Ślicznie dziękuję Pani Tatiano ❤❤❤, akurat mam mamę po 70 a tatę po 80 .Mama jest najlepsza na świecie nigdy nie powiedziała mi przykrego słowa kocham ją nad życie ❤, natomiast tata wręcz przeciwnie krytykuje mamę całe życie, a nam swoim dzieciom już dorosłym potrafi powiedzieć co mu slina na język przyniesie ,nie ważne czy nas obrazi .Dziękuję ślicznie Pani Tatiano już wiem co odpowiedzieć tacie, ściskam mocno I całuję ❤❤❤
Dziękuje Pani Tatianko za tak wartościowa treść. Moj tata jest po 70 roku życia, czasem jest nieznośny, kapryśny itd. Podnosi głos i uważa, ze zawsze ma racje😅 pozdrawiam i serdecznie dziękuje ❤️😘
Dziękuję za ten przekaz .ja niestety nie miałam dobrej relacji z ojcem (już jej nie naprawie ..ojciec nie żyje )..Ojciec Był człowiekiem emocjonalnie zamkniętym , zapewne z wieloma traumami, źle odnosił się do mamy i w ogóle nie szanował jej .Mimo że dla mnie starał się być miły (choć różnie bywało ) to ja w sercu miałam do niego żal , że tak źle traktuje mamę 😢)..Z tym żalem pożegnałam go z tego świata i mam takie poczucie że czegoś mi brakuje ..Ostatnio byłam w związku z mężczyzną bardzo przypominajacym mojego ojca (nawet wizualnie)..Mężczyzna był również emocjonalnie zamknięty(to już 3 taki związek )i mnie ranił mimo licznych zapewnień o milości..Z bólem musiałam zerwać ten związek i widzę jakąś koleracje między moją interakcją z ojcem i z moimi partnerami ....Jak mogłabym nad tym pracować ❓❓❓..Z góry dziękuję❤ ..Może jakiś live na ten temat ❤
Pieknie Pani to przedstawila. Moi rodzice juz nie zyja. Nie mialam okazji powiedziec mamie jak waznym czlowiekiem byla w moim zyciu. Wszystko co najlepsze we mnie to jej zasluga i tego, ze mnie kochala bezwarunkowo i pozwalala mi byc soba i akceptowala moja indywidualnosc . Z kolei moj ojciec byl psychicznie chory- inaczej nie moge tego nazwac - alkoholik i psychopata. Jednak na starosc nie mial na kogo liczyc oprocz swojej niechcianej i niekochanej pierworodnej ( mialam byc synem). Gdyby nie relacja z Bogiem chyba bym go zostawila samemu sobie .. nie moglam jednak pozwolic mu umierac .. alkohol totalnie zniszczyl jego organizm i mozg *Choroba Biernackiego" ale walczylam o jego lepszy byt do konca. Zdążyłam tez mu powiedziec ze mu wybaczam mimo, iz o to nie prosil. Nigdy nie przeprosil nas za te wszystkie nieprzespane noce i obelgi czy rekoczyny. Dozyl do 70 lat bedac 12 lat wdowcem . Widzialam jego cierpienie,niemoc, nigdy sie nie skarzxl,,ze cos go boli. Widzialam o raz pierwszy, gdy plakal. łzy na twarzy, gdy brat mu oznajmil,że musimy go oddac do domu opieki. Nie oddalam.Zrezygnowalam u kariery na Karaibach i z podrozy.Potem byl chory na gruzlice wiec 8 m-cy szpital.. ulga dla mnie.W sumie byl jeszcze 6 m-cy w OPielegnacyjnym, ale uciekl kiedys..minelo Pol roku i wyszedl;) Jak juz nie pil, to bylo lepiej w sumie dwa lata odwyku Bog mu zafundowal. Dziekuje Ci Boze
