Deprem Sonrası Hemen Ders Çalışmak mı? DUR❗️ 

Hatay'da yaşadığım depremden sonra ben kendime halen gelemedim. Kitaplarım hepsi o çatlak harap olmuş evde kaldı ama zaman geçiyor ve sınav yaklaşıyor. Her gün çok ağladım, ağlıyorum. Bundan 2 3 haftasına dönmek istiyorum. Depremden habersiz, evimde sıcak sıcak uyumuş olduğum zamanlara... Özlüyorum yemin ederim çok özlüyorum deli gibi. Kafamdan atamıyorum depremi, kendimi sürekli sarsıntıda hissediyorum ama sınav aklıma gelincede kalbim sıkışıyor... ağlıyorum çünkü elimden gelen tek şey bu. Kıyamet kopuyor diye düşünüp yaşadığım o kabus gece çıkmıyor aklımdan.

Psikolojik olarak kalmadık kalmadık Hayalleri Yıkıldı Onca Gencin 💔

Şanlıurfa da yaşıyorum. İlk depremin etkilerini atlatmaya çalışırken yavaş yavaş evlerimize döndük düzen oturmaya başladı derken bir başka deprem ile sallandık. Yine başa sardık uykular bozuldu korkular baştan başladı. Ve daha riskler devam ediyor bir deprem tehlikesi daha bizi bekliyor. O yüzden nasıl toparlanırım nasıl devam ederim bilmiyorum. Mezunum ve bu seneden başka şansım yok. Gerçekçi olmak lazım can önemli kötü bir şey yaşadık ama sınav da bizim gerçeğimiz. Buna mecburuz. Üç ay sonra kazanamayınca üzülen yine biz olacaz.Onun için güçlü olmak zorundayız. Başlamak ve pes etmemek lazım. Umarım herkes yaralarını sarar ve devam eder. Sevgilerle...

Hocam belki de ömrümüz boyunca aşamayacağımız şeyler yaşadık sevdiklerimizi , anılarımızı, çocukluğumuzun geçtiği şehri kaybettik. Hâlâ geceleri uyuyamıyorken nasıl yeniden toparlanıp ders çalışacağız bilmiyorum ama gelecek kaygısı peşimizi hicbir zaman bırakmıyor eminim bizimle üzülüp kahrolan bizim kadar etkilenen arkadaşlarım da vardır ama her şeyi bire bir yaşamak inanın çok daha zor . Rabbim hepimize sabırlar versin inşallah

Kahramanmaraş'tayım, depremi yaşamayan anlayamaz, empati kurmaya çalışanlar bile anlayamaz. Haftalardır evimde uyumuyorum, okul desen yok zaten, belli bir tarih verdiler açılacak diye o tarihte bile açılacağına inancım pek yok, sağlam okullarımız var ancak öğretmenler şehir dışına gittiler, kim gelip bu öğrencilere ders verecek??

Kahramanmaraştaydım depremde. Galiba kendini çok güçlü hisseden ve direkt derse oturan, toparlamaya çalışan, hiçbir şey olmamış gibi yapan bir öğrenciniz de benim. Acı olansa bunu siz söyleyince fark etmem. iki halam bir abim ve sevdiğim, sevmeyi geçtim selam verdiğim, tanıdığım insanlar vefat etti. Bilmiyorum sanki ne kadar düzeltmeye çalışsam da olmayacak gibi. Sürekli kendimi tutuyorum ama dün ağladım. Dün ilk defa hıçkıra hıçkıra ağladım. Bilmiyorum. Tek bildiğim çok yorgunum. Arkadaşlarım, sağ kalan sevdiklerim hepsi Türkiye'nin her yanına dağıldı. Bildiğim tek bir şey var. Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ne Maraş, ne Hatay ne de biz.

Hocam eğer yorumlara bakacaksınız lütfen yorumumu dikkate alın. Eminim şu an çoğu kişi benim gibi düşünüyor. Biz ne yapacağımızı gerçekten hiç bilmiyoruz. Ben şu an bir deneme çözdüm aradan 20 gün geçmiş ve netim 15 azalmış. Böyle giderse hedefime asla ulaşamayacağım, mezuna kalmam imkansız gözüküyor. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum ülkemin haline depremzedelerimize yakınlarını kaybedenlere çok üzülüyorum ama kendimi de düşünmem gerekli bunun farkındayım bu dengeyide sağlayamıyorum arada bocalıyorum ne yapmalıyız biz

Çalışmasak olmuyor, çalışınca anlamıyoruz. Ben 3. Kez hazırlanıyorum. Napıcam bilmiyorum mezuna bırakmak istemiyorum artık 4. Seneyi kaldıramicam ama böylede toparlanamıyorum. Umarım ertelenir, bu 10 ilin yaşadığını asla kimse anlamicak. Her şey sosyal medyada tv gösterildiği gibi değil.

Malatya'da yaşıyordum depremde evimi, çocukluğumu, hayallerimi kaybettim. Ama yine de geleceğim için o masanın başına oturdum. Elimden geldiğince çalıştım. Ama hiçbir şakilde depremden önceki kadar verim alamadım. Bazen masanın başında kendimi saatlerce ağlarken buldum, bazense düşüncelere dalmışken bu şekilde nasıl çalışılınırsa işte. Şimdi sınava 12 gün kaldı ve çok eksik konum var. Kendimi aşırı çaresiz hissediyorum. Depremden önce hedefim diş hekimliğini kazanmaktı ama şimdi imkansız. Belki moral olur diye kendimi sizin kanalınızda buldum. Teşekkürler ✨

ben depremden bölgesinde olmadığım halde kendime gelemiyorum orda sevdiklerini kaybedenler , kitaplarını , umutlarını kaybedenlerin nasıl iyi olmasını bekliyorlar #yksertelensin

Kahramanmaraştayım. O sarsıntı, yan binanın yıkılışı, içinden gelen yardım sesleri, insanların sokaktaki çığlıkları,sokaklarında gezdiğim şehrin hayalet şehre dönüşmesi, her yerde olan enkaz yığınları, karanlık, yakınlarımın enkazı başında geçen bir hafta, arabada nöbetleşe uyumalar, eve girmeye korkmalar, kapıçam mezarlığı, ordaki cesetler, ceset kokusu, yakınlarımızı toprağa vermemiz, kepçeyle üstüne atılan toprak.. eski hayatıma olan özlemim.. çok yoruldum ama başlamak zorundayım derse. deprem öncesinde de iki haftalık bi kaybım vardı çalışamadığım, 5 şubatta o kadar emindim ki yarına alarm kurarken o kadar emindim ki yaptığım planla açığımı kapayacağıma.. Şu an kitaplara bakıyorum ama bir şey hatırlamıyorum, transa girmiş gibi zihnim… gerçekten çok yoruldum, çok fazla yoruldum, yorulduk..

