DOBRZY PROGRAMIŚCI PISZĄ CZYSTY KOD 

Dzięki, też jestem z niej zadowolony :D Tylko trzeba pamiętać o pisaniu czystego kodu, żeby faktycznie pozostała biała :D

Dzięki! Jednym z celów, jakie sobie założyłem to tłumaczyć programistyczne koncepty w przyjazny i przystępny sposób, także taki pozytywny odbiór bardzo mnie cieszy :)

10 miesięcy później wreszcie rozumiem o czym mówisz.

A dziękuję bardzo ;)

O tak, zasady SOLID również warto znać :) Nie było jeszcze o nich odcinka na kanale, ale będzie!

Cała idea "composition over inheritance" ma za zadanie wymusić na nas pisanie kodu o jak najmniejszym couplingu, kodu jak najbardziej modularnego, w którym wszystkie komponenty są ze sobą tak luźno powiązane, że możemy je swobodnie łączyć, wymieniać, dodawać nowe, itd. Ale oczywiście jest to obraz idealny, wzór do którego chcemy dążyć, ale w rzeczywistości nie zawsze jest to możliwe. W rzeczywistym świecie rzeczy też są mocno ze sobą związane - teoretycznie silnik samochodu to oddzielna, istniejąca w oderwaniu od całości część, ale nie oznacza to, że możemy sobie bez problemu przekładać silnik z jednego samochodu do drugiego. W wielu przypadkach dziedziczenie będzie najlepszym sposobem na rozwiązanie danego problemu i zdecydowanie należy z niego korzystać. Ważne jest oczywiście to, żeby robić to dobrze - czyli, żeby nie było na przykład sytuacji, że tworzymy sobie klasę abstrakcyjną, definiujemy w niej kilka abstrakcyjnych metod, a potem w klasie potomnej połowy metod nie implementujemy. Hashcode i equals implementujesz sam? Możesz przyjrzeć się Lombokowi: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-mdRTVElAHbs.html Ta biblioteka pozwala dodać do klasy implementacje obu metod za pomocą adnotacji @EqualsAndHashCode

W większości języków programowania funkcje zwracają jedną rzecz - albo pojedynczą wartość albo obiekt/strukturę. Same obiekty też powinny mieć jasno sprecyzowany cel - powinny reprezentować jakiś konkretny byt. I ten konkretny byt jest tą naszą jedną rzeczą, którą zwracamy z funkcji.

Haha a mijają dopiero 4 lata od tego filmu :D Zobaczymy jak to się będzie rozwijać i czy AI stworzy nam nowego Wiedźmina za jakiś czas ; )

W tym konkretnym przypadku tak, ale to tylko ilustracja problemu na jednym screenshocie - w realnym projekcie będziemy mieć różne bloki try-catch w różnych częściach systemu, łapiące wyjątki różnego typu.

@@JakNauczycSieProgramowania jeśli obsługujemy je w ten sam sposób to np. w Javie jest multitype catch (jeden catch na wiele różnych typów) lub podajemy typ ogólny (np. Exception).

xlewusx ale cały czas mówisz o sytuacji jak ze screenshota, gdzie cały kod masz w jednym miejscu, a ja mówię o tym, że te try-catche masz w różnych miejscach kodu, w kilku różnych klasach :)

