25 yasindaydim asik olmuştum. evliliğe 2 ay kala bir belgeselde mitomaniyi izledim ve kafamda ir amel yandı. hep cep telefonundan konuştuğumuzu fark ettim ve is yerini sabit hattan aradım. burada öyle biri yok dediler. ve cora söküğünü gibi biraz önce tv de izlediklerim basıma gelmeye başladı. olay cokuzun ama sonuçta anladım ki babası dr ye götürmüş ama adam dr yi de kandilmiş babası bir saat doktorla konusunca kendisinin hasta olmadiginini hastanın Oglu oldugunu söylemiş.... ilk asikimin Boyle olması cok kotu bir baaslangic oldu kimseyle guvenemedim. 3yil sonra onunla yüzleştim ve tramvay gecti. ama sonrasında tum erkek arkadaşlarım bana yalan söyledi ve he ayrılık sebebim bu oldu. üstelik cok kez affettim ama yine de ısrarla yalan söylediler. bunu hiç anlayamadım. insanlar o kadar normalleştirmiş ki bu yalanı kendisi ile farkında degil. simdi maalesef insanlarla konuşmak gorusmek istemiyorum. evde oturup video izlemek en güzeli. calismiyorum da . ölmeyi bekliyorum. tek söyleyeceğim şey su ' pembe yalan yoktur, yalana alışma surecidir pembe yalan ve asla cocuklariniza pembe yalani ogretmeyin'
