Duygunun iyisi var, fikrin iyisi var; duygunun kötüsü var, fikrin kötüsü var. Duygunun iyisi sevmek olabilir, fikrin iyisi yardım etmek olabilir; duygunun kötüsü nefret olabilir, fikrin kötüsü ihanet olabilir. Duygu ve fikirlerle başı dertte insanoğlunun herbir şeyimizi onlara göre düzenlemek zorundayız. Bir şehri terk etmek gibi bir diğerinden öbürüne geçmek. Bizi deniz gibi içine çeken hakikati ise bu zorunluluklar, bu şehirler arasında aramak tek bir yanıt veriyor gittiğim her yerde: Şüphe tek gerçektir.
