Dlaczego nie rozwijamy się duchowo? - o. Remigiusz Recław SJ 

To wielka prawda mamza soba rodzinny horrorrozeszlam sie z malzonkiem potem dlugim okresie poznalam osobe bardzo dobra zalezalo mi na nim bardzo a sumienie mowi ze tegonie moge robic to zrozumialam po 8 latach jest to trudne uwierzcie swietanie jestem ale upadalam wiele razy prlosze o wsparcie zeby nigdy níe zmienic tej decyzji Chwala Panu

kataryna25 00

Myślę że w wypowiedzi chodziło o upokorzenia w znaczeniu uczenia pokory a nie "poniżenie". A od pokory do miłości już niedaleko

@@Filmoteka987 Dokładnie takie samo odniosłem wrażenie. 2Sm 16,5/14

Poczytaj historie biblijne. Zacznij od Lb 12, 1. A potem całe mnóstwo innych historii. Masz wypaczone pojęcie miłosierdzia i pedagogiki Bożej. Żyjemy w społeczeństwie ludzi przewrażliwionych na swoim punkcie, gdzie zwrócenie uwagi i wytknięcie komuś błędu to akt najwyższej nienawiści. Stąd potrzeba kreowania obrazu Boga, który nie karci - bo gdyby karcił, to musiałbym się liczyć z konsekwencjami moich złych czynów. A tak, Bóg miłosierny przecież wszystko mi wybaczy, więc po co się stresować.

​@@babadziada4499 to nie ludzie obecnie są przewrażliwieni, tylko lata komuny sprawiły, że odnoszenie się do siebie wzajemne było często grubiańskie, w niektórych grupach społecznych traktowane jako norma. Tego uczyły się dzieci od dorosłych, w szkole od niedokształconych nauczycieli i na filmach w tv. Odwrót jest ciężki i bolesny, nadal nie mamy nadal dobrych wzorów. Zwracanie komuś uwagi czy wytykanie błędu obcym osobom jest niefortunne, a powiedziane nieuprzejmie to duży błąd.

Amen piękne i teraz

Dokładnie, i jeszcze stawianie tego na piedestał...

NIestety nie możesz osądzać tych osób. Z wypowiedzi księdza nie wynika też, że narzekają. Tak naprawdę, trzeba zakładać, że uczynili wszystko co w ich mocy, aby ich małżeństwo się nie rozpadło. Nie każda osoba po odejściu małżonka potrafiłaby żyć samotnie. Przecież nie istniejemy dla siebie samych, ale dla innych. Należy postawić pytanie, co naprawdę wymaga od nas Bóg?

Chciałbym nieraz żeby wszystko było tak czarno-białe jak piszesz, @Krystyna van i Ty @rucyinski. Są na przykład sytuacje, że w małżeństwie świeckim z osobą rozwiedzioną są już dzieci. Wtedy to nie jest taka łatwe...

@@mariuszd.9770 życie nie jest łatwe. Trzeba brać swój krzyż ale zawsze można prosić Pana Jezusa o pomoc

Tutaj jest wyjaśnienie: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-AkxsKesRr3Y.html Jezus i Apostołowie udzielali Komunii tylko na rękę. Maryja tylko tak ją przyjmowała. Nie wiadomo kiedy weszła komunia do ust. Ale z IV wieku mamy jeszcze informacje tylko o Komunii na ręce.

Pani Ireno. Istotą wiary chrześcijańskiej jest to, że każdy odpowiada osobiście za swoje poczynania. Należy się skupić na własnych czynach. Jeżeli nie zgadza się Pani ze sprawą Szafarzy, proszę to zachować dla siebie. Jako chrześcijanin nie powinienem oceniać innych. Psalm 23 „Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną” . Tylko grzechy czynione z premedytacją są złe w oczach Boga.

​@@pitdul Wysłuchuję wielu rekolekcji i konferencji ks. Remigiusza z zapartym tchem, często razem z mężem i nie chodzi o to żeby źle go oceniać, ale muszę się odezwać... Co to znaczy "każdy odpowiada osobiście za swoje poczynania" ... Tu nie ma miejsca na pomyłki, to nie poligon doświadczalny. Ja też jestem przeciwna i omijam szafarzy szerokim łukiem. Kimkolwiek oni są, czy przeszli setki czy tysiące "szkoleń", rekolekcji, konferencji, uważam że jako świeccy nie są godni do tej posługi. Powtórzę za ks. Remigiuszem: "wiem to z doświadczenia". Znam jednego szafarza, który jakimś cudem wdarł się w szeregi szafarzy. Na szczęście nie na długo. Z powodu nagłej choroby musiał zrezygnować. A prawda jest taka, że jak odszedł od ołtarza, to wrócił na ścieżkę zła i dalej jest złym jakim był przedtem. Natury człowieka w pewnym wieku nic nie zmieni. Nie ma w jego sercu miejsca na miłość bliźniego, miłosierdzie, współczucie, szacunek do drugiego człowieka. Tylko i tylko ksiądz może to robić, bo jest to w końcu istota Eucharystii . Najświętsza Ofiara Jezusa Chrystusa, którą przeżywamy za każdym razem od nowa.

objawienia prywatne nie należą do depozytu wiary