To jest zawsze kwestia wyczucia i znalezienia złotego środka. Generalnie kod powinien być jak najłatwiejszy do rozszerzenia i zmiany, a to oznacza z kolei, że powinien być jak najbardziej modularny, a komponenty/klasy powinny być ze sobą jak najmniej ze sobą powiązane. Załóżmy, że mamy serwis społecznościowy, w którym użytkownik może dodać trzy typy postów: - tekst - zdjęcie - film Pierwsza myśl może być taka, żeby stworzyć klasę odpowiedzialną za dodawanie postów i umieścić w niej trzy metody: - postText - postPhoto - postVideo I niby spoko, bo przecież wszystko dotyczy jednej funkcjonalności (dodawanie posta), ale jednak, gdy się zastanowimy, są to trzy różne funkcjonalności, więc powinniśmy stworzyć trzy osobne klasy, każda odpowiedzialna za dodawanie danego typu posta. Dzięki temu, jeżeli coś się zmieni w logikę dodawania zdjęć, nie będziemy musieli modyfikować klas odpowiedzialnych za dodawanie postów tekstowych oraz filmów. Taki kod jest łatwiejszy do utrzymania i łatwiej się z nim pracuje. Bo gdy jeszcze pracujemy nad nim sami to pewnych rzeczy możemy nie dostrzegać, ale co jeżeli pracujemy nad takim serwisem wraz z innymi programistami, będąc członkiem zespołu? Może przyjdzie taki dzień, że jedna osoba będzie modyfikować posty tekstowe, inna zdjęcia a jeszcze inna filmy. I gdy wszystkie te funkcjonalności będą w jednej klasie, pojawi się problem, trzy osoby będą nawzajem sobie wchodziły w drogę. A mając te trzy funkcjonalności w trzech osobnych klasach, sprawa jest prosta, każdy pracuje nad swoim kawałkiem kodu, w odrębnej klasie i problemu nie ma :) Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby stworzyć również klasę, która te wszystkie funkcjonalności zbierze w całość i będzie po prostu delegować wywołanie tych metod do tych trzech pojedynczych klas. Czyli podsumowując to wszystko, możemy np. stworzyć klasę PostCreator, gdzie będziemy mieć metody: - postText - postPhoto - postVideo ale logika tych metod będzie zawarta w klasach TextPostCreator, PhotoPostCreator, VideoPostCreator i w PostCreator będziemy mieć tylko coś takiego, tylko wywołanie metod znajdujących się w poszczególnych klasach (oczywiście do każdej z tych metod przekazalibyśmy jeszcze potrzebne argumenty): void postText() { textPostCreator.post() } void postPhoto() { photoPostCreator.post() } void postVideo() { videoPostCreator.post() }

@@JakNauczycSieProgramowania dzięki za doprecyzowanie 🙂

No właśnie nie do końca, w przypadku reużywalności chodzi właśnie o to, żeby nie powtarzać kodu :) Nie ma niestety dobrych polskich odpowiedników dla słów "reuse" i "reusable", też nie przepadam za takimi koszmarkami jak "reużywalny", ale trzeba sobie jakoś radzić ; )

@@JakNauczycSieProgramowania Może kod wielokrotnego użycia, albo kod którego możemy użyć w wielu miejscach

@@JakNauczycSieProgramowania Mamy takie słowa które dobrze oddają reuse np. zużywać (tak jak zużywa się buty codziennie ich używając) lub spożytkować (wykorzystać coś praktycznie i efektywnie).

​@@nevergiveupboy7692 Te słowa mają zupełnie inne znaczenie. "Reuse" nie jest ani zużywaniem ani wykorzystaniem czegoś. Możemy użyć słowa "reuse", gdy mówimy na przykład o wielokrotnym wykorzystaniu torby na zakupy ("It's smart to reuse grocery bags"), możemy też użyć słowa "reuse", gdy mówimy o ponownym wykorzystaniu plastiku ("there are many ways to reuse plastic bottles"), ale nie możemy użyć słowa "reuse", gdy mówimy o codziennym używaniu butów (codzienne użytkowanie to po prostu "use"). Jeżeli chodzi o język polski, tłumacz Google podaje tylko jedno tłumaczenie słowa "reuse" i jest to "ponowne użycie". W kontekście programowania "reuse" ma bardzo konkretne znaczenie - chodzi o to, że tworzymy coś raz (komponent, metodę), a następnie używamy tej raz utworzonej rzeczy w wielu różnych miejscach. Można faktycznie mówić "komponenty wielokrotnego użycia" zamiast "reusable components", ale wciąż uważam, że gdyby w języku polskim istniało tłumaczenie "reusable" będące pojedynczym słowem, byłoby to dużym ułatwieniem :)

@@JakNauczycSieProgramowania "Reusable components" brzmi mi trochę na "komponenty z odzysku". W końcu ponowne wykorzystanie materiału typu plastik lub papier to jest właśnie "odzysk", możliwe ze tak można przełożyć reuse, reużywać na odzyskiwać. Tak sobie tylko kombinuje 🙂