie rzeczy nie padły w rozmowie. Jedna to Miłosz na słuzbie krwawej rewolucji w Polsce ludowej. Tutaj jego skrupuły nie dzialaly. Dobrze go zdiagnozował wtedy Piasecki. Druga rzecz to katolicyzm Polaków. Mysle, że obelga endeckosci polskiej kultury to inaczej nazwana nienawiść wobec katolicyzmu. Może wpływ na to miały homoseksualne zapędy Miłosza, które katolicyzm potepiał w ogólności.

Bardzo ciekawa rozmowa. Dzieki.

Boże nie lubił Polakow a nas powinni wszyscy kochać!!!! 😂😂😂😂😂

Milosz czyli Poska poezja i proza preof . uniwersytetu w Berklej .... Dzieki jego publikacji w latach 80-tych zdalem mature z Polkiega ,prof. byl zachwycony i pytal z kad mam ta wiedze ....odparlem dziekuje Miloszowi ...........A to byla wiedza na temat Calosci literatury z eu. srodkowej jak i interpretacja literatory Rosyjskiej .......Przeczytajcie Doline Issy....moze go zrozumiecie .......

Bardzo ciekawy program. Pokrewieństwa intelektualne Miłosza ze Stanisławem Brzozowskim są moim skromnym zdaniem trwałe i uzasadnione. W pracy Miłosza poświęconej Brzozowskiemu "Sam wśród skorpionów" silnie wybrzmiewa ton oskarżycielski względem Polski i równie silnie da się odczuć, że Miłosz z Brzozowskim się solidaryzuje (i to chyba bardziej emocjonalnie niż intelektualnie). Miłosz oskarża nas o ten rodzaj głupoty, który wyraża się w nieuzasadnionym przekonaniu o własnej wyższości. To nieuzasadnione przekonanie zapewnia nie praca, nie wkład w spusciznę cywilizacji, ale świadomość poniesionego cierpienia, niewoli i szykan. Oskarżenia o zdradę kierowane wobec Brzozowskiego też się jakoś wpisują w nasz rodzimy folklor. I również z oskarżeniami (wyrażali je min. Mackiewicz i Herling Grudzinski) Miłosz musiał się zmierzyć. Nieobce Miłoszowi jest również pragnienie modernizacji, pragnienie aby narody Wschodniej Europy stanęły bez kompleksów w rownym szeregu z narodami o trwałej państwowości i bogatej kulturze. Pokrewieństwo można również dostrzec w rozczarowaniu socjalistycznymi mrzonkami i powrót do katolicyzmu, zarówno kulturowo jak i religijnie. A co do oceny to zgadzam się z redaktorem Kitą. Na zewnątrz był Miłosz Polakiem i emisariuszem polskiej kultury. W wewnętrznej debacie bywał wobec Polski bardzo często okrutny.

👍

Kto dzisiaj czyta Miłosza??????? 😂😂😂😂

Skoro był takim fanem komunizmu, to czemu żył w USA a nie w PRL albo ZSRR?

Miłosz był z pochodzenia Litwinem czy Polakom tak trudno to zrozumieć???? 😂😂😂😂