Türkiye'deki öğrencilerin psikolojisi depremden öncede kötüydü depremle birlikte daha da kötüleşti. Çünkü hayat önceliğimiz veya candan öte önceliğimiz hep bir sınav oldu.12 yıldır okuyorum,geriye bakıyorum da ben çocukluğumu yasayammaisim ki çünkü hep önüme sınav diye bir engel çıktı evet bazen geçtik bazen kaldık o sınavlardan ama bakıyorum da hayatimkz ve canımızdan "can"dan önce sınav olmuş hep psikolojimiz. Gerçekten Türkiye hep bir sınav hep bir sınav ben gerçekten çok yoruldum,yorulduğumun farkına vardım. Sonu gelmeyen sınavlardan yoruldum,düşüp kalkmaktan, hep bir hayalimin öncesinde bir sınav var ve bu sınavdan sonra senin hayallerine kavuşma imkânın geliyor Ayşegül,demekten yoruldum. Hocam meğer ki hayallerimin önünde ve öncesinde hep bir sınavdan geçmemiz gerekmiş,sonu gelmeyen,yillarimjzi alan sınavlar. Şimdi bakıyorum ki ileriyi düşünmek,geleceği kurgulamak,yarını düşünmek bence yapmamam gereken bir şeymiş çünkü bir gece uyuyup sabaha neyle karşılaşmamızin garantisi bile yok. Geleceğimde artık enkaz altında kalmış gibi hissediyorum. Kalbim sıkışıyo 😢canımızı kurtardik belki ama bizim hayallerimiz o enkaz altında kaldı.😢Gelecek yok hocam. Travmadayım gerçekten. Çok yorgunum,yorgunuz. 😢

Hocam ben bir depremzede değilim ama inanın ki acılarına ortak oluyorum.tüm kalbimle Namazdan sonra dua ediyorum.gercekten çok zor durumlardan geçiyoruz. Allah yardımcımız olsun 🇹🇷🇹🇷❤️

Düzelmeden memeleketin hali Düzelmeden dünyanın hali Gözüne uyku girmez ki Sen o artık eski sen değilsin...... MELİH CEVDET ANDAY......

Deprem bölgesinde değilim ama asla eşit şartlarda o sınava girmeyecez ve bu büyük bir haksızlık.Öyle şiddetli bir depremin bile yarasını sarmadan binlerce öğrenci sınavın derdine düştü yok haksızlık oldu yok biz konularımızı bitirdik diyen bir taraf var onları asla anlamıyorum onca ders bitirip insanlık dersinden kaldılar heralde başka açıklaması olamaz umarım hakların yenilmediği herkesin eşit düzeyde gireceği bir sınav olur...

Malatyalı bir depremzede olarak söylüyorum.Evimizin, ailemizin, nimetlerin kıymetini bilip çok şükretmeliyiz.Lütfen bunu biraz tefekkür eder misiniz şu şekilde:gün içinde ne kullanıyorsun kıyafet mi evinin ısınma sistemi mi veya yediğin yemek gittiğin tuvalet düşün ki onlara ulaşım sağlayamıyorsun uykun geldi uzananacak yumuşak yatağına erişimin yok kişisel ihtiyaçlarını gidermekte sıkıntı yaşıyorsun bunu biraz düşünün derim.Çok şükretmemiz lazım

Biri bir şeyler söylesin lütfen içim içimi yiyor resmen. Hatay'danım tüm sevdiklerim bir yere dağıldı. Bazı hocalarım öldü ve hala ara sıra sarsılmalar oluyor. Bugün hafifte olsa yine sallandı. Evlere giremiyoruz sağlam olanlara bile. Kuzenlerim amcamlarla aynı çadırda kaliyoruz büyük bir çadırda. Çok ses yapıyorlar yerlerinde durmuyorlar. Ben 9.sınıfım temelim resmen gidiyor 2.dönem derslerinde herkes ne kadar ilerledi sınavlar bile başladı. Deprem gününden beri ben hiç bir şey yapamadım tekrar edemedim çalışamadım hayatım resmen bok yolunda okulların açılıp açılmayacağı belli değil açılırsa sağlıklı olacağını da düşünmüyorum. Okulu tepede olan ben için daha da korkutucu. Nasıl toparlayacagim dersleri inanın bir fikrim yok kendimi çok kötü hissediyorum nasıl konuları ileride yetiştireceğim diye. İnanın eviniz gibi yatağınız gibisi yok. Bulunduğunuz her duruma şükredin,ne büyük nimetmiş korkusuzca evinde uyuyabilmek ve sevdiklerinle beraber olmak. Sevdiğim bir hocamın daha karne gününde sapasağlam gördüğüm bir hocamın o gün ölüm haberini aldım. Onu toprağın içinde düşününce bir şeyler oluyor sanki bıçak saplanır gibi benim için değerli biriydi.Yaşayan anlar depremi. İlk günlerde ayağa kalkınca sanki etraf dönüyor gibi deprem oluyor gibi hissediyordum durduk yere. Ölen akrabalarım,sevdiklerim derken her şey birbirine girdi nasıl toparlayacağım bilmiyorum. Hayallerim var ve meslek sahibi olmak istiyorum çalışmalarimi aksatmadan yapmaya çalışan biriydim şuan ise felaket bir durumdayım. Sizce düzelir mi bunlar... Olayın şokundan ağlayamadım bile yaşadığım şehrin bozuluşuna belki çarşıda rastgele olsa da gördüğüm bazı kişilerin ölüşüne. Alıştığım şeylerin gidişine. Sevdiğim yerlerin yok oluşuna. Geçtiğim sokakların bozuluşuna. Sevdiğim arkadaşlarımın dağılışına belki bazılarının ölüşüne. Sadece düşünmek bile istemiyorum. Ben böyle olacağını tahmin etmemiştim kimse etmezdi. Yeni yeni anladım neleri kaybettiğimi. İlk günler o kadar garipti ki sanki hiç bir şeyin anlamı kalmamış gibi... Sanki zaman durmuş gibi...

Hocam keşke sınavı erteleselerde bizde kendimize zaman verip acımızı yaşayabilsek.

