با عرض سلام و ادب وتشکر از جناب آقای دکتر سروش، سوالی داشتم: اگر خداوند از خلقت جهان و جهانیان هدفی نداشته، چگونه آیات قرآنی که بارها میگوید شما را بیهوده نیافریدم، توجیه میشود؟! انسان چگونه هدفی والا برای خود بسازد؟! با چه انگیزه‌ای تلاش و زندگی کند؟! فقط روزها را بگذراند؟!
تمام قرآن از خداوند تصوری آنتروپومورفیسم ارائه میدهد، آنهم سلطانی قدرتمند و قهار و ترسناک!، گذشته از چشم و دست و پا و دهان و ......، صفاتی چون خشم و انتقام‌گیری، و مجازات و رسوا کردن و دهها مدل نابود گری انسانها و اقوام مختلف از سیل، زلزله،و باز شدن گسل و فرورفتن قارون در آن، غرق شدن، باریدن سنگ و کلوخ از آسمان،و صیحه واحده( که نمیدانم چیست؟)، سوختن و ...... تصویری چنان رعب‌آور و ترسناک که بهیچ روی نمی‌تواند با عشق و حب و دوستی سنخیتی داشته باشد! گرچه از بهشت و باغهایی با رودهای جاری و حوریان هم سخن رفته ولی همانطور که خود میدانید و در صحبتهایتان هم گفته‌اید، قرآن خشیت نامه است! آیا اینها دیدگاه پیامبر نسبت به خداوند بوده؟ ایشان خدا را در رویاها و شهودهای خود اینگونه میدیده‌اند؟ یا از سوی خداوند فرمان گرفته بودند که خدا را اینگونه توصیف کنند؟! چرا؟! تکلیف مسلمان چیست؟! چگونه با خواندن قرآن به عشق خدا برسد؟! چگونه با اینهمه تهدید به آرامش برسد؟ چگونه بذکرالله اطمینان قلبی بیابد؟! در نظرم تناقضات عمیق زیادی بین قرآن، احادیث، عرفان، علوم جهانی نوین و زندگی در این عصر وجود دارد! با اینها چه باید کرد؟ آقای دکتر هزاران سوال بی جواب در ذهن دارم ! آیا امکانش هست آدرس ایمیلتان را بدهید و در آنجا سوالهایم را بیان کنم؟ و آیا فرصت و امکان پاسخگویی دارید؟ سپاسگزارم🙏🌹😔
احساس میکنم دارم به طرف خدا دردی نزدیکتر میشوم. این قسمت را جناب عبدالکریم سروش آنقدر زیبا زیرکانه گفتند که نا خود آگاه خندیدم. یه لطیفه مستند به روش دکتر سروش، خدا درد😂