Dziękuję! Do tej pory, kiedy mówiłam terapeutom czy psychologom o problemach z 70-letnimi rodzicami, słyszałam ciągle to samo: "może skoro jest tak źle, to trzeba zerwać kontakt?" Taka rada sprawdzi się w relacjach z osobami dorosłymi/w średnim wieku, ale nie w relacji z 70-letnich rodzicach! Dziękuję za Pani podejście i przede wszystkim zrozumienie obu stron - nas, młodych jak i starszych osób, które, dokładnie tak jak Pani mówi - nie zmienią się. Po obejrzeniu filmu widzę że właśnie zgodnie z tym co Pani mówi - rodzice poruszają struny powiązane z nieprzepracowanymi rzeczami i jedyna droga to przepracowanie traum z przeszłości. Naprawdę bardzo wiele mi dał Pani materiał
Na pewno to dobra rada ale ja zrobilam inaczej. Powiedzialam mamie, że jesli bedzie sie czepiać to ja wychodzę a jeśli chce ze mna milo spedzic czas czy wyjsc na kawę to bardzo chętnie. I tak sie stało. Nie bylo wiecej fochów
Dziekuje ❤ jest Pani taka Piękna i tak dobrze mówi pani po polsku i dziekuje ze pani ma taka motywacje i sile by swoją wiedzę tak przedstawić by było to naturalne . Kocham panią .
O jak fajnie, że trafiłam na Panią. Na pewno jeszcze dużo się od Pani nauczę. Chociaż słuchając Pani mogłam poczuć się dumna bo co do niektórych ważnych wniosków doszłam sama. Człowiek uczy się całe życie, ważne żeby chceć się rozwijać. Pozdrawiam serdecznie, życzę wszystkiego co dobre 🤗
Pani Tatiano kochana... jak poradzic sobie ( pytam ale nie widze juz nadziei jesli chodzi o te osobe) z nadgorliwym kolega w pracy. Probowalam zartem pytajac czy ma za malo pracy, ze zajmuje sie tym co nalezy do mnie. Zareagowal inaczej niż myslalam. Zamiast wrzucic na luz i powiedziec " a dobra juz nie bede tego robil" on poczul sie urazony i zarzucil, ze ja nie rozumiem, a on chce dobrze. Obrazil sie ale pozniej bylo lepiej jakis czas. Minelo pol roku i nagle wielki kryzys, bo on nie rozumie ze przekracza granice drugiej osoby. " ja chce dobrze, ja sie troszcze, to nie jest potrzeba kontroli tylko ja o wszystkim mysle". Wczoraj wybuchł i krzyczał na cale gardło. Skonczylo sie na wspólnej naszej rozmowie z szefem ( madrym szefem na szczesxie). Po ponad godzinie nie doszlismy do zrozumienia problemu. Nawet przy szefie podnosil glos. Do tej pory byl mily, empatyczny, spokojny. Nie moze zrozumiec, ze ja zle sie czuje kiedy on sorawdza czy wszystko zrobione i potrafi pojsc do przelozonego i powiedziec, ze on sprawdzil to zrobil, tamto zrobil i wszystko jest OK. Obydwoje jestesmy dobrymi pracownikami. Obydwoje perfekcjonisci. On nawet nie ma w tym doświadczenia, a zachowuje sie jak specjalista i autorytet ( od kiedy dostal umowę na srale). Taki syndrom prymusa. Nie wiem juz co robic. Moze to samo co on robi. Nasz szef rozumie moj problem i rozumie, ze kolega chce dobrze. Niestety do kolegi nie dociera. Szef pyta co mi to przeszkadza. Na dodatek kolega jest z Iranu, ja z Polski a wszystko odbywa sie w obcym jezyku na emigracji. To utrudnia. Dodam, ze ja bylam w tej pracy rok przed nim. Rece opadaja. Pomocy.