Bir depremzede olarak öyle zor şeyler yaşadık ki hocam psikolojik olarak çöktük onlarca hayat onlarca hayal onlarca anı gitti şu zor günlerde elimiz kitaplara dahi gitmiyor bir yandan hayat devam ediyor Allah'ım yar ve yardımcımız olsun 🙏

Bir depremzede değilim ama Kayseri'de yaşıyorum burası da felaket sallandı ve aklımdan hala çıkmıyor 10 katlı bir binada oturuyoruz ve zeminin üstünde oturmamıza rağmen çok kötü sallandık yüksek katları düşünmeyi bırak 11 ili düşünemiyorum bile lgs öğrencisiyim ve ben bile çalışamıyorum odada tek başıma kalamıyorum teste oturduğumda odaklanamıyorum aklım hep depremde herkes çok kötü durumda insanlar geceleri uyuyamıyor yatağımda yatamıyorum bile travma yarattı bende ve bütün Türkiye'de herkesin gözü lambalarda çok korkunç bir durum umarım bir an önce düzelir tek dileğim bu

Malatya da yaşıyorum.Hâlâ da Malatyadayim bir deprem ile uyandık ve olanlar oldu. Kayısı diyarı olan bu memleketim artık kalmadı, insanları kalmadı...Çocukluğumuz, anılarımız o mahalledeki koşuşturmacalarimiz hayallerimiz, hedeflerimiz hepsi bir enkazın altında kaldı. Ama bu umudumuzu yitirmedik yitirmeyeceğiz (ne kadar zor şartlarda olsam da) tekrardan güzel yeşeren kayısı bahçelerinde buluşmak dileği ile benim güzel memleketim benim güzel ülkem sen çok yaşa.Yine de bu imtihanı veren rabbime şükürler olsun.Hayatini kaybedenlere Allah rahmet eylesin...Gri Koç ekibi olarak sizlerden de Allah razı olsun.

Hocam öncelikle böyle bir zamanda iyi ki varsınız. Ben hâlâ Malatya ' dayım , benim de diğer depremzede arkadaşlarımda olduğu gibi psikolojim gerçekten bozuldu ama çok soğukkanlı biri olduğum için depremden 2 gün sonra ders çalışmaya başladım daha doğrusu mecbur hissettim . Ama daha sonra aslında soruların çözmek için çözdüğü farkedince bıraktım sonrada vicdan azabı başladı tabii ki . Ama hocam bu videonuz gerçekten çok güzel oldu . Hem zaten 10 ilde yaşayan depremzede öğrencilerin 71 ildeki öğrencilerden hep eksik kalıcak. Sınav zaten çok adetsiz olacak bu belli ama herkes için hayırlısı olsun ve çok geçmiş olsun . Hocam tekrardan böyle bir zamanda bizi unutmadığınız, hep yanımızda olduğunuzu hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederiz . İyi ki varsınız...

Adanadayım bu sınav sürecine beraber başladığım kendisinin derece yapacağına güvendiğim bir dostumu kaybettim. Bu beni gerçekten çok yıprattı ama tek tutunduğum dal onun hayallerini yaşatma hayali umarırım başarırım. Seni çok sevdim dostum mekanın cennet olsun.

Hocam ya ailemiz... ya onlar çok baskıcıysa bir düzineden fazla arkadaşımı kaybettim kimse piskolojimi düşünmezken kendimi 1 hafta sonra izmirde dershaneye giderken buldum geçen gün denemeye girdim yapamadım ağlayacaktım... dostlarımı , kardeşlerimi , ölen onca arkadaşımı dershanemi çok özledim o depremden önceki gün beraber eğlenmiştik çok güzeldi dans ettik voleybol oynadık ama sabahına kimsem kalmadı cidden sağlıklı düşünemiyorum artık kafayı yemek üzereyim nolur yardım edin yalvarırım sınavı ertelesinler yada bizi muaf falan tutsunlar lütfen bişe yapın hocam lütfen beni bizi anlayacağını düşünüyorum.

Hatay'da 6 Şubata kadar düzenli ders çalışan hedefi olan birisiydim. Şimdiyse okulum arkadaşlarım evim ve kitaplarım yok. Ama tek çarem ders çalışmak olduğu için ve kafa dağıtmak için depremden 24 gün sonra ilk defa bi otel odasında önümde kurtarabildigim parçalanmayan bikaç kitabımla ders çalısmaya oturuyorum. Hayatınızın değerini bilin. Ve bu süreçte yanımızda oldugunuz için teşekkür ederiz hocam

Kahramanmaraştayım. Depremin merkezinde ailem yanımda çok şükür ama bi evimiz yok.Ders çalışmak.Bilmiyorum.Kitaplarımı bulsam bile kafamı nasıl toplarım bilmiyorum.Hala sallanıyoruz .Bu yıl için çok planım vardı.Zaten bi mezun olduğum için bu yılı tek sıkımlık bir kurşun gibi görüyordum.Tekrar hazırlanmaya ise cesaretim yok.Bu yolun sonunda ne yapacağız kimse bilmiyor.AMA bildiğim ve öğrendiğim tek bir şey sevdiğiniz herkese bunu söyleyin ve sarılın .Ailenize , dostlarınıza , arkadaşlarınıza , komşunuza .O gün son şansınız olabilir. Tanıdığınız herkesi bir daha göremeyebilirsiniz.Lise bittikten sonra tekrar görüşmediğim sıra arkdaşlarımın ölüm haberi bile beni mahvediyor.Sonkez gördüğüm yeri düşünüyorum.Ve çok pişmanlıklarım var.Büyüdüğüm şehrin 3 te 1 yok oldu .Yaşadığınız yerlerin bile kıymetini bilin.

Hocam o kadar haklısınız ki düşünün Kahramanmaraşlıyım etütde belkide aynı simiti paylaşıp öğle yemeğini beraber yedimiz arkadaşlarımız şuan hayatta değiller bunun acısını tam yaşamadan sürekli artçılarla o geceye gidiyoruz piskolojik tam hazır hiissetmeden çevreden konular kalktı rahatsınız gibi söylemler duyunca insan dayanamıyor yaşadımıız şey kolay değil bunu farklı yerlere çekenler var herşeye rağmen hakkımızı savunan bizim için çabalayan düşünen insanlar iyiki varsınız başta siz ❤️🙏

Çok yakınımı kaybettim ama ağlayamadım Garip bir şekilde ağlayamıyorum Nedenini bilmiyorum Sanki etrafımda olanları hala anlamıyor gibiyim 2 hafta öncesine kadar her şeyim varken şu an hiçbir şeyim yok Evim yok kitaplarım yok arkadaşlarım yok öğretmenlerim yok dedem yok kuşum yok okulum yok Hatta ilk gün giyeceğim bir ayakkabım bile yoktu O kadar garip ki ne hissettiğimi bile bilmiyorum üzgün müyüm şaşkın mıyım umutsuz muyum neyim bilmiyorum

Bir depremzede olarak bu videoyu yine yaşadığım tramvadan dolayı uyuyamadığım için yazıyorum.Hocam gerçekten ama gerçekten iyi ki varsınız.iyi sizi biliyorum tanıyorum.Allah razı olsun sizden ailenizden ve #Grikoc ekibinden.Allah a emanet olun...

