Heel mooi zoals Kees over zijn eerste vrouw praat. En voor degenen met een vooroordeel over de snelheid met een tweede vrouw; oordeel pas als je het zelf meemaakt...
Mijn vader is ook zo’n figuur. Dertig jaar getrouwd geweest, mn moeder overleden en hup binnen de kortste keren een ander. Binnen een paar maanden trouwen, ze hadden elkaar wel twee keer irl ontmoet, want ze woonde op de Antillen. Waarom kunnen mannen niet wat meer respect hebben naar hun overleden vrouw én hun kinderen? Dat je snel weer verliefd wordt is weinig aan te doen, maar wel enigszins bijzonder aangezien je aan het rouwen zou moeten zijn. Maar een aantal jaren wachten met hertrouwen is respectvol én verstandig.
Best moeilijk lieverd. Ik heb mijn vriendin tot het laatste moment bij gestaan. Nooit gedacht dat ik een relatie met haar man zou krijgen. Was wel haar wens. Nu 7 jaar verder nog steeds knettergek van deze mooie man. Maar snap jou reactie. Mijn vader had na 2 maanden alweer een nieuwe relatie na de dood van moeder. Hij was pas 48 dat hij mijn moeder verloor. Blijft altijd een moeilijke tijd ❤❤❤❤❤
@@sylviapals1172 Bedankt voor je fijne reactie. En ik gun jullie (en mijn vader en zijn nieuwe vrouw ook) het nieuwe geluk hoor. Maar ik denk toch dat het om veel redenen goed is om het rustig aan te doen en je kinderen niet te snel te confronteren met een nieuwe relatie. Het geeft het gevoel dat je moeder inwisselbaar is. Nou dat zal je wel herkennen met het verhaal van je eigen vader dan.. 2 maanden.. echt shockerend! Ik vraag me af of het echt zo’n probleem is om 2-3 jaar te wachten? Vroeger droegen mensen een jaar of meerdere jaren rouwkleding na het overlijden van een echtgenoot. Dat was denk ik een nuttige gebruik, met ook bewustwording voor jezelf en je omgeving.
@@Lena.9 Ik hoop dat je deze comment op vat zonder judgement, want zo is hij bedoeld. Als ik dit in de video zo hoor denk ik ook 'dat is snel!' en kan ik me voorstellen dat ik er als kind ook niet heel erg blij mee was geweest, maar daar gaat de man in de video (naar mijn mening) in principe heel netjes mee om; door het verdriet en de grenzen van zijn kinderen te erkennen en accepteren. Maar mijn vraag is.. Wie is een persoon om voor een ander te bepalen hoe lang er gewacht moet worden? Iedereen doorloopt een rouwproces op een andere manier. Ik denk persoonlijk dat er ook een stuk eenzaamheid bij komt kijken. Na het sterven van een geliefde vallen mensen in een diep gaat en als je 30 jaar met iemand samen bent geweest, niet alleen hebt gewoond.. ik kan me voorstellen dat mensen dan (wellicht te snel) op zoek gaan naar nieuwe liefde vanuit verdriet en niet kunnen omgaan met dat alleen zijn; een nieuw persoon die ze als partner zingeving geeft in het leven. Misschien dat dat voor sommige mensen de enige manier is om zich na zo'n verlies staande te houden (onder andere voor hun kinderen, al voelt dat in zo'n situatie dubbel). Nu is elkaar twee keer ontmoeten en dan trouwen wel heel kort door de bocht, maar ik verwacht niet dat dat de norm is haha.
Ik hoop mijn man voorlopig niet te verliezen. Ik wil samen met hem oud worden. Mijn ouders was ik alle twee kwijt op mijn 22e. Onze dochter overleed op 30 jarige leeftijd, enigst kind. Dus ik wil samen met mijn man heel oud worden. Meer heb ik niet. We kennen elkaar 43 jaar.
Zou u taaltechnisch even kunnen kijken naar de titel van het filmpje? Leren journalisten alleen nog schrijven in spreektaal, of leren jullie ook nog het echte schrijfvak met de juiste zinsopbouw en grammatica? Ik volg de EO niet. Mijn blik bleef hangen op de titel. Alstublieft, beste schrijvers. Houd de taal in ere!
Het staat er inderdaad alsof hij na zijn overlijden een andere vrouw vond. Door het toevoegen van een paar woordjes, waar qua ruimte zeker plaats voor is, maak je er een kloppende zin van.
@@sylviahupkens3579 Sylvia, ik kan je sorry niet plaatsen, maar ik ben zelf al geruime tijd weduwnaar en zie veel mannen die hun vrouw verliezen en zo'n probleem hebben met het alleen zijn dat ze zo in de armen van een ander duiken. Soms zeggen ze ook nog tegen me. Het is het wel niet, maar ja dan ben ik niet alleen.
Nooit gedacht dat ik ooit samen een relatie zou krijgen met mijn beste vriendin haar man. Ik was destijds gescheiden. Heb mijn lieve vriendin destijds gesteund en op het laatste bezoek samen aan haar arts. In de wachtkamer zei ze tegen mij. Als Ton dan toch een andere vrouw krijgt dan maar jij. Nou echt niet was mijn reactie. Want ik heb niks met tatoeages. Na het overlijden van mijn lieve vriendin bracht ik eten of boodschappen. Maakte schoon in het huis. Samen contact gehouwen. En als bedankje een concert van Anouk. Ik had destijds niet door dat er langzaam aan iets groeiende was. Maar nu alweer ruim 6 jaar samen. Zal mijn lieve Carin Nooit vergeten. Maar haar wens kwam wel uit ❤❤❤❤❤
Ik had een collega, haar beste vriendin overleed na geboorte van tweede kind. Ze heeft direct geholpen met de kinderen en zeer kort daarna was ze met de man van haar vriendin getrouwd.
