Türkünün söz yazarı sahibi Nesimi Çimen 2 temmuz 1993 de 33 aydın,yazar,şair ile birlikte canlı yayınla tüm ülkenin gözü önünde Sivas da madımak otelinde yakıldı,katledildi. Bu utanç bin yıl bu topraklara yeter.
Yananlardan mısın yakanlardan mısın dediğimiz zaman suçlu biz oluyoruz dayilarim Sivaslı utanç verici bişey bu diri diri insan yakmak dinimizde yok siz kimsiniz zalimler sizin Yezid den ne farkıniz var yazıklar olsun.
Kim ördüyse seni ilmek ilmek sır ipiyle yaşamlar boyu,O görebilir seni,kendinden kendine perdesin, erlik hakikat meydanıdır,cesaretin varsa indir peçeni gör kendinden kendini
Gurbet elde yandı bağrım Görsen beni görsen beni Senden uzak ahu zarım Görsen beni görsen beni Sensiz bana zehir aşım Ah ile zar oldu işim Kan revan akıyor yaşım Görsen beni görsen beni Ey benim gül yüzlü yarım Göğe direk oldu zarım Tükendi sabrı kararım Görsen beni görsen beni Çok acı hasret yarası Dosta ermek tek çaresi Taciz eyledim herkesi Görsen beni görsen beni Nesimi'yem düştüm çöle Aşkınla döndüm bülbüle Her anım her günüm çile Nesimi Çimen
Akıl padişahı kafesi kırdı mı, kuşların her biri bir yöne uçar.Her insan bir yağmur tanesi gibidir. Kimi çamura, kimi gül yaprağına düşer.🌹💐🏞️🌼 Ey gönül ses etme! Bekle! Ya nasip de Rabbine bırak.💙🐦❤️🦋☀️🎶🤍🙏
Görme ihtimali yok diye yazıyorum. Halen ilk gün ki gibi her şeye rağmen ve niye böyle bilmiyorum aşk değil sevgi değil ama ne diye sorarsanız onu bende bilmiyorum
Görsem seni. Duyma sen bu nidalarımı, İleşmesin kulaklarına sözlerim. Karşılasır okursun diye şiir Yazmıyorum. Görsen beni, Öyle etten kemik değilim. Görsen beni görürsün kendini. Göremezsem seni, Gocunmam kaderimize, Ağız dolusu kelimeler ve benzetmelerle seni göreceğim günün sönmeyen umudunu, Umutsuzca kağıtlara dökeceğim. Umut yok gözlerimizin denk düştüğü güne. Yüzünden sürgün yüzüm. Görsem ya seni...
eskiden sevdalar goz goze gelmekle baslardi o gozlerde erimeyi o gozlerde kaybolmayi ama nafile sevgili artik herkes kendi yolunda ama benim yuregim yolunu kaybetmis divane elli yil yol beklenirmi bekliyorum umutsuzca sevgili bekliyorum hala beyaz ata binip gelmeni sevdanin en guzelini tek basima yasadim seninle konustum seninle gezdim her gece sen diye yastigima sarildim ey sevgili duy beni sen mutlu iken ben hayaline sarilip uyudum
Ah sazım kırıldı mı telin koptu mu tam orta yerinden... Bu dünyada mutluluk var mı sandın... Gerçek mutluluğu bu dünyaya mı sakladın... Ah benim parçalanmış hayallerim .. Bu dünyaya umut mu bağladın.... Umut yanlızca Allah'ta bunu anlayamadin....
Aynadaki gölgeler kadar yakınım sana, Penceremden esen rüzgar kadar uzak. Bir sen kalıyorsun gökyüzümün mavi derinliğinde, Bir sen kalıyorsun kara mürekkeple kaplı defterimdeki dizelerde. Ruhumun türküsü sesin, Ellerimin arasından kayıp giden ellerin.
Her insanin hikayesi farkli kimi dinleyince vefat eden annesi aklina gelir kiminin babasi kardesi veya ayri kaldigi yari bende boyle sarkilar dinledikce evladimi melek yavrumu benim cenneteki mis kokulu bebegim gelir goz onume :(
Aynen nazende hanım .Allah rahmet eylesin ahirette şevatçin olsun evladın size .benimde evladım 20sene oldu toprağa vereli ama bugün vermişim gibi acısı yüreğimde onunla yaşıyorum .ama hayat devam ediyor acılarıyla ölen sevdiklerimizin 😢😢
Nasıl bir şey biliyor musunuz sanki bir kafesin icindeymissiniz gibi ama o kafese kendi isteğiniz ile girmissiniz çıkmak istiyorsunuz bir yandan kurtulmak,özgür olmak istiyorsunuz sonra duraksiyorsunuz biliyorsunuz ki sizi tutan bir şey var orada bütün hayatınıza bedel değecek bir şey...