🥀🥀🥀🥀Akşam saat 23.00 hayaller Kurdum geleceğe dair Gözümü kapatım bir umut ile Çığlık sesi ve beşik gibi bi o yana bi bu yana gittim geldim anne diye bağırdım Bi umut ile ailemin gözüne baktım feryat ile Gözümü yumdum göz yaşları içinde devam ediyordu beşik gibi salanma anam canım Anama olmasın bir şey attım kendimi önlerine aldım onları kanatlarım altına bir yanım hüsran bir yanım kahraman Can havliyle attık dışarıya kendimizi İçeride kalmış engeli babam ne ederim nasıl bırakayım Bırakın gideyim kalmasın orada öleceksek Evimizde yan yana kol kola diz dize Olur mu ki yanlız bırakmak babayı Söyle bana nasıl unutayım Çaresizliği hüngür hüngür ağlıyışı Siz gidin beni bırakın diyiş ile attığı Çığlıkları Söyle bana nasıl unutayım 🥀🥀🥀🥀🥀🥀

Hatay' da yaşıyorum depremden tahmin ettiğiniz gibi ben de etkilendim. Belki evim yıkılmadı ama enkaz altında yıkılan bir sürü hayal gördüm. Ailemden kimseyi kaybetmedim ama bir öğretmenimi kaybettim. O kadar iyi bir insandı ki Allah onu cennetine çağırmış diyerek avutuyorum kendimi. Yoksa ağlamaya başlarsam susmayacak gibiyim. Beş buçuk yaşında da bir kardeşim var ve onun psikolojisini de düşünmem lazım. Annem depremden beri bir yere uzanarak uyuyamıyor ayağını yere yaslayıp sürekli sallanıyor muyuz diye kontrol ediyor ve öyle uyumak istiyor zar zor şu bir iki günde uzanarak uyuyabildi. Bazen umutsuzluğa kapılacak gibi oluyorum ancak aklıma depremin ilk günü sabaha kadar okuduğum İnşirah suresi geliyor. Onun manası geliyor. Rabbim bana karanlık sonrası aydınlığı vaat etmişken ben nasıl olur da umutsuzluğa kapılırım ki. Biliyorum bu günler de geçecek bizi hem maddi hem manevi çok zorlayacak ama geçecek bu yüzden sabırla bekliyorum.

Hocam gerçekten çok haklısınız iyi ki sizin gibi öğretmenler var umarım bir an önce eski duzenimize geliriz

Diğer arkadaşların ders çalışma videolarını görüyorum. Bir de yaşadıklarıma... Napıcamı bilmişyorum. Odaklanamıyorum. Korkuyorum. Gelecek diye bir şey görmüyorum. 💔

Evimi,şehrimi o kadar çok özledim kiii her gün içimde bir acı ile uyanıyorum ve bu acı geçmiyor çok kötü bir his, geceleri zorla uyuyorum sabah uyandığımda çok şükür uyuyabilmisim çok şükür uyanabildik diyorum, öyle kötü günler yaşadık ki hayatımda yaşadığım en çaresiz dolu anlardı çaresizliğin böyle olduğunu hiç bilmezdim o an hiçbir şey yapamamak ve sadece beklemek o kadar kötüymüş ki o kabus gibi anların bitmesini ama her defasında sürekli depremin olması ve bitmemesi insana kafayı yedirtiyor çok şükür şimdi başka ildeyiz kykdayız buradaki kişi sayısı her geçen gün artıyor herkes şehri terk etmiş durumda kıymetini bilmediğim o kadar çok şey varmış meğerse kıymet bilin arkadaşlar aldığınız her nefesin, her saniyenin kıymetini bilin o pazar akşamı o kadar rahat uyumuştum ki o gece böyle bir kabusla uyanacağım hiç aklıma gelmezdi şimdi o kabus hala devam ediyor biz hayattayız çok şükür ama doğup büyüdüğüm şehrimin yok oluşu ve evimize giremeyisimiz mahvediyor her gün evde çektiğimiz fotoğraflara bakıp içimin parçalanması mahvoluyorum Rabbim en kısa zamanda bu zorlu günleri yaşayan bizlere kolaylık nasip eder tekrardan, yuvalarimiza donmeyi, şehirlerimizde tekrardan yaşamayı nasip eder inşallah. Allah hepimizi korusun hepimizin yardımcısı olsun 😭🙏

Zordu.Çok zordu ama hala geçmedi.Bugün deprem kendini artçıyla bir kere daha hatırlattı.Aradan geçen neredeyse dört ayı bir şekilde aklımızda unutup hayata daldık ama deprem yine kendini hatırlattı.Şimdi gelecek sene üniversite sınavına hazırlanacak olmam beni üzüyor.Bu sene 12 olan depremzede hatta afetzede arkadaşlara çok üzülüyorum.Onlar için çok daha zor olsa gerek ki muhtemelen öyledir.Kendimi o kadar zaman geçse de bir hafta önce masanın başında otururken buldum ama elim ne deftere ne kitaba gitti.İçim sıkılıyor bir şey yapmak istediğimde.Sanki bir şeye dalıp gitsem depremde enkazda kalacak gibi hissediyorum.Korkmuyorum ama kendimden önce küçük kardeşlerim aklıma geliyor. O kadar küçük bedenler o soğukta betonların arasında kaldı ki nasıl dayandılar inanamıyorum.Umarım sonumuz hayırlı olur yoksa böyle devam edemeyecek kadar yoruldum ve yorulduk. Allah herkese sağlıklı uzun ömürler nasip etsin.Depremde eşini dostunu kaybeden herkese de baş sağlığı dilemekten başka elimden gelen hiçbir şey yok.Taşlı yollardan geçiyoruz umarım yaralanan ayaklarımız yolun sonunda iyileşir.Sağlıcakla kalın…

Ders çalışmak için geleceği düşünerek kendimi hırslandırmaya çalışıyordum gelecekte şunları yapabilmek için çalışmalı ve kazanmalısın diyordum ama şimdi düşünecek bir gelecek göremiyorum. Bırakın hırslanmayı diyelim çalıştım kazandım bir anda herşey nasılda yerle bir oldu. Avukat mı olmak istiyorum onlarca avukat canını kaybetti onlarca öğretmen onlarca ev hanımı onlarca anne onlarca baba. Sorun okuyan insanın hayatını kaybetmesi değil sorun insanların bir anda herşeyi kaybedebiliyor olması hayat bunu gözümüze gözümüze soktu ben hala yanımda telefonum, başörtüm, hırkam, ayağımda çorabım, bir şey olursa kaçmak için üzerimde kalın giysiler olmadan uyuyamazken, her seste irkildiğim için ben hala sessiz ortamda uyuyamazken TV açık şekilde uykuya dalırken ben nasıl okulu düşünebilirim nasıl üniversite hayali kutupta hırslanıp çalışabilirim .