To typowe dla dziecka bohatera . Kiedyś listonosz mi powiedzial, gdy przyszlam ze złamana nogą do pracy - w przeciwnym razie biuro byloby zamknięte, że " nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu". Miał rację. Mój szef nie docenił faktu, ze chora przyjeżdżałam 29km do pracy zatłoczonym autobusem potem 8g siedzenia za biurkiem ' kiedy bol rwał mnie w kolanie .. powinnam była mieć uniesiona nogę. Balam sie, ze strace prace jak biuro będzie zamknięte, bo ja sama prowadziłam ta firme. Właściciele byli wtedy na urlopie za oceanem. Nie uslyszalam dziękuję, a wręcz przeciwnie pretensje, jak po tygodniu już nie dalam radę jeździć do pracy..w końcu bylam na zwolnieniu .. straszne czasy ..
A ja mam 40-letniego syna, który mnie ciągle krytykuje, jestem złą matką, złą babcią, mam nieodpowiednie koleżanki, nie takie hobby itd... itd... Jak się z tym uporać???
Bajka o czerwonym kapturku.....za poczucie humoru Pani Tatiano i trochę zrobienie wstępu luźnego to lubię u Pani......Dalej oczywiście same ważne informacje i dobre spostrzeżenia........Niech takie Kobiety jak Pani będą szczęśliwe, spełnione w każdej dziedzinie swojego życia.....bo chyba o to w tym chodzi aby przejść swoje życie z godnością i w/g swoich zasad moralnych
Pani Tatiano mam pytanie. Często w związkach są jakieś problemy i tylko jedna osoba chce o nich rozmawiać. Druga osoba nigdy nie zaczyna tematu, twierdzi że "jest dobrze" I po co rozmawiać. Czy to normalne że tylko 1 strona chce się komunikować i rozmawiać o trudnych rzeczach? Co można takiej osobie powiedzieć żeby zrozumiała że to rozmowa jest bardzo ważna? Pozdrawiam :)
Pewnie na ogół tak jest, że starszym osobom nie chce się dociekać i zmieniać, ale są wyjątki. Kto jest dociekliwy w sile wieku, to raczej dalej taki będzie. Moja babcia czytała książki, dopóki zdrowie jej na to pozwalało. Sąsiadka, lat 95, zauważa swoje potknięcia i przy następnym spotkaniu, poprawia się. Myślę, że większość starszych ludzi ma większe doświadczenie życiowe i potrafi przewidywać konsekwencje różnych sytuacji. Zresztą wielu z nas widzi też, że równolatek jedzie prosto w mur. Jak powiedzieć takiej osobie, że naraża się na duże niebezpieczeństwo? Przecież nie chodzi o wymądrzanie się, czy krytykę, tylko o uzasadniony niepokój o tą osobę. Kiedy matka mówi, że masz niewychowane dzieci i męża pijaka, a jest to prawda? Co wtedy? Trudno jest dobrze wychować dzieci z pijakiem. Mnie by serce pękło gdybym musiała patrzeć na córkę, która wychowuje dzieci z pijakiem 🙈
Dziękuję, Pani Tatianko, za rzeczowe porady, jasne zobrazowanie problemów, przykłady z życia i w ogóle za dzielenie się niesamowitą wiedzą psychologiczną, tak bardzo potrzebną do pracy nad sobą w każdym wieku. 💓😘
Pani Tatiano, proszę o wyjaśnienie kiedy należy się odzywać (postawić granicę), a kiedy lepsza jest taka sytuacja jak opisuje Pani w filmiku czyli machnięcie ręką i nie mówienie niczego. Jestem w terapii, słucham Pani filmików, wyszłam ze związku z psychopatą a z czasem zbudowałam szczęśliwe małżeństwo ze wspaniałym człowiekiem, którego kocham a on mnie i wspieramy siebie nawzajem, ale w tej pracy nad sobą chwilami zapędzam się w kozi róg, że skoro ktoś zachowuje się niewłaściwie, to ja zawsze mam być poza to i nic nie mówić. Pewnie nie taki jest przekaz ale ciężko mi rozpoznać sytuację kiedy należy uderzyć dłonią w stół a kiedy nie. Mam problem kiedy sytuacja dotyczy nie mnie bezpośrednio a mojej trzyletniej córki. W mojej rodzinie to mój ojciec jest taki jak matka z filmiku - komentujący wagę, wygląd, decyzje (ojciec na pewno jest narcyzem), kontakt jest ograniczony naprawdę