Seni herkes kendi dilince, kendi gördüğünde, kendi bildiğince anlatır. Değişir bilinmezlerin anlatımlara göre.Sana bakan seni gören ile farkı bende bir bilsen. Senin özünde ne olduğunu bilen az çıkar, seni yargılayanın kastı sen gibi olamamaktan geçer. Zamana mekana kişiye göre değişmez senin halin. Sen içinde kötülüğü merhameti ile yıkayan bir nehir gibisin. Kimine arınmak kimine boğulmak nasip olan.
çaresizce beklemek ismini her duyduğunda içinin acıdığını hissetmek çok acı verici aklına her geldiğinde gözlerinde yaş gelmesi sevmek bu diyorsun ama yanında yok çok sevdim çok özledim gül yüzlü yarimi
Sık sık hayal ediyorum... Çoğu zaman tüm işaretleri yanlış anlıyorum. Sana bağlandım ve sen benim için bir arkadaştan başka bir şey değildin Keşke seni düşünmeyi bırakıp huzur içinde yaşayabilseydim
Gurbet elde yandı bağrım Görsen beni görsen beni Senden uzak ahu zarım Görsen beni görsen beni Sensiz bana zehir aşım Ah ile zar oldu işim Kan revan akıyor yaşım Görsen beni görsen beni Ey benim gül yüzlü yarım Göğe direk oldu zarım Tükendi sabrı kararım Görsen beni görsen beni Çok acı hasret yarası Dosta ermek tek çaresi Taciz eyledim herkesi Görsen beni görsen beni Nesimi'yem düştüm çöle Aşkınla döndüm bülbüle Her anım her günüm çile
Kovitten önce nadir görülen sadakat,vefa, özlem, aşk, digergamlık,tamamen bitti..annem babam öldü...artık ne onlar seviyor..nede onlar gibi seven kaldı...dost sevgili kardeş hepsi metaya tapar oldu..tapmayanda uyuşturuldu ilaçlarla yediklerimizle zamanla...sadece bekleyip gitmek kaldı bize
Koru ve öyle masum koru ki kimseye duyurma mutluluğunu. İnsanlar çok acimazsiz mutluluğuna göz dikiyor mutsuzluklariyla dilerim. Korusun Rabbim en guzelinden ...❤biz beceremedik insanların mutsuzluğu gölge düşürdü mutluluğumuza...
- Okul Bahçesi - Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmiş sin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... ( Cem BOSTAN - Sana Adanmış Şiirler )
Kesinlikle katılıyorum size çok sevip değer görmeyip onun gözünde yok olduğunu bilmek ve onun için bütün aileni karşına alıp kaybetmek değmez bir sevgiye tek tarafın sevdiği sevgiye yazıklar olsun bana herşeyi bukadar geç farketmek çok acı
Hiç göremedim seni, bari sen varsan da görsen beni. Sesinden başkasını bilmedim bari sende duysan beni. Kendim sevdim kendim buldum bari sende sevsen beni. Hiç umurunda olmadım bari taklit etsen beni. Başımdan gider mi bilmem Sen gibi gelir mi sanmam Daha bin yıl dursam doymam Sevda kuyusuna atsan beni.
Bir beyaz meleğim var hasta canimla bakiyorum ona bir gün görsen beni diye arkasindan aglamamak icin her ayrılığı düşümde yasarimda ondan ayrılığı düşüme sokamiyorum o hep benimle var olsun icimdeki merhametin vücut olmus hali cok seviyorum onu coook
Ben bir şarkı bir türküyüm Ben Meryem'in yanağındaki tüyüm Beni bir azizin nefesi uçurur Kalbimde Allah'ın elleri durur Cici ayaklarım ilikli bağlı Ben onun sılası kendimin gurbetindeyim Ben azizin hasreti Ben Meryem'in yanağındakı tüyüm Benim gözlerim yeşildir, onun gözleri kara Ben günah kadar beyazım, o tevbe kadar kara