İyi ki varsınız hocam Elazığ depremini yaşadım şimdi de bu deprem. Elazığ depreminde duygularımı bastırmıştım farkında bile olmadan bu depremde anladımki bende çok travma bırakmış. Çok şey yazılabilir söylenebilir ama yazamıyorum söyleyemiyorum. Rabbimiz hepimizin yardımcısı olsun.

Nasıl da bizi anlıyor, hissediyorsunuz hocam. Allah razı olsun 🙏🏻

Depremzedeyim yakınlarımı kaybettim evimi ,hayallerimi ,umutlarımı , kaybettim kitaplarım, okulum, kaybettim şuan hala hataydayım kitap alacak yerde yok, gidecek yerimde.

Hocam ben bizzat Elazığ'da yaşıyorum Elazığ depremini tam atlattık derken Kahramanmaraş depremini yaşadık binamız hasar aldı kız arkadaşım Antep de enkaz altında kaldı vefat etti hala güçlü kalmaya çalışıyorum dışarıya yansıtmamaya çalışıyorum ama bunu anladım ki gerçekten herşey ders değilmiş

Öğrenci psikolojisinden o kadar çok anlıyorsunuz ki gerçekten Allah razı olsun Allah yaptığınız iyilikleri çoluk çocuğunuzun karşısına çıkarsın.Tekrar söylüyorm Allah bin değil bir milyon defa razı olsun iyi ki varsın be❤️

Hocam gerçekten çok zor durumlardan geçiyoruz akrabalarım deprem bölgesindeler.çamide kalıyorlar.piskolojim bozuldu.bırakın dersi masanın başına bile oturamıyorum.tez zamanda bu felaketten de kurtuluruz inşallah.ŞEHİTLERİMİZE ALLAH'TAN RAHMET (mekanları CENNET oldu),YARALILARA BAS SAĞLIĞI DİLİYORUM 🇹🇷🇹🇷💔

Kaç gün oldu ders bile çalışamıyoruz adeletsiz bı sınava giricez artık bildiklerimizi de unuttuk psikoloji desen berbat

Ders çalışmak için oturduğum masanın tam karşısında duvar yukarıdan aşağıya kadar çatlamış durumda her kafamı kaldırdıgımda karşılaştığım o çatlak bile beni çok fazla şeyden alıkoymaya yetiyor. Evi olmayan hatta belki en yakınlarını kaybeden o dostlarımızın acılarını düşünmek bile çok zor

Hocam hepimiz öldük,bazılarımızı gömdüler.

Birkaç hafta öncesini çok ama çok özledim. Hayallerim enkaz altında kalmış gibi hissediyorum artık. Yoruldum.

Ne oluyordu biliyor musunuz, Elazığ- Malatya depremi oldu ve ben çok ağladım, yüreğim o kadar acımıştı ki ... Fakat şimdi K.maraş kendi memleketim; o soğukta, o saate , o kara basan, o dondurucu soğuğu iliğine kadar hisseden ben oldum. Fakat gözümden yaş akmadı. Hâlâ şoktayım, ve ders çalışmaya çalışıyorum. Fakat kalbimiz ve aklımız hep başka yerde. Rabbım bizlere sükûnet vermezse, toparlanmamız çok güç. Rabbim bizlere sükûnet ve dirayet versin.

Günlük rütinlerime başlayamadım hala memleketimizi bırakıp gidemedik de inşallah yavaş yavaş başlayacağım derslere evimiz orta hasarlı çıktı ama yıkılacak yinede çadırda kalıyoruz arkadaşlarımdan kayıplar verdim dün oturayım paragraf çözeyim dedim 4 sorudan fazla çözemedim mezun senemdeyim tekrar mezuna kalmayı göze almak istemiyorum ama babam gerekirse tekrar kal piskolojini yüksek tut diyor sizinde dediğiniz gibi sınav en son aklımıza geliyor annem doğum yapacak önümüz haftalarda evimiz yıkılacak çadırda kalıyoruz artçılar devam ediyor sınav bunun en sonunda yer alıyor belki nasibimde vardır öncesinde çalıştığının üzerine ilerleyen günlerde biraz daha katar kazanırım ama devletim yurdum memleketim tekrar ayağa kalkacak😌

Hocam öncelikle güzel konuşmanız için teşekkürler. Aslında şu an üniversitede 3. senemdeyim, sizin programlarınızla hazırlanmıştım sınava. Hala yayınladıklarınızı izlemeye çalışıyorum vakit buldukça. Depremden 12 gün sonra derslerim başladı ve dahası işime geri dönmem gerekti. Şu an bu deprem psikolojisi için tek söyleyebileceğim; evet, insan bir noktada devam etmeli her zaman. Ancak ister istemez bir anda geri dönünce normal hayata, insanların her şey 'normalmiş' gibi yaşayışını görünce insan aşamıyormuş bazı üzüntüleri bunu anladım. Şu an hem normale dönmek isteyip hem de normale dönmeyi görünce üzüldüğümüz karışık bir ruh halindeyiz. İnsan yaşadıklarını sindirebilmek için zamana ihtiyaç duyuyor. Umarım hepimiz tüm bu yaşananları aşar, alışır, normal yaşantımıza dönebiliriz en kısa zamanda. Depremden etkilenen herkese çok geçmiş olsun.

Depremi yaşayan 10 ilden birinde olan biri olarak artık başlamak zorundayız hocam evet çok zor günler geçirdik canımız tehlikede fakat artık bir yerden başlamamız lazım hocam zaman kayıp gidiyor 2 haftadan fazladır kitap yüzü açmadık herkes dersten uzaklaştı ama diğer illerde tam gaz çalışmaya devam ediyorlar istanbulda izmirde yaşayan arkadaşlarımla konuşuyorum hepsi çalışıyor herkes çalışıyor ve 10 ildekiler olarak 2 haftadır çalışmıyoruz adaletsizlik eşitsizlik olduğunun farkındayım fakat bizim sınav sistemimiz bu herkesi aynı sınava aynı tarihte koyuyor kimsenin umrunda değil çalışıp çalışmadığın sınav sonucu açıklanır üzülürsün yapmayın başlayın çalışmaya başarılar kendinize iyi bakın...