do minimum, w stosunku do mnie macham już ręką na to co mówi choć nie ukrywam, że czasem jeszcze zaboli. Ale kiedy np. obiecuje coś mojej córce a później nie dotrzymuje słowa albo stawia jej jakieś wymagania niezgodne z moim sposobem wychowywania jej to mówię stanowczo „nie życzę sobie takiego zachowania, przestań”. Wiem też, że to może być przenoszenie tego co mi zrobił na nią i stad taka reakcja ale to niekoniecznie dotyczy ojca ale również innych osób czy to na palcu zabaw czy z rodziny męża z jakimiś złotymi radami. Jeśli mówią coś do mojej córki, z czym się nie zgadzam np. „Jak będziesz płakać to będziesz brzydka” to od razu reaguję, że nie życzę sobie takich słów do mojej córki. Zazwyczaj reakcja na to jest, że ja przesadzam bo nic takiego nie mówią. Czy to, że odzywam się kiedy słyszę coś krzywdzącego oznacza, że trauma jest nieprzepracowaną czy to, że chronię córkę? Jak rozpoznać bronienie swoich granic i dbanie o to żeby ktoś nie zrobił krzywdy dziecku (np. obiecując mu coś czego nie spełni, mówiąc szkodliwe słowa, zaprzeczając emocjom dziecka itd.) i wyrażenie na to sprzeciwu, a jak rozpoznać motanie się w przeszłości, brak pewności siebie itd.
Cudowny material.. Pani jest niezastąpiona. Szkoda ze nie prowadzi Pani szkoły psychologii-jakiegos cyklu szkoleń z pakietem na zycie bo chętnie bym się zapisała. Czy mogłaby Pani poruszyć temat wygladu-tego jak nas widza, jak się prezentujemy i jak to wpływa na stosunek innych wobec nas. Wielokrotnie się przekonałam.ze ten kto wygląda profesjonalnie potrafi być tylko stwarzać pozory lecz nic za sobą nie niesie i odwrotnie- osoba z dużym zasobem wiedzy potrafi wyglądać jak własny lokaj.
Dzięki panie Tatiano ❤ . Wazny temat. Widzę pracę do zrobienia 🙃. A jak postępować jeśli trzeba opiekować się takim trudnym rodzicem? Pozdrawiam cieplutko
Taki krótki filmik a niesie tyle wartościowego przekazu że to jest niewyobrazalne❤❤Pani Tatiano dowiedziałam się baardzo dużo wartościowych rzeczy z Pani filmików jestem bardzo wdzięczna za to, że miałam i nadal mam taką możliwość 😊to jest wspaniałe ❤❤
Bardzo dziękuję. Ważne i potrzebne. Proszę bardzo o "pogadankę" na temat relacji z teściami. Synowa-teściowa, zwłaszcza gdy tesciowa deprymuje, pokazuje synowej gdzie jej miejsce (na końcu jej listy). A przy tym chce się uniknąć konfliktów z mężem na tym tle. Narzekanie na jego mamusię nie pomaga związkowi. Mamusia nie ma sobie nic do zarzucenia, a "synowa się na nią obraża". Czyli problem jest nie z teściową i jej zachowaniem, ale z synową. Przy okazji synowa choruje miesiąc przrd pojechaniem do "mamusi" i miesiąc po odwiedzinach u "mamusi". 🤦🏻♀️🤯😖😖😖
Wspaniały kanał ❤ bardzo się cieszę że Panią znalazłam. Wszystko fantastycznie,zgrabnie i na wesoło podane 😉Zabieram się nadrobić zaległości w odsłuchaniu❤ Serdecznie pozdrawiam 🌹💕 Panią i wszystkich słuchaczy 🌷
Baaaardzo ciekawy temat. Jak zwykle zresztą. Zawsze trafi pani w coś co mi bardzo akurat potrzebne. Film jest stanowczo za krótki. Bardzo proszę rozwinąć ten temat. Widzę również w komentarzach wiele wspólnych problemów. Mój tata też źle traktuje mamę. Dlaczego tak się dzieje że mężczyźni po wielu wspólnie spędzonych latach widzą w partnerce tylko obiekt do wykorzystywania? To kobieta sprząta, gotuje, obsługuje. Facet zjada, pokomentuje co mogłoby być lepiej, odstawi talerz i siedzi, leży, ogląda telewizje, czyta gazetę. Robi kobiecie docinki że czegośtam nie wie bo nie oglądała przecież dziennika i nie miała czasu przeczytać gazety. Bo harowała w tym czasie. Skąpi pieniędzy, wręcz oszukuje i bunkruje dla siebie na boku. Jak na to patrzeć bez złości?
