Dlaczego biedni nie przestaną być biedni? 

Może takie zagadnienie że " na siłę to można sobie palec w dupę wsadzić "? Oczywiście bez obrazy nikogo. Taki cytat tylko

Do teraz, a mam 36 lat, powtarzam mojej mamie, że to, że ona nie miała ambicji, żeby działać, nie oznacza, że musi mi podcinać skrzydła przy każdej próbie zrobienia kroku naprzód. Czasami rozumie, ale ma to chyba we krwi-stanie w miejscu.

Uroki rodziców z PRL Jak kupiłem sportową Mazdę która była moim marzeniem od 10 roku życia to przez 2 tygodnie się do mnie nie odzywali

To prawda, ja od rodziców od dziecka słyszałem "daj sobie spokój" "Nie dasz rady", "do tego trzeba mieć głowę", etc. Mam 40 lat i ciągle słyszę to w swojej głowie, trudno przełamać takie schematy jeśli nikt cię nie wspiera.

@@tomaszskwarek1370 znam to

Znam to z własnego przykładu. Zamiast motywować, zachęcać, dodawać otuchy, poszerzać horyzont to lepiej/wygodniej/bezpieczniej (niepotrzebne skreślić) było serwować negatywy i straszyć jaki to zły świat czeka i że lepiej nic nie zaczynać bo i tak nic z tego nie wyjdzie. Można by mnożyć przykłady... Jak ciężko teraz zmienić podejście do życia i budować pewność siebie.

@Huj Muj dobrze otaczać się ludźmi, którzy w nas wierzą, dostrzegają w nas mocne strony i zachęcają do działania. Czasem tak jest, że to nie jest ani rodzic ani nauczyciel. Czasem to jest dobrze dobrany przyjaciel czasem inni( ciotka, wujek, kumpel) ważne aby mieć kogoś takiego i unikać toksycznego towarzystwa, takich którzy nas wiecznie krytykują.

@@tomaszskwarek1370 brak wiary w moje możliwości ze strony rodziny i nie tylko skutkuje tym, że do dzisiaj "próbuję" zamiast po prostu zrobić - jeśli rozumiesz.. A jestem w podobnym wieku.

Cześć. Przeczytałem co napisałeś i chciałbym się odnieść do samego siebie. Jestem osobą która co dopiero skończyła szkołę średnią. Mam doświadczenie bo pracowałem już wcześniej w kilku firmach lub prywatnie dorywczo. Teraz się okazuje, że muszę podjąć wybór praca czy studia. Nie potrafię, nie wiem co mam robić. Zamknąłem się w sobie, szkoła mi nic nie dała. Boję się iść na studia bo myślę że zmarnuje czas i nic nie będę mieć po kierunku, poza tym mam dosyć tego systemu edukacji i siedzenia w klasie jak w więzieniu. Nie lubię tego systemu i myśl że muszę kolejne lata w nim siedzieć odrzuca mnie od pomysłu pójścia na studia. Poza tym jestem jedną z tych osób, które zawsze pomagały innym jak mieli problemy w nauce czy to z klasy lub szkoły. Niestety jak się potem okazało byłem obgadywany, a jak przyszło co do czego nie odzywali się do mnie na inne tematy niż tylko czy masz zadanie ale żebym to ja lepiej za innych to zadanie zrobił. Na tym kończyła się moja relacja z rówieśnikami w szkole. I też nie chce na studia bo cały ten proces od początku aż do końca szkoły średniej uświadomił mi że niczego nowego nie potrafię wynieść z tej szkoły, że jest to miejsce gdzie siedzimy, zakuj, zdaj i zapomnij. Przeżyłem dużo w szkole chwil i tych gorszych i tych lepszych których pamiętam znikomą ilość i jestem dość pełen empatii mimo że po mnie to mało widać na co dzień. Szkoła trochę mnie zniszczyła, nic nie wyniosłem poza stresem, fałszywymi znajomościami i trywialną wiedzą... Nie wiem czy chce iść dalej, czy na kolejnym etapie może być lepiej. Patrząc na wcześniejsze doświadczenia jestem pełen wątpliwości. Druga sprawa to praca. Chciałbym pójść do pracy, ale to, że mam wątpliwości ma wiele wspólnego z moim poprzednim doświadczeniem w pracy i szkołą która przez cały okres mnie stresowała. Teraz jak chce wejść i zacząć pracę, nie mogę się przełamać. Kiedyś dorabianie pary złotych sprawiało mi olbrzymią satysfakcję teraz nie czuję już nic... pieniądz jest dla mnie nic nie wart. To tylko papier pomalowany i uznany przez ludzi jako coś wartościowego. Zarobienie paru złotych na dzień było dla mnie satysfakcjonujące i sprawiało że chce więcej. Zaczynałem od stawki 10 zł a po 2 latach 25 zł potrafiłem zarobić za godzinę. Teraz po skończeniu szkoły pełno ofert kiepsko płatnych, inflacja w górę, ceny w górę, opłaty. I sobie zdałem sprawę ile te 20-25 zł na godzinę jest warte w obecnej chwili to jest nic. Na wakacjach nigdy żadnych nie byłem. Większość czasu siedzę w domu lub wychodzę ewentualnie na rower. Podoba mi się mój świat taki który stworzyłem wokół siebie. Jakiś czas temu wysłałem cv do pracy tu w mieście i za granicą też... Odzywają się do mnie pracodawcy, piszą i dzwonią, ale ja nie potrafię się przełamać. Raz byłem na rozmowie pół roku temu i po tym fakcie nie przyszedłem do pracy jak miałem zacząć mimo, że wszystko u gadałem i miałem pewną pracę już załatwioną. Aktualnie jak wspomniałem piszą do mnie i dzwonią ale ja nawet nie potrafię oddzwonić lub odebrać jak dzwonią bo czuje się słaby i gorszy przez to wszystko. Boję się pracy, kiedyś sprawiała mi satysfakcję teraz nie wiem czemu ale to nie to samo... Mam niewielu czasu i muszę podjąć decyzję studia albo praca. Chciałbym pomóc mojej mamie finansowo, ale jestem kompletnie zdołowany nie wiem czy to depresja czy co nie umiem nazwać tego stanu. Prawie nic mnie nie cieszy poza paroma grami w które gram i moją" strefą komfortu" w której cały czas tkwię. Mam mało czasu... Nie wiem co robić, nigdy nie brałem żadnych używek, papierosów, itp i nke chce brać nawet o tym nie myślę. Chcę wyjść z tego stanu prokrastynacji, ale to jest ciężkie. Jeśli mógłbyś mi jakoś pomóc albo doradzić będę wdzięczny. Z reguły nikogo nie proszę o pomoc, ale skoro to tutaj napisałem to musi się grunt palić pod nogami już bardzo😞