Depremi doğrudan yaşamadık ama rahatça dersimi çalışmamın yanında asrın felaketini yaşayan rakiplerimi düşününce vicdanım rahat olmuyor. Bana haksız rekabet gibi duruyor. Lütfen arkadaşlarım yalnız olduğunuzu düşünmeyin sizi her zaman hep düşünüyoruz elimizden geldiğince de destek olmaya çalıştık ve çalışmaya devam edeceğiz. Çok büyük geçmiş olsun

Çok zor hocam gerçekten çok zzor , sadece bulunduğum durum değil aynı zamanda psikolojimin tekrardan düzelmesi çok zor , diken üzerinde evde durmaya çalışmak gece vakti korkudan uyuyamamak onu geçtim tam ders çalışayım derken çalıştığım esnada ya yine sallanırsak ya yine kitaplarımı alamadan evden çıkarsam korkusundan çıkabilmek inanınki çok zor. İlk mezuna kalış yılımdı tam her şeyi toparlayabildim tam tatilimi çok güzel çok verimli geçirdim artık her şey çok güzel olacak diye düşüncesine dalarken bir anda böyle bir felaket yaşamamız tüm her şeyi alt üst etti ama olsun şu an bu sözleri burada yazabilme fırsatı bulabildiğime göre eminim bu kötü dönemide atlatacağız , rabbim tüm öğrenci arkadaşlarıma yardım etsin , hayata tutunma azmi versin inşallah. Bizlere destek olup bizleri hiç yalnız bırakmadığınız için başta sizlere ve arkada bizim göremediğimiz ekibinize daha sonrasında ise sizin gibi kıymetli öğretmenlerimize çok teşekkür ederim hocamm , rabbim sizleri başımızdan eksik etmesin♥♥

Depremi yaşamayan kişiler için avantaj var. Depremi yaşayanlar için 1 yılı çöp olanlar var. Ben malatyada Depremi yaşadım. Şuan il dışındayım. Ve üzerime geliyorlar ders çalış diye. Masanın başına geçince aklıma kaybettiklerim geliyor. Sürekli dikkatim dağılıyor. Odaklanamıyorm. Hiçbirşey yapamıyorum. Yapmak zorundayım. 110 gün kalmış. Çalışmak zorundayım. Hocalarım falan dur daha atlatamadın o olayların etkisindesin diyolar. Ben bişey diyemiyorum. Televizyondaki gibi değil ortam. Asla öyle değil. Siz sadece olayı kuş bakışı üstten görüyorsunuz. Yeni doğmuş bir bebeği sokağa bırakmak gibi bir şey bu. Hiçbişeyi yok. Ölü insanlar görüyoruz. Enkaz altında yardım edin diye bağıranlar vardı. Ağlayan bebek sesleri geliyordu. Evimin çöktüğüne şahit oldum. 18 yılım o evde geçti. Tüm anılarla beraber herşey bitti gitti. Bir anda. Ben 6 gün ailemden haber alamadım. Kime kimseyi anlayamaz. Ateş düştüğü yeri yakar. Bir anda bin derdimiz oldu. Hiçbirşey anlatıldığı gibi değil cidden. Keşke bütün bunlar rüya olsa diyoruz. Hayla inanamıyorum. Diyecek çok şey var. Ama hangisini anlatalım bilmiyorm cidden bilmiyorm

Herşey tam düzeldi zannediyorsun sonra bir söz bir anı geliyor aklına öyle bir dokunuyor ki yüreğine gözyaşların tekrar sel oluyor birdenbire 🥀

Gerçekten çok iyi bir insansınız aynı zamanda çok iyi bir öğretmensiniz Destekleriniz için çok teşekkürler öğretmenim ❤️

Hocam çok doğru konuştunuz bu konuşmanın üstüne bir şey söylenmez.👏👏 bu konuşma bencil insanlara gelsin çünkü bazı sitelerde yks ilgili yorumlarda yok biz hayvan gibi çalıştık yok seneye girsinler bizim emeğimiz ne olacak insanız ya hiç mi duygunuz yok bırak ders çalışmayı uyuyamıyoruz ya.

ya uyku yok sallaniyoruz her dk sanki ya napacagimi bilmiyorum öyle oturuyirum boş boş hiç birşey yapamıyorum hatta bir şeyleri arıyorum gözümün onundekini görmüyorum boş boş oturasim var dalıp gidiyorum Allah'ım sonumuzu hayır etsin

Iyi günler hocam her saat her dakika artçı depremler oluyor emin olun masaya oturmaya vakit yokk

Hocam ben Antep'ten yazıyorum biliyorum herkes ayni durumda ama ben hiçbir şekilde adaletin sağlanacağını sanmıyorum. Burda durumlar çok kötü sürekli sallanıyoruz gece uyuyamıyoruz gündüz uyanamiyoruz masa başına gecmesek pişmanlık hissi kemiriyor içimizi ama çalışmaya çalışsak da aklimiz ailemizde bilincimiz yerde sallaniyor mu diye. Offfff kelimeler yetersiz kalıyor 🥺🥺😭

Hocam psikolojik olarak yerle bir olduk adanada diken üstündeyiz ders çalışiyoruz deprem oluyor birakiyoruz olmuyor zaman geçiyor toparliyoruz tekrar deprem oluyor Adana zaten şuan çok riskli bide okullari açıcaklar ama kimse bu dönemden bir şey anlamayacak diyecek hiç bir şey yok günden güne ülke batıyor ve biz hiç bir şey yapamıyoruz.Bizim okulumuz Tepebağ Anadolu lisesi 90 yıllık okul ve her yeri çatlamis ve büyük ihtimalle açilacak okul hasar tespiti yapilsada açicaklar ve biz o enkazin altinda kalırsak bunun hesabında sorulmayacak her zmn ki gibi

Depremi Malatyada yaşayanlardan biri olarak söylüyorum gerçekten çok zor Bi dönemden geçiyorum çok şükür ki ailem hayatta ama kaybettiğim arkadaşlarımız oldu hani depremi yaşamayan bazi arkadaşlarımız dan ricam biraz empati kurmaları tamam sınav gerçeği var önümüzde ama biz şuanda hayatımızın en büyük sınavını veriyoruz lütfen biraz çık duyarlı olsunlar

Hocam ben Adıyamandan yazıyorum bizim ders çalışacak ortamımız bile yok çadırda 5-6 kişi kalıyoruz en azından ders çalışacak ortam ayarlasalar bizim icin yeterli

Bu öğrenci depremden sonra hıçkıra hıçkıra ağlayamadı, ailesi hayattaydı ama onlara candan sarılamadı dertleşmedi aslında. Bir arkadaşıyla dakikalarca konuşamadı da bırakın günlük hayatın rutinlerine dönmeyi dizleri titremeden korkusuzca yürüyemedi, masa başına bile oturmadı hiç.

Hocam su anda depremden neredeyse 3 ay geçti ama yinede dersin başına oturmak bana cok zor geliyor kendimi derse ısıtmaya dersi özlemeye calisiyorum ama yinede yapamıyorum eskiden gunde saatlerce sıkılmadan ders çalışırken su anda ders diyince bile tiksiniyorum resmen

Malesef camide yatıyoruz ve bu videomuzu orda izliyorum gerçekten birden hayatımız alt üst oldu .umarım bu günleri biran önce atlatırız.