Pani Tatiano im dłużej pracuję nad swoimi traumami i niby już rozumiem cały ten mechanizm tym częściej wybucham płaczem i nie bardzo udaje mi się to kontrolować. Jak dalej postępować?
@@psychologiarelacji6797 Pani Tatiano, to ja Marta z Londynu. Dziękuję bardzo za nowe zycie. Odeszłam od frajera, narca, socjopaty po 11 latach, dzięki Pani. Całuję, ściskam mocno, czekam na wieści o piesku zatrutym.
Pani Tatiano, czy mogłaby Pani w przyszłości poruszyć szerzej temat otoczenia/środowiska? Wspominała Pani wiele razy w trakcie wykładów, że otoczenie to tak naprawdę tło, które nie jest nam potrzebne. Chciałabym prosić, by rozwinęła Pani tę myśl. Całe życie jestem introwertykiem, i często mam poczucie winy, że wole książkę na łonie natury sama niż towarzystwo. Mam wrażenie, że popkultura nakazuje mi mieć poczucie winy i ja je przyjmuje. To błędne koło.
Pokazać, że to Panią nie rusza, żadnych emocji nie wywołuje i przestaną się czepiać. Pracować nad sobą, by rzeczywiście czyjaś krytyka , nie proszona z Pani strony, wywoływała w Pani tyle odzewu, co deszcz za oknem. Słuchać krytyki, skupiajac się na nosie rozmówcy lub szyii, analizować jego zmarszczki. Nie odnosić się do jego słów. Kiwnąć głową i iść dalej.
Ja bardzo proszę o wideo, jak przepracować traumę molestowania/wykorzystania seksualnego w dzieciństwie.... może Pani zna jakiś skuteczny sposób. Z góry dziękuję za wszelkie wskazówki.
