Drees, de Wunnerdraken, levte an’ne Strand. Keem de Harfs mit Stormgebrus, flog he na Helgoland. De lütte Heiner Hansen har sien Draken gern. Wat de Lüüd vun Drees vertelln, dat dä em gornich scheren. [Chorus] Drees, de Wunnerdraken levte an’ne Strand. Keem de Harfs mit Stormgebrus, flog he na Helgoland. Drees, de Wunnerdraken levte an’ne Strand. Keem de Harfs mit Stormgebrus, flog he na Helgoland. Drees much uns’ lütt’ Heiner so gern bi sick hebben, sett em sick in sien Genick, flog dörch de Luft mit em. Flog’n se öwer’t Land weg, is dat Heer utneit, flog’n se öwer’t Water, sind Piratenscheep umdreit. [Chorus] Drees, de Wunnerdraken … Draken leben för immer, lütte Kinner nich. Se warn groot und Speel und Spaß verleer’n denn an Gewicht. Eenes goden Dages, Heiner keem nich mehr. Drees seet trurig an’ ne Strand, alleen sien full em schwer. Groote, dicke Tranen full’n dor in’ne Sand, gröne Schuppen full’n hendal, ganz grön weer bald de Strand. Drees seet noch een Johr lang an de Waterkant, denn versunk de Draken in de See bi Helgoland.
Für die Hochdeutschen: Da hat Quarro Trump sooo recht mit. Geht mir genauso: Nu ward mi't eng um't Haart. Ik mutt torüüch denken an min Kinnertied up't flache Land. DeWind, de van See övern Diek kummt, heff ik nich vergeeten - ok,wenn ik nu inne Grootstadt leev.