Adıyaman' da yaşıyorum. Hocam o kadar haklısınızki.

Hocam ben de depremzedeyim. 1 ay hiç ders çalışamadım. Çok zor zamanlar geçirdim . Adıyamandaydım yardım yoktu. Kimseye ulaşamadım 15 tane arkadaşımı kaybettim. Halamı kaybettim. Çok zordu. 2 gündür ders çalışmaya başladım. Annem anlamadığın soruları öğretmenlerine at dedi. Ulaşamıyorum ölmüşler sanırım😭

Ben deprem bölgesinde değilim. Ama insan orada olmasa dahi içi acıyor, rutinlerine devam etmekte zorlanıyor. O kadar insanın hayalleri, hedefleri, sevdikleri gitti. İnsanların hayatları gitti... Bu günler unutulmamalı, ki kimsenin de unutabileceğini sanmıyorum. O şehirde olmasak da acılarını kilometrelerce uzakta dahi hissettik. Bazı gençler orada istemeden de olsa YKS'yi düşünüyor. Onlara acılarını yaşatamadan bunu düşündüren bir sistemde olduğumuz için üzgünüm. Bu sene olmasa , başka bir sene bu sınava girseniz bir şey kaybetmezsiniz. Yeter ki ailenizi, sevdiklerinizi, canınızı kaybetmeyin. Hepimize, hepinize geçmiş olsun. Bu günlerde bizleri düşünüp, bizleri anlayarak videolar çektiğiniz için teşekkür ederiz Gökhan Hocam... İyi ki varsınız...

Bu günlerde umut için savaşırken sizler kapımıza kadar geldiniz.İşinizi canı gönülden severek yapıyorsunuz.Durum bu hale gelmişken bile bizleri düşünüyorsunuz.Allah razı olsun hocam.Depremde yakınlarını kaybedenlere Allah'tan sabır ve rahmet diliyorum.Bu günler de geçecek inşaAllah 🤲🏻

Hocam Adana'dan yazıyorum. Şimdi hocam ders çalışmak istiyorum ama psikolojim kötü olduğu için derse çok az bakıyorum ya da hiç bakmıyorum . Suçluluk duyuyorum. Ne yapmalıyım güzel hocam? 🥺🥺 ( Beğenin de hocam görsün)

Hocam olmuyor. Bu psikolojiyle dersi bile düşünemiyoruz artık. Gece yatamıyor, yemek yiyemiyor en basitinden yaşayamıyoruz bile artık. Yaşayan ölü derler ya işte biz bu 11 ildeki öğrenciler buyuz şuan. Bu yaşadıklarımızı kaldıramazken ders çalışamama gibi bir durumda ortaya çıkınca iyice strese giriyor insan.

Hocam Çok iyisiniz Allah sizden razı olsun

Türkiye de ki öğrenciler okadar stresliki , can derdini birakip sinav stresini ön plana cikariyoruz çünkü tek sinavla hayatimiz belirleniyor depremde vefat etmediysek devam etmeliyiz kafasina giriyorlar maalesef bu sistemin acilen değişmesi lazim gercekten yazık 😔

Evet aynen yerin sizin hayatınızın gerçeklerini.. öğrenciyi sınav sistemine hapseden, seneler geçtikçe yükünü de ağırlaştıran, bu sınavda ilk bilmem kaç binlere giremezse , üniversite okuyamazsa hayatın biyer algısı veren bu sisteme bir dur densin artık yazıktır ya bunlar insan insan duyguları, üzüntüleri, hayat yükleri olan ve şimdi en ağırlarını yaşayan... bi düşün artık yakalarından... hayat yks sınavından ibaret bişi değil....

Depremzede bir öğrenciyim ve ne yapacağımı bilmiyorum hocam.depreme kadar her şey çok güzeldi .çalışıyordum hedefim vardı hayallerim vardı ... ya şimdi koca bir boşluk karanlık nereye gideceğimi Bilmiyorum.Strese sokuyor herkes bizi. Yaşadığımız korkuyu tahmin edemezsiniz b.1 günde 2 büyük deprem.inanın hayallerim o depremle yerle bir oldu.yarım kaldı Mezun öğrenciyim bir daha mezuna kalma şansım da yok. Ne yapacağım bilmiyorum

Hocam acılarımız taze ama depremi hisetmeyen ilerdeki yks öğrencileri çalışıyor çalışma masalarını atıyor piskoljimiz bozuk zaten bide onları görünce mecburi çalışma hisiyatı geliyor artık kendi halimize brakıldık

Hocam evimize bir şey olmadı ama o gece o ses unutulacak gibi değil başka odada ailemden ayrı kalamıyorum

Aylarca masa başında saatlerce çalıştım 15 tatilde yüklendim tamam bundan sonrası çok kolay olucak derken bir gece ansızın deprem geldi...Bundan sonra ne olur ne biter bilmiyorum ama 19 gündür evime giremiyorum umarım tekrar kendimizi toplayıp duzelicez geleceğin umudu olmayı başarıcaz🥺

Allah yardımcımız olsun inşallah bir daha böyle büyük depremler yaşamayız

Hocam istesek de çalışmıyoruz ki Sürekli deprem oluyor sürekli diken ustundeyiz Geceleri uyuyamıyoruz

hocam bugünlerde bize o kadar yardımcı oldunuz ki allah sizden razı olsun iyiki varsınız

Hiç bi zaman hazır olamayacakmışım gibi geliyo. Evimi özledim. Kuşumu da. Bu yurttan da sıkıldım. Belirsizlikten de sıkıldım. Kafamda o kadar çok şey dolaşıyo ki durduramıyorum. Düşünmeden duramıyorum.

Hocam 15 tatilde denemeler, testler çözüyordum.ama adıyaman depremde yerle bir oldu.hedeflerim ,hayallerim vardı.ama abimi ve yeğenlerimi kaybettim hayallerim yıkıldı.hayalim tiptir 11.sınıfım tyt' min çoğunu bitirmiştim .ama artık hayalim ve hedefim bitti.

Hocam malatya dan yazıyorum Çok haklısınız ama Bi yandan oturup düşününce dayanamıyorum. Düşünsenize sınava 3-4 ay kala yaşadığımız bu büyük olaydan dolayı bütün düzenim alt üst oldu Kurduğum hayaller, kurduğum bütün planlar hepsi elimden kayıp gidiyor. Kendimi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum bu yıl kazanamaz sam nolacak diye düşünceler beynimi kemiriyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Sizce ne yapmalıyım Bana ve benim le aynı durumda olan kardeşlerime yardımcı olabilir misiniz lütfen. Söylediğiniz yazdığınız her şey benim için çok önemli Allah razı olsun Sizi seviyorum. Şimdiden teşekkür ederim.