Pani Tatiano powiedziala Pani, ze "szczescie to sa dobre wyniki badan plus Twoj charakter". Osmielam sie napisac, ale to moja opinia, ze tak bylo kiedys. Dzis glownie chodzi o wiedze i zrozumienie co sie dzieje w srodowisku medycznym bez wzgledu na wyniki badan i oczywiscie bardzo, ale to bardzo silny charakter. Dzis wyniki sa zafalszowane i wszystko na dzien dobry jest rakiem, z racji samego opisu badania medycznego, bo KTOS JAKIS MADRY RADIOLOG piszac w wyniku badania, ze to mu wyglada na nowotwor, otwiera dla lekarza droge do wykonania na nieswiadomym pacjencje protokolu rakowego na nim. Dzis wszystko sie odbywa od konca. Pacjent musi wiedziec co sie dzis odp..., zeby na dzien dobry nie potraktowano go jako pacjenta rakowego. Po drugie jak juz mu sie to uda to jeszcze musi miec ogromna sile, zeby wziasc na klate to co lekarz musi mu powiedziec zeby nie stracic licencji, czyli ze masz raka. Wiec tylko intuicja, wiedza i silny, ale to bardzo silny charakter, zeby na zbyt dlugo nie popasc z powodu takich info i zaklamanych wynikow w przygnebienie. Intuicja, kochanie siebie, wiedza to jest recepta na zdrowie a wyniki w dzisiejszym swiecie.... papier przyjmie wszystko. Czlowiek ma wybor co zrobi z tym co mu napisza i powiedza. Ale to moja opinia. DZIEKUJE PANI TATIANO ZA KAZDA AUDYCJE, DUZO MNIE PANI NAUCZYLA. Slucham Pania juz dlugo, jakis czas temu mialysmy zalegle konsultacje. DZIEKUJE, ZE PANI JEST, ZE ROBI PANI DLA NAS TO CO ROBI, OD LAT PRZEKAZUJE CENNA WIEDZE, ZE NAS USWIADAMIA I POMAGA BUDOWAC SIEBIE NA NOWO ❤❤❤
Jestem po 40 i ostatnio mam myśli żeby spytać się swojego byłego faceta czy się że mną prześpi, żebym miała dziecko. Co pani o tym myśli jak faceci mogą zareagować na taką prośbę?
To egoizm. Czemu dziecko ma się wychowywać bez ojca, bo chcesz być matką? Czemu sobie nowego nie znajdziesz, który będzie tego chciał i będzie się z tobą zajmować tum dzieckiem?
to nie zawsze chodzi o jakies traumy z dziecinstwa,jesli ma sie doczynienia z toksycznym rodzocem to jest tylko jedno wyjscie izolacja.Nie zasluguja na czas i energie. Chyba,ze chcecie zmarnowac swoje zycie.
Jeżeli ma się toksycznych rodziców, to już sama wiedza o tym powinna nam pomóc. Izolacja nie jest dobrym wyjściem, po prostu trzeba pracować nad sobą, zmiana zawsze zaczyna się od nas. Po prostu wystarczy wypracować jakąś metodę, ja miałam taką, ze jak mój były coś mówił złego do mnie, to ja w myślach odpowiadałam jemu i sobie: to ty o sobie teraz mówisz, to ty tak o sobie myślisz. Tworzyłam barierę, ścinę.
Przepraszam za dluga wiadomosc ale nie moglam nigdzie znalezc innego adresu do napisania:) Nie umiem rozgryzc kolegi z pracy a jestem bardzo ciekawa, co by Pani powiedziala o tym typie osobowosci. Pracuje z nim od 8 lat, i od lat problem ten sam. Jednego dnia jest najlepszym kolega, drugiego zamienia sie z oceniajacego, przykrego, wzdychajacego z pogarda i wyzszoscia. W tych samych sytuacjach potrafi byc wspanialy, autentycznie chetny do pomocy, czy to wobec nas, czy wobec klientow. W innych dzien bedzie zniecierpliwiony wobec klienta, bardzo obcesowy a jak ten wyjdzie, to go obgada, ze glupi itp. I ja mowie o dwoch takich samych sytuacjach i o klientach, ktorzy nie wchodza z nim w zadna konfrontacje. Na imprezach firmowych jest zawsze w dobrym humorze i z kazdym potrafi porozmawiac na dowolny temat i autentycznie slucha. W jeden dzien jest zyczliwym kolega, potrafi