อ่านพระคัมภีร์ วันที่ 250
📖 ภาพรวม บทที่ 34
ผู้เลี้ยงแกะ(ผุ้นำ)ของอิสราเอล ไม่เอาใจใส่ฝูงแกะของพระเจ้า ดังนั้นพระเจ้าจะทรงเลี้ยงดูฝูงแกะของพระองค์เอง
1. ผู้เลี้ยงที่พระเจ้ามอบหมายให้ดูแล ฝูงแกะของพระเจ้า
ต้องเอาใจใส่ เลี้ยงดู ปกป้อง เยียวยารักษา และออกติดตามหา ลูกแกะของพระองค์
หากพวกเขาไม่ทำ เกิดอะไรขึ้นกับลูกแกะเหล่านั้น พวกเขาต้องรับผิดชอบ
อย่างไรก็ดี แม้พวกเขาไม่ทำหน้าที่ พระเจ้าจะทำหน้าที่เลี้ยงดูฝูงแกะเหล่านั้นเอง
โดยวิธีการของพระองค์
วันนี้ จงสัตย์ซื่อในหน้าที่ที่พระเจ้ามอบหมายให้แก่เรา ในการดูแลลูกแกะของพระองค์เถิด
2. พระเจ้าผู้ทรงยุติธรรม จะทรงตัดสินระหว่างแกะด้วยกัน
แกะที่ข่มเหง รังแก ตัวที่อ่อนแอกว่า จะถูกพระเจ้าจัดการเช่นกัน
วันนี้หากเราถูกรังแก ถูกดูถูก พระเจ้าผู้ทรงยุติธรรมจะเป็นผู้ประทานความยุติธรรมแก่เรา
และพระองค์จะทรงเสริมกำลังเรา และทำให้เราไม่พบกับความอับอายอีกต่อไป
ข้อคิด “ พระเจ้าจะทรงดูแลเอาใจใส่ เราผู้เป็นแกะของพระองค์อย่างดี ”
📖 ภาพรวม บทที่ 35
เอเสเคียลยากรณ์ถึงการพิพากษาที่จะมาถึงเอโดม ผู้ฉวยโอกาสซ้ำเติมเมื่ออิสราเอลล้มลง
1. เอโดมไล่ตาม เพื่อจะทำสิ่งชั่วร้ายกับคนอื่น
ดังนั้นสิ่งชั่วร้ายจึงจะไล่ตามมาทำลายพวกเขา
เอโดมไม่เกลียดการทำชั่ว
ดังนั้นจึงมีคนทำการชั่วนั้นแก่เขา
วันนี้เรากระตือรือล้นที่จะทำสิ่งใด ผลของสิ่งนั้นจะตกมาสู่เรา
เช่น ถ้ารักและไล่จับเงินทอง ก็จะหลงไปจากความเชื่อตรอมตรมด้วยความทุกข์(1ทธ. 6:10)
ถ้ารักและแสวงหาพระเจ้า ก็จะพบกับพระเจ้าที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ให้
และการไม่เกลียดความชั่วร้าย กำลังดึงดูดความชั่วร้ายให้ลงมาสู่ตนเอง
เราควรที่จะรังเกียจสิ่งชั่วร้าย ที่พระเจ้าทรงรังเกียจเหล่านั้น
2. เอโดม ซ้ำเติมด้วยการทำร้าย เหยียดหยาม และหัวเราะเยาะ คนอิสราเอลในยามที่อิสราเอลประสบภัย
ดังนั้น พวกเขาจึงจะถูกทำเช่นนั้น และในขณะทุกคนกำลังยินดีในการอวยพรจากพระเจ้า
พวกเขากลับกำลังพบความพินาศ
คนที่ซ้ำเติมคนอื่น ยามที่คนอื่นประสบภัย
ในยามที่คนอื่นได้รับการช่วยกู้ คนนั้นจะประสบภัยเสียเอง