Hocam bugün 4 saat çalıştım. Bingöl'de deprem olduğunu duyduğuma kadar. Ağlayarak yazıyorum. Hayallerimiz var ama hayallere gidecek mecalimiz kalmadı sanırım. Hocam söz veriyorum son güne kadar çalışacam ama canım yanıyor hiçbir şekilde çalışmak istemiyorum. Oysa depremi yapamadığım halde...

Mersindeyim. Her depremi çok çok hissettim çok korktum hayvanlarım var kuşlarım var götüremedim çok korktum yaylalarda süründük eve giremedim balığım ölecek diye korktum. Depremden bir kaç gğn önce anneannemi kaybettim. Ve buna rağmen kimse beni anlamıyor. Çok korkuyorum netlerim düştü diye denemeye giremiyorum. Bu sene kazanamazsam diye korkuyorum. İstanbul depremi gündemde şimdi mimar Sinan hayalim çöp oldu beni göndermeyecekler. Hedefim de gitti, umudum da gitti, anneannem de gitti… 1 ayda hayatım mahvoldu çok korkuyorum… çok korkuyorum Allah belamı vermesin. Allahım güç ver bana yaa akıl fikir ver çünkü ben kaybetmek üzereyim aklımı fikrimi.

birini yatıştırmaya, acısını dindirmeye çalışırken dikkatli olun. derdini küçümsemiş olmayın.

Gerçekten çok yorulduk yaa psikolojik olarak çok yorulduk fiziksel olarak çok yorulduk mental olarak çok yorulduk evet bu sureç geçtikten sonra kimse demicek deprem etkilendin zor bir sureçten geçtin zor toparlandın( Allah korusun olmazsa) kazanamadın diye herkez diyiceki sen yapamadın bahanen bu olamaz diyocek biliyorum

hocam depremin üzerinden 85 gün falan geçti ve ben odaklanamıyorum deprem öncesi düzenli ders çalışşıyordum ama şimdi olmuyor ailem de bu konuda çok kızıyor bana çalışamıyorum ama anlatamıyorum da derdimi odaklanamıyorum 12 13 saat ders çalışan ben yarım saat masa başında oturamıyorum olmuyor ve annemle bu yüzden sürekli tartışıyoruz yardım edin lütfen

Hocam iyi ki varsınız sizi çok seviyorum. Depremi bizzat yaşamış biri olarak bu videoyu hıçkıra hıçkıra ağlayarak izledim. Sizden bunları duymak çok güzel bir şey. Sizden başka hiç kimse bizi düşünmüyor psikolojik açıdan. Hâlâ ders çalış diye ısrar eden kişiler var etrafımda ama sizin bu vidyonuzdan sonra biraz rahatladım. İnşallah bu günleri hiçbir acımızı unutmadan atlatıcaz. Tekrar etmek istiyorum iyi ki varsınız sizi çok seviyorum ♥️

Gerginlik korku....vs.mezuna kalmam imkansız burda her şey telef oldu.bittik insanlar gitti.Bir şeyler yapmam lazım kitaplar umrumda değil ama denemelerim gitti her şey bitti

Depremzede değilim ama ülkemin halini gördükçe içim parçalanıyor diğer arkadaşlarımı düşününce...ailesini ,akrabalarını, öğretmenlerini, arkadaşlarını, evini,psikolojisini kaybeden o kadar çok insan var ki bunları düşününce kesinlikle sınavın ertelenmesi gerektiğini düşünüyorum dün kesinlikle bu fikirde değildim olsun kurtulayım bu stresten diyordum ama ne kadar bencilce düşündüğümün farkına vardım. Şuan ortada adil bir yarış yok belki bi kısım arkadaşlarımın odası,masası, kitapları, telefonu,bilgisayarı duruyor ama geri kalanların hiç bir şeyi kalmadı bunları da geçtim yenileri belki öyle ya da böyle gelir ama yeni bir psikoloji asla satın alınamaz .Bu süreçte empati kuralım ve asla benmerkezli düşünmeyelim

depremler hala durmuyor sürekli panik halinde yok uyuyamıyorum ne yapmalıyım?

Kitap mı var çalışalım her şey enkaz altında kaldı. Çok büyük haksızlık oldu bizlere.

Depremde sadece evimiz eşyalarımızı değil geleceğim ve hayallerim de enkazın altında can verdi. Depremden sonra dedemlerin evine sığındık ve tam 21 kişi sobalı bir odada barınmaya çalıştık dayımlar maraşta teyzrmler hatayda biz osmaniyede değil gidecek akraba tek bir tanıdığımız bile kalmadı. Aynı gün babam mesaiye çağrıldı. Annemlerle tek başımıza dedemlerle kalmaya başladık ve annem bana sınavı hatırlattı . Kalan 71 il devam ediyor sen nerdesin dedi ve orada başıma dank etti sınavın olduğu . Evet sınavım var ve bu son şansım ilk ve son annem bu yıl nereyi kazanırsam oraya gideceğimi söyledi ve buna mecburum ne rest çekecek gücüm ne karşı gelecek bir psikolojim var. Şuan ders çalışmaya çalışıyorum 2 3 kitabım var . herkes diyor. 1yıl bişey olmaz . Bana verilen bir yıl yok . İstesem de istemesem de o masanın başına geçmek zorundayım.

hocam attığınız video o kadar iyi geldi ki gerçekten evimi kaybettim 4 canımızı kaybettim vs vs vs anlatacak o kadar çok şey var ki kendimi dedğiniz gibi ruhen bir tık daha iyi hissedebiliyorum ama eski düzenime tempoma rutinlerime dönmek 1 ay daha zamanımı alır gibi gerçekten çok zor bir durumun ve bilinmezliğin içindeyiz Rabbim kolaylık versin...

hocam bir depremzede olarak ders çalışmaya çalışıyorum çünkü bana iyi geliyor yaşadıklarımı unutmak için

Şanlıurfa dan yazıyorum odaklanmak o kadar zorki anlatamam ben bu kadar zorlanırken onlar nasıl yapıyıor anlayamıyorum onaları düşününce vicdan azabı peşimizi bırakmıyor

Adana da oturuyorum tam toparlicaz derken yine bı deprem ve deprem haberi ve yine bir deprem olacak telaşı korkusu artık olacaksa olsun kafasındayiz çünkü korkuyla yaşamak çok zor

HOCAM DEPREM BÖLGELERİNE GELDİĞİNİZ ZAMAN NAVİ tayfaya Topluluk kısmından bildirim atarsanız çok iyi olur çünkü belki Bir nemzede olsa sizi görme şansımız olabilir lütfen 😊🙏🏻