byc naprawde bezinteresownie pomocny czego wielokrotnie dowiodl. Ale pare dni pozniej dzwoni do mnie tonem oceniajacym, nieznoszacym sprzeciwu, wzdychajac ze zniecierpliwieniem. Wyjatkowo lubi lapac ludzi na bledach, chocby byly one male i przypadkowe - zwykle wtedy wzdycha glosno albo zaczynac sobie podspiewywac, okazujac satysfakcje. Robi to kilka-kilkanascie razy dziennie. Wykazuje wtedy zero zrozumienia dla okolicznosci, po prostu widzi czyjs blad i momentalnie zaczyna nucic pod nosem. Z kolei w inny dzien, w identycznych sytuacjach bedzie staral sie druga osobe usprawiedliwic, z usmiechem zazartuje i powie ze to nie jest najwazniejsza sprawa na swiecie - i znow, robi to bardzo autentycznie, nie w sposob udawany. Zdarzalo mi sie w przeszlosci szukac definicji mobbingu w pracy, ale on jej nie spelnia, bo kiedy ma dobry humor, to jest najbardziej pomocnym czlowiekiem na swiecie, milym, szczodrym. Pokazuja to rowniez dwojakie reakcje klientow - ci, ktorzy trafili na jego zly dzien, czasem wnosza oficjalne skargi, za to ci, ktorzy trafili na jego druga strone, nie moga sie go nachwalic. Pracodawcy machaja na wszystko reka, bo on przynosi firmie zyski a do tego jest bardzo wygadany, towarzyski, dobrze sie z nim rozmawia. Mnie natomiast ten rollercoaster bardzo przeszkadza, bo nigdy nie wiadomo, w jakim ten czlowiek bedzie humorze. Dodam, ze on nigdy nie jest wulgarny, nie obraza nikogo WPROST, natomiast TON jego glosu oraz IRONIA przemycana w zdaniach sa mocno przemocowe. Dodam, ze nie chodzi tutaj o mnie, tylko o wszystkich pracownikow i klientow. Podaje kilka wlasnych przykladow: Ktoregos dnia wyslal mi maila z prosba o zrobienie czegos, po czym okazalo sie, ze on tak naprawde chcial czegos innego niz jasno wynikalo z maila. Kiedy sie dowiedzial, ze zrobilam to, co wynikalo z maila, zaczal podobno wzdychac glosno w biurze i mowic, ze "tylko o jedna rzecz poprosil i zostalo zle zrobione", zadzwonil do mnie z wielkimi pretensjami mowiac, ze jak nie bylam pewna to moglam go zapytac zanim zrobilam - tylko, ze bylam pewna, bo mail jest czarno na bialym i to on popelnil blad, piszac go - ale z jego strony nie bylo mowy o wzieciu jakiejkolwiek winy na siebie. Do dzisiejszego dnia na pewno uwaza, ze jego mail byl czytelny. Innego dnia, gdy akurat pracowalam z biura, zaczelam sie juz pakowac i wychodzic (pracuje krocej niz on i koncze wczesniej) powiedzial: "o juz skonczylas prace? lalalalala" zaczal spiewac, co bylo jego przytykiem, ze tak wczesnie wychodze i sie pewnie malo napracowalam. Jednoczesnie za pare dni bedzie normalnie przesylal mi smieszne filmiki poza czasem pracy i najwyrazniej nie ma w ogole pojecia, ze zachowuje sie jak dwie rozne osoby. Bede wdzieczna za rozszyfrowanie go, bo ja od 8-miu lat probuje i ciagle mnie zaskakuje ta zmiana w nim z dnia na dzien. Pozdrawiam Pania
Po co utrzymywac relacje z rodzicami, ktorzy nas ranili i nie wychowali. Na miano rodzica trzeba sobie zasluzyc. Jesli ktos inny by mi tak powiedzial, ze jeatem prostytutka dalabym w twarz. Trochw szacunku do siebie .
6:24 dziękuję Ci Boże, że mnie uzdrowiłeś i mogę się zdystansować do moich wspomnien z przeszlosci i emocji im towarzyszących. Dziękuję za siłę i dar wybaczenia . Jestem zdrowa. Bez Jezusa nie udałoby mi się tego dokonać. Lata różnych terapii..1000$ wydanych na konsultacje, żeby uslyszec w wieku 46 lat ze mam ChAD. Akceptuje i przyjmuje z pokorą.
