Czy fotografia może być formą terapii? 

Szczerze powiedziawszy jak słyszę na początku puszenie się przynależnością do ZPAFu i gadanie o Radzie Artystycznej (sztuka w założeniu powinna być wolna i wyzwalać z ograniczeń więc tego typu "szacowne gremia" stanowią tego zaprzeczenie) a następnie słyszę "jechanie" po OM "bo to nie Olympus" to odechciewa mi się słuchać dalej. Użytkuję schyłkowego Olympusa i gdyby mnie było stać już bym przesiadał się na OM (względnie Nikona bo do nich mam sentyment z aparatu analogowego, który używam). Jak dla mnie OM póki co to twórczy i sensowny rozwój tego co robił Olympus bez straty na jakości. Co do "zrzeszania" to jak dla mnie jedyną sensownym rozwiązaniem są "kolektywy fotograficzne lub artystyczne" zakładane przez fotografów streetowych gdzie każdy ma swój głos i nie ma "gadających głów" a jest artystyczny ferment, z którego może powstać coś ciekawego ewentualnie inne ale nieformalne grupy pasjonatów. Irytujący są młodzi przekonani o swej wielkości i wspaniałości ale równie irytujący są starzy, którzy zasiadając "tu i tam" uznają siebie i swoje środowisko za wyrocznię nieomylności i latarnię sztuki.

Dziękuję za przygotowanie materiału- bardzo dobrze się słuchało Waszej rozmowy. Jeśli chodzi o dyskusję na temat systemów Olympus i innych, to dodam od siebie, że używam zarówno OM1 jak i Sony A7 M4. W fotografii portretowej w studio sam z trudem widzę różnicę, a na pewno różnicy nie widzą Klienci. Oba korpusy są dobre w mojej fotografii. Różnice widać przy pracy z wysokim ISO bez sztucznego światła, ale podobno istnieją programy, które poprawiają szumy itp. Olympus na pewno bije Sony stabilizacją matrycy, bo można zrobić ostre zdjęcie na 1/20 s jadąc motocyklem (zdjęcie innego pojazdu jadącego równolegle). Są też aparaty, które wyglądają świetnie, np. NIKON w stylu retro- chciałoby się mieć taki, bo jest ładny:-)

cześć Jacku ...po wysłuchaniu całości ( chce się przekonać czy podobne "rozmowy" zainteresują mnie częściej), mam takie odczucie że tytuł odcinka jest spójny z tematyką tylko we fragmencie, a dokładnie, w ostatnich 10-ciu minutach...to co skłoniło mnie do pewnych przemyśleń do wątek o realistycznym tworzeniu obrazów, kadrów które nie są specjalnie mocno obrabiane żeby zachwycały w każdym swoim aspekcie. Obecne spore technikalia dostępne dla praktycznie każdego, zachęcają do tego by foty traktować jako produkt typu "wow". Ludzie są różni, ci co fotografują jak również ci co oglądają ( choć mam wrażenie że większość obecnych prac fotograf robi dla innego fotografa 😆, tak wiele osób trzaska kadry i lubi je zwyczajnie oceniać ). Warto mieć swój styl - tutaj pełna zgoda 👍, ja bym to rozszerzył : nie tylko styl samych obrazów ale również sposób podejścia i traktowanie tego co jest bezpośrednio przed jego stworzeniem, jak również po jego zarejestrowaniu. Pozdrawiam serdecznie ✌️

Jak najbardziej! Ale nie ma tylu miliardów aparatów.

Facet troche bzdury opowiada, ze wprost z aparatu bez ingerencji dostaje to co potrzeba. Nie rozumie zasad cyfrowej fotografii, ze co aparat to inne kolory, co pora dnia i oswietlenie to tez inne kolory. Juz sama matryca oparta na filtrach Bayera nie daje mozliwosci uzyskiwania kolorów takie jakie byly w rzeczywistosci. Wszystko wymaga obrobki i dostosowania pod dane urzadzenie, nosnik a to nie jest tylko poruszanie suwaczkami ;) Z drugiej strony cyfrowa fotografia bez dobrej edycji i dostosowania bardzo duzo traci. Jezeli ten pan opowiada, ze nic nie trzeba robic to po prostu klamie albo nie ma zielonego pojecia o fotografii.

Ale fotoszur. No nie dałem rady. I chyba pierwsza łapa w dół w podkaście niezłych.

W obecnych czas jest raczej powodem frustracji.