Overlord1717 Cześć, jeśli chodzi o studia jeśli uważasz, że nic nie wyniesiesz, że nic ci one nie dadzą to na twoim miejscu się mocno zastanowił, i zajął się studiami jak już bym wiedział co chce robić w życiu i wiedział, że realnie mi to pomoże później, spróbował nowych zajęć, znaleść pasję (mam na myśli nie coś co robisz w wolnym czasie, a coś za co jesteś w stanie cierpieć) i zastanowić się w jaki sposób mogę to zamienić w pracę/biznes. Jeśli chodzi o twój obecny stan to nie wiem czy masz depresję czy nie, jednak uważam że rady dla osób z depresją mogą pomóc spróbuj pójść do specjalisty, zapewne sama rozmowa ci pomoże oraz zajął się oglądaniem podobnych treści o tym jak żyć na polskim RU-vid jest tego całkiem sporo (np. fragmenty wykładów z "Wojna Idei" ,na "Nie wiem, ale się dowiem" jest kilka filmików o filozofii itp. "Człowiek absurdalny"). Co do sytuacji w której teraz jesteś to spróbuj trochę podnieść swoje kwalifikacje, aby zacząć "wchodzić w rytm pracy" przyzwyczaić się do niej, możesz się zatrudnić do pracy na część etatu jeśli możesz, ponieważ łatwiej zmobilizować się do pracy na np. 6 godzin a nie 8, po jakimś czasie możesz zmienić oczywiście pracę.

Dzięki wielkie za szczerą chęć pomocy. Odezwę się za jakiś czas, jeśli to się u mnie wszystko poukłada 👍

@@dexter265f3 ACH dokładnie jak bym czytał swoją historię. Powiem ci tak: Ja po maturze olałem studia. Jedyny w rodzinie skończyłem na średnim wykształceniu. To jak mnie sponiewieralo w ciągu 2/3 lat to aż szkoda gadać. Mam za sobą terapię i żyje czując się świetnie. Uważam że każdy powinien szukać bodźców na każdym kroku. Czasem mała iskra sprawi, że za rok, dwa będziesz się śmiał jak mały szczegół mógł bardzo zmienić twoje życie. Jeśli potrzebujesz pogadać możemy się zgadać gdzieś prywatnie. Chętnie odpowiem o mojej drodze przez ciężkie wybory i tym jak zniekształcenia kreowane przez moją własną głowę blokowały możliwość pójścia na przód. Pamiętam jak szukałem po forach internetowych grup dla osób z depresją w moim województwie żeby pogadać i zawsze się bałem na ten 1szy krok. Pamiętaj ten pierwszy choć sprawia, że zalewają cię poty jest tym najważniejszym. Mam multum myśli po twoim wpisie ale wierzę, że dasz sobie radę. A co do znajomych i przyjaciół. Jeśli żyjesz w zgodzie z samym sobą, rozwijasz się i czujesz że płyniesz na fali to ludzie sami zaczynają się pojawiać. Nie jesteś już skazany na jakąś grupę jak w szkole. Ja sam miałem problem odsunąć kilka osób bo bałem się urazić kogoś. Jednak zdrowym jest dobierać ludzi zgodnie z własnym sumieniem 😉 I tak jak mówię jak chcesz pogadać to daj znać jakoś się skontaktujemy