ข้อคิด “ จงรังเกียจการกระทำที่ชั่วร้าย เพื่อท่านจะไม่ต้องพบกับสิ่งชั่วร้ายนั้นเสียเอง ”
📖 ภาพรวม บทที่ 36
เอเสเคียลพยากรณ์ถึงการที่พระเจ้าจะอวยพระพรเหนือแผ่นดินอิสราเอลอีกครั้ง และคนอิสราเอลจะถูกนำกลับมายังแผ่นดินของตน
1. จากบทนี้ทำให้เรารู้ว่า แผ่นดินที่ได้รับพระพร จะทำให้ผู้ที่ครอบครองแผ่นดินนั้นอย่างถูกต้อง
ได้รับพระพรไปด้วย
แต่แผ่นดินที่เต็มไปด้วยมลทิน จะทำให้ผู้ที่อยู่ในแผ่นดินนั้น พบกับเหตุการณ์ร้าย
2. ในบทนี้ ชี้ให้เราเห็นถึงพระเมตตายิ่งใหญ่ของพระเจ้า
เนื่องจากพระเจ้าทรงสัพพัญญู ทรงรู้ทุกสิ่ง รู้ตอนจบตั้งแต่เริ่มต้น
พระองค์ทรงทราบแล้วว่า
ถ้าพระองค์ทรงให้อิสราเอลไปเป็นเชลยในบาบิโลน
แผ่นดินของพระเจ้าจะถูกชนชาติอื่น เหยียดหยามและยึดครอง
และคนทั้งหลายจะเยาะเย้ยคนอิสราเอลว่า
พวกเขาเป็นประชากรของพระเจ้า แต่ก็ยังไม่สามารถอยู่ในแผ่นดินของพระเจ้าได้
อันจะทำให้พระนามของพระเจ้าเสื่อมเกียรติ
ซึ่งพระเจ้าจะยอมไม่ได้ จึงต้องนำพวกเขากลับมาสู่แผ่นดิน
และอวยพระพรพวกเขาและแผ่นดินนั้นอีกครั้ง
ทั้งที่พระองค์ทรงทราบล่วงหน้าแล้ว
พระองค์ก็ยังเลือกให้คนอิสราเอลไปเป็นเชลย แทนที่จะทำลายพวกเขาให้สิ้นซากไป
นั่นก็พราะว่า พระองค์มีแผนที่จะเมตตาพวกเขาอยู่ในพระทัยตั้งแต่แรกแล้วนั่นเอง
ทุกอย่างที่พระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้นกับเราผู้เป้นประชากรของพระองค์นั้น
เต็มไปด้วยพระเมตตาของพระเจ้า ทั้งที่เราเข้าใจและที่ยังไม่เข้าใจ
3. พระเจ้าทรงเมตตาต่ออิสราเอล เพราะเห็นแก่พระองค์เอง
เนื่องจากถ้าเอาการกระทำของอิสราเอลมาพิจารณาเพื่อรับพระเมตตา
พวกเขาคงไม่มีวันสมควรได้รับพระเมตตาอย่างแน่นอน
เหมือนกับเราในทุกวันนี้ ที่เรารับพระเมตตาจากพระเจ้า
ไม่ใช่เพราะคุณงามความดี หรือความเก่งกาจใดๆของเราเลย
พระองค์ทรงเมตตาเรา ก็เพราะทรงเป็นพระลักษณะของพระองค์
ให้เราควรถ่อมใจลง หันกลับจากทางที่ไม่ถูกต้อง
หันมาดำเนินชีวิตถวายเกียรติแด่พระเจ้า ผู้ทรงเมตตาเราอย่างที่สุด
ข้อคิด “ ขอพระเจ้าทรงนำใจ ที่ไวต่อการตอบสนองพระองค์
เข้ามาแทนที่ ใจที่แข็งกระด้างของเราเถิด ”
19 сен 2024