@@Lanifar94 Dzięki za dobre słowa. Ja po skończeniu szkoły poczułem ulgę. Ale potem było pytanie co dalej. Jestem jednak bardziej przekonany o podjęciu pracy. Najgorsze jest się właśnie przełamać, wyjść ze strefy komfortu, swojego świata. Od jakiegoś czasu siedzę na grupie na discordzie, gdzie mamy wspólny temat gry w którą wszyscy dużo gramy. Uważam, że to był dobry krok, rozmawiam po angielsku i szlifuje język przy okazji. Pamiętam jak w szkole tłukli o tych czasach ile to trzeba umieć i że nikt nas nie zrozumie jak będziemy z obcokrajowcami gadać a to nie prawda, ja mówię po swojemu i ja i oni mnie rozumieją. Nigdy nie zapomnę tej sytuacji, gdzie nie nauczyłem się odmian czasowników po angielsku i nauczycielka 30 minut mówiła jaki jestem niedorozwinięty i zrobiła to przy całej klasie to było w podstawówce oczywiście, ale wspomnienia z którymi odczuwamy silniejsze emocje niż normalnie odciskają na nas piętno i zostają z nami na dłużej. Co ciekawe nasz mózg co jakiś czas usuwa te komórki które odpowiadają za zapamiętywanie i dlatego pewnych rzeczy nie pamiętamy, ale te jak wspomniałem z silniejszymi emocjami zostają na dłużej lub na zawsze ilekroć o tym myślimy. Szkoła jest za mną, ważne co robić tu i teraz.. Ehhh. Teraz patrzę i widzę jak znajomi udostępniają na Facebooku na jakie to szkoły wyższe się nie podostawali, ale pytanie czy ten czas im coś da? A co jeśli nie zdadzą jakiegoś roku? Albo w ogóle po skończeniu okaże się że kierunek bez perspektyw. Chyba że ktoś idzie na studia tylko po to by balować i za kasę rodziców się utrzymywać i skończyć byle co ale żeby mieć wyższe to już w ogóle dramat. Dla mnie to strata czasu, pieniędzy i w ogóle. Przez ten czas można by pójść do pracy i nabrać doświadczenia i już zarabiać. Sęk w tym, że dla mnie to życie jest nudne. I sam nie wiem czy ono rzeczywiście takie jest czy może tylko tak jak w moim przypadku, bo sam posiadam nudne życie i nie mogę się przełamać by wyjść poza to i znaleźć sens tego wszystkiego. Jeśli masz Discorda to mogę Cię dodać albo nie wiem w sumie przez jaką inną apkę, jak byś chciał.

Jasne, to może wiele zmienić, ale o niczym nie przesądza.

Albo bogato wyjść za mąż 😂

@@wiesawamarzena3551 Oczywiście! Bardzo dobry pomysł,omotać jakiegos dziada,poczekać aż dziad odwali kitę i jest cacy,praktyka szeroko stosowana przez niewiasty.Gorzej jak rzeczony ma bachory,które wezmą się za łby o mająt i będą chciały wszystko dla siebie.

@@yazz5313 to nie chodzi o spadek ale nawet jeśli kobieta chce jakiś biznes otworzyć i jej nie pójdzie to mąż pomoże ,a taka samotna będzie tonąć w długach..

@@yazz5313 Pomysłowa niewiasta zostanie z połową majatku w najgorszym razie,takie jest prawo w naszym kraju.Czy będzie szczęśliwa-trudno powiedzieć,wszystko zalezy od potrzeb danej osoby.Jedno jest pewne -pieniądze szczęścia nie dają ale zapobiegają często wielu nieszczęściom np mozna ochronić zdrowie swoje i najbliższych bo na państwo i NFZ ciężko liczyć.

I to z super płyty! Ale to nie Zenek ha ha więc kto ma teraz.znać taki zespół.

@@pawep715 Oj bardzo dobry album. Teraz na szczęście wrócili do dobrego grania :D

@@pawep715 spokojnie, znamy :)

Czytając Twój komentarz, poczułem się jak by ktoś pisał moją historię 6-7 lat temu. Miałem dokładnie tak samo.

@@mateusz__tek1993 napisz co u Ciebie teraz. Jak sie zycie zmienilo. Nie ukrywam ze kazdy taki komentarz gdzie ktos wyszedl z tego daje mi motywacje jeszcze wieksza do dzialania

@@michaltomczyk5197 wolałbym na priv

@@mateusz__tek1993 to dawaj na priv

@@michaltomczyk5197 na moim kanale masz początek maila w gmail, napisz w wolnej chwili

Gratulacje! Słuchać się innych ludzi to jest najgorsze co można dla siebie zrobić. Mówi pani o pracy online. Czy jeszcze takowa można znaleźć prócz jakiś mlm ? 🙂

@@companyzoo7827 ,wiekszosc znanych mi osob i to osob ,ktore duzo podrozuja ,sa tzw.Nomadami,pracuja w MLM,lub jako programisci ,graficy ,gracze gieldowi (w to bym nie poszla)prowadza You Tube czy wiele innych profesji.Kazda praca stacjonarna czy online sprwadza sie do kontaktow z ludzmi,Innej zasady nie znam.

@@urszulaj.k6089 ogromnie dziękuję za odpowiedź. Tak sie zastanawiam czy są takie prace typowo biurowe które można wykonywać w domu. Nie ukrywam, chciałabym zmienić coś w swoim życiu i właśnie w taki sposób moc pracować. 🙂

@@companyzoo7827 ,chciec to moc, Co Cie powstrzymuje?

@@urszulaj.k6089 nie mogę takiej pracy znaleźć 😁 nie widzę takich ogłoszeń nigdzie

Wtedy już nie są biedni.

Graficznie dalej jest. To jest inna seria- podcast. I jak dla nie to i rysowana seria i podcast są poprostu świetne.

Pierdoleniee, moim zdaniem animacje sa faktycznie ciekawsze dla oka ale wydaje mi sie, ze tresc lepiej przyswaja sie bez nich. Pozdro dla Pana prowadzacego PS. Koszula by bardziej pasowala ;**

Serio czy Apple podcasts czy Spotify...

Wsadź telefon pod poduszkę czy cokolwiek :)

To już coś

Bogactwo to często subiektywna kwestia. Na pewno nie każdego będzie stać na jachty i apartamenty za miliony, ale praktycznie każdy może być niezależny finansowo. Kwestia odpowiednich nawyków co do zarabiania, zarządzania pieniędzmi i inwestowania :)

Nie do końca. Biedni z reguły chcą "pokazać" że są bogatsi swoim sąsiadom i kupują pierdoły które nie są im potrzebne, gdyby zamiast tego zainwestowali te pieniądze w siebie automatycznie inwestowali by w przyszłość (nie mowię o zrobieniu sobie paznokci, tylko np. o zapisanie się na kurs programowania)

Nie jest przecież skazany na prace fizyczną, może się wykształcić i zdobyć dobrze płatny zawód. Ale do tego potrzeba inteligentnych rodziców.

gówno prawda Lukaszu. możesz urodzić sie w bogatym domu i skonczyc na ulicy i w drugą stronę to samo. nie ma zasady

Statystyki + życie jak ktoś z tym dyskutuje bo przeczytał jakąś książka opisująca wyjątki to ze mną już nie musi.

@@ukaszs8884 Tak, tak, szukajcie sobie usprawiedliwien cale zycie. Urodziłem sie biedny to musze byc biedny, bo tak mowi zycie i statystyka. Najlepiej jeszcze wpoic takie przekonanie swoim dzieciom. Urodzilem sie w robotniczej rodzinie, pracowal tylko ojciec. Mam kumpla, ktory mial oboje rodzicow pijakow. Skonczylismy uczelnie wyzsze i dobrze zarabiamy. Co z tego jak konczy wiekszosc? Istotne co zrobi pojedynczy czlowiek. Szanse ma kazdy.

Też pochodzę z biednej rodziny, gdzie ledwo starczyło na jedzenie a o lepszych butach czy pieniądze na droższe szkolne wycieczki mogłem pomarzyć. Ale zamiast lamentować, uczyłem się za czasów szkolnych rzeczy potrzebnych do dobrej pracy, dzięki czemu mam teraz taką pracę jaką chciałem za nie najgorsze jak na polskie warunki pieniądze. Jak ktoś jest jest leniwy i nie chce mu się myśleć, to będąc bananowym dzieckiem można mieć kiepską przyszłość. Są takie